فناوری جدید به واسطه ارسال سیگنال های لیزر، امکان نظارت بر لرزه ها را فراهم می کند
شاید در آینده ای نه چندان دور، دیگر نیازی به تجهیزات لرزه نگاری پیشرفته یا به کار گیری کارشناسان خبره برای پیش بینی زلزله نباشد؛ زیرا به تازگی روشی توسط محققان دانشگاه استنفورد توسعه داده شده که به واسطه کابل های فیبر نوریانتقال دهنده داده ها که در زیرِ زمین قرار دارند، می توان زمین لرزه ها را ردیابی کرد.
لازم به ذکر است که کابل های فیبر نوری، اطلاعات را در قالب نور و در فواصل طولانی و با سرعت بالا منتقل می کنند. در روش جدیدی که برای ردیابی زمین لرزه ها توسعه داده شده، سیگنال های لیزر ویژه ای توسط این کابل ها ارسال می شود که امکان نظارت بر لرزش های خفیف کابل را فراهم می کند و در نهایت اطلاعات مورد نیاز در مورد اندازه و جهت لرزش ها را در اختیار محققان قرار می دهد.
طرحی از حلقه فیبر نوری تست شده جهت پیش بینی زلزله
این تکنولوژی همچنین می تواند زمین لرزه های محلی بسیار کوچک را که با فناوری های فعلی به سختی ردیابی می شوند شناسایی نماید.
لازم به ذکر است که روش مذکور، در واقع چندان هم جدید نیست؛ ولی در نمونه های قبلی این تکنولوژی، نیاز بود که کابل ها در مکان های مشخصی از جمله سیمان یا سطح زمین، به صورت محکم قرار گیرند ولی نمونه مورد آزمایش جدید، امکان استفاده از تمامی کابل های فیبر نوری موجود در زیر زمین را فراهم می کند که این مسئله هزینه و پیچیدگی پیاده سازی آن را کاهش می دهد.
البته این ایده معایبی هم دارد؛ از جمله اینکه اجرای این پروژه در برخی از مناطق، از جمله روستاهای فاقد کابل های فیبر نوری، با محدودیت روبرو است. در حال حاظر این سیستم لرزه نگاری در یک حلقه 4.8 کیلومتری در محیط دانشگاه استنفورد تست شده و البته انتظار می رود پیاده سازی احتمالی آن در تمام آمریکا، با چالش های زیادی روبرو شود و زمان زیادی را نیز بطلبد.
شاید در آینده ای نه چندان دور، دیگر نیازی به تجهیزات لرزه نگاری پیشرفته یا به کار گیری کارشناسان خبره برای پیش بینی زلزله نباشد؛ زیرا به تازگی روشی توسط محققان دانشگاه استنفورد توسعه داده شده که به واسطه کابل های فیبر نوریانتقال دهنده داده ها که در زیرِ زمین قرار دارند، می توان زمین لرزه ها را ردیابی کرد.
طرحی از حلقه فیبر نوری تست شده جهت پیش بینی زلزله
این تکنولوژی همچنین می تواند زمین لرزه های محلی بسیار کوچک را که با فناوری های فعلی به سختی ردیابی می شوند شناسایی نماید.
لازم به ذکر است که روش مذکور، در واقع چندان هم جدید نیست؛ ولی در نمونه های قبلی این تکنولوژی، نیاز بود که کابل ها در مکان های مشخصی از جمله سیمان یا سطح زمین، به صورت محکم قرار گیرند ولی نمونه مورد آزمایش جدید، امکان استفاده از تمامی کابل های فیبر نوری موجود در زیر زمین را فراهم می کند که این مسئله هزینه و پیچیدگی پیاده سازی آن را کاهش می دهد.
البته این ایده معایبی هم دارد؛ از جمله اینکه اجرای این پروژه در برخی از مناطق، از جمله روستاهای فاقد کابل های فیبر نوری، با محدودیت روبرو است. در حال حاظر این سیستم لرزه نگاری در یک حلقه 4.8 کیلومتری در محیط دانشگاه استنفورد تست شده و البته انتظار می رود پیاده سازی احتمالی آن در تمام آمریکا، با چالش های زیادی روبرو شود و زمان زیادی را نیز بطلبد.
