بازي موبايل
Crash Test Dummy آزمايش برخورد
اين هم يک بازي عجيب براي کساني که از ايدههاي خلاقانه خوششان ميآيد.
در Crash Test Dummy شما يک عروسک مخصوص استفاده در آزمايشهاي تصادف را کنترل ميکنيد. در هر مرحله او از بالا به پايين پرت ميشود و وظيفه شما اين است که با هدايت آقاي دامي او را به موانع مختلف از جمله فنرها، بشکهها و جعبهها بکوبانيد تا امتياز بيشتري بگيريد. يک نفر بهنام رئيس همواره مشغول نگاه به آزمايش تصادف است و اگر پيامد اين تصادفها خيلي هيجانانگيز نباشند، صبر آقاي رئيس تمام شده و مرحله تمام ميشود.
در طول سقوط آقاي دامي ميتوان چيزهايي مانند ستارههاي امتياز جمع کرد که در رکورد ثبت شده براي آن مرحله تاثير دارند. گرافيک بازي بسيار خوب است و فيزيک بدن عروسک عالي کار شده. پس از تمام کردن مراحل ميشود دوباره آنها را تکرار و امتياز بيشتر ثبت کرد. انجام اين بازي مفرح را به همه توصيه ميکنيم.
@@@
بازي هفته
در محاصره بيگانهها
اين روزها ژانر عملي-تخيلي حسابي فراگير شده و بيشتر بازيهايي که به بازار آمدهاند در فضا و در برابر بيگانههاي فضايي بودهاند.
اگر Dark Void، مسافکت2 و بايوشاک2 برايتان کافي نيست حالا نوبت به Aliens vs. Predator و بعد هم Star Trek Online رسيده است. طرفداران سبک استراتژي که چند وقتي بيکار بودهاند حالا ميتوانند يک بازي خوب به نام Napoleon از سري Total War را بازي کنند که براي PC منتشر شده است.
اگر بهدنبال بازيهاي پلتفرمر کلاسيک هستيد، بد نيست بازي Max & Magic Maker را امتحان کنيد. براي کنسولهاي دستي هم اوضاع بد نيست. اکشنبازها بالاخره ميتوانند شماره جديد از بازي SOCOM بهنام Fireteam Bravo
3 را روي PSP بازي کنند. اگر کنسول DS داريد و از بازيهاي ماجرايي خوشتان ميآيد حتما Ace Prosecutor را تهيه کنيد که نسخه جديد از سري Ace است و ماجراهاي مايلز را روايت ميکند. شماره جديد از بازي نقشآفريني Star Ocean که The Last Hope نام دارد براي ايکسباکس360 و پلياستيشن3 عرضه شده است.
@@@
آشنايي با DHCP Server (بخش دوم)
در محدوده خود فرمانروايي كنيد
در شماره گذشته نحوه راهاندازي ابتدايي يک DHCP Server را مرور کرديم. در اين شماره نيز با جزييات کنسول DHCP آشنا ميشويم تا بتوانيم مديريت بهتري بر سرور DHCP داشته باشيم.
راهاندازي اسكوپ
همانطور که در شکل زير ميبينيد، بعد از راهاندازي يک اسكوپ، تعدادي گزينه در دسترس قرار خواهند گرفت. اما هر کدام از اين گزينهها چه کارهايي انجام ميدهند؟
Address Pool
در اين بخش همه اسكوپهاي تعريف شده، بههمراه IPهايي استثنا، داده ميشوند. در اين بخش شما اين توانايي را خواهيد داشت که اگر مايل به افزودن يک يا تعدادي IP استثنا بوديد، با راست کليک بر Address Pool و انتخاب گزينه New Exclusion Range يک محدوده (Range) را تعريف کنيد تا DHCP از آن IPها استفاده نكند.
Address Leases
در اين بخش IPهايي که توسط سرور DHCP به کلاينتها تخصيص يافته، نمايان ميشود. ميتوانيد هر کدام که بخواهيد را پاک کنيد.
در شکل بالا تعدادي IP که در اجاره هستند را مشاهده ميکنيد. همانطور که ميبينيد، 10 تا IP اول بهصورت خودکار توسط RAS اجاره شدهاند.
Reservation
در اين قسمت ميتوانيد براي يک کلاينت يک آدرس IP ثابت رزرو کنيد. روي آن راست کليک کنيد و New Reservation را برگزينيد. براي اين کار بايد آدرس Mac کارت شبکه را داشته باشيد که با استفاده از دستور arp –g اين مورد دستيافتني است.
DHCP Option
تنظيماتي که تا اينجا وارد کردهايم، بيشتر براي کلاينتهاي خاص بودند. در حالت کلي 3 تنظيم مختلف داريم که عبارتند از:
Client Option ،Scope Option و Server Option.
ترتيب اعمال اين تنظيمات هم درست به همين صورتي است که در بالا آمده. يعني اگر تنظيمي مشابه، هم در اسكوپ و هم در سرور، ست شده باشد، تنظيم اسكوپ ارجعيت دارد. بنابراين هر چه تنظيمات جزييتر باشند، قدرت بالاتري دارند.
Client Option :
بهجز موارد بالا، Scope و Server Option داراي تنظيماتي يکسان هستند. تنها تفاوت اين دو در اين است که تنظيمات اسكوپ فقط بر اسكوپ جاري اعمال ميشود، اما تنظيمات سرور روي تمامي اسكوپهاي موجود. اما اين تنظيمات چه کاري ميکنند؟
اين دو قسمت به واقع داراي اهميت بسيار زيادي هستند. اگر توجه کرده باشيد تا الان ما به کلاينتها فقط آدرس IP دادهايم.
اما آيا کلاينتها آدرس DNS GateWay يا WINS نميخواهند؟ براي تنظيم اين موارد بايد بنا برحسب نيازتان، از Scope و يا Server Option استفاده کنيد.
براي ست کردن اين تنظيمات، در Side bar سمت چپ، روي يکي از دو گزينه Scope Option يا Server Option بنابر نياز خودتان، راستکليک کنيد و گزينه Configure Options را برگزينيد.
Configure Options
در پنجره باز شده، شما تمامي تنظيماتي که ميتوانيد به کلاينتهايي که از سرور DHCP شما آدرسIP دريافت کردند را ببينيد. تنظيماتي مانند آدرس DNS ،Gateway ،Time-to-live و خيلي از موارد ديگر که در RFC
2132 تعريف شدهاند. مثلا براي ست کردن آدرسDNS، بر DNS Server که شماره آن
006 است، کليک کنيد و اطلاعات لازم را وارد کنيد. همانطور که ميبينيد، اين قسمت داراي گزينههاي زيادي است و شما ميتوانيد جزءبهجزء تنظيمات کلاينت را تغيير دهيد. اكنون اجازه دهيد بحث را کمي تخصصيتر کنيم. براي شروع نيز، از همين بخش Scope Option آغاز ميکنيم.
Class:
تنظيماتي که در بالا اعمال شد، به تمامي کلاينتهاي موجود در يک اسكوپ اعمال ميشود. اما اگر بخواهيد کلاينتهاي يک اسكوپ نيز تنظيمات متفاوتي را دريافت کنند چه ميکنيد؟ انواع کلاسها:
در اين حالت، بايد اقدام به تعريف کلاس کنيم. در مجموع ما دو کلاس با نامهاي Vendor Class و User Class داريم. تنظيمات Vendor Class مربوط به فروشندگان سيستمعامل مانند مايکروسافت ميشود و ميتوان يک سري از ويژگيها را در کامپيوترهاي کلاينت بهوسيله آن تغيير داد. بهصورت پيشفرض، مايکروسافت تعدادي تنظيمات Vendor Classتعريف کرده است. مانند فعال يا غيرفعال کردن NetBIOS بر TCP/IP در کلاينتهايي با سيستمعامل XP و 2000 .
اما نوع ديگر کلاس که بهنام User Class شناخته ميشود، بيشتر براي جنبههاي مديريتي کاربرد دارد و البته بيشترين تاکيد ما نيز بر همين قسمت است. شما ميتوانيد به تعداد دلخواه User Class بسازيد، تنظيمات خود را روي آن ست کنيد و در نهايت به کلاينتهايي که مايل هستيد، اعمال کنيد.
براي ساخت يک User Class در کنسولDHCP، روي سرور راست کليک کنيد و Define User Classes را انتخاب کنيد. در پنجره باز شده، روي Add کليک کنيد و نامي را براي کلاس خود در نظر بگيريد. فراموش نکنيد قسمت ASCII را نيز با نام مورد نظرتان پر کنيد.
اعمال تنظيمات روي کلاس: حالا ما يک کلاس جديد ايجاد کردهايم. براي اينکه تنظيم دلخواه خود را بر آن اعمال کنيم، دوباره بر روي Scope Option راستکليک کرده و گزينه Configure Options را برميگزينيم. در پنجره باز شده، اين بار وارد تب Advanced شده و از قسمت User Class، کلاسي که ايجاد کرده بوديم را انتخاب و سپس تنظيمات مورد نظر را بر آن اعمال ميکنيم. ا
عمال کلاسها به کلاينتها: براي اينکه کلاينتها از اين تنظيمات استفاده کنند، بايد وارد سيستم هر کلاينت شويم و دستور زير را در محيط CMD اجرا کنيم: ipconfig /setclassid “NIC Name” Class ID Name
بديهي است که بهجاي NIC Name بايد نام کارت شبکه و به جايClass ID Name، نام کلاس مورد نظرمان را وارد کنيم. يکي از مشکلات اساسي استفاده از DHCP اين است که هنگامي که يک کامپيوتر بهصورت فيزيکي به شبکه متصل ميشود بهصورت خودکار درخواست IP کرده و از هر DHCP فعال در شبکه IP دريافت ميکند. اين اتفاق براي تمامي سيستمهاي مجاز و غيرمجاز رخ ميدهد يعني ممکن است کامپيوترهايي که ما نميخواهيم، به شبکه ما وصل شوند و IP هممحدوده با شبکه ما را دريافت كنند و اين امر براي مديران شبکه يک ريسک امنيتي است و براي حل آن، يک DLL توسط DHCP Server Team ارائه شده است که ميتوانيد آنرا روي ويندوز سرور 2003 و 2008 نصب و بهکمک آن درخواستهاي ورودي به DHCP که بر مبناي آدرس MAC هستند را فيلتر کنيد.
اين DLL را DHCP Server Callout DLL ناميدهاند. توجه داشته باشيد که MAC آدرس يا همان Media Access Control يک مشخصه يکتا براي هر کارت شبکه است و مثلا به شکل
02-00-54-55-4-01 -E بيان ميشود که اعداد در مبناي هگزادسيمال هستند. مکانيزم عملکرد:
هنگامي که کامپيوتر براي اتصال به شبکه تلاش ميکند، نخست ميكوشد يک آدرس IP از هر DHCP فعال دريافت كند. سپس DHCP Server Callout DLL نصب شده ربروي سرور چک ميکند که آيا آدرس MAC اين Device در فهرست آدرسهاي MAC کامپيوترهاي شبکه که توسط مدير شبکه ايجاد شده، قرار دارد يا نه؟ اگر بود که IP آدرس خود را دريافت ميکند وگرنه درخواست آن توسط سرور ناديده گرفته ميشود. فيلترينگ مبتني بر MAC آدرس به مديران شبکه اين امکان را ميدهد تا اطمينان حاصل کنند که فقط سيستمهاي مجاز قادر به دريافت IP و اتصال به شبکه هستند.
گرفتن نسخه پشتيبان از DHCP Server
تهيه نسخه پشتيبان از سرويسهاي مهمي چون Active Directory ،DNS و DHCP بهخاطر نوع اطلاعاتي که ذخيره ميکنند، اهميتي بسيار دارد. سرورDHCP بهدليل ذخيره اطلاعات مهمي مانند scopes ،reservations ،leases و registry keys مهم است. هر چند ويندوز بهصورت پيشفرض هر 60دقيقه، يک نسخه پشتيبان از آن تهيه ميکند و در آدرس
system32/dhcp ذخيره ميکند، اما كاربر به هر دليلي ممکن است بخواهد خودش اين كار را انجام دهد. براي اين کار فرمان زير را انجام دهيد: netsh »dhcp » server» backup c:\dhcpbackup
با اين کار در پوشه dhcpbackup يک فايل با نام DhchCfg ايجاد ميشود که شامل تنظيمات رجيستري است و پوشهاي بهنام new نيز ايجاد ميشود که پايگاه داده DHCP در آن با پسوند mdb ذخيره خواهد شد.
@@@
اجراي برنامههاي ويندوز اکسپي در ويندوز7 با سيستمهاي ضعيف
پنجره در پنجره
يکي از قابليتهاي ويندوز7، حالت XP آن است که بهکمک آن ميتوان برنامههايي که با ويندوز اکسپي سازگار هستند را بهسادگي در ويندوز7 اجرا کرد. اين کار که توسط Hardware Virtualization انجام ميشود، نيازمنديهاي سختافزاري دارد که ممکن است بسياري از سيستمهاي فعلي کاربران اين امکان را نداشته باشند. از اينرو براي اجراي برنامههاي ويندوز اکسپي در محيط ويندوز اکسپي و حفظ ويندوز7 بهعنوان سيستم عامل اصلي، اقدامات زير را انجام داد:
برنامه VMware Player را از لينكهاي انتهاي همين مقاله دريافت و نصب کنيد.
با کمک اين برنامه ميتوانيد ماشينهاي مجازي بسازيد و اجرا کنيد. سپس بايد حالت XP را از سايت مايکروسافت دريافت کنيد. اين ويندوز بهرايگان براي دانلود در دسترس است.
بهاين دليل از VMware Player استفاده ميکنيم که نيازمندي سختافزاري کمتري دارد. براي نصب XP Mode کافي است دکمه Next را از اول تا آخر بزنيد. براي نصب VMware Player کار مهمي را نبايد انجام دهيد، تنها کافي است يک حساب رايگان ايجاد کنيد و اگر از شما براي دانلود درايورها پرسيد، آنها را دريافت و نصب کنيد. پس از پايان نصب VMware Player يک بار سيستم خود را رياستارت کنيد.
افزودن حالت اکسپي به VMware
پس از اجراي مجدد ويندوز، VMware Player را اجرا کنيد. ميتوانيد حالت اکسپي را با کليک روي File و سپس Import Windows XP mode VM اضافه کنيد. بعد از اينکار نرمافزار براي چند دقيقه حالت اکسپي را به فرمت VMware تبديل ميکند، بنابراين صبور باشيد.
پس از اتمام اين عمليات، همه چيز بهپايان ميرسد و شما ماشين مجازي جديدي را ميبينيد که
XP Mode نام دارد. کافي است روي دکمه
Play Virtual Machine کليک کنيد تا حالت اکسپي اجرا شود. شما در اين حالت ويندوز اکسپي را مشاهده ميکنيد که در يک پنجره اجرا ميشود.
براي اينکه حالت اکسپي را با سيستم ويندوز7 خود يکپارچه کنيد، بايد VMware Tools را نصب کنيد. بنابراين اگر از شما پرسيده شد که ميخواهيد Tools را بهروزرساني يا نصب کنيد، دکمه تاييد را انتخاب کنيد. اين ابزار بهصورت خودکار دريافت و نصب ميشود. اگر ويندوز اکسپي بهدنبال درايورهاي راهانداز قطعات بود ، گزينه Cancel را انتخاب کنيد.
ابزارهاي VMware همه چيز را در خود دارند. پس از مکث کوتاهي ميتوانيد صفحه ميزکار ويندوز اکسپي خود را در VMware Player ببينيد. اگر VMware Tools بهصورت خودکار در ويندوز اکسپي اجرا نشد، به My Computer برويد و روي درايو سيدي که بايد عنوان
VMware Tools را داشته باشد دوبار کليک کنيد. پس از نصب ابزارهاي VMware، ويندوز اکسپي را يکبار رياستارت کنيد. در اين مرحله ماشين مجازي ما کاملا آماده است و ميتوانيم يکپارچهسازي آن را با ويندوز7 انجام دهيم.
مزاياي يکپارچگي دو ويندوز
مزيت اصلي استفاده از ويندوز اکسپي در ويندوز7 اين است که برنامههاي ويندوز اکسپي بهطور کامل در نسل بعدي ويندوز منطبق ميشوند.
اين نرمافزارها را ميتوانيد بهسادگي در کنار ديگر نرمافزارها اجرا کنيد و بين آنها فايل و متن جابهجا کنيد و در فولدرهاي همديگر فايل قرار دهيد.
براي اينکه حالت نامحسوس VMware را فعال کنيد، روي آيکون VM در بالاي پنجره کليک کنيد و سپس گزينه Enter Unity را انتخاب کنيد. منوي استارت ويندوز اکسپي بالاي نوار وظيفه ويندوز7 ظاهر ميشود.
استفاده از اين حالت باعث ميشود بهسادگي بتوانيد دادههاي زيادي را (از جمله فلش ديسک) در ماشين مجازي به سيستم بشناسانيد و نرمافزارهاي مورد نظر خود را در ويندوز7 اجرا کنيد.
همچنين براي ذخيره فايلها از ويندوز اکسپي مجازي به فولدر سندهاي ويندوز7 عمليات زير را انجام دهيد: روي دکمه VM کليک کنيد، گزينه Settings را انتخاب کنيد، تب Options را برگزيده و سپس Shared Folders را از بخش سمت چپ انتخاب کنيد. حالا روي Always enabled کليک کنيد و بعد گزينه زير را تيک بزنيد:
Map as a network drive in Windows guests
حالا روي گزينه Add کليک کرده و سپس مسير سندهاي ويندوز7 را انتخاب و پنجره را با تائيد ببنديد. در ضمن مطمئن باشيد که گزينه Enable this share علامت خورده باشد. بعد روي My Documents در ويندوز اکسپي کليک راست کنيد و Properties را انتخاب کنيد. سپس با انتخاب گزينه Move، مسير جديد را به فولدر سندهاي خود بدهيد.
لينک دريافت ويندوز اکسپي:
http://tinyurl.com/click273os1
لينک دريافت VMware Player:
http://tinyurl.com/click273os2
لينک دريافت نرمافزار آزمايش قابليت سيستم براي اجراي حالت اکسپي