سلام.
در مورد خونه خیلی به منطقه بستگی داره. برای یه آپارتمان مناسب یه زوج و جای نسبتا خوب، سالی 90 تا 120 هزار درهم کنار بزارید.
البته پارسال تاحالا یه مقدار گرونتر هم شده.من قیمت های دقیق رو ندارم.
خورد و خوراک هم ماهی 2000 تا شاید.
بزرگترین مشکل ویزای کار دبی اینه که کارمند حق و حقوق استانداردی نداره.
بازنشستگی و حداقل حقوق نداره (البته مالیات هم نداره و سالی یه ماه هم مرخصی داره). شما ممکنه 20 سال برای یه کارفرما کار کنید و رئیس شرکت یه روز صبح بگه پاشو کلا از کشور خارج شو.
ویزای کار دبی از طرف شرکت هست.و شما فقط میتونید برای اون شرکت کار کنید. اگه شما رو نخوان، یه ماه فرصت میدن تا امارات رو ترک کنید.
البته اینکه کارفرمای شما سوئدی هست خیلی خوبه چون اونها انسانیت رو بیشتر درک میکنند. و بعلاوه فرصتی خواهد بود که شما رو به خود اون کشور برسونه.
اروپا دیگه اقامت با کشور هست و کارفرما نمیتونه اذیت کنه.
دبی فاصله طبقاتی بیداد میکنه.
افرادی به عنوان خدمتکار خونه با ماهی 600 درهم کار میکنند و یه عده نمیدونن درامدشون رو چطور خرج کنن.
هر نوع کالا و خدماتی که بخواهین با هر نوع قیمتی هست و همین زندگی ها رو خیلی متفاوت میکنه و پس انداز کردن رو سخت.
در دبی شما مالک چیز ماندگاری نمیشوید برای همین اگه یه مدت سختی (نخریدن، نخوردن و استفاده نکردن از هر چه که میبینید) رو تحمل کنید میتونید یه سرمایه ای برای وقتی که به ایران برمیگردید یا به اروپا میرید جمع کنید.
تجربه بسیار خوبی خواهد بود. جای جالبیه. غربتش خیلی کم هست و اذیتتون نمیکنه.
موفق باشید.
درودروزنامه gulfnews یه چیزی مثل همشهری خودمونه.
وارد سایتش بشید classified های مختلفی داره که میتونید قیمت اجاره آپارتمان و ماشین دست 2 و غیره رو دربیارید.
gulfnews.com
خواهش میکنم.من مدت زیادی هست اونجا نبودم و همه اونچه میگم کاملا معتبر نیست. ولی کم و زیاد همینه.درود
گرامی خیلی خیلی لطف کردید، مخصوصا اون سایت خیلی به من کمک کرد.
من هدفم این هستش که توی دبی پول جمع کنم و یا توی ایران سرمایه گذاری کنم (خرید ملک و... ) و یا پلی باشه برای مهاجرت به سوئد که دفتر اصلی شرکت هستش یا هر جای دیگه ای.
برای همین اصلا به عنوان زندگی برای همیشه بهش فکر نمی کنم.
به نظر شما با سالی 250 هزار درهم می شه هم زندگی خوبی داشت هم پول خوبی پس انداز کرد؟
من حساب کردم با 70-80 هزارتا یک آپارتمان مناسب می شه تهیه کرد، شارژ ساختمان هم در حدود 1000 درهم ماهیانه.
خورد و خوراک و پوشاک و ... هم برای دو نفر 3000 درهم ماهیانه.
این وسط چه چالش های دیگه ای پیش روم هستش که من روی اون ها تمرکز کنم؟ مثلا هزینه های پیش بینی نشده یا هر چیز دیگه ای.
پیروز باشید
بله قیمت ماشین ها رو دیدم، از اونجایی که یکی از تفریحات من در ایران خرید و بازسازی خودروهای آمریکایی کلاسیک هستش خیلی علاقه دارم اگر قسمت شد و رفتم اونجا ماشین روز مورد علاقم رو بخرم.خواهش میکنم.من مدت زیادی هست اونجا نبودم و همه اونچه میگم کاملا معتبر نیست. ولی کم و زیاد همینه.
ماهی 20 هزار درهم حقوق خیلی خوبیه. با همین مقدار میشه یه ماشین (دست دو) که ایران 100 میلیون قیمتش هست بخرید.
نو هم که با 7-8 درصد سود فاینانس میکنن.
هرچه بتونید پس انداز منتقل کنید ایران تا باهاش ملکی چیزی بخرید برد کردین.
البته اونجا هم میشه آپارتمان خرید و اجاره داد. اما ملک متعلق به شما نمیشه و فقط هوا رو میخرید که من شخصا نمیپسندم.
اگه بتونید در کنار کارتون یه بیزنسی هم با ایران راه بیاندازین خیلی خوب میشه (یا تدریس کنید).
ولی مراقب باشین. کسانی که ایران زندگی میکنند فکر میکنند سایر مردم دنیا نسبت به ایرانی ها صادق ترند.
به جرات میگم بزرگترین کلاه بردارای دنیا توی دبی زندگی میکنند.
اونجا هیچ کس رگ و ریشه ای نداره، برای همین راحت کلاه برمیدارن و گم و گور میشن.
نژادپرستی اولین چیزیه که به چشم میخوره.ملیت خیلی روی رفتار آدمها تاثیر میذاره.
با این حال عربهای امارات با معرفت هم زیاد دارند. توی رفاقت کم نمیذارن.
پلیس روی قوانین رانندگی هم حساسه. مراقب باشید الکی جریمه نشید. من برای پارک غیر مجاز 600 درهم هم جریمه شدم.
الان فعلا همین ها رو یادم میاد.باز چیزی بود مینویسم.
موفق باشید.
ماشین آمریکایی توی دبی زیاد پر طرفدار نیست. چون استهلاک زیادی دارند. کلا خیلی با آب و هوای دبی سازگار نیستند.بله قیمت ماشین ها رو دیدم، از اونجایی که یکی از تفریحات من در ایران خرید و بازسازی خودروهای آمریکایی کلاسیک هستش خیلی علاقه دارم اگر قسمت شد و رفتم اونجا ماشین روز مورد علاقم رو بخرم.
اما تا جایی که فهمیدم گرفتن گواهینامه رانندگی در دبی از گرفتن مدرک خلبانی سخت تر هستش!
با گواهینامه بین المللی هم گویا فقط می شه به مدت محدود خودرو کرایه کرد که زیاد جالب نیست.
از طرفی نمی دونم با خرید خودرو صاحب اون هستم یا باز هم مثل املاک در دبی کلی داستان داره پشتش.
از نژاد پرستی فرمودید، می شه بیشتر توضیح بدید؟ یعنی اعراب با ایرانی ها بد برخورد می کنن؟ البته می دونم که یک سری رفتار نژادپرستانه و خشونت آمیز با کارگرهای هندی و ... دارن. (تو خود ایران هم رفتار خوبی با افغان ها نمی شه)
هدف من جمع کردن سرمایه و خرید ملک در کیش هستش. به نظر من تنها جایی در ایران هستش که می شه با آرامش زندگی کرد.
بسیار سپاسگذارم ار وقت ارزشمندتون که به من اختصاص می دید. متاسفانه هیچ منبع اطلاعاتی خوبی به زبان فارسی (چون تجربه ایرانی ها برام مهم هستش) پیدا نمی شه و بزرگترین کمک رو شما به من می کنید.
بسیار سپاس از لطف و توضیحات کاملتون.ماشین آمریکایی توی دبی زیاد پر طرفدار نیست. چون استهلاک زیادی دارند. کلا خیلی با آب و هوای دبی سازگار نیستند.
همین 1 ماه پیش دوستم عکس dodge challenger جدیدش رو (که من عاشقشم) گذاشته بود فیس بوک و نوشته بود از وقتی خریده چراغ هشدار موتورش روشن هست و درست هم نمیشه.
اما خوب قیمت ماشین آمریکایی خیلی مناسب هست. افت قیمتش هم خیلی زیاده.
اونجا بیشتر ماشین ژاپنی و آلمانی جواب میده (و جدیدا کره ای).
گواهینامه گرفتن سخته. اما بیشتر به خاطر اینکه هر وقت رد میشین (که خلی وقت ها الکی دفعه اول و دوم رد می کنند) امتحان بعدی رو میاندازن چند ماه بعد. وگرنه اگه ایران رانندگی کرده اید، چند جلسه که یه تعلیم دهنده خوب باهاتون کار کنه قوانینشون دستتون میاد.
نگران این نباشید.
ماشین برای خودتون میشه. اما از لحظه ای که به نامتون میشه همینطور قیمتش افت میکنه. و اگه چند سال داشته باشینش دیگه اونقدری نمی ارزه که بگین سرمایه اس. چندین سال پیش با پول ماکسیمایی که فروختم ایران بهم پراید هم نمیدادن (بعد از 4 سال تقریبا به 30% قیمت اولیه فروش رفت).
اگه بتونید دست دوم تمیز پیدا کنید از آشنا (یا عرب هایی که تند تند ماشین عوض می کنند و البته نابودش نمی کنند) بهتر هست. ولی فاینانسش (قسطی کردنش) سخت تر میشه.
دبی خیلی کشور مادی هست. همه چیز پوله. مردم همه برا هم می خوان کلاس بزارن و خیلی سواد اینا مهم نیست.
اگه پول داشته باشین که حله.
شما هم که کارتون آمادس و باز هم حله.
اگه پول نداشته باشین و بخواین دنبال کار بگردین، اونوقت معنای نژاد پرستی رو می فهمین. عرب های لوکال (مواطن - اماراتی) در رده اول قرار دارند، بعد آمریکایی ها و اروپایی ها، بعد عرب های دیگر کشورهای، و آخر آخر ایرانی ها و هندی ها.
سخت تر کار می دن و حقوق ها هم کمتره.
مثلا اون زمان یادمه ایرانی رو خیلی به سختی (مگه به زور پارتی) در شرکت های دولتی (که مزایای خوبی داره) استخدام می کردند.
رفتارشون به طور کلی بد نیست. و اتفاقا من هیچ احساسات ضد عربی ندارم و اونها (مخصوصا عرب ها دبی) رو مردم خوبی می دونم. 90% عرب های دبی اصلیت ایرانی دارن. مردم بدی نیستند.
این ها که گفتم بیشتر یه سری قوانین نانوشته اس.
اما رفتار بدشون رو با کارگرهای هندی (که قاچاقی مونده بودن) دیدم.
ما ایرانی ها طبعمون بالاس و اونا جرأت ندارن با ما بد رفتار کنن (فقط گاهی اذیت می کنند - مثلا موقع جریمه کردن و تمدید اقامت و اینا).
در ضمن من کار خاصی نمی کنم. خودم توی این فروم کلی اطلاعات گرفتم از دیگر دوستان. و البته باز هم از سورس های دیگه اطلاعات بگیرین بد نیست. همینطور که گفتم اطلاعات من کمی قدیمی هست.
هر سوال دیگه ای بود در خدمتم.
گرامی،
مهمترین مسئله وجود کار و داشتن درآمد مناسب در آن کشور است.
اکوادور نان ندارد به مردم کشور خودش بدهد و کشوری جهان سومی و توسعه نیافته است.
دوست گرامی،دوست عزیز ممنونم توجهی که کردی و ممنونم از اینکه کمک و راهنماییم کردی
البته هدف هر کسی از مهاجرت چه داخلی و چه خارجی فرق میکنه مثلا دوستی دارم که از تهران از محله خوب بلند شده رفته یه روستا تو مازندران زندگی میکنه
منم از زندگی آرامش و راحتی ( منظور از راحتی : دردسر ها و ناراحتی از جوامع اسلامی و .... نباشه ) و طبیعت دوستم
زندگی با ثبات دوست دارم نه اینکه که کشوری که با همه دنیا سر جنگ داشته باشه
نه اینکه کل دنیا تروریستت بدونن
از اون ورم لینکی که گذاشتم نوشته :
ا توجه به رویکرد کشور اکوادور جهت افزایش کیفیت آموزش در دانشگاه های این کشور، این امکان برای فارغ التحصیلان مقطع فوق لیسانس و دکترا جهت تدریس دانشگاهی و امور پژوهشی فراهم میباشد. در صورت موافقت دانشگاه مبنی بر تدریس و یا پژوهش فرد، علاوه بر پرداخت متوسط ماهیانه ۲۰۰۰ دلار، کلیه هزینه ها از جمله هزینه بلیت پرواز از کشور مبدا به اکوادور و نیز هزینه های اجاره مسکن پرداخت خواهد شد.
خوب این یه موقعیت خوبه
دوست گرامی،
شما قصد مهاجرت و اقامت و زندگی دارید یا گردشگری؟
من شخصا بسیار دوست دارم به کشورهای دورافتاده آمریکای جنوبی سفر کنم. چون به تمدن اینکاها و آزتک ها خیلی علاقه دارم.
اما خوب اکثر مهاجرت کنندگان از ایران به دنبال زندگی بهتر در یک کشور پیشرفته که آزادی، امکانات و درآمد برای خودشون فراهم بیاره و آینده فرزندانشون در دانشگاه های معتبر او کشور تضمین شده باشه هستند.
اما بالاخره هر کسی یک عقیده و علاقه ای داره.
و به قول معروف: زندگی کوتاه تر از اونه که بخاطر (حرف) بقیه صرف شه.
اگه طبیعت بکر اکوادر رو دوست دارید و حاضرید شرایط سخت زندگی در همچین کشورهایی رو تحمل کنید خیلی هم خوبه.
من شخصا ترجیح میدم در یک کشور پیشرفته زندگی کنم و تعطیلاتم رو به اکوادر و پرو برم.
البته فگر نکنید اگه به کانادا هم مهاجرت کردید هر هفته می تونید پاشید برید گردش و تفریح. همین الان دوستم از کانادا اومده و میگه سالی فقط 2 هفته مرخصی دارند. بالاخره کشورهای صنعتی هم رس آدم رو میکشن تا یه لقمه نون بدن.
بهرحال در مورد اکوادر. بله اون سایت رو هم خوندم. من نمی دونم تحصیلات شما در چه حد هست و آیا امکان تدریس در دانشگاه رو دارید یا نه.
اگه تحصیلات و سابقه کار دارید می تونید برای نیو زیلند اقدام کنید. کشور بکر و بسیار زیبایی هست. فرهنگ بومی غنی هم داره (بر خلاف استرالیا). جز بهترین کشورهای دنیا هم هست (از نظر آزادی شماره 1 دنیاست). زبانشون هم انگلیسی هست و راحت تر از اسپانیایی محلی اکوادور. اعتبار پاسپورتش هم خوب زمین تا آسمون فرق داره.
ولی خوب کار نسبت به استرالیا و کانادا کمتر هست. خودشون برای کار به استرالیا مهاجرت می کنند.
یه سایت هست به آدرس http://www.prosperity.com
رتبه بندی کشورها بر اساس شاخص های مختلف رو می نویسه.
بطور کلی اکوادور 73 دنیاس و ایران 107.
در صورتی که نیوزیلند 3 ام هست.
(3 تا ایرانی تا حالا دیدم که نیوزیلند زندگی می کردند. 2 تاشون رفتن استرالیا و یکیشون برگشته بود ایران - کشور بی سر و صدایی هست و حوصله ما ایرانی ها توش سر میره)
مهاجرت کاری هزینه زیادی نداره. بین 5 تا 12 میلیون شاید. البته هزینه های جانبی مثل آیلتس و اینها هم داره.
اما مسئله اینه که باید رشته شما رو نیاز داشته باشند. و مهمتر از اون سابقه کار هست.
پس شاید باید وقت بذارید و یه فوق دیپلم و یه مقدار سابقه جور کنید.
البته من وضعیت همه کشورها رو نمیدونم. مثلا دانمارک 3 سال اقامت موقت میده. خیلی هم سریع. میتونید شرایطش رو جستجو کنید یا برید سفارت بپرسید.
در هر صورت باید حتما مقداری سرمایه داشته باشید.
خیلی که جوونتر بودم میخواستم تحصیلی برم آلمان. دانشگاه هاش رایگان بودند. اما یه حساب بانکی برای ساپورت میخواست و هزینه زندگی اونجا که من نداشتم.
خوب نشد برم. چند سال کار کردم و یه مقدار سرمایه جمع کردم. حالا دیگه جوون نیستم مثل اون موقع.ولی راحت میتونم مهاجرت کاری کنم.
به نظرم فروم applyabroad رو بخونید. اونجا شرایط کشورهای مختلف رو نوشته.
مهاجرت به آمریکا بسیار سخته.مخصوصا برای ما ایرانی ها. مگه در لاتاری برنده شین.
کانادا، استرالیا، نیوزیلند،آلمان،دانمارک و غیره خیلی راحت تره.
فقط باید رشته شما رو بخوان. با هر لیسانس و سابقه کاری نمیشه.
البته مثلا کانادا لیست رشته نداره و همه میتونن مجانی وارد سیستمش بشن اما خوب اگه کار نباشه براتون، دیگه سیستم بهتون ویزا نمیده.
ولی استرالیا لیست رشته داره.
پنا.هن.دگی هزینه و ریسک رفتنش زیاده اما اونجا تا جواب مثبت و منفی بدن خرجت با اوناس.
کلا به پسر مجرد هم به سختی مثبت میدن. الان هم که روابط داره خوب میشه دیگه بهونه ها کمتر میشه.
هزینه اولیه پنا.هن.دگی زیاده. 40-50 تومن پول میخواد به نظرم تا شما رو برسونن اونجا
Atheist چی؟؟؟؟خرجی نداره پ..ن..ا..ه..ن..د..گ..ی.. مذهبی اصلا باید تو کشور مقصد انجام بشه یعنی قانونی بری مثلا ویزا توریستی
... که مثلا ترکیه برای ارتدکس برای رفتن کردن به آمریکاه .. اتریش برای زرتشتیه
و .....
از این موردا زیاده
که چندماه پیش قانونش تو اروپا تصویب شد هیچ کشور اروپایی حق برگردونن و دیپورت این افراد نداره و باید پناهندگی بده و نکهداری کنه