شعرها و نثرهای کوتاه و زیبا

[AMD.POWER]

به چشم هایم خیره که می شوی
بوی تند قهوه هایت
اعتیادم را بیشتر می کند
و من
متهم ردیف اول لبهایت
عصرهایم
در حیاطی می گذرد
که پاییز
عشوه گری‌هایت را
به درخت تزریق می کند...

"عادل دانتیسم"

 

[sepidar300]

وای....!
عجب غوغا میكننددر من...،
واژه هایی كه
به وزن "تو" شعر میشوند..!!!
♥SEPIDAR300♥

 

[ibest]

تو در من قد می کشی

به منتهی الیه ِ آسمان می رسی

و من در وجود ِ خویش ، می شناسمت

 

[ibest]

ستاره شعله ای از جان دردمند من است
سپهر آیتی از همت بلند من است
به چشم اهل نظر صبح روشنم ز آنروی
که تازه رویی عالم ز نوشخند من است
چگونه راز دلم همچو نی نهان ماند؟
که داغ عشق تو پیدا ز بند بند من است
در آتش از دل آزاده ام ولی غم نیست
پسند خاطر آزادگان پسند من است
رهی به مشت غباری چه التفات کنم؟
که آفتاب جهانتاب در کمند من است

 

[Codes]

لحظه ي ديدار نزديك است
باز من ديوانه ام، مستم
باز مي لرزد، دلم، دستم
باز گويي در جهان ديگري هستم
هاي! نخراشي به غفلت گونه ام را، تيغ
هاي، نپريشي صفاي زلفكم را، دست
و آبرويم را نريزي، دل
اي نخورده مست
لحظه‌ي ديدار نزديك است

 

[AMD.POWER]

عشق
کودتايي ست
در کيمياي تن
و شورشي ست شجاع
بر نظم اشياء
و شوق تو
عادت خطرناکي ست
که نمي دانم چگونه از دست آن
نجات پيدا کنم
و عشق تو
گناه بزرگي ست
که آرزو مي کنم
هيچ گاه " بخشيده " نشود

سعاد الصباح

 

[AMD.POWER]

روزي جديد را با تو آغازيدن
بي خبر از آنچه پيش مي آيد
و آنگونه که به آخر مي رسد
اين روز را با تو زندگي کردن
آنچنان که گويي واپسين روز ماست
تا عشق را نثار هم کنيم
مارگوت بيکل

 

[ibest]

ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺧﻠﻮﺗﯽ ﺳﺮﺩ
<ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﯽ ﺯ ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ
ﻳﺎﺩ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺩﺭﺩ
<ﺭﻓﺖ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﮔﻮﺭ

<
ﺭﻭﯼ ﻭﻳﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﻴﺪﻡ
<ﺩﺳﺖ ﺍﻓﺴﻮﻧﮕﺮﯼ ﺷﻤﻌﯽ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ
ﻣﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﭘﺮ ﺁﺗﺸﺶ ﺭﺍ
<ﺍﺯ ﺩﻝ ﮔﻮﺭ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺩﻭﺧﺖ

<

<
ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺭﻧﺞ
<ﮐﯽ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﻭ
ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭﯼ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺴﺖ
<ﭘﺎ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﻝ ﺍﻭ

<
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺍﺩﻡ
<ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ
ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ، ﺧﺪﺍﻳﺎ ، ﺧﺪﺍﻳﺎ
<ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﻮﺭﺵ ﮐﺸﺎﻧﺪﻡ


<
ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﮐﺮﺩ
<ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻫﯽ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺖ
ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺮﻭ ، ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ، ﺻﺒﺮ
<ﻟﻴﮑﻦ ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ، ﺑﯽ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺭﻓﺖ

<
ﻭﺍﯼ ﺑﺮﻣﻦ ، ﮐﻪ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ
<ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ
ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ ، ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ
<ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﻮﺭﺵ ﮐﺸﺎﻧﺪﻡ

فروع فرخزاد

 

[ibest]

ﭼﻮ ﺧﺎﮎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ
<ﮐﺰﺍﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺻﺒﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﻭﻓﺎ
ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺲ ﭼﻮ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻓﻠﮏ ﺑﯽ ﺗﻘﺪﻳﺮ
<ﻋﻨﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﯼ ﻗﻀﺎ
ﻣﻴﺎﻥ ﺻﻮﻣﻌﻪ ﻭ ﺩﻳﺮ ﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻴﺴﺖ
<ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﭼﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺮﺍ
ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﺭﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺗﮑﻴﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻳﺎﻓﺖ
<ﭼﻪ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﻨﺪ ﺩﺍﺭﺍ ؟
ﺧﻮﺵ ﺁﻧﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺩﺳﺘﺶ
<ﺣﺮﻳﻒ ﺟﻨﺲ ﻭ ﻣﯽ ﺻﺎﻑ ﻭ ﮔﻮﺷﻪٔ ﺗﻨﻬﺎ

دهلوی

 

[ibest]

روزی هزار بار با تو برخورد می‌کنم
و هربار، اسمم را کجا شنیده‌ای؟
و چقدر چهره‌ام برای تو آشناست!

تقصیر چشم‌های تو نیست
که در نقطه‌های کورِ خانه زندگی می‌کنم
و تکرار می‌شوم هر روز
شبیه عطر بهار نارنج، روی میز صبحانه
شبیه خطوط قهوه‌ای چای
ته فنجان‌ها
و شبیه زنی در آینه
که ابروهایش را بر می‌دارد و
فکر می‌کند دنیا
در چشم‌های تو تغییر خواهد کرد

تقصیر چشم‌های تو نیست
می‌دانم
این خانه، تاریک‌تر از آن‌ست
که چهره‌ام را به خاطر بسپاری
و ببینی چگونه بوی مرگ از انگشت‌هایم چکه می‌کند
هربار که نمی‌پرسی شعر تازه چه دارم

حق با توست
پوشیدن پیراهن حریر
و آویختن گوشواره‌های مروارید
حس شاعرانه نمی‌خواهد
و می‌شود آنقدر به نقطه‌های کور زندگی عادت کرد
که با عصای سپید، کنار هم راه برویم
و با خطوط بریل
با هم حرف بزنیم.

از مجموعه ی صدایم را از پرنده‌های مرده پس بگیر


لیلا کردبچه

 

[ALINHO]

چه کسی میگوید که گرانی شده است
دوره ی ارزانیست
دل ربودن ارزان، دل شکستن ارزان
دوستی ارزان است، دشمنی ها ارزان
چه شرافت ارزان
آبرو قیمت یک تکه نان
و دروغ از همه چیز ارزان تر
قیمت عشق چقدر کم شده است
کمتر از آب روان
و چه تخفیف بزرگی خورده است قیمت هر انسان....
(خطاب به خودم و ...)

 

[ibest]

ای خداوند یکی یار جفا کارش ده
دلبر عشوه گر و سرکش و خونخوارش ده

چند روزی ز پی تجربه بیمارش کن
با طیبان دغا پیشه سر و کارش ده

تا بداند که شب ما به چسان میگذرد
درد عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده



مولانا

 

[ibest]

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی
چه خیال‌ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی

به چه دیر ماندی ای صبح که جان من برآمد
بزه کردی و نکردند مؤذنان ثوابی

نفس خروس بگرفت که نوبتی بخواند
همه بلبلان بمردند و نماند جز غرابی

نفحات صبح دانی ز چه روی دوست دارم
که به روی دوست ماند که برافکند نقابی

نه چنان گناهکارم که به دشمنم سپاری
تو به دست خویش فرمای اگرم کنی عذابی

دل همچو سنگت ای دوست به آب چشم سعدی
عجب است اگر نگردد که بگردد آسیابی

برو ای گدای مسکین و دری دگر طلب کن
که هزار بار گفتی و نیامدت جوابی



سعدی

 

[AMD.POWER]

غریق خاکستر

عطر سیاه گلی !
فریاد پیچیده ی جنگل ها !
حیات رفیع شهر های گسترده تا افق !
باد نجوایی با تو دارد
آب سرودی
و درخت ها و ماشین های سوخته
صخره های فریاد تو را
به استواری زمزمه می کنند
عطر سیاه گلی !
نجوای خرچنگ ها

 

[ibest]

صحنه های زشت و زیبا

در تماشاخانه ی دنیا

فراوان است

چهره آرایِ جهان

نقش آفرینِ عشق و مرگ

صحنه ها را کارگردان است...

"فریدون مشیری"

 

[ibest]

ندگی باید کرد

گاه با یک گل سرخ، گاه با یک دل تنگ

گاه باید رویید، در پس این باران

گاه باید خندید، بر غمی بی پایان...

زندگی را با همین غم ها خوش است
با همین بیش و همین کم ها خوش است

زندگی را خوب باید آزمود

اهل صبر و غصه و اندوه بود...

 

[ibest]

زندگی تکه کاهی است که کوهش کردیم
زندگی کوه بزرگی است که کاهش کردیم
زندگی نیست به جز نم نم باران بهار
زندگی نیست به جز دیدن یار
زندگی نیست به جز عشق٬ به جز حرف محبت به کسی
ورنه هر خار و خسی زندگی کرده بسی
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد
دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه یک عمر بیابان دارد

 

[Codes]

ترا کز نیکوان یاری نباشد
مرا نزد تو مقداری نباشد
نباشد دولت وصلت کسی را
وگر باشد مرا باری نباشد
ترا گر کار من دامن نگیرد
ز بخت من عجب کاری نباشد
گلی نشکفت باری این زمانم
اگر در زیر این خاری نباشد
مرا کاندر کیایی خود دلی نیست
ترا بر دل از آن باری نباشد
به بازاری که جان را نرخ خاکست
دلی را روز بازاری نباشد
دل ایمن دار و بردار انوری را
کزو بهتر وفاداری نباشد
گر از پیوند او فخریت نبود
چنین دانم که هم عاری نباشد
گران آنکس برآید بر تو کو را
چو مجدالدین خریداری نباش

 

[ALINHO]

اگر سهمی از فردا داشتم که هیچ اما اگر فردا سهم من نبود
به یاد این همه سادگی یک یادش بخیر ساده از سهم خودت برایم کنار بگذار
تا لااقل تلافی کرده باشی امروزی را که تمام سهمم را برای دلتنگیت کنار گذاشت ...

 

[nomix]

...
کسی نیست،

بیا زندگی را بدزدیم، آن وقت

میان دو دیدار قسمت کنیم.

بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم.

بیا زودتر چیزها را ببینیم
...
«سهراب سپهری»