American Sniper : قهرمان سازي آمريکايي , اواخر فيلم سربازان آمريکايي همينطور شورشي مي کشن بدون اينکه حتي يک تير بخورن اونا هم همينجور مي ريزن جلو تا آمريکايي ها بزنشون يک بازي کامپيوتري هم تا اين حد احمقانه نيست
Argo : يک فيلم سياسي و مغرضانه , بايد تاسف خورد به چنين فيلم بي ارزشيه اسکار دادن در حالي که به اعتراف خيلي از خود آمريکايي ها محتوای فیلم به کل دروغه
Amour : عشق دروغين , فيلمي به شدت کند و خسته کننده بدون داشتن روند خطي داستان که با ابراز علاقه ي تهوع آور دو تا پيري و پوشک عوض کردناش حال آدمو بهم مي زنن
______________________________
یک سگ، یک زوج غالبا برهنه، یک کشتی درحال پهلو گرفتن، به صورت سه بعدی درجلوی چشمتان. قطعهای از بتهوون، خون در کف وان حمام، یک تلوزیون بزرگ، نقل قولهای ادبی، چیزهای زیادی درباره هیتلر، خودروهایی در جادههای برفی، قطعهای از شوئنبرگ، چند جلد کتاب، خودکاری در حال انداختن خط، زوجی درحال صحبت و مردی با سر و صدا در حال مدفوع کردن. "
من اینجا هستم تا به شما بگویم نه. و بمیرم."
چیدن تکههای این چنینی و دیگر تکههای تصویر، صدا، موسیقی و کلمات در کنار هم و تشکیل تصویری که در ظاهر نشانی از یک تصویر منطقی ندارد و صدای چیده شدنشان در کنار هم (احتمالا عمدا) آزار دهنده است، کار گدار در سن ۸۳ سالگی است؛
آخرین شیر بازمانده از سلسله موج نوی فرانسه که هنوز روی پا ایستاده است. هنوز میشود او را در فیلمش تشخیص داد؛ اما مسلما در قصد و دغدغههایش نسبت به آخرین اثرش یعنی «فیلم سوسیالیسم/Film Socialisme»، که برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ در جشنواره کن نمایش داده شد، از انسجام کمتری برخوردار است. از زمانی که گدار جایزهی اسکار افتخاریاش را برد به وضوح از جنبشش کاسته شده و آرام و کم تلاش در حال ادامه راه است.
طبق معمول، همه اینها تنها تکههایی از افکار است و چیزی پرداخت نمی شود و برداشت معنی از این تکههای پراکندهی به هم متصل تنها بر عهده
گروه کوچک طرفداران سرسخت گدار باقی میماند. با این حال آنچه کماکان گویا و روشن باقی مانده است،
اشتیاق تحلیل نرفته گدار برای نمایش بازیگران زن جوان و زیبا به صورت عریان و با تاکیدی همیشگی بر باسن آنها است.
اگر این واقعا آخرین اثر گدار باشد، بدانید که آخرین تصویر در فیلمهای او تصویر یک سگ است.
تاد مککارتی در نقد اثر سخیف Goodbye to Language