يک تحقيق گسترده نشان داده است که استفاده طولانی از تلفن همراه خطر ايجاد غدد سرطانی در مغز را افزايش نخواهد داد.
بر اساس اين پژوهش که بر روی ٢٧٨٢ نفر در سراسر بريتانيا انجام شده ميان خطر ابتلا به گليوما-نوع متداول غده سرطانی در مغز- و طول مدت استفاده از تلفن های همراه ارتباطی وجود ندارد.
اما همين پژوهش می گويد در مبتلايان به اين نوع سرطان اکثرا غده سرطانی در طرفی ست که تلفن همراه گذاشته می شود.
مجله پزشکی بريتانيا می گويد کسانی که به گليوما مبتلا هستند بيشتر تلفنشان را در طرفی که غده بوجود آمده مصرف می کرده اند.
اين پژوهش، که توسط شاخه بريتانيائی يک طرح بين المللی بنام اينترفون انجام شده، يافته های پژوهش های قبلی در مورد عدم ارتباط ميان سرطان و تلفن همراه را مورد تأييد قرار داده است.
گروه تحقيق متشکل از پژوهشگرانی از دانشگاه ليدز، انستيتوی تحقيقات سرطانی مرکز پزشکی کويينز برای تهيه اين گزارش با ٩٦٦ نفر مبتلا به گليوما و ١٧١٦ نفر که ابتلائی نداشته اند در پنج منطقه بريتانيا گفتگو کرده اند.
همه ٢٧٨٢ نفر در مورد مصرف تلفن همراهشان در ده سال گذشته مورد سؤال قرار گرفته اند.
از آنها در مورد تعداد ساعاتی که از تلفن همراه استفاده کرده اند و نحوه استفاده از آن و نوع تلفنشان سؤالاتی پرسيده شده است.
خانم پاتريشيا مک کينی، استادی که حاصل پژوهش را نوشته و منتشر کرده است، می گويد: "برای مصرف کننده عادی تلفن افزايشی در خطر ابتلا به گليوما ديده نمی شود."
هرچند مبتلايان به گليوما گفته اند که تلفن همراه را اکثرا در همان طرفی که غده پيدا شده مورد استفاده قرار می داده اند اما با توجه به اين که در مجموع بر تعداد موارد ابتلا افزوده نشده است پژوهشگران معتقدند اين نظر مبتلايان احتمالا تلقينی ست و سنديت زيادی ندارد.
آنتونی سوردلو، يکی ديگر از استادانی که با اين پژوهش همکاری داشته، می گويد:"اگر با اين داده ها ما به مردم بگوئیم که ميان جای نگهداشتن تلفن روی گوش و تومورهای مغزی ارتباطی وجود دارد اذهان آنها را منحرف کرده ايم."
وی می افزايد: "اگر افزايشی در کل تعداد مبتلايان وجود داشت و همه موارد هم در يک طرف سر بود می شد تصور ارتباطی را کرد."
اما او می گويد تحقيقات بيماری شناسی هيچوقت نمی تواند قطعا بگويد کار خاصی در ارتباط با يک بيماری بی خطر است بلکه تنها قادر است بگويد آيا ميزان خطر را افزايش می دهد يا نه.
دکتر کات آرنی، مسئول اطلاعات علمی در مرکز تحقيقات سرطان در بريتانيا، می گويد پژوهش هائی از اين دست برای فهميدن تأثيرات محيط زيستی بر سرطان حائز اهميت زيادی ست.
او می افزايد: "هرچند ما هنوز از تأثير بسيار بلند مدت تلفن های همراه بر انسان اطلاع نداريم اما اين اطلاعات برای کسانی که از اين تلفن ها استفاده می کنند اميدوار کننده است."
http://www.bbc.co.uk/persian/science/story/2006/01/060120_az-mobile-cancer.shtml
بر اساس اين پژوهش که بر روی ٢٧٨٢ نفر در سراسر بريتانيا انجام شده ميان خطر ابتلا به گليوما-نوع متداول غده سرطانی در مغز- و طول مدت استفاده از تلفن های همراه ارتباطی وجود ندارد.
اما همين پژوهش می گويد در مبتلايان به اين نوع سرطان اکثرا غده سرطانی در طرفی ست که تلفن همراه گذاشته می شود.
مجله پزشکی بريتانيا می گويد کسانی که به گليوما مبتلا هستند بيشتر تلفنشان را در طرفی که غده بوجود آمده مصرف می کرده اند.
اين پژوهش، که توسط شاخه بريتانيائی يک طرح بين المللی بنام اينترفون انجام شده، يافته های پژوهش های قبلی در مورد عدم ارتباط ميان سرطان و تلفن همراه را مورد تأييد قرار داده است.
گروه تحقيق متشکل از پژوهشگرانی از دانشگاه ليدز، انستيتوی تحقيقات سرطانی مرکز پزشکی کويينز برای تهيه اين گزارش با ٩٦٦ نفر مبتلا به گليوما و ١٧١٦ نفر که ابتلائی نداشته اند در پنج منطقه بريتانيا گفتگو کرده اند.
همه ٢٧٨٢ نفر در مورد مصرف تلفن همراهشان در ده سال گذشته مورد سؤال قرار گرفته اند.
از آنها در مورد تعداد ساعاتی که از تلفن همراه استفاده کرده اند و نحوه استفاده از آن و نوع تلفنشان سؤالاتی پرسيده شده است.
خانم پاتريشيا مک کينی، استادی که حاصل پژوهش را نوشته و منتشر کرده است، می گويد: "برای مصرف کننده عادی تلفن افزايشی در خطر ابتلا به گليوما ديده نمی شود."
هرچند مبتلايان به گليوما گفته اند که تلفن همراه را اکثرا در همان طرفی که غده پيدا شده مورد استفاده قرار می داده اند اما با توجه به اين که در مجموع بر تعداد موارد ابتلا افزوده نشده است پژوهشگران معتقدند اين نظر مبتلايان احتمالا تلقينی ست و سنديت زيادی ندارد.
آنتونی سوردلو، يکی ديگر از استادانی که با اين پژوهش همکاری داشته، می گويد:"اگر با اين داده ها ما به مردم بگوئیم که ميان جای نگهداشتن تلفن روی گوش و تومورهای مغزی ارتباطی وجود دارد اذهان آنها را منحرف کرده ايم."
وی می افزايد: "اگر افزايشی در کل تعداد مبتلايان وجود داشت و همه موارد هم در يک طرف سر بود می شد تصور ارتباطی را کرد."
اما او می گويد تحقيقات بيماری شناسی هيچوقت نمی تواند قطعا بگويد کار خاصی در ارتباط با يک بيماری بی خطر است بلکه تنها قادر است بگويد آيا ميزان خطر را افزايش می دهد يا نه.
دکتر کات آرنی، مسئول اطلاعات علمی در مرکز تحقيقات سرطان در بريتانيا، می گويد پژوهش هائی از اين دست برای فهميدن تأثيرات محيط زيستی بر سرطان حائز اهميت زيادی ست.
او می افزايد: "هرچند ما هنوز از تأثير بسيار بلند مدت تلفن های همراه بر انسان اطلاع نداريم اما اين اطلاعات برای کسانی که از اين تلفن ها استفاده می کنند اميدوار کننده است."
http://www.bbc.co.uk/persian/science/story/2006/01/060120_az-mobile-cancer.shtml
