obamast
Registered User
سلام
در ادامه مباحث اجتماعی و فرهنگی که اخیرا در سنترال مطرح کرده ام ایندفعه ناموس گرایی افراطی را می برم زیر ذره بین
ناموس، : گونه‌ای از فلسفه اخلاق در کشورهای اسلامی خاورمیانه است. این اصطلاح بیشتر در جوامع مردسالاری که بر روی جنسیت و رفتار و روابط درون خانواده تعصب دارند استفاده می‌شود. .
از دوران جاهلیت!!!خاطرات دعواهای ناموسی زیادی دارم که تا حدودی بامزه اند و یادم میفته خود به خود خندم میگیره!برمی گرده به حدود 10 سال پیش!
یک اشتباهی که طیف سنتی جامعه همیشه به آن دچار است و خروج این دوستان از این دایره بسته فکری از حدود توانایی انبیا و اوصیا هم خارج است این است که بحث درباره ناموس و مسائل ناموسی را با بی ناموسی یکی می دانند!!!این نشان میده که این دوستان کلا در تعاریف واژگان و ادبیات فارسی مشکل پایه ای دارند!
بی ناموسی پدیده ای مذموم و بسیار زشت است که در ایران ما به خاطر فرهنگ خاص متدوال در آن بسیار معدود و قلیل مصداق پیدا میکند.بحث بر سر خود ناموس چیز دیگری است!
ناموس به نوعی تابوی فکری برای بخش زیادی از زنان ایرانی تبدیل شده است.بعضی وقتها دل نوشته هایی از خانم های ایرانی در برخی وبلاگ های کور که شاید ماکسیمم 10 ویزیت در روز دارند می خوانم! اگر شرایط مهیا بود شاید در سنترال مطرح می کردم ولی خوب با اینکه جنسیتی مخالف انان دارم بسیار ناراحت میشم که اینچنین افسردگی و عذاب روحی از گرفتار بودن در زنجیره های موهوم اجتماعی جامعه مردسالار ایران دارند.نوشتارهایی مملو از خشم و نفرت!بغض و کینه نسبت به همه چیز! و...
این تفکرات محدود به همین جمع خانم های فیس بوک نشین و وبلاگ نویس نیست!
بسیار عمومیت دارد و به علت روزمرگی مفرط از تیغ دید ما پنهان مانده است! عدم درک زن و مرد در جامعه ایرانی از همین مسائل ناشی می شود!سالها از همدیگر جدا می مانند تا ایام دانشگاه!تا کمی آداب معاشرت و روابط اجتماعی می اموزند دانشگاه تمام می شود و همیشه دیدگاهی مشکوک نسبت به یکدیگر دارند و نوعی کنجکاوی غیر طبیعی در مردان و نوعی عدم احساس امنیت روانی در زنان ایرانی موج می زند!
مایلم نظرات هر دو گروه دمکرات و سنتی را پیرامون شایسته بودن اطلاق واژه ناموس و کلا فرهنگ ناموسی که تا حدود زیادی هویت مستقل زن را دچار محدودیت می کند و از آن شخصیتی متکی به مرد می سازد جویا شوم.
آیا زن فقط ناموس است یا هویتی والاتر و بیشتر از این واژه! ایا زمان خروج از این درجای فکری چند هزارساله فرا نرسیده است؟
نظرتان درباره اطلاق واژه ناموس به زنان چیست؟
1*برازنده شخصیت زن نیست
2* برازنده است
در ادامه مباحث اجتماعی و فرهنگی که اخیرا در سنترال مطرح کرده ام ایندفعه ناموس گرایی افراطی را می برم زیر ذره بین
ناموس، : گونه‌ای از فلسفه اخلاق در کشورهای اسلامی خاورمیانه است. این اصطلاح بیشتر در جوامع مردسالاری که بر روی جنسیت و رفتار و روابط درون خانواده تعصب دارند استفاده می‌شود. .
از دوران جاهلیت!!!خاطرات دعواهای ناموسی زیادی دارم که تا حدودی بامزه اند و یادم میفته خود به خود خندم میگیره!برمی گرده به حدود 10 سال پیش!
یک اشتباهی که طیف سنتی جامعه همیشه به آن دچار است و خروج این دوستان از این دایره بسته فکری از حدود توانایی انبیا و اوصیا هم خارج است این است که بحث درباره ناموس و مسائل ناموسی را با بی ناموسی یکی می دانند!!!این نشان میده که این دوستان کلا در تعاریف واژگان و ادبیات فارسی مشکل پایه ای دارند!
بی ناموسی پدیده ای مذموم و بسیار زشت است که در ایران ما به خاطر فرهنگ خاص متدوال در آن بسیار معدود و قلیل مصداق پیدا میکند.بحث بر سر خود ناموس چیز دیگری است!
ناموس به نوعی تابوی فکری برای بخش زیادی از زنان ایرانی تبدیل شده است.بعضی وقتها دل نوشته هایی از خانم های ایرانی در برخی وبلاگ های کور که شاید ماکسیمم 10 ویزیت در روز دارند می خوانم! اگر شرایط مهیا بود شاید در سنترال مطرح می کردم ولی خوب با اینکه جنسیتی مخالف انان دارم بسیار ناراحت میشم که اینچنین افسردگی و عذاب روحی از گرفتار بودن در زنجیره های موهوم اجتماعی جامعه مردسالار ایران دارند.نوشتارهایی مملو از خشم و نفرت!بغض و کینه نسبت به همه چیز! و...
این تفکرات محدود به همین جمع خانم های فیس بوک نشین و وبلاگ نویس نیست!
بسیار عمومیت دارد و به علت روزمرگی مفرط از تیغ دید ما پنهان مانده است! عدم درک زن و مرد در جامعه ایرانی از همین مسائل ناشی می شود!سالها از همدیگر جدا می مانند تا ایام دانشگاه!تا کمی آداب معاشرت و روابط اجتماعی می اموزند دانشگاه تمام می شود و همیشه دیدگاهی مشکوک نسبت به یکدیگر دارند و نوعی کنجکاوی غیر طبیعی در مردان و نوعی عدم احساس امنیت روانی در زنان ایرانی موج می زند!
مایلم نظرات هر دو گروه دمکرات و سنتی را پیرامون شایسته بودن اطلاق واژه ناموس و کلا فرهنگ ناموسی که تا حدود زیادی هویت مستقل زن را دچار محدودیت می کند و از آن شخصیتی متکی به مرد می سازد جویا شوم.
آیا زن فقط ناموس است یا هویتی والاتر و بیشتر از این واژه! ایا زمان خروج از این درجای فکری چند هزارساله فرا نرسیده است؟
نظرتان درباره اطلاق واژه ناموس به زنان چیست؟
1*برازنده شخصیت زن نیست
2* برازنده است
