جایگاه پول ایران در میان پول‌‌‌های جهان

[tanhai]

تازه ترین ارزیابی ها از ارزش برابری واحد پول کشورهای مختلف جهان در برابر دلار آمریکا حاکیست، ریال ایران تنها از واحد پول سائوتام و ویتنام با ارزش تر است.
این در حالی است که 5 سال قبل خبرگزاری بلومبرگ اعلام کرده بود، ریال ایران دهمین پول کم ارزش دنیاست. بر اساس آن گزارش در سال 2005 میلادی( 1383 خورشیدی) هر دلار آمریکا برابر 8 هزار و 764 ریال بود، کم ارزش ترین پول خارجی در برابر دلارآمریکا لیر ترکیه بود که هر دلار آمریکا بیش از یک میلیون و 500 هزار لیر ترکیه ارزش داشت.

این گزارش اعلام کرده بود، ارزش برابری پول کشورهای اکوادور، غنا، اندونزی، ماداگاسکار، موزامبیک، رومانی، سائوتام و ویتنام هم از ایران کمتر است. ارزش برابری پول این کشورها را در برابر یک دلار آمریکا برابر 25 هزار سوکر اکوادور، 9 هزار و 45 کدی غنا، 9 هزار و 92 روپیه اندونزی، 10 هزار و 200 فرانک ماداگاسکار، 20 هزار و 865 شیکل موزامبیک، 33 هزار و 424 لئو رومانی، 8 هزار و 898 دوبرا سائوتام و 15 هزار و 757 دونگ ویتنام اعلام شده بود.

به گزارش خبرآنلاین، حال 5 سال بعد و همزمان با پایان کار دولت نهم و آغاز به کار دولت دهم، 1.4 لیر ترکیه در برابر 1 دلار مبادله می شود. 2040 فرانک ماداگاسکار هم به ازای یک دلار آمریکا داد و ستد می شود. همچنین 31.19 شیکل موزامبیک هم 1 دلار آمریکا ارزش دارد. 10 هزار کدی غنا هم در برابر یک دلار آمریکا داد و ستد می شود. 9223 روپیه اندونزی نیز معادل یک دلار آمریکاست. همچنین هر دلار آمریکا در برابر 2.89 لئوی رومانی مبادله می شود. واحد پول اکوادور هم به دلار آمریکا تغییر یافته است.

بر این اساس در حالی که هم اکنون هر دلار آمریکا با 10 هزار 20 ریال در بازار تهران مبادله می شود، 15560 دوبرای سائوتام یک دلار ارزش دارد و 18420 دونگ ویتنام با یک دلار آمریکا هم ارزش است.

بدین ترتیب ریال ایران در فاصله 5 سال به سومین پول کم ارزش جهان در برابر دلار آمریکا تبدیل شده است. این در شرایطی است که دلار زیمباوه که بحران تورمی و پولی شدیدی را طی سال های اخیر داشته هم اکنون از ریال ایران با ارزش تر است و 368.49 دلار زیمباوه یک دلار آمریکا ارزش دارد.

گفتنی است حفظ ارزش پول ملی مهمترین وظیفه بانک مرکزی است.

 

[fonix light]

تازه ترین ارزیابی ها از ارزش برابری واحد پول کشورهای مختلف جهان در برابر دلار آمریکا حاکیست، ریال ایران تنها از واحد پول سائوتام و ویتنام با ارزش تر است.


.

خاک توسر ما کنن !...

 

[PRO USER]

نمیشه این واحد پول مارو بکنن تومان ؟
همه بده بستون ها بر اساس تومن هست

 

[_Love_Coder_]

نمیشه این واحد پول مارو بکنن تومان ؟
همه بده بستون ها بر اساس تومن هست

یک زمان هم ارزش ریال مثل تومن بود

 

[pany]

نمیشه این واحد پول مارو بکنن تومان ؟
همه بده بستون ها بر اساس تومن هست

البته احتمالا میدونین که در گذشته ایی نه چندان دور بوده .

درسال 1308 شمسی ریال * ( 10 ریال = 1 تومان ) جایگزین این واژه مغولی ( به معنای ده هزار و معادل ده هزار دینار ) شد که خوب همونطور که میبینیم هرگز نیز نتوانست در زبان عامیانه مردم جایی برای خود بازکند و

همچنان میتوان " تومان " را واحد غیر رسمی پول ایران دانست .

-----------------------------

* Rial

برگرفته از نام سکه ایی ( واحد پول ) رایج در اسپانیای قرن چهارده تا اواسط قرن نوزده و پرتغال ( 1911 - 1430 ) به نام Real , به معنای رویال یا سلطنتی , سکه شاهی .


اسپانیا , در سال 1864 جای خود را به اسکودوی اسپانیا ( escudo ) داده که ان نیز چهار سال بعد با واحد پول جدید Peseta جایگزین شد . Real تا اوایل دهه 70 میلادی قرن بیستم همچنان به طور غیر

رسمی به عنوان معادلی برای بیست و پنج Centimo یا یک چهارم peseta ( واحد رسمی پول اسپانیا تا قبل از پیوستن به یورو ) به کار برده میشد .


پرتغال , در سال 1430 میلادی جایگزین dinheiro ( بر گرفته از سکه های نقره کوچک Denarius در امپراطوری روم ) پرتغال شده و همچنان تا مدت کوتاهی پس از کودتای جمهوری خواهان پرتغال در

اواخر سال 1910 به عنوان واحد پول ان کشور رایج بود و سپس با اسکودوی پرتغال ( معادل هزار Reis = جمع Real در پرتغالی ) جایگزین شد که ان نیز با پیوستن پرتغال به یورو منسوخ شد .


Real یا رئال علاوه بر این دو کشور در دیگر مناطق تحت نفوذ مانند مکزیک ( تا اواخر قرن 19 ) نیز رایج بوده و هم اکنون نیز واحد پول برزیل می باشد . با ورود دریانوردان اسپانیایی و پرتغالی به منطقه

خلیج فارس واژه Real و شاید هم dinheiro ( دینار ) وارد گویش مردم این منطقه شده و سپس به عنوان نام واحد پول کشورهای این منطقه نیز مورد استفاده قرار گرفتند .

 

[mostafa a]

انسان های اولیه که دسته جمعی می زیستند، نیازی به تعویض کالا نداشتند. بعد از به وجود آمدن طوایف و قبایل مبادله ی کالا به کالا رواج یافت. مبادله ی کالا به دلایلی با مشکلاتی همراه بود. برای رفع مشکلات ابتدا از فلز برای مبادله استفاده کردند و پس از مدتی به فلزات گران بها و سبک وزن، از جمله طلا، نقره و مس رو آورند.

در بیشتر کشورهای شرقی و آسیایی، فلزی که در مبادله ی کالا از آن استفاده می شد، حلقه ای شکل بود. و در سه هزار سال پیش از میلاد از آن استفاده می کردند که می توان آن را قدیم ترین وسیله ی مبادله، پیش از اختراع سکه، دانست. در کاوش های شوش حلقه هایی از ویرانه های معابد، از دوهزار سال قبل از میلاد، به دست آمده است. استفاده از فلزات سبک وزن و کم حجم و گران بها، که معاملات را سهل و ممکن می ساخت، مورد قبول عامه قرار گرفت. بدین ترتیب مرحله ی پیدایش پول آغاز شد.

● واژه ی پول

پول از کلمه ی یونانی Obolos گرفته شده و آن سکه ای بود برابر یک ششم درهم یا دراخم. کریستین سن معتقد است کلمه "پول" در زمان اشکانیان به ایران راه یافته است.

"سکه" نام دستگاه آهنینی بود که برای مهر زدن بر پول هایی که در میان مردم رایج و با آن معامله می کردند، به کار می رفت. بعدها آن را اثر مهری می نامیدند که روی سکه های حک می شد.

بنابراین سکه عبارت است از یک قطعه فلز به وزن معین که روی آن علامت رسمی دولت، یا حکومتی که عیار و وزن آن و ارزش آن را تعهد می کند، قید شده است.

● سکه در ایران در دوره ی هخامنشی

بی شک پیش از دولت هخامنشی و تصرف لیدی در سال ۵۶۴ قبل از میلاد ایرانیان به اختراع پول اقدام کرده و در کشور خود رواج داده بودند. پس از سقوط لیدی به دست کوروش، "یونا" یکی از ساتراپ نشین های هخامنشی شد که در "ساردس" کارگاه ضرب سکه بود و در زمان کوروش کبیر خشایارشاه و کمبوجیه در آن ضرب سکه می کردند.

داریوش بزرگ سومین شاهنشاه هخامنشی (۵۲۱-۴۸۵ قبل از میلاد) بر آن شد پولی ضرب کند که در همه جا پذیرفته شود و در سراسر کشور اعتبار داشته باشد و بر خلاف مسکوکات قبلی فقط ارزش محلی نداشته باشد. زیرا سکه هایی که در آن زمان در ایران رواج داشت، هیچ یک از آن شاهنشاهان هخامنشی نبود

نخستین سکه ای که از آن زمان باقی مانده سکه داریوش است که شهرت جهانی دارد. این سکه را یونانی ها "دریکوس" یعنی "داریوش" می نامند که آن را نباید با کلمه ی زرینه و درینه یکی تصور کرد. سکه ی داریوشی از زرناب بود. در زمان هخامنشیان هیچ یک از حکام و پادشاهان محلی حق نداشتند بدون اجازه ی داریوش به نام خود سکه زنند، فقط اجازه داشتند با اجازه ی داریوش سکه ی نقره بزنند، چرا که ضرب سکه ی طلا در انحصار مرکز بود. نخستین سکه ی داریوش احتمالا در سال ۵۱۶ قبل از میلاد ضرب شده است.

پس از فتح یونان به دست سپاهیان ایران و اختلاط ایران و یونان، واژه ی درم در ایران متداول شد که اصل آن دارشم (دراخم) یونانی است و ایرانیان آن را درم گفتند که نام پول بود و اعراب بعدها این واژه را از ایرانیان اقتباس کردند. از مسکوکات دوره ی هخامنشی، به جز دریک شکل یا سیکل، درم؛ کرشه را می توان نام برد. واحدهای کوچک تر مسکوک زر، نیم ستاتر و یک سوم ستاتر نامیده می شدند.

● سکه در دوره ی اشکانی

با غلبه اسکندر بر ایران سکه های طلا کمیاب و از جریان خارج شد. در آن زمان دیگر در ایران طلا ضرب نمی شد. سلوکی ها در معاملات داخلی خود سکه های نقره به کار می بردند و اشکانیان نیز به تقلید از سلوکیان از پول نقره استفاده می کردند. اشکانیان از نقره و مس و مفرغ نیز سکه می زدند. جنس برخی از این سکه ها از برنج بود که روی آن لعابی از مس داده بودند.

سکه های این دوره دو نوع بود: نوع اول مسکوکات نقره ی چهاردرخمی با تعدادی مسکوک مسی؛ و نوع دوم یک درخمی نقره و مسکوکاتی از مس. نوع اول سکه ها در شهرهای یونانی نشین و نوع دوم در مراکزی که تحت حکمرانی مستقیم پارت ها بود، ضرب می شد.

● مسکوکات دوره ی صفوی

سکه های عصر صفوی از طلا، نقره و مس بود. سکه های زمان شاه عباس "عباسی" نامیده می شد. این سکه ها نخست از جنس نقره بود. هر پنجاه عباسی را یک "تومان" می گفتند، که ده هزار دینار قیمت داشت. در این دوره مسکوک طلا وجود نداشت. فقط سکه های طلا را که "شاهنشاه" نام داشت، هنگام جلوس شاه بر تخت سلطنت و در جشن نوروز ضرب می کردند. این سکه ها در میان مردم رواج نداشت و آن را اشرافی نیز می گفتند. علت این نام گذازی بهای زیاد آن ها بود.

سکه های رایج این دوره "غزبیگی" یا "غازبیگی" برابر پنج دینار یا یک دهم شاهی؛ "بیستی" معادل بیست دینار یا دوپنجم شاهی؛ "پول سیاه" یا "قراپول" معادل بیست وپنج دینار یا نیم شاهی؛ "شاهی" معادل پنجاه دینار؛ و "عباسی" معادل دویست دینار یا چهارشای بود. تا انتخاب ریال به منزله ی واحد پول در ایران، در سال ۱۳۰۸ شمسی و حتی سال ها بعد از آن، از این واحدهای پولی استفاده می شد.

پس از صفویه نیز از این مسکوکات استفاده میکردند. در دوره ی نادشاه واحد پولی به نام "نادری" وجود داشت، که ارزش آن ده شاهی بود.

● مسکوکات دوره ی قاجاریه

واحد اصلی پول قاجار تومان، قران و شاهی بود. تومان واژه ی ترکی ایغوری است به معنی ده هزار که در تقسیمات لشکری هر ده هزار سرباز تومان و فرمانده ی آنها امیرتومان نامیده می شد. تا پیش از قاجار از این واحد پولی استفاده نمی شد. در دوره ی مغول ده هزار دینار را برابر تومان می دانستند. کسروی یک تومان مغول را برابر صدهزار تومان امروز می داند. تونان طلا اولین بار در زمان فتحعلی شاه قاجار ضرب شد.

وزن آن در ۱۲۲۴ قمری (۱۱۸۸ شمسی) یک مثقال و یک ششم مثقال بود. در سال ۱۲۹۸ قمری در زمان ناصرالدین شاه، وزن طلای تومان کاهش یافت و ارزش آن برابر ده قران نقره یا ده هزار دینار شد. اما سکه ای به نام دینار وجود نداشت. در سال ۱۳۰۸ شمسی که آحاد پول ایران تغییر کرد، تومان به معنای ده ریال شد که هنوز هم این لفظ رایج است.

در زمان فتحعلی شاه، سکه ی نقره ی جدید، یعنی "قران" متداول شد، که معادل یک دهم تونان و پنج عباسی یا بیست شاهی بود. در این زمان شاهی به صورت سکه ی مسی در آمده بود. بنابراین سه شکل سکه در ایران رایج بود: تومان های طلا، قران نقره و شاهی مسی. ولی پول رایج سکه های نقره بود.

پول دوره ی قاجار تا اوایل دوره ی پهلوی رایج بود. اما طلا پشتوانه ی پول نبود. در سال ۱۳۰۸ شمسی طلا پشتوانه ی پول شد. مسکوک نقره ی یک ریالی به نمایندگی ریال طلا در کشور رایج و قران برچیده شد؛ مسکوک نقره، نیم ریالی، دوریالی و پنچ ریالی شد.

ریال در اصل واژه ی اسپانیایی است و آن نام سکه ی نقره ای رایج در آن سرزمین بود که به معنی "شاهی" است. این واژه مترداف "رویال" (Royal) انگلیسی و "رگالیس" لاتین است که آن هم به معنای شاهی است و از ریشه "رکس" (Rex) یعنی شاه است.

از مسکوکات قانونی طلا در ایران در دوره ی رضاشاه، سکه ی پهلوی است که بر اساس قانون مصوب سال ۱۳۱۰ شمسی در مجلس شورای ملی، که برای تعیین واحد و مقیاس پول ایران به تصویب رسید، سکه پهلوی طلا به ارزش صدریال ضرب شد. این سکه دارای عیار ۹۰۰ در هزار بود و با عکس شیر و خورشید و پادشاه مزین شده بود.

پس از انقلاب ۱۳۵۷ در بهار ۱۳۵۸ سکه ی طلای ایرانی ضرب شد که به نام "بهار آزادی" که دارای همان عیار پهلوی است. مسکوکات ریال نیز در این دوره ضرب و اسکناس نیز مانند زمان پهلوی منتشر شد.

● نشر اسکناس

مدیریت بانک در ایران را ایران شناسان بنام نظیر هوتم شیندلر و ژوزف رابیو بر عهده داشتند. با ابتکار رابیو بانک شاهنشاهی اقدام به چاپ اسکناس های کوچک کرد و هم از این راه وارد زندگی روزمره مردم شد و سود سرشاری کسب کرد. اسکناس در آغاز قرار بود با پشتوانه ی طلا چاپ شود، اما بعدها با پشتوانه ی نقره به چاپ رسید و نیز می بایست پشتوانه طلا برابر هفتاد درصد اسکناس های در گردش باشد که بعدها به رقم پنجاه درصد و پس از آن به سی درصد تبدیل سد؛ که در حقیقت هفتاد درصد اسکناس ها یدون پشتوانه بود، که این کار سود سرشاری برای بانک در بر داشت

 

[mostafa a]

اگر واحد پول میشد تومن بهتر بود نمیدونم چرا ما کارامون برعکس همه دنیاست همه جا واحد پول رسمیشون به یه واحد دیگه تقسیم میشه مثلا دلار واحد پول رسمیه که میشه 100 سنت اونوقت ما واحد پول رسمیمون ریاله که برعکس یک دهم تومانه.

یک تومن (واحد پول رسمی جدید) = 10 ریال = 10000 ریال (الان) اگر اینجوری میشد خوب بود.

 

[tanhai]

بررسي امكان تغيير واحد پولي در ايران
يك ريال جديد= يكصد ريال قديم
حذف 3 يا 4صفر از پول( چند تا صفر بي ارزش ديگه قابل اين حرفها رو نداره)
:lol: :lol: :lol: