فیناستراید یک داروی مخرب
هر نوعی از بيماری يا وضعيت خاص پزشکی حوزه ای از داروها را در بر می گيرد مثلاً فکر کنید برای بيماری های قلبی چه داروهايی تجويز می شود و از چه طيف و چه مقداری . يا داروهايی که برای مشکلات روانی يا عصبی يا گوارشی و غيره تجويز می گردد . پس طبيعتاً اورولوژيست ها هم حتماً داروهای مشهور و شناخته شده ای را برای تجويز در خصوص مشکلات کليه و مثانه و پروستات در نظر دارند . يکی از اين داروها فيناسترايد است . اين دارو واقعاً چه دارويی است ؟ هورمون ها در بدن هر انسانی به منزله ی روغن ِ چرخ دنده های يک ماشين عمل می کنند . اين بدان معناست که ريزترين اعمال و فعاليت ها را کنترل و هدايت می کنند . به بيان دقيق تر و صريح تر شبيه به يک نرم افزار قدرتمند در بدن هر فردی عمل می کنند . بدون هورمون ها شما به هيچ عنوان سلامت نيستيد . خللی در ترشح يا توليد اين نرم افزار قدرتمند در بدن شما به وجود بيايد شما عصبی ، پرخاشگر ، افسرده ، بدون شور و نشاط خواهيد شد و حتی مشکلاتی جدی تر و حاد تر که فيزيک و جسم شما را هم دربر می گيرد ( ساده ترين نوع آن چاقی است : نگاه کنيد به برخی از مردان و زنان يائسه ) . مطلب اصلی از اينجا آغاز می شود که برخی از هورمون ها در بدن زنان و مردان متفاوت است . مثلاً هورمون های جنسی . بحث من نگاه عمیق به مسئله ی هورمون شناسی و شناخت و کاربرد هر یک از آنها نیست . از هورمون های جنسی زنانه هم صرف نظر می کنم و یکراست به این توضیح می پردازم که : بیضه های یک مرد با کمک پارامترهای دیگری ( از جمله اعصاب و همچنین غدد دیگر ) هورمون های به هم وابسته ای را تولید می کنند که در اصطلاح پزشکی به آن آندروژن ها یا همان هورمون های جنسی گفته می شود . یکی از این هورمون ها که در عین حال مهترین آنها هم به حساب می آید تستوسترون است . تستوسترون در بدن ، تحت آنزیم مهمی به نام پنج آلفا ردوکتاز نوع دو تبدیل به هورمون بسیار قدرتمند تر و به نسبت تستوسترون مهمتری در بدن به نام دی هیدرو تستوسترون می شود . این دو هورمون لازم و ملزوم یکدیگراند . تستوسترون را پی یا زیر بنای یک خانه و دی هیدرو تستوسترون را ریزه کاری آن خانه ( مثل گچ بری ) تصور کنید . تستوسترون اندام و عضله و میل و کنترل اعمال جنسی و دی هیدرو تستوسترون علاوه بر شرکت در نقش های فوق مسئول بروز صفت های جنسی ثانویه ( مثل ریش و سبیل ، موی زیر بغل و غیره ) نیز می باشد . مطالعات نشان داده که دی هیدرو تستوسترون برای هر مردی برای انجام روابط جنسی و سلامت دستگاه تناسلی لازم و ضروری است . یک نوجوان 20 ساله را تصور کنید . چرا این نوجوان اضافه وزن ندارد . چرا سرشار از انرژی است ؟ چرا میل جنسی ی بالایی دارد ؟ چرا از سلامت روانی ی بالایی برخوردار است ؟ دقیقاً به خاطر منظم و بالا بودن همین هورمون های جنسی اوست . زیرا تنظیم متابولیسم بر عهده ی هورمون ها به ویژه هورمون های جنسی است . سوخت و ساز بدون فعالیت این هورمون ها معنا ندارد ( نگاه کنید به مصرف استرویید ها ( که درواقع هورمون های دست ساز می باشند ) در بدنسازان به خاطر ساختن عضله و چربی سوزی و بالاتر بردن میزان متابولیسم ) . در واقع وقتی شما میل به زندگی ، عشق ورزی ، روابط جنسی ی پایدار و استوار دارید افسرده نیستید . این موضوع اگر برعکس باشد صد در صد شما دچار نوعی از افسردگی و متعاقباً اضطراب و تندخویی و پرخاشگری خواهید شد . میل به زندگی در شما از بین می رود و روز به روز بدون هدف و انگیزه ی خاصی در مدار چیزهای پوچ تکرار می شوید . سوال اینجاست : عاملی که این امیال را در شما کنترل و هدایت می کند چیست ؟ بله . هورومون ها به خصوص آندروژن ها و تستوسترون و پادشاه تمام هورمون ها ، دی هیدروتستوسترون . تا اینجا که انگار مشکلی در کار نیست . و واقعاً هم نیست . پس این همه بحث و جدل در مورد این دو هورمون قدرتمند بر سر چیست ؟ داستان از این جا آغاز می شود که مردانی که سن حدود 50 را پشت سر می گذارند احتمال مبتلا شدن آنها به سرطان پروستات افزایش پیدا می کند . پزشکان بر این باورند که یکی از عواملی که ممکن است مردان را به سمت این نوع از سرطان سوق دهد همان آندروژن ها و به خصوص دی هیدروتستوسترون است . بنابراین تجویز یک اورولوژیست برای یک مرد مبتلا یا در شرف مبتلا شدن یا مستعد مبتلا شدن به نظر شما چه خواهد بود ؟ کمی فکر کنید . یقیناً باید دارویی تجویز شود که با مکانیسمی عمل کند که ( نکته اینجاست : اثرات آندروژن ها و به خصوص دی هیدرو تستوسترون را کاهش دهد ) . پس باید دارویی تجویز شود که در واقع آنزیم پنج آلفا ردوکتاز نوع دو را در بدن یک مرد کنترل و مهار نماید . یادتان هست که دی هیدرو تستوسرون چگونه تولید میشد ؟ به طور کلی داروهایی که به این مکانیسم خاص عمل می کنند در اصطلاح پزشکی داروهای آنتی آندروژن گفته می شود . تعداد این داروها زیاد است اما یکی از این مهمترین ها " فیناستراید " است که قادر است با مهار آنزیم پنج آلفا ردوکتاز نوع دو از تبدیل تستوسترون به دی هیدرو تستوسترون که یکی از مهمترین عوامل سرطان پروستات در مردان بالای 50 سال است جلوگیری کند . تا اینجا فیناستراید با دوز معمولاً 5 میلی گرم شاید به عنوان یک نجات دهنده عمل کند . اما چرا می توان این دارو را به عنوان یک داروی مهلک و مخرب هم در نظر گرفت ؟ ریزش موی مردانه در پی دوعامل است : 1 - ژنتیک 2 - حساسیت ریشه ی مو به آندروژن ها یا دی هیدرو تستوسترون ( در صورت بالا بودن سطح این هورمون ها در خون نسبت به طبیعت یا سرشت هر فرد ( مثلاً ممکن است مردی با تستوسترون 6 میلی گرم نسبت به طبیعت و سرشت خودش میزان تستوسترون خون بالایی داشته باشد) ) . به طور کلی بعضی از قسمت های بدن مثل سر به خصوص وسط سر ، پوست صورت و حتی پوست دست ها و پاها به هورمون های مردانه حساسیت خاصی دارند ( در زنان هم نیز بدین گونه است اما به دلیل کم بودن میزان هورمون های مردانه در آنها ، مثل مردان به الگوی ریزش مو و متعاقباً طاسی ی سر دچار نخواهند شد اما وضیعیت حساسیت به هورمون ها در زنان نیز مانند مردان است ) و اگر میزان هورمون های مردانه در بدن یک مرد نسبت به طبیعت آن مرد بالاتر از حد معمول باشد و ژن ریزش مو را در خود داشته باشد قطعاً دچار سستی مو و طاسی سر خواهد شد . می توان این نکته را اینطور ارزیابی کرد که مردانی که بیضه های فعال ندارند دچار طاسی مطلق ( نه ریزش مو ) نمی شوند . حتی بعضی از مردان به همین دلایل ذکر شده دچار کم مویی صورت و دست ها هستند . به دلیل آنکه حتی صورت آنها به این هورمون ها حساسیت خاصی دارد . اما تمام مواردی که ذکر شد نشانی از یک بیماری یا وضعیت بحرانی ی خاصی را در خود ندارد . بلکه ژنتیک و هورمون همواره از عوامل طبیعی برای ریزش مو به شمار می روند . با ژنتیک متولد می شویم و با هورمون زندگی می کنیم . هر چند برخی از پزشکان ریزش مو را دلیلی بر نامتوازن بودن هورمون ها قلمداد می کنند اما واقیعت اینست که ریزش مو هرگز به عنوان یک بیماری مطرح نمی شود اما برای درمان آن ممکن است فرد دچار انواع بیماری های گوناگون شود . چرا ؟ ابتدا باید بفهمیم که برای متوقف کردن ریزش مو باید روند وضعیت هورمونی را بر هم بزنیم . باید کاری کنیم که دی هیدرو تستوسترون خون کاهش پیدا کند تا شاهد رویش موهای از دست رفته باشیم . شما چه دارویی را پیشنهاد می کنید ؟ یقیناً باید سراغ داروهایی با مکانیسم آنتی آندروژن را بگیریم . و معروف ترینشان : فیناستراید . بله فیناسترایدی که برای مردان بالای 50 سال تجویز می شد مثلاً می خواهد به کمک درمان ریزش بیاید و این کار را هم می کند اما موقتی و به چه قیمتی ؟ چرا موقتی ؟ اصلی ترین و مهمترین نکته ای که باید ذکر کرد این است که : با توجه به ادعای پزشکان و سازندگان این دارو مبنی بر اینکه : مکانیسم این دارو کاملاً مشخص است و فقط دی هیدروتستوسترون خون را کم و اثری مستقیم بر روی تستوسترون ندارد کاملاً نادرست است . زیرا اکثر مردان بعد از مصرف این دارو با دز 1 میلی گرم دچار یک وضعیت نامتوازن و پیچیده ی هورمونی شده اند . پس از این مطلب می توان این نتیجه را گرفت که یا : 1- مکانیسم این دارو فقط مهار آنزیم پنج آلفا ردوکتاز نیست و بر دیگر آنزیم ها یا اجزای بدن تأثیر می گذارد و یا 2 - نقش پنج آلفا ردوکتاز به مراتب مهم تر و دقیق تر از تبدیل یک هورمون به هورمونی دیگر است . به عبارتی دیگر پنج آلفا ردوکتاز گویی تمام روابط و ظوابط هورمون های جنسی و شاید هم ما بقی هورمون ها را کنترل و هدایت می کند . معلوم نیست کدام یک از این عوامل اتفاق می افتد اما نتیجه ویرانی ساختمان هورمونی ی یک مرد پس از مصرف است . حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که این دارو طبق ادعای پزشکان و سازندگان فقط بر روی دی هیدرو تستوسترون تأثیر می گذارد ، باز هم با یک وضعیت حساس و پیچیده رو به رو هستیم . مگر ریزش مو یک بیماری است که ما بخواهیم به خاطرش روند تشکیل یکی از مهمترین و کلیدی ترین هورمون های بدن را متوقف نماییم ؟ ادعای دوم پزشکان و سازندگان این دارو این است که اگر مردی با عوارضی ناخواسته رو به رو شد ، با قطع مصرف عوارض از بین می روند . یک جمله احمقانه و بی اساس . حتی در خود این ادعا مغلطه است : عارضه یعنی یک وضعیت آسیب زده شده . چگونه با قطع مصرف می توان آسیب را ترمیم داد . مثل این است که بگوییم چاقویی که دست تو را بریده را کنار بگذار . جای زخم خوب می شود . در واقع خوب هم می شود . اما این به خاطر کنار گذاشتن خود چاقو نیست . خوب شدن زخم دست به عوامل درونی بدن بر می گردد نه کنار گذاشته شدن چاقو . حتی اگر این را هم بپذیرم که اگر فیناستراید را قطع کنی ، عوارض از بین می رود . یعنی نظم هورمونی ات به روال عادی خودش بر می گردد ، باز هم خطا کرده ایم . چون اصلاً همچین اتفاقی نمی افتد . کاتالوگ های شرکت مرک ( سازنده پروسکار و پروپشیا ) اخیراً و حتی نورولوژیست ها به طور جدی در مورد عوارض مخرب و ویرانگر این دارو هشدار داده اند . بعد از مصرف این دارو میل جنسی ، شور و شوق و حس مثبت در بدن شما از بین می رود . چون هورمون های جنسی شما به هم ریخته اند و به همین دلیل کل سیستم شما مختل می شود . چاق می شوید . شکم در می آوردید ( چون سوخت و ساز و متابولیسم شما به هم می ریزد ) ، آنزیم های کبدی درست فعالیت نخواهند کرد ، افسردگی و مختل شدن سیستم عصبی شما از موارد دیگر است . همچنین : بزرگ شدن سینه ها ، چروک شدن پوست و در مواردی حتی شک به جنسیت و خودکشی . و واقعاً هم بوده اند کسانی که بعد از مصرف این دارو خودکشی کرده اند . واقعاً زندگی شما ارزش ریسک دارد ؟ یادمان باشد هر دارویی با مکانیسم آنتی آندروژن خطرناک است . حالا چه شیمیایی چه گیاهی ( مثل گیاه نخل بادبزنی ( ساپالمتو ) ) که جایگزینی برای فیناستراید به کار می رود .اخیرا ً دارویی به نام دوتاستراید هم وارد بازار شده که علاوه بر نوع دوم آنزیم پنج آلفا ، نوع اول آن را هم مهار می کند . حالا تو خود حدیث مفصل بخوان از مجمل . ذکر این نکته هم بد نیست که وقتی شما بیمار هستید ناچارید از این دارو ها استفاده کنید ( مثلاًٌ مردی که سرطان پروستات دارد ( در واقع مرد بالای 50 سال میل جنسی و هورمون را می خواهد چکار ؟ ) یا زنی که دچار پر مویی است ) ولی با دست خودتان بدن سالم خودتان را به خاطر مو بیمار نکنید ( به مشکلاتی نظیر فشار خون و چربی خون بالا هم مبتلا خواهید شد ( به دلیل استرس ) ) . اطلاع رسانی کنید . این مطلب را یه صورت گسترده در اینترنت انتشار دهید . خوب مطالعه کنید . وب سایت های ایرانی منابع خوبی برای فهمیدن تعداد مردانی که دچار عوارض جنسی شده اند نیستند . اکثر پزشکان احمق ما مثل نقل و نبات این داروها را تجویز می کنند . مراقب سلامت خود باشید .
