فیلمهای سه بعدی از نظر فرمت و چیزهای دیگه با فیلمهای دو بعدی فرقی ندارند...
روش کارشون هم اینجوریه که در هر فریم بجای یک تصویر، دو تصویر وجود داره، یا موازی کنار هم بصورت چپ و راست هستند و یا بصورت بالا و پایینی کنار هم هستند.
همین ! بعد تلویزیون هایی که استعداد پخش سه بعدی رو دارند، میتوانند این دو تصویر رو روی همدیگه بندازند و درنتیجه شما روی صفحه تلویزیون یک تصویر سایه دار میبینید که حالا اگر عینک سه بعدی هم بزنید، دیگه بجای تاری در تصویر، بعد سوم را مشاهده خواهید کرد...
البته در بلوری ها، این دو فریم میتونند توی دو فایل جدا باشند و خود دستگاه بلوری این دوتارو همزمان اجرا می کنه... اینطوری کیفیت افزایش پیدا میکنه.
همینطور که میبینید پروسه خیلی ساده ای هست و نتیجش هم طبیعتا نمیتونه خیلی پیچیده باشه !