هر چی بلاست سر کشور های بدبخت ميآد
بدبخت ها هر روز بدبخت تر ميشن...
بدبختها بخاطر اینکه فکر میکنن زندگی یعنی بدبختی بدبخت هستن
بدبختها بخاطر اینکه فکر میکنند زندگی دنیوی یعنی بدبختی بدبخت زندگی میکنند
دیکتاتورها در کشورهای جهان سومی برای یک زندگی کثیف و پوچ برای ثروت و قدرت مردم را زیر خط بدبختی نگه میدارند به مردم القا میکنند که زندگی یعنی بدبختی موجودات ناچیز و کثیف اطراف این دیکتاتورها که از مردم تغذیه میکنند افکار و نظراتشان را از طریق یک جعبه جادویی سیاه(جدیدن تخته سیاه)تغییر میدهند
مردم بدبخت جهان سومی همچون برده های مصری صبح از خواب بر میخیزند تا شب برای دیکتاتورهای فرعونی کار میکنند و شب مانند یک برده بدبخت سرشان را زمین میگذارند و به حال خودشان گریه میکنند
تفاوت یک کشور جهان سومی مانند هائیتی که مردمش کار و تلاش میکنند اما به بدبختی فکر میکنند با مردم ژاپن که کار و تلاش میکنند و به خوشبختی و پیشرفت فکر میکنند با وقوع یک زلزله مشخص میشود.
ارتش کشورهای جهان سومی فقط وفقط جنگ با دشمن و قلع و قم مردم هنگام انقلاب و کودتا و شورش را یاد میگیرند آنها در خدمت اربابان دیکتاتور خود هستند