تاپیک ویژه جام کنفدراسیون ها 2013 برزیل

[al2]

از آنجا که جام کنفدراسیون ها به زودی آغاز میشه تاپیکشو زدیم که کل خبرهای این جام تو این تاپیک دنبال بشه

با سلام؛

جام کنفدراسیون های 2013 فیفا در برزیل انجام خواهد شد که مقدمه ای برای جام جهانی 2014 خواهد بود. اروگوئه، ایتالیا و اسپانیا این فرصت را دارند که به عنوان سومین تیم (بعد از آرژانتین و فرانسه) در هر سه تورنومنت مهم بزرگ فیفا به قهرمانی برسند. این سه تورنومنت شامل جام جهانی، مسابقات فوتبال المپیک و جام کنفدراسیون ها می باشد.

از سال 2005 ، به عنوان یک تمرین برای مسابقات بزرگ، این تورنومنت در کشوری برگزار شده است که قرار بوده سال بعد جام جهانی در آنجا برگزار شود. برزیل از 25 خرداد تا 10 تیر میزبان این رقابت ها خواهد بود.

در گروه اول این تورنومنت تیم های برزیل، ژاپن، مکزیک و ایتالیا قرار دارند و در گروه دوم نیز تیم های اسپانیا، اروگوئه، تاهیتی و نیجریه قرار دارند.

در این تاپیک معرفی مختصری از 8 تیم حاضر در این جام، به همراه برنامه ی دیدارهای آن ها قرار داده خواهد شد.

نکات جالب جام کنفدراسیون ها:

* برزیل مدافع دو عنوان قهرمانی این دوره از رقابت هاست.
* برزیل 3 بار، فرانسه 2 بار و آرژانتین، مکزیک و دانمارک هر کدام 1 بار قهرمان این تورنومنت شده اند.
* آلمان ها دو بار در سال های 1997 و 2003 و فرانسه در سال 1999 از حضور در این مسابقات کناره گیری کردند.
* فرانسه و مکزیک دو کشوری بودند که در دوره ای که میزبان بودند به مقام قهرمانی دست پیدا کردند.
* بهترین گلزن جام کنفدراسیون ها بلانکو مکزیکی و رونالدینیوی برزیلی با 9 گل زده هستند.
* برزیل با 4 و فرانسه با دو نماینده تنها تیم هایی هستند که در زمینه بهترین بازیکن و بهترین گلزن ادوار قبلی حضور دارند.
* ملیت مربی تیم های قهرمان در همه ادوار گذشته، همان کشور قهرمان بوده است.

تیم های صعود کننده به جام کنفدراسیون ها :

صعود به عنوان کشور میزبان (8 آبان 1386)

صعود به عنوان قهرمان جام جهانی 2010 (20 تیر 1389)

صعود به عنوان قهرمان جام ملت های آسیا 2011 (9 بهمن 1389)

صعود به عنوان قهرمان کونکاکاف 2011 (4 تیر 1390)

صعود به عنوان قهرمان کوپا آمریکای 2011 (2 مرداد 1390)

صعود به عنوان قهرمان جام ملت های اقیانوسیه 2012 (21 خرداد 1391)

صعود به عنوان نائب قهرمان جام ملت های اروپا 2012 (اسپانیای قهرمان قبلاً صعود کرده بود) (8 تیر 1391)

صعود به عنوان قهرمان جام ملت های آفریقا 2013 (22 بهمن 1391)


داوران جام کنفدراسیون های برزیل

کمیته داوران فیفا در تاریخ 23 اردیبهشت 91 و یک ماه مانده به این رقابتها ۳۰ داور شامل ۱۰ داور و ۲۰ کمک داور را از بین فهرست نامزدهای داوری در جام جهانی ۲۰۱۴، برای قضاوت در مسابقات انتخاب کرد که از پنج کنفدراسیون هستند.
در بین این داوران روشن ایرماتف و یوئیچی نی شی مورا، دو داور آسیایی هستند در حالیکه چهار داور نیز از اروپا انتخاب شدند.
فهرست داوران معرفی شده برای قضاوت در مسابقات جام کنفدراسیون ها به شرح زیر است:
۱- یوئیچی نی شی مورا از ژاپن - به همراه دو کمک ژاپنی
۲- روشن ایرماتف از ازبکستان - به همراه کمک های ازبکستانی و قرقیزستانی
۳- جمال حمودی از الجزایر - به همراه کمک های الجزایری و مراکشی
۴- جوئل آگیلار از السالوادور – به همراه دو کمک السالوادوری
۵- دیگو آبال از آرژانتین – به همراه دو کمک آرژانتینی
۶- انریکه اوسس از شیلی – به همراه دو کمک شیلیایی
۷ – هاوارد وب از انگلیس – به همراه دو کمک انگلیسی
۸- فلیکس بریش از آلمان – به همراه دو کمک آلمانی
۹- بیورن کوئیپرز از هلند – به همراه دو کمک هلندی
۱۰- پدرو پروئنکا از پرتغال – به همراه دو کمک پرتغالی

نامزدهای داوری در مسابقات جام جهانی حدود دو سال است که تحت آموزش و نظارت ماسیمو بوساکا از داوران مطرح سابق فیفا و رییس کنونی کمیته داوری این فدراسیون قرار دارند. فیفا قصد دارد از میان آنها، بهترین های دنیا را به مسابقات اعزام کند.
بوساکا در این باره گفت: این داوران همگی پتانسیل قضاوت در مسابقات جام جهانی برزیل را دارند و حضور در مسابقات معتبری مثل جام کنفدراسیون ها، آمادگی خوبی برای آنها خواهد بود.
وی افزود: این داوران همانند دیگر همکاران خود در فهرست ۵۲ نامزد داوری در جام جهانی هستند و می توانند مسابقات را در هر سطحی داوری کنند.
داوران در مسابقات جام کنفدراسیون ها از فن آوری خط دروازه هم بهرمند خواهند شد.

توپ جام کنفدراسیون های برزیل

توپ رسمی این جام در حین مراسم قرعه کشی این مسابقات، رونمایی شد. این توپ «کافوسا» نامگذاری شده که ترکیبی از کلمات «کارناوال»، «فوتبال» و «سامبا» می باشد. کاپیتان سابق برزیل «کافو» برای نمایش این توپ دعوت شده بود.

 

[miladwwe]

http://forum.persiantools.com/t407095.html

 

[al2]

http://forum.persiantools.com/t407095.html

ندیدم اون تاپیک رو
اگه نه نمیزدم حالا هم اگه مدیرها دیدن زیادی هست پاکش کنن مشکلی نیس

 

[SPECIAL ONE]

بالاخره کدوم تاپیک؟!
از سال 2008 که اسپانیای قدرتمند خودشو به دنیا معرفی کرد آرزو داشتم بازی برزیل و اسپانیا رو ببینم. تو جام کنفدراسیونهای سال 2009 شانس رویارویی دو تیم وجود داشت که اسپانیا حذف شد و به برزیل نرسید. تو جام جهانی 2010 هم که برزیل حذف شد و به اسپانیا نرسید. امیدوارم تو این جام کنفدراسیونها این دو تا تیم مقابل هم بازی کنن.

 

[al2]

خب برزیل میزبان و مدعی اول جام بازی اول شو دیشب با برتری 3-0 مقابل ژاپن پشت سر گذاشت
خب اینم آمار برزیل

برزیل

​

نگاه کلی:

لقب: Seleção (منتخب)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1914 (1293)
عضویت در کنفدراسیون آمریکای جنوبی: 1916 (1295)
افتخارات قاره ای: 8 قهرمانی (1919، 1922، 1949، 1989، 1997، 1999، 2004 و 2007) در مسابقات آمریکای جنوبی یا کوپا آمه ریکا
عضویت در فیفا: 1923 (1302)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1997
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 6
بهترین نتیجه: 3 قهرمانی (1997، 2005 و 2009)
رنکینگ جهانی: 22
بهترین رنکینگ جهانی: 1 (آخرین بار: می 2010)
بدترین رنکینگ جهانی: 22 (ژوئن 2013)
تاریخ صعود: 30 اکتبر 2007 (8 آبان 1386)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 2
سرمربی: لوئیس فیلیپه اسکولاری (Luiz Felipe Scolari)
ستارگان قبلی: گارینشا، پله و رونالدو

نحوه صعود: صعود به عنوان میزبان رقابت ها
طبق برنامه ریزی گردشی انجام شده توسط فیفا، جام جهانی 2014 می بایست در قاره آمریکای جنوبی برگزار می شد. برزیل تنها کشوری بود که بطور رسمی کاندیداتوری خود برای برگزاری این رقابت ها را اعلام کرد. در تاریخ 30 اکتبر 2007 (8 آبان 1386) برزیل رسما به عنوان میزبان بیستمین جام جهانی فوتبال و طبعا نهمین دوره جام کنفدراسیون ها معرفی شد.

برنامه بازیها:
برزیل - ژاپن (استادیوم ناسیونال، بِرازیلیا - 25 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
برزیل - مکزیک (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - 29 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
ایتالیا - برزیل (آرنا فُنتِه نوا، سالوادور- 1 تیر 1392 - ساعت 23:30)

وضعیت فعلی:
برزیلی ها از انتظارات زیادی که از آن ها می رود آگاه هستند. برزیلی ها دوره ی مقدماتی بسیار سخت و طاقت فرسایی را سپری کرده اند و با تیم های قدرتمند و صاحب سبک زیادی در قالب بازی های دوستانه جهت آماده سازی خود روبرو شده اند که به عنوان مثال آرژانتین، فرانسه، هلند، انگلیس و ایتالیا از جمله تیم هایی بودند که برزیل مقابل آن ها صف آرایی کرد. برزیل در اولین قدم مهم و رسمی در راه جام جهانی 2014 در کوپا آمه ریکای سال 2011 در مرحله ی یک چهارم نهایی به وسیله ی پاراگوئه از دور رقابت ها کنار رفت و در المپیک لندن نیز با شکست در فینال به مدال نقره رسید. در پایان سال، فدراسیون فوتبال برزیل به کار مانو منزس پایان داد و فلیپه اسکولاری ای را جایگزین او کرد که در سال 2002 برزیل را قهرمان جهان کرده بود و وظیفه ی اصلی او تا رسیدن جام جهانی، شکل دادن به تیمی خواهد بود که در سال های گذشته یک تغییر نسل قابل توجه را تجربه کرده است.

بازیکنان کلیدی:
با توجه به رشد قابل توجه این مهاجم در باشگاه سانتوس، نیمار (Neymar) آماده ی ایفای نقش کلیدی در جام کنفدراسیون ها برای تیمی است که تاکنون 5 بار قهرمان جام جهانی شده است. علاوه بر او، اسکار (Oscar) و لوکاس(Lucas) دیگر بازیکنان جوانی هستند که در خط حمله میتوانند ایفای نقش می کنند. در حالی که حضور دنی آلوز (Dani Alves) در جناح راست برای دیگر تیم ها مشکل ساز خواهد شد. حضور ژولیو سزار (Julio Cesar) در چارچوب نیز باعث امنیت و ارامش خاطر خطوط دفاعی است. جلوتر از این دروازه بان کهنه کار، داوید لوئیز (David Luiz) پرمهارت و در کنار او تیاگو سیلوا (Thiago Silva)یی قرار دارد که ***** تیم را به عهده خواهد داشت.

>>" border="0">
​

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. ژولیو سزار (کیو پی آر)
2. دنی آلوز (بارسلونا)
3. تیاگو سیلوا (پاریس سنت ژرمن)

4. داوید لوئیز (چلسی)
5. پائولینیو (کورینتیانس)
6. مارسلو (رئال مادرید)
7. لوکاس مورا (پاریس سنت ژرمن)
8. هرنانس (لاتزیو)
9. فرد (فلومیننزه)
10. اسکار (چلسی)
11. نیمار (سانتوس)
12. جِفِرسُن (بوتافوگو)
13. ژان (فلومیننزه)
14. دانته (بایرن مونیخ)
15. ریور (اتلتیکو مینِیرو)
16. فیلیپه لوئیز (اتلتیکو مادرید)
17. لوئیز گوستاوو (بایرن مونیخ)
18. جادسُن (سائوپائولو)
19. فرناندو (گِرِمیو)
20. هالک (زنیت)
21. لئوناردو دامیائو (اینترناسیونال)
22. دیگو کاوالیری (فلومیننزه)
23. برنارد (اتلتیکو مینِیرو)
​

 

[al2]

اما بهترین تیم رنکینگ فیفا در حال حاضر و بهترین تیم حال حاضر دنیا به عقیده خیلی ها

اسپانیا

​

نگاه کلی:

لقب: La Roja (قرمز)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1904 (1283)
عضویت در در کنفدراسیون اروپا: 1954 (1333)
افتخارات قاره ای: 3 قهرمانی (1964، 2008 و 2012) در مسابقات جام ملت های اروپا
عضویت در فیفا: 1913 (1292)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 2009
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 1
بهترین نتیجه: رتبه سوم (2009)
رنکینگ جهانی: 1
بهترین رنکینگ جهانی: 1 (آخرین بار: ژوئن 2013)
بدترین رنکینگ جهانی: 25 (مارچ 1998)
تاریخ صعود: 11 جولای 2010 (20 تیر 1389)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 2
سرمربی: ویسنته دل بوسکه (Vicente del Bosque)
ستارگان قبلی: لوئیس سوارز، امیلیو بوتراگوئنو، فرناندو هیرو


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام جهانی 2010
اسپانیایی ها به دلیل قهرمانی در جام جهانی 2010، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها آنها با تیم های سوئیس، هندوراس و شیلی هم گروه بودند.
در اولین بازی خود با گل فرناندز آنها مغلوب سوئیس شدند و کارشون برای صعود سخت شد. اما دو گل ویا در مقابل هندوراس اونها رو به صعود امیدوار کرد تا کار به بازی آخر در مقابل صدرنشین گروه شیلی برسه. شرایط پیچیده ای بود به گونه ای که در صورت برد اسپانیا مقابل شیلی و برد سوئیس مقابل هندوراس، این تیم شیلی صدرنشین بود که باید حذف میشد. به هر حال، این بازی با نتیجه 2-1 و با گلهای ویا و اینیستا به نفع ماتادورها به پایان رسید و با توجه به تساوی سوئیس مقابل هندوراس تیم اسپانیا به عنوان صدر نشین به مرحله یک شانزدهم صعود کرد.

16 ژوئن 2010 (26 خرداد 1389) ==> اسپانیا 0-1 سوئیس
21 ژوئن 2010 (31 خرداد 1389) ==> اسپانیا 2-0 هندوراس
25 ژوئن 2010 (4 تیر 1389) ==> شیلی 1-2 اسپانیا
​

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

​

در مرحله یک هشتم این رقابت ها اسپانیا ابتدا باید به مصاف تیم دوم گروه G یعنی پرتغال میرفت. دیداری انتقامی از مرحله گروهی یورو 2004 که پرتغال با برد در آخرین بازی خود مقابل اسپانیا باعث حذف این تیم شده بود. این مسابقه با تک گل دیوید ویا به سود اسپانیا پایان یافت؛ گلی که پس از مشاهده تلویزیونی به آفساید بودن آن می شود پی برد.

29 ژوئن 2010 (8 تیر 1389) ==> اسپانیا 1-0 پرتغال
​

در مرحله ی یک چهارم اسپانیا باید به مصاف پاراگوئه ای میرفت که در مرحله ی گروهی صدرنشین گروهی شده بوده که قهرمان دوره ی قبلی (ایتالیا) رتبه چهارم رو کسب کرده بود. در 3 مصاف قبلی این دو تیم که دو بار آن در جام جهانی 98 و 2002 بوده اسپانیا یک بازی را برده بود و دو بازی دیگر با نتیجه 0-0 تمام شده بود. اما این مسابقه باز هم با تک گل ویا به سود اسپانیا خاتمه یافت؛ گلی که روی خلاقیت اینیستا و ضربه برگشتی از شوت پدرو به تیر دروازه، توسط ویا به ثمر رسید.

3 جولای 2010 (12 تیر 1389) ==> پاراگوئه 0-1 اسپانیا
​

مرحله نیمه نهایی، تکرار فینال یورو 2008 و مصاف با تیم قدرتمند جرمن ها؛ تیمی که در بازی های قبلی با زدن 4 گل به تیم های استرالیا، انگلیس و آرژانتین عملکرد خیره کننده ای به نمایش گذاشته بود، اما این باز هم اسپانیا بود که با تکرار نتیجه دو سال پیش و تک گل پویول برای اولین بار توانست خود را به فینال جام جهانی برساند.

7 جولای 2010 (16 تیر 1389) ==> آلمان 0-1 اسپانیا
​

در فینال، اسپانیایی که برای اولین بار در این مرحله حضور پیدا میکرد باید با هلندی بازی میکرد که دو بار قبلاً به این مرحله رسیده بود و از کسب جام بازمانده بود. دیداری که حواشی زیادی داشت؛ از قبیل : حضور قهرمانی جدید در جام جهانی (اسپانیا) - بیشترین تعداد کارت زرد در فینال (14) - قهرمانی تیمی اروپایی در خارج از قاره اروپا برای اولین بار - اخراج نشدن دی یانگ در خطای غیرورزشی روی ژابی آلونسو - دیرترین گل زده شده در فینال جام جهانی (دقیقه 116 توسط اینیستا) - همچنین اسپانیا اولین قهرمانی بود که بازیهای خود در جام جهانی را با باخت شروع کرده بود.

11 جولای 2010 (20 تیر 1389) ==> هلند 0-1 اسپانیا
​

برنامه بازی ها:
اسپانیا - اروگوئه (آرِنا پِرنامبوکو، رِسیف - 27 خرداد 1392 - ساعت 2:30)
اسپانیا - تاهیتی (استادیوم دو ماراکانا، ریو دو ژانیرو - 30 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
نیجریه - اسپانیا (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - 2 تیر 1392 - ساعت 23:30)


وضعیت فعلی:
برزیلی ها از انتظارات زیادی که از آن ها می رود آگاه هستند. برزیلی ها دوره ی مقدماتی بسیار سخت و طاقت فرسایی را سپری کرده اند و با تیم های قدرتمند و صاحب سبک زیادی در قالب بازی های دوستانه جهت آماده سازی خود روبرو شده اند که به عنوان مثال آرژانتین، فرانسه، هلند، انگلیس و ایتالیا از جمله تیم هایی بودند که برزیل مقابل آن ها صف آرایی کرد. برزیل در اولین قدم مهم و رسمی در راه جام جهانی 2014 در کوپا آمه ریکای سال 2011 در مرحله ی یک چهارم نهایی به وسیله ی پاراگوئه از دور رقابت ها کنار رفت و در المپیک لندن نیز با شکست در فینال به مدال نقره رسید. در پایان سال، فدراسیون فوتبال برزیل به کار مانو منزس پایان داد و فلیپه اسکولاری ای را جایگزین او کرد که در سال 2002 برزیل را قهرمان جهان کرده بود و وظیفه ی اصلی او تا رسیدن جام جهانی، شکل دادن به تیمی خواهد بود که در سال های گذشته یک تغییر نسل قابل توجه را تجربه کرده است.


بازیکنان کلیدی:
شکی نیست که اسپانیا سرشار از هافبک های برجسته ای همچون ژاوی (Xavi)، آندرس اینیستا (Andres Iniesta) و ژابی آلونسو (Xabi Alonso) است که برای کسب جام های بزرگ، حضورشان در ترکیب تیم امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. همچنین، با وجود دستان امن ایکر کاسیاس (Iker Casillas) نیاز به دروازه بان رفع می شود. شم گلزنی داوید ویا (David Villa) یا فرناندو تورس (Fernando Torres) و ***** کارلس پویول (Carles Puyol) در خطر دفاع به همراه نبوغ جرارد پیکه (Gerard Pique) از دیگر موارد شایان ذکر است. در ضمن نمی توان بازیکنان جوانی مانند پدرو (Pedro) و فرناندو یورنته (Fernando Llorente) را فراموش کرد که تاثیر خود را در ترکیب های آینده این تیم نشان خواهند داد.

​

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. ایکر کاسیاس (رئال مادرید)

2. رائول آلبیول (رئال مادرید)
3. جرارد پیکه (بارسلونا)
4. خاوی مارتینز (بایرن مونیخ)
5. سزار آزپلیکوئتا (چلسی)
6. آندرس اینیستا (بارسلونا)
7. داوید ویا (بارسلونا)
8. ژاوی هرناندز (بارسلونا)
9. فرناندو تورس (چلسی)
10. سسک فابرگاس (بارسلونا)
11. پدرو رودریگوئز (بارسلونا)
12. ویکتور والدز (بارسلونا)
13. خوان ماتا (چلسی)
14. روبرتو سولدادو (والنسیا)
15. سرخیو راموس (رئال مادرید)
16. سرخیو بوسکتس (بارسلونا)
17. آلوارو آربلوا (رئال مادرید)
18. جوردی آلبا (بارسلونا)
19. ناچو مونرئال (آرسنال)
20. سانتی کازورلا (آرسنال)
21. داوید سیلوا (منچستر سیتی)
22. خسوس ناواس (سویا)
23. پپه رینا (لیورپول)
​

 

[al2]

تیم دوست داشتنی من در این جام اروگوئه

اروگوئه
​

​

نگاه کلی:

لقب: La Celeste (آبی آسمانی)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1900 (1279)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی : 1916 (1295)
افتخارات قاره ای: 4 قهرمانی (1983، 1987، و 2011) در کوپا آمه ریکا
عضویت در فیفا: 1923 (1302)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1997
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 1
بهترین نتیجه: رتبه چهارم (1997)
رنکینگ جهانی: 19
بهترین رنکینگ جهانی: 2 (ژوئن 2012)
بدترین رنکینگ جهانی: 54 (دسامبر 1998)
تاریخ صعود: 24 جولای 2011 (2 مرداد 1390)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 18
سرمربی: اسکار تابارز (Óscar Tabárez)
ستارگان قبلی: روکه ماسپولی، آلسیدس قیجیا، انزو فرانچسکولی


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان کوپا آمه ریکا 2011
اروگوئه ای ها به دلیل قهرمانی در کوپا آمه ریکا 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها آن ها با تیم های پرو، شیلی و مکزیک هم گروه بودند.
در اولین بازی خود اروگوئه باید به مصاف پرو میرفت. این دو تیم قبل از این بازی 60 بار به مصاف هم رفته بودند که اروگوئه 33 بار و پرو 13 بار به برتری مقابل هم رسیده بودند. در نیمه اول ابتدا پائولو گوئررو مهاجم نام آشنای پرو دروازه اروگوئه را باز کرد اما در دقایق پایانی این نیمه لوئیز سوارز بازی را به تساوی کشاند تا هر دو تیم از بازی اول خود صاحب یک امتیاز شوند.
بازی دوم اروگوئه با تیم شیلی بود. این 28 اُمین تقابل دو تیم در کوپا آمه ریکا بود که در 27 بازی قبلی 3 بازی به تساوی رسیده بود و سهم اروگوئه 18 برد و شیلی 6 برد بوده است. نیمه اول بازی گلی در پی نداشت اما در نیمه دوم ابتدا آلوارو پریرا بازیکن باشگاه اینتر برای اروگوئه گلزنی کرد و دقایقی بعد الکسیس سانچز بازی را به تساوی کشاند تا اروگوئه با توجه به دو تساوی 1-1، برای صعود نیازمند برد در بازی آخر باشد.
اروگوئه در بازی پایانی دور گروهی باید به مصاف مکزیکی میرفت که حدوداً 10 روز قبل از شروع این مسابقات، قهرمان جام طلایی کونکاکاف شده بود و در این جام به بیشتر بازیکنان اصلی خود استراحت داده بود. اروگوئه که برای صعود از این مرحله نیاز به برد داشت با گل آلوارو پریرا از مکزیک پیش افتاد و در ادامه دو تیم کاری از پیش نبردند تا اروگوئه به مرحله یک چهارم صعود کند.

4 جولای 2011 (13 تیر 1390) ==> اروگوئه 1-1 پرو
8 جولای 2011 (17 تیر 1390) ==>اروگوئه 1-1 شیلی
12 جولای 2011 (21 تیر 1390) ==>اروگوئه 1-0 مکزیک ​

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

​

در مرحله ی یک چهارم اروگوئه با میزبان این دوره از مسابقات، آرژانتین، بازی داشت که هر دو تیم با 14 قهرمانی در این رقابت ها، رکورددار این عنوان بودند. در این بازی ابتدا این اروگوئه بود که توسط دیگو پرز موفق به باز کردن دروازه حریف شد اما در ادامه گنزالو هیگواین، مهاجم سرشناس رئال مادرید، بازی را برای تیم میزبان به تساوی کشاند. دیگو پرز گلزن اروگوئه و خاویر ماسکرانو کاپیتان آرژانتین در این بازی در اواخر نیمه اول و نیمه دوم از بازی اخراج شدند تا هر دو تیم 10 نفره به وقت های اضافه بروند. در وقت های اضافه نیز دو تیم کار خاصی انجام ندادند تا بازی به ضربات پنالتی کشیده شود. با خراب کردن پنالتی سوم توسط کارلوس توز و گل شدن سایر توپ ها اروگوئه موفق شد در پنالتی ها با نتیجه 5-4 به برتری دست یابد و به نیمه نهایی صعود کند

16 جولای 2011 (25 تیر 1390) ==>آرژانتین 1-1 اروگوئه (در وقت اضافه و 4-5 در پنالتی ها) ​

بعد از حذف تیم میزبان، اروگوئه باید در یک بازی تکراری به مصاف تیم همگروهی خود در این دوره (که در دور ابتدایی با هم بازی داشتند)، پرو می رفت. بازی هر دو تیم در مرحله یک چهارم به وقت های اضافه کشیده شده بود و بازیکنان هر دو تیم خستگی بازی قبلی را در پاهای خود حس می کردند. نیمه اول بازی بدون گل خاتمه یافت اما در نیمه دوم سوارز در 5 دقیقه دو گل برای اروگوئه به ثمر رساند و پرو که کار سختی برای جبران داشت با اخراج وارگاس عملاً صعودش به فینال را غیرممکن می دید. اسکار تابارز هم که از صعودش به فینال مطمئن شده بود ستاره ی گلزن خود سوارز را تعویض کرد تا برای بازی پایانی استراحت کند. بازی با همان نتیجه 2-0 تمام شد.

19 جولای 2011 (28 تیر 1390) ==> پرو 0-2 اروگوئه ​

اروگوئه و پاراگوئه باید فینالی عجیب را در کشور همسایه خود، آرژانتین برگزار می کردند. عجیب از این نظر که تیم پاراگوئه با 5 تساوی متوالی و با بخت و اقبال در دور گروهی (صعود به عنوان تیم سوم به خاطر تفاضل گل) و دورهای حذفی (حذف کردن برزیل و ونزوئلا در ضربات پنالتی بعد از نتیجه 0-0) به فینال قدم گذاشته بود و هر دو تیم در مرحله یک چهارم از سد تیم های قدرتمند برزیل و آرژانتین (هر دو در ضربات پنالتی) گذشته بودند. اروگوئه که قصد داشت از آرژانتین در تعداد قهرمانی کوپا آمه ریکا پیشی بگیرد کار چندان سختی نداشت؛ چرا که بازیکنان پاراگوئه در دو بازی خود در مرحله حذفی 120 دقیقه بازی کرده بودند و عملاً توانی برای مقابله با اروگوئه نداشتند. اروگوئه با گل سوارز در دقیقه 11 پیش افتاد و در ادامه دیگو فورلان دو گل دیگر برای این تیم به ثمر رساند تا اروگوئه برای پانزدهمین بار برنده جام در آمریکای جنوبی شود و با پشت سر گذاشتن آرژانتین میزبان به تنهایی در این زمینه رکورد دار شود.

24 جولای 2011 (2 مرداد 1390) ==> اروگوئه 3-0 پاراگوئه ​

برنامه بازیها:
اسپانیا - اروگوئه (آرِنا پِرنامبوکو، رِسیف - ساعت 2:30 بامداد 27 خرداد 1392)
نیجریه - اروگوئه (آرنا فُنتِه نوا، سالوادور- ساعت 2:30 31 خرداد 1392)
اروگوئه - تاهیتی (آرِنا پِرنامبوکو، رِسیف - ساعت 23:30 2 تیر 1392)


وضعیت فعلی:
اروگوئه ای ها یکی از تیم های مطرح برای کسب سهمیه در جام جهانی برزیل 2014 هستند، به خصوص که تیم میزبان این مسابقات در دور مقدماتی غایب است و قهرمانی تاثیرگذارشان در کوپا آمه ریکای 2011 که برای 15 اُمین بار اتفاق افتاد این امر را نشان می دهد. همچنین پیشبینی می شود که بازیکنان اروگوئه ها به اندازه انتظارات سنگینی که در دور مقدماتی جام جهانی از آن ها می رود تلاش خود را خواهند کرد.


بازیکنان کلیدی:
نمی توان از خط حمله چاروآ (لقب اروگوئه) هیچگونه شکایتی داشت. لوئیز سوارز (Luis Suarez) از زمان انتقالش به لیورپول پیشرفت خوبی داشته و تبدیل به دومین بازیکن قرمزها شده که در یک فصل لیگ برتر بیش از 20 گل به ثمر رسانده اند. با وجود حضور دیگو فورلان (Diego Forlan) و ادینسون کاوانی (Edinson Cavani) در خط حمله، از سوارز می توان انتظار داشت که نگرانی بیشتری برای مدافعین حریف در طول این رقابت ها ایجاد کند. بازیکنان اروگوئه با برنامه وارد زمین می شوند و خط دفاع استوار و محکمی دارند جایی که کاپیتان دیگو لوگانو (Diego Lugano) دیگر مدافعین را با معیارهایش ***** می کند.

​

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. فرناندو موسلِرا (گالاتاسرای)
2. دیگو لوگانو (مالاگا)

>>" border="0">
3. دیگو گودین (اتلتیکو مادرید)
4.سباستین کوآتس (لیورپول)
5. والتر گارگانو (اینتر)
6. آلوارو پریرا (اینتر)
7. کریستین روردریگز (اتلتیکو مادرید)
8. سباستین ایگورن (لیبرتاد)
9. لوئیز سوارز (لیورپول)
10. دیگو فورلان (اینترناسیونال)
11. آبل هرناندز (پالرمو)
12. خوان کاستیو (دانوبیو)
13. ماتیاس آگوئیره گارای (پِنارول)
14. نیکولاس لودیرو (بوتافوگو)
15. دیگو پرز (بولونیا)
16. مکسی پریرا (بنفیکا)
17. اِگیدیو آره-والو ریوس (پالرمو)
18. گاستون رامیرز (ساوتهمپتون)
19. آندرس اسکاتی (ناسیونال)
20. آلوارو گونزالز (لاتزیو)
21. ادینسون کاوانی (ناپولی)
22. مارتین کاسِرِس (یوونتوس)
23. مارتین سیلوا (المپیا)
​

 

[al2]

و اما ژاپن نماینده آسیا که بازی افتتاحیه رو 3-0 باخت به برزیل

ژاپن

​

نگاه کلی:


لقب: Samurai Blue (سامورایی های آبی)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1921 (1300)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آسیا: 1954 (1333)
افتخارات قاره ای: 4 قهرمانی (1992، 2000، 2004 و 2011) در مسابقات جام ملت های آسیا
عضویت در فیفا: 1929 (1308)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 2001
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 4
بهترین نتیجه: نائب قهرمان (2001)
رنکینگ جهانی: 32
بهترین رنکینگ جهانی: 9 (فبریه 1998)
بدترین رنکینگ جهانی: 66 (دسامبر 1992)
تاریخ صعود: 29 ژانویه 2011 (9 بهمن 1389)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 29
سرمربی: آلبرتو زاکرونی (Alberto Zaccheroni)
ستارگان قبلی: کازویوشی میورا، شونسوکه ناکامورا، هیدِتوشی ناکاتا


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام ملت های آسیا 2011
ژاپنی ها به دلیل قهرمانی در جام ملت های آسیا 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها، آن ها با تیم های اردن، سوریه و عربستان هم گروه بودند.
در اولین بازی خود آن ها با تیم اردن بازی داشتند و در دقایق پایانی نیمه اول از این تیم یک گل دریافت کردند و نزدیک بود اولین بازی خود را با شکست به پایان برسانند که مایا یوشیدا در دقیقه 2+90 ناجی سامورایی ها شد و بازی را به تساوی کشاند.
در بازی دوم آن ها مقابل سوریه ای قرار می گرفتند که در بازی اولشان مقابل عربستان به پیروزی رسیده بودند. در این بازی که داوران ایرانی (محسن ترکی، حسن کامرانی فر، رضا سخندان) قضاوت آن را به عهده داشتند نیمه اول با گل هاسِبـِه به سود ژاپنی ها پایان یافت اما نیمه دوم دروازه بان ژاپن ایجی کاواشیما، به دلیل خطای پنالتی روی سانهریب مالکی از زمین مسابقه اخراج شد تا ژاپن 10 نفره شود. دروازه بان دوم تیم نیشیکاوا هم پس از ورود نتوانست پنالتی الخطیب را بگیرد تا بازی مساوی شود. اما ژاپن 10 نفره که نمیخواست در دومین بازی هم امتیاز از دست دهد توسط بازیکن تعویضی خود شینجی اوکازاکی یک پنالتی بدست آورد تا کیسوکه هوندا با گل کردن این پنالتی تیم 10 نفره اش را به پیروزی برساند.
بازی پایانی دور گروهی با عربستانی بود که بر خلاف انتظارها با شکست در دو بازی قبلی از دور مسابقات حذف شده بود. ژاپن برای ماندن در صدر گروه نیاز به نتیجه سنگینی نداشت اما با 5 گل تیم عربستان را در هم شکست و با اقتدار کامل به مرحله حذفی این رقابت ها راه یافت.

9 ژانویه 2011 (19 دی 1389) ==> ژاپن 1-1 اردن
13 ژانویه 2011 (23 دی 1389) ==> سوریه 1-2 ژاپن
17 ژانویه 2011 (27 دی 1389) ==> عربستان 0-5 ژاپن
​

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

​

در مرحله ی یک چهارم نهایی ژاپن، میزبانِ میزبان رقابت ها قطر بود. در این بازی شینجی کاگاوا با زدن دو گل ستاره ی تیمش بود اما گل پیروزی بخش ژاپن برای صعود را دقیقه 89 ماساهیکو اونوها به ثمر رساند تا قطر، میزبان رقابت ها در مرحله ی اول حذفی از مسابقات کنار برود. این بازی باز هم برای ژاپنی ها یک محروم در پی داشت و مایا یوشیدا به دلیل خطای پنالتی کارت زرد دوم خود را گرفت و از زمین مسابقه اخراج شد.

21 ژانویه 2011 (1 بهمن 1389) ==> ژاپن 3-2 قطر ​

در مرحله نیمه نهایی، ژاپن با کره ی جنوبی بازی داشت. تیمی که در مرحله ی قبلی در وقت اضافه توانست ایران را حذف کند. ژاپنی ها، در مسابقات رو در رو با کره جنوبی از 83 مسابقه قبلی خود تنها موفق به کسب 9 برد شده بودند و این بازی فرصتی بود که تعداد بردهای خود را در برابر این تیم دو رقمی کنند. بازی در وقت قانونی 1-1 به اتمام رسید و در وقت های اضافه اول این ژاپن بود هوسوگای به گل برتری رسید تا ژاپن خود را برای چهارمین بار در فینال این رقابت ها ببیند اما مدافع کره ای ها هوانگ جائه وون در دقیقه 120 گل تساوی را زد تا اولین فینالیست در ضربات پنالتی مشخص شود. از کره ای ها انتظار می رفت با توجه به زدن این گل در لحظات پایانی با روحیه ای دو چندان در پنالتی ها حضور داشته باشند اما آنها در ضرباتشان ناکام بودند و هیچ یک از پنالتی هایشان تبدیل به گل نشد تا ژاپن برای چهارمین بار در شش دوره قبلی به فینال راه پیدا کند.

25 ژانویه 2011 (5 بهمن 1389) ==> ژاپن 2-2 کره جنوبی (در وقت اضافه و 3-0 در پنالتی ها) ​

در فینال، ژاپن با استرالیای پر قدرت که در نیمه نهایی ازبکستان را با شش گل در هم کوبیده بود بازی داشت. استرالیا دومین دوره ای بود که به عنوان یک عضو از کنفدراسیون آسیا به این رقابت ها صعود میکرد و دوره ی قبلی تا مرحله یک چهارم نهایی بالا آمده بود. این بازی در وقت قانونی گلی در پی نداشت اما در وقت های اضافه بازیکن اصالتاً کره ای ژاپنی ها، تاداناری لی برای ژاپنی ها گلی به ثمر رساند که این تیم را برای چهارمین بار قهرمان آسیا کرد.

29 ژانویه 2011 (9 بهمن 1389) ==> استرالیا 0-1 ژاپن (در وقت اضافه) ​

برنامه بازیها:
برزیل - ژاپن (استادیوم ناسیونال، بِرازیلیا - ساعت 23:30 25 خرداد 1392)
ایتالیا - ژاپن (آرِنا پِرنام***و، رِسیف - ساعت 2:30 بامداد 30 خرداد 1392)
ژاپن - مکزیک (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - ساعت 23:30 1 تیر 1392)


وضعیت فعلی:
زیر نظر مربی قبلی تاکِشی اوکادا، یک گروه از جوانان با استعداد در صحنه های بین المللی حضور پیدا کردند که در جام جهانی گذشته با شکست مواجه شدند. این نسل جدید کار خود را زیر نظر مربی جدید آلبرتو زاکرونی که پس از جام جهانی آفریقای جنوبی این مسئولیت را به عهده گرفت، ادامه داد. بردهای متوالی در بازی های دوستانه از جمله شکست 1-0 تیم قدرتمند آرژانتین و به دنبال آن نمایش تحسین برانگیزشان در جام ملت های آسیا که با شکست استرالیا در فینال برای چهارمین بار قهرمان این جام قاره ای شدند، این را نشان می دهد. مدت طولانی بود که سبک بازی ژاپن خلاقانه و روی پاس های نرم بود و در جام قاره ای از همین طریق به موفقیت رسیدند، در حالیکه زاکرونی در آخرین جام دوستانه کایرین، ترکیب تاکتیکی 3-4-3 را صورت آزمایشی امتحان کرد.


بازیکنان کلیدی:
کیسوکه هوندا (Keisuke Honda) هافبک زسکا مسکو، در طول جام جهانی گذشته و جام ملت های آسیا، خیلی زود خود را به عنوان ستاره جدید اثبات کرد و جای خالی هیدِتوشی ناکاتا (Hidetoshi Nakata) و شونسوکه ناکامورا (Shunsuke Nakamura) را در تیم پر کرد.
رهبران خط حمله شینجی کاگاوا (Shinji Kagawa) و همچنین شینجی اوکازاکی (Shinji Okazaki) که با سه گل بهترین گلزن تیمش در جام ملت های آسیا بود، هستند. در کنار هوندا (Honda)، یاسوهیتو اندو (Yasuhito Endo) نیز متخصص در ضربات آزاد می باشد در حالیکه مدافع شالکه 04 آتسوتو یوچیدا (Atsuto Uchida) بازیکن کلیدی در خط دفاعی است.

​

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. ایجی کاواشیما (استاندارد لیـِژ)
2. ماساهیکو اینوها (جوبیلو ایواتا)
3. گوتوکو ساکای (اشتوتگارت)
4. کیسوکه هوندا (زسکا مسکو)
5. یوتو ناگاتومو (اینتر میلان)
6. آتسوتو اوچیدا (شالکه)
7. یاسوهیتو اندو (گامبا اوزاکا)
8. هیروشی کیوتاکه (نورنبرگ)
9. شینجی اوکازاکی (اشتوتگارت)
10. شینجی کاگاوا (منچستر یونایتد)
11. مایک هافینار (ویتِسِه)
12. شوساکو نیشیکاوا (سانفرس هیروشیما)
13. هاجیمه هوسوگای (بایر لورکوزن)
14. کِنگو ناکامورا (کاوازاکی فرونتیل)
15. یاسویوکی کونو (گامبا اوزاکا)
16. یوزو کوریهارا (یوکوهاما اِف مارینوس)
17. ماکوتو هاسِبـِه (ولفسبورگ)

18. ریوئیچی مائِه دا (جوبیلو ایواتا)
19. تاکاشی اینوی (آینتراخت فرانکفورت)
20. هیدِتو تاکاهاشی (اف سی توکیو)
21. هیروکی ساکای (هانوفر 96)
22. مایا یوشیدا (ساوتهمپتون)
23. شوئیچی گوندا (اف سی توکیو)
​

​

 

[al2]

اینم از مکزیک حریف امشب ایتالیا

مکزیک

​

نگاه کلی:

لقب: El Tricolor (سه رنگ)
سال تاسیس فدراسیون فوتبال: 1927 (1306)
عضویت در کنفدراسیون فوتبال آمریکای شمالی و مرکزی و کارائیب (کونکاکاف) : 1961 (1340)
افتخارات قاره ای: 6 قهرمانی (1993، 1996، 1998، 2003، 2009 و 2011) در مسابقات جام طلایی کونکاکاف
عضویت در فیفا: 1929 (1308)
اولین حضور در جام کنفدراسیون ها: 1995
تعداد حضور تا قبل از این دوره: 5
بهترین نتیجه: 1 قهرمانی (1999)
رنکینگ جهانی: 16
بهترین رنکینگ جهانی: 4 (آخرین بار : ژوئن 2006)
بدترین رنکینگ جهانی: 33 (جولای 2009)
تاریخ صعود: 25 ژوئن 2011 (4 تیر 1390)
رنکینگ جهانی در زمان صعود: 28
سرمربی: خوزه مانوئل دِ لا توره (José Manuel de la Torre)
ستارگان قبلی: هوگو سانچز، خورخه کامپوس، کوائوتیموک بلانکو


نحوه صعود: صعود به عنوان قهرمان جام طلایی کونکاکاف 2011
مکزیکی ها به دلیل قهرمانی در جام طلایی کونکاکاف 2011، وارد این رقابت ها شدند.
در مرحله گروهی رقابت ها آن ها با تیم های نه چندان قوی السالوادور، کوبا و کاستاریکا هم گروه بودند.
در اولین بازی خود آن ها با السالوادور بازی داشتند. تیم مکزیک که فکر می کرد در این بازی به مشکل نمی خورد نتوانست در نیمه اول گلی را به ثمر برساند اما نیمه دوم السالوادور بهای سنگینی پرداخت کرد و در 6 دقیقه 3 گل دریافت کرد تا مکزیکی ها به جریان بازی مسلط شوند و در ادامه مسابقه چیچاریتو با زدن دو گل دیگر هت-تریک خود را کامل کند. نکته قابل توجه دیگر گلزنی آلدو دی نیگریس تنها یک دقیقه پس از تعویضش با ایزرائیل کاسترو بود.
در بازی دوم مکزیک مقابل کوبایی قرار می گرفت که بازی اول خود را با باخت سنگین 5-0 به پایان رسانده بود. این بازی هم نیمه اول سختی برای مکزیک داشت و آن ها تنها یک بار توسط گلزن قهار خود چیچاریتو توانسته بودند دروازه حریف را باز کنند اما نیمه دوم به مانند بازی قبل آن ها در 6 دقیقه 3 گل دیگر به ثمر رساندند و چند دقیقه بعد از آن باز هم چیچاریتو گلزنی کرد تا این بازی برای هر دو تیم تکرار نتیجه دور اول رقابت ها باشد. در این بازی باز هم آلدو دی نیگریس تنها یک دقیقه پس از حضور در میدان برای تیمش گلزنی کرد.
آخرین بازی گروهی مکزیک در مقابل کاستاریکا بود که در بازی قبلی خود با گل ثانیه های پایانی از شکست مقابل السالوادور گریخته بود. این بازی بر خلاف دو بازی قبلی مکزیک نیمه اول خوش یمنی داشت و آن ها موفق شدند با دو گل گواردادو و گل های مارکز و باره را و نتیجه 4-0 به رختکن بروند. نیمه دوم مارکو اورنا یکی از گلها را جبران کرد و نگذاشت تیم مکزیک مرحله گروهی را بدون گل خورده پشت سر بگذارد.

5 ژوئن 2011 (15 خرداد 1390) ==> مکزیک 5-0 السالوادور
9 ژوئن 2011 (19 خرداد 1390) ==> کوبا 0-5 مکزیک
12 ژوئن 2011 (22 خرداد 1390) ==> مکزیک 4-1 کاستاریکا
​

جدول رده بندی این گروه در پایان مرحله گروهی:

​

در مرحله ی یک چهارم مکزیک باید با گواتمالا یکی از دو تیم سومی که به این مرحله صعود کرده بود بازی می کرد. مکزیک در دو دیدار قبلی خود با این تیم صاحب یک تساوی و یک شکست شده بود و این بازی را میتوان بازی انتقام جویانه مکزیک نامید. نیمه اول مکزیک مانند دو دیدار اول مرحله گروهی موفق نبود و در دقایق ابتدایی یک گل دریافت کرد اما نیمه دوم باز هم تعویض طلائی مکزیک، آلدو دی نیگریس پس از دو دقیقه حضور در میدان گلزنی کرد و در ادامه چیچاریتو دومین گل تیمش و ششمین گل خود در این رقابت ها را به ثمر رساند تا مکزیک به نیمه نهایی صعود کند

18 ژوئن 2011 (28 خرداد 1390) ==> مکزیک 2-1 گواتمالا​

هندوراس در مرحله یک چهارم به مصاف کاستاریکا تیم همگروه مکزیک در دور گروهی رفت و پس از 120 دقیقه بازی در وقت قانونی و اضافه، در ضربات پنالتی به پیروزی رسید و حریف مکزیک در نیمه نهایی شد. این بازی نیمه نهایی در 90 دقیقه گلی در پی نداشت و با توجه به خستگی بازیکنان هندوراس از بازی قبلی، این مکزیک بود که با دو گل از (تعویض طلایی مکزیک در این رقابت ها) آلدو دی نیگریس و چیچاریتو به برتری دست یافت و برای یازدهمین بار به فینال این مسابقات راه پیدا کرد.

22 ژوئن 2011 (1 تیر 1390) ==> هندوراس 0-2 مکزیک (در وقت اضافه) ​

در فینال، مکزیک برای ششمین قهرمانی باید با آمریکای میزبان مسابقه می داد. آمریکا برای رسیدن به فینال از سد پانامایی گذشت که در دور گروهی رقابت ها از این تیم شکست خورده بود. همچنین قبل از مسابقه، این دو تیم از قرن 20 به بعد 16 بازی انجام داده بودند که آمریکا 10 بار و مکزیک 4 بار در مقابل هم به برتری رسیده بودند و دو بازی با نتیجه مساوی پایان یافته بود. آمریکا ابتدا با دو گل بردلی و داناوان پیش افتاد اما مکزیک در همان نیمه اول با گلهای باره را و گواردادو بازی را به تساوی کشاند و نیمه دوم در ادامه کام-بک فوق العادش دو گل دیگر به ثمر رساند تا مکزیک برای ششمین بار قهرمان جام طلائی کونکاکاف شود.

25 ژوئن 2011 (4 تیر 1390) ==> آمریکا 2-4 مکزیک ​

برنامه بازیها:
مکزیک - ایتالیا (استادیوم دو ماراکانا، ریو دو ژانیرو - 26 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
برزیل - مکزیک (استادیوم کاستِلائو، فُرتالِزا - 29 خرداد 1392 - ساعت 23:30)
ژاپن - مکزیک (استادیوم مینِی رائو، بلو هُریزُنتِه - 1 تیر 1392 - ساعت 23:30)


وضعیت فعلی:
انتظارات برای دِ لا تورره بالاست، و هواداران متعصب این تیم مطمئناً بیشترین توقع را از این مربی دارند. افرادی که شناخت کافی روی مکزیک دارند ادعا می کنند که ترکیب حال حاضر تیم ملی، با استعدادترین ترکیب در طول تاریخ است که اخیراً با کسب عنوان ششمین جام طلایی کونکاکاف هر گونه تردیدی را رد می کند. بازگردانی باخت 2-0 و شکست 4-2 آمریکا درفینال در کالیفورنیای شمالی، یقیناً یک نمونه بارز از میزان خطرناک بودن مکزیک را نشان می دهد.
دِ لا تورره همانگونه که بازیکنان جوان و "نسل طلایی" مکزیک را در اختیار دارد، به همان اندازه روی بازیکنان نامدار و کهنه کاری مانند رافائل مارکز، کارلوس سالسیدو و ریکاردو اوسوریو حساب باز کرده است. حالا از این بازیکنان جوان می توان انتظار داشت با توجه به انتقالشان به لیگ های بزرگ اروپایی و تجربه حضور در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی، بار مسئولیت بیشتری را به دوش بکشند.


بازیکنان کلیدی:
اغراق نیست اگر خاویر «چیچاریتو» هرناندز (Javier ‘Chicharito’ Hernandez)، مهاجم فعلی مکزیک را یکی از باهوشترین مهاجمین هدف جوان در بین فوتبالیست ها نامید، کسی که در اولین فصل حضورش در منچستر یونایتد درخشید، آقای گل مسابقات جام طلایی اخیر شد و به خاطر هوش بالایش مورد تحسین سایرین قرار می گیرد.
با اضافه شدن سطح کیفی جیووانی دوس سانتوس (Giovani dos Santos)، آندرس گواردادو (Andres Guardado) وینگر، هکتور مورنو (Hector Moreno) و همچنین جوانان با استعداد که در لیگ دشوار مکزیک پدیدار می شوند، این تیم سرشار از بازیکنان مستعد خواهد بود که به هواداران «سه رنگ ها» دلایل زیادی برای تشویق در بازی های پیش رو در برزیل 2014 می دهد.

​

ترکیب 23 نفره برای حضور در این رقابت ها:

1. گیلِرمو اوچوآ (آژاسیو)
2. فرانسیسکو خاویر رودریگز (آمه ریکا)

3. کارلوس سالسیدو (یو اِی اِن اِل)
4. دیگو رِیِس (آمه ریکا)
5. خِسوس مولینا (آمه ریکا)
6. جراردو تورادو (کروز آزول)
7. پابلو باره را (کروز آزول)
8. آنخل رینا (پاچوچا)
9. آلدو دی نیگریس (گوادالاخارا)
10. جیووانی دوس سانتوس (مایورکا)
11. خاویر آکوئینو (ویارئال)
12. خوزه دِ خسوس کورونا (کروز آزول)
13. سِوِرو مِزا (مونترری)
14. خاویر هرناندز - چیچاریتو (منچستر یونایتد)
15. هکتور مورِنو (اسپانیول)
16. هکتور هره را (پاچوچا)
17. خسوس زاوالا (مونترری)
18. آندرس گواردادو (والنسیا)
19. رائول خیمِنِز (آمه ریکا)
20. خورخه تورس نیلو (یو اِی اِن اِل)
21. هیرام مایر (مونترری)
22. جراردو فلورس (کروز آزول)
23. آلفردو تالاوِرا (تولوکا)
​

​

 

[stifler]

اسپانیا تو چه گروه مسخره و آسونی افتاده
خودشون خجالت نمیکشن؟

 

[mehrdad201]

ضربه ایستگاهی پیرلو خیلی قشنگ بود.

 

[rahman24]

جونم ایتالیا. جونم پیرلو، جونم سوپر ماریو

تبریک به هواداران ایتالیا

 

[SPECIAL ONE]

اسپانیا تو چه گروه مسخره و آسونی افتاده
خودشون خجالت نمیکشن؟

اگه ایتالیا و اسپانیا بهم بخورن شاید ایتالیا بیشتر از فینال یورو 2012 گل نخوره ولی کمتر هم نمیخوره.

 

[Mohsen_14]

Spain-Uruguay
















​

.

 

[al2]

دوتا گل ضربه آزاد فوق العاده زیبا دیشب زده شد یکی از یکی قشنگ تر
یکی توسط پیرلو و اون یکی هم توسط سوارز
با احترام به پیرلو فکر کنم گل سوارز زیباتر بود رو گل پیرلو هر چند عالی زده شد اما دروازبان مکزیک نمیدونم چرا دستشو جمع کرد میتونست بگیرش

 

[rahman24]

اگه ایتالیا و اسپانیا بهم بخورن شاید ایتالیا بیشتر از فینال یورو 2012 گل نخوره ولی کمتر هم نمیخوره.

چربتر.

ایتالیا اگه ده نفره نشده بود 4 تا نمیخورد. خواهشن واقع بین باش

 

[esinig]

عشق من ایتالیا

 

[alicorleone]

ببینیم امشب ایتالیا با بالوتلی چه میکنه!

 

[mehrdad201]

این نیمار عجب بازی ای میکنه.......

چه دریبلی داد.

 

[mehrdad201]

چه میکنه این ژاپن

دقیقه 35

ژاپن 2 ایتالیا 0