دیدن تصویر میل یا نیاز اساسی؟

[benreceivedmail]

در دنیای اطرافمان، «تصاویر» نقش اول را جلوی چشم‌های ما بازی می‌کنند؛ گاهی وقت‌ها هم در کنار نوشته‌ها و مطالب زیادی که تولید می‌شوند و دست به دست می‌چرخند، بازیگران نقش مکمل هستند. به نظر شما می‌توانیم دنیای این روزها را بدون تصویر تصور کنیم؟ گمان نمی‌کنیم. روز به روز استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی بیشتر می‌شود و ساعت‌های بیشتری از شبانه‌روز ما به استفاده از آن‌ها سپری می‌شود. دیگر کمتر کسی می‌تواند مدتی طولانی را بدون نگاه کردن به فیلم، مجله، بیلبوردهای تبلیغاتی و صنعتی، ویترین مغازه‌ها، تصاویر موجود در سایت‌های فروش محصولات و شبکه‌های مجازی سر کند. مغازه‌ها، تولیدی‌ها و کارخانه ها ویترین های خود را در وبسایت‌ها و شبکه‌های مجازی مانند اینستاگرام و… هم برپا کرده‌اند و با ورود جهان به این مرحله، نیاز فروشندگان و صاحبان صنایع به ارائه‌ی تصویر و عکس‌های حرفه‌ای و از طرفی نیاز مشتریان به عکس‌های دقیق و جذاب چند برابر شده است. گر چه میل به ارتباط با تصویر از زمان خلقت انسان وجود داشته است، اما دستگاه‌های دیجیتالی، رسانه‌های تصویری و همه‌ی ابزارهای گرافیکی و بصری این تمایل ذاتی را آنقدر پرورش داده‌اند که «دیدن» دیگر تنها یک میل نیست، یک عطش است.
اما دلیل این علاقه و میل به دیدن تصاویر چیست؟ جواب این سؤال در کتاب مبادی سواد بصری نوشته‌ی دونیس.اِ.داندیس به این صورت آمده است: «تصویر هر شیء نزدیک‌ترین چیز به واقعیت آن است و به تجربه‌ی مستقیم ما از اشیا شباهت دارد، به همین دلیل استفاده از آن همراه گزارش کلامی خبر به فهم ما از آن کمک می‌کند. هنگامی که پخش مستقیم تلویزیونی فضانوردان از سطح ماه ممکن نبود، گزارشگران این واقعه نیز همراه با کلام از تصاویر و نقاشی‌های متحرک استفاده می‌کردند تا بتوانند موقعیت را بهتر توضیح و تفهیم نمایند. نه فقط در این مورد بلکه در صدها مورد دیگر نیز مردم طالب دیدن تصویر وقایع یا ضبط آنها هستند، خواه گروهی که برای تفریح به کوه و دشت رفته باشند و خواه یک هیئت اکتشاف که هدفش اثبات یا ضبط یک موضوع علمی است. همه می‌گویند: «ببینیم».»