وحشت خواب
این اختلال عبارت است از برخاستن از خواب در 3/1 اول شب، درحین خواب nrem عمیق (مراحل 3و4).
وحشت خواب با گریه یا فریاد گوشخراش همراه با تظاهرات رفتاری، اضطراب شدید تاحد حمله پانیك آغاز می شود. به طور مشخص بیمار با حالتی وحشت زده در بستر می نشیند، جیغ بلندی می كشد، گاه بلافاصله بیدار می شود و احساس وحشت شدیدی به او دست می دهد. بیمار ممكن است درحالتی از اختلال جهت یابی بیدار بماند ولی اغلب به خواب می رود و دوره مزبور را فراموش می كند. هر چند وحشت خواب با خوابگردی و در مواردی با شب ادراری مرتبط است ولی با كابوس كاملاً فرق دارد. بیمار عموماً رویایی را به خاطر نمی آورد ولی گاه ممكن است تصویر ذهنی ترسناكی را به یاد داشته باشد.
شیوع این اختلال در پسرها بیشتر از دخترهاست و زمینه خانوادگی دارد. وحشت خواب می تواند بازتاب ناهنجاری های خفیف عصبی، احتمالاً در لب گیجگاهی یا ساختمان زیرین آن باشد زیرا وقتی وحشت خواب در دوران نوجوانی یا جوانی آغاز می شود، نخستین نشانه های صرع لوب گیجگاهی بروز می كند ولی در موارد معمول وحشت خواب، هیچ علامتی از صرع لوب گیجگاهی یا سایر اختلالات تشنجی به صورت بالینی یا در نوارهای الكتروآنسفالوگرام مشهود نیست.
روشهای درمان بیماری
رفتار درمانی
درمان اختصاصی برای اختلال وحشت خواب به ندرت ضرورت می یابد. بررسی وضعیت های پراسترس خانوادگی در درمان بیماری دارای اهمیت و درمان انفرادی و خانواده درمانی مفید می باشد.
دارو درمانی
در موارد نادری نیاز به تجویز دارو وجود دارد. دیازپام (والیوم) در دوزهای كم هنگام خواب سبب بهبود اختلال و گاه حذف كامل حملات می شود.
