دیوان غربی - شرقی گوته در سال هزار و هشتصد و نوزده منتشر شد. این نسک (کتاب) که گفتارهای گوناگون آن از حافظ و فرهنگ ایرانی الهام گرفته، از یکسو بازتاباننده باورها و اندیشههای ایرانی و بویژه حافظ است و از سوی دیگر بازتاب دهنده نگاه منتقدانه گوته به آنهاست.
گفتهها و پنداره ها، اندیشه ها، شخصیت و نام حافظ در سراسر این دیوان مشاهده میگردد؛ گویی گوته برای سرودن بیشتر چامههای دیوان غربی - شرقی از حافظ یاری جسته است.در این دیوان واژگان فارسی و عربی بسیار یافت میشود که به همان وجه به کار رفتهاند نظیر “الله” بلبل, ساقی, درویش, حوری,مشک,میرزا, مفتی,فتوامپنبه وزیر, و ... آشنایی گوته با حافظ و فرهنگ ابرانی را باید گونهای خوشاختری معنوی - تاریخی برای فرهنگ خاورزمین و باخترزمین تلقی کرد که به آفرینش تعداد بیشماری از آثار ادبی در سدههای نوزده و بیست انجامید. دیوان غربی - شرقی جزء واپسین آفریدههای گوته بشمار میرود و گوته آن را در جایی به عنوان «برآیند زندگی خود» معرفی میکند.