اشنايي با انواع مواد مخدر

[H@SS@N 06]

كوكائين

نگاهی به عوارض کوکائین

کوکائین پودر سفید نرم شفاف کریستالی با طعمی تلخ است که اغلب با پودر تالک، یا ملین ها یا شکر مخلوط می شود و معمولاً به صورت استنشاق، تزریقی، خوراکی یا دود کردن و گاهی هم به طریق پاشیدن روی دستگاه تناسلی مصرف می کنند.
کوکائین از گیاه کوکا به دست می آید. این گیاه در کشورهای امریکای لاتین کشت می شود. کوکا آلکالوئید اصلی برگ کوکا است که از برگ های بوته ای به نام (Ergthroxglom Coca) به دست می آید که مرکز اصلی رویش آن امریکای جنوبی است. کوکائین به عنوان ماده موثر در سال های ۱۸۶۰- ۱۸۵۹ م. از برگ کوکا مجزا و استحصال شد.
کراک را نیز از کوکائین تهیه و در اواخر تابستان و اوایل پاییز سال ۱۹۸۵ م. به بازار شهر نیویورک عرضه کردند. کراک خطرناک ترین ماده اعتیادآوری است که تاکنون به بازار آمده و به حدی وابستگی آور است که یک بار مصرف آن، فرد را معتاد می کند. از نظر طبقه بندی فارماکولوژی، محرک سیستم اعصاب مرکزی است.
کوکائین پودر سفید نرم شفاف کریستالی با طعمی تلخ است که اغلب با پودر تالک، یا ملین ها یا شکر مخلوط می شود و معمولاً به صورت استنشاق، تزریقی، خوراکی یا دود کردن و گاهی هم به طریق پاشیدن روی دستگاه تناسلی مصرف می کنند.
کوکائین به شکل نمک هیدروکلراید قابل حل در آب به طریق خوراکی، استنشاقی و تزریقی مورد سوءمصرف قرار می گیرد. نمک هیدروکلراید کوکائین از سولفات کوکائین و دیگر الکالوئیدهای مشتق از برگ گیاه کوکا به دست می آید. قیمت این ماده بسیار گران است و مصرف آن تقریباً در بین افراد طبقات بالای جامعه شیوع بیشتری دارد.
کراک (Crack) شکلی از کوکائین است که برای تدخین از آن استفاده می شود و اخیراً استفاده از آن بسیار شایع شده است. کراک افراد کم درآمد را نیز وارد لیست افراد مصرف کننده کوکائین کرده است.خمیر کوکا از گرفتن شیره و عصاره خام و ناپرورده برگ کوکا که دارای ۴۰درصد تا ۸۵درصد سولفات کوکائین است به دست می آید.
شیوه هایی که شروع اثر کوکائین در آن سریع تر از بقیه شیوه ها باشد تزریق و تدخین است. وقتی کوکائین تزریق شد، ۱۰ تا ۱۵ ثانیه به جریان خون مغز می رسد یا تدخین بعد از ۶ تا ۸ ثانیه، البته در شیوه تدخین نسبت به تزریق مقدار کمتری کوکائین به مغز می رسد. در این شیوه ها (تدخین و تزریق) خطر مسمومیت بیشتر بوده و خطرات دیگری نیز به علت مصرف مشترک پیپ با سوزن در آن وجود دارد.
● اثرات کوتاه مدت
اثرات کوتاه مدت آن مشابه آمفتامین است ولی با مدت زمان کوتاه تر، احساس افزایش انرژی، چابکی و سرخوشی را زیاد می کند. از جمله اثرات آن پس از مصرف عبارت است از افزایش ضربان قلب، نبض، تنفس، درجه حرارت بدن، فشار خون، گشادگی مردمک چشم، پریدگی رنگ، کاهش اشتها، تعرق شدید، تحریک و هیجان، بی قراری، لرزش به خصوص در دست ها، توهمات شدید حسی، عدم هماهنگی حرکات، اغتشاش دماغی، گیجی، درد پا، فشار قفسه سینه، تهوع، تیرگی بینایی، تب، اسپاسم عضله، تشنج و مرگ.در حالت قطع ماده نیز افسردگی شدید حادث می شود.
ناخالصی کوکائین خیابان اغلب موجب حساسیت و آلرژی شدید می شود که معمولاً با آب ریزش بینی و بی خوابی شدید همراه است. در مسمومیت حاد با کوکائین، فرد مصرف کننده دچار بی قراری و تشویش، هیجان، شوریدگی فکر و اختلال تنفسی می شود و ضربان، تنفس و فشار خون فرد افزایش می یابد.
● اثرات درازمدت
از جمله اثرات بلندمدت آن از دست دادن وزن بدن، یبوست، بی خوابی، ضعف جنسی، دپرسیون تنفسی، اشکال در ادرار کردن، تهوع، کم خونی، رنگ پریدگی، تعرق شدید، دردهای شکمی و اسهال، اختلالات در هضم و دستگاه گوارش، سردرد، لرزش دست ها، لرزش و تشنج، پریدن عضلات و سفتی آنها، هپاتیت، آب ریزش دائمی بینی، ایجاد زخم، آماس و جوش های پوستی به خصوص اطراف مخاط گوش و بینی، زخم مخاط بینی (در مصرف به صورت انفیه)، اضطراب، بی قراری، تشنج پذیری شدید، سوء ظن، گیجی، اختلالات درک زمان و مکان، رفتار تهاجمی، تحریک پذیری شدید، افسردگی، پرخاشگری، تمایل به خودکشی، توهمات و اختلال در حواس (به خصوص بینایی، شنوایی و لامسه)، افکار هذیانی، و گاهی اشتهای کاذب و سرانجام ناراحتی جدی دماغی و روانی به نام سایکوز و کوکائین.
تحمل و ایجاد وابستگی کوکائین مشابه آمفتامین است؛ وابستگی شدید روانی ایجاد می کند که این وابستگی در عصاره کوکائین یعنی کراک شدیدتر است.در آزمایشاتی که برای تحقیق پیرامون اثر کوکائین روی موش و میمون انجام شده، پس از قطع مصرف آن، نشانه های ترک از جمله ضعف شدید، بدخوابی، افسردگی و تحریک پذیری گرسنگی زیاد دیده شده است.
مصرف کننده، کراک را چه به طریق استنشاق یا پاشیدن روی توتون و ماری جوانا و چه از راه کشیدن با پیپ استعمال کند، دیگر نمی تواند از مصرف آن خودداری کند و باید پی درپی آن را استعمال کند. خیلی سریع جذب ریه شده و به مغز می رسد و حالت تهاجمی به مصرف کننده دست داده، باعث بزرگ شدن قلب و افزایش فشار خون می شود.
به گونه ای شدیدتر از کراک پدیدار می شود. اصولاً فردی که کراک مصرف می کند، دیگر بر خود تسلط ندارد و گویا خودی خود را گم کرده است.هنگامی که سرخوشی ناشی از مصرف مواد محرک به خصوص کوکائین کاهش می یابد در ابتدا اضطراب، خستگی، بی قراری و افسردگی ایجاد می شود و این معمولاً باعث مصرف مجدد مواد محرک می شود.کوکائین با اثر روی CNS و شبکه سمپاتیک منجر به فشارخون بالا، انقباض عروق، تشنج و بی اشتهایی می شود.کوکائین می تواند با ایجاد انقباض عروقی قوی منجر به سکته مغزی شود.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

کراک

مضرات مصرف کراک



کراک ( crack ) که گاهی راک ( Rock ) نیز نامیده می شود ، ماده ای محرک است که از کوکائین به دست می آید و به اشکال مختلف از جمله تدخین ( استنشاق دود ) استفاده می شود .

مضرات مصرف کراک
گروه استان ها - بررسی ومضرات مصرف کراک از زبان رجبعلی محمدزاده ادملایی کارشناس ارشد مرکز مشاوره فرماندهی انتظامی استان مازندران .
کرااک ، ‌خطرات و دانستنیها


کراک ( crack ) که گاهی راک ( Rock ) نیز نامیده می شود ، ماده ای محرک است که از کوکائین به دست می آید و به اشکال مختلف از جمله تدخین ( استنشاق دود ) استفاده می شود .


* خطر کراک در چیست ؟


مطمئناً یکی از آشناترین جملات در مورد سوء مصرف مواد مخدر و محرک این است که شخص به محض استفاده از آن ، دیگر نمی تواند مصرف این مواد را ترک کند . تنها سه بار مصرف مقدار بسیار اندکی از کراک ، اعتیاد به آن را حتمی خواهد کرد و پس از این زمان بسیار کوتاه ، شخص را به شدت به خود نیازمند و وابسته می کند .


تقریبآً هر گونه حالت تحرک و نشاط روحی و جسمی که توسط مواد اعتیادآور ایجاد شود ، با حس بیحالی و لختی همراه خواهد بود و هر چقدر مقدار به اصطلاح « پرواز » شادمانه حاصل از این سوء مصرف ، بالاتر باشد ، « سقوط » و احساس خماری و افسردگی پس از آن شدیدتر و طولانی تر است .


اعتیاد از همین جا آغاز می شود زیرا نیاز به فرار از این حالت ناگوار ، موجب مصرف مجدد کراک شده و پس از برطرف شدن تأثیر اولیه کراک ، حالت افسردگی باز می گردد ... و این چرخه همچنان ادامه می یابد .
* چرا آمار توزیع و مصرف کراک بالا است ؟


فروشندگان مواد مخدر علاقه بسیاری به فروش کراک دارند ، زیرا نه تنها ارزان تر از کوکائین است و راحت تر به فروش می رسد ، بلکه مصرف آن هم ساده تر است و به ظاهر چندان « خطرناک » نمی رسد و از طرفی پنهان کردن آن هم ساده است .


به این ترتیب فروش کراک در شهرهای بزرگ جهان و در مکانهایی مانند میدانهای شهر ، مدارس ، فروشگاههای بزرگ و ... که پیش از این برای این تجارت مکانهایی بسیار خطرناک محسوب می شدند ، به شدت افزایش یافته است .


* یک عمر پشیمانی و افسردگی در مقابل ? دقیقه لذت ظاهری !


تدخین کراک برای شخص حس نشاط ظاهری شدیدی به دنبال دارد ، که حدود ? تا ? دقیقه طول می کشد . اما پس از آن با افسردگی حاد ، احساس بی ارزش بودن و ولع فراوانی برای مصرف مجدد این ماده ، ادامه پیدا می کند .


در یک دوره زمانی بسیار کوتاه این ماده کنترل مصرف کننده را در دست می گیرد و این الگوی رفتاری به اعتیاد شدید می انجامد .


نیاز به مصرف مکرر کراک به دوره هایی که معتادان کراک آنرا bing ( مدت عیاشی ) می نامند ، می انجامد . در یک دوره مصرف فرد تا جایی که پول و یا کراک در اختیار دارد و یا تا زمانی که به اغما فرو رود به مصرف کراک ادامه می دهد .


* تهیه مواد از هر طریق ممکن


نیاز به کراک به هر نیاز و وابستگی عاطفی غلبه کرده و فرد معتاد برای تهیه ان به هر جنایت و عمل خشونت آمیز دست می زند .


در میان افراد معتاد به هر گونه ماده اعتیادآور ، تهیه « مواد » در بسیاری از مواقع از راه های نامشروع و خلاف انجام می گیرد و بسیاری از کسانی که به کراک اعتیاد دارند نیز برای برآمدن از عهده مخارج تهیه مداوم آن به روشهای خلافکارانه دست می زنند .


اما نکته پراهمیت این است که دست زدن این افراد به اعمال خشونت بار و جنایتکارانه دلیل مهم دیگری هم دارد و آن بروز خشونت بار و جنایتکارانه دلیل مهم دیگری هم دارد و آن بروز رفتارهای شرورانه و پرخاشگرانه ناشی از بروز بیماری پارانویا ( بیماری سوء ظن ) است که از عوارض مصرف کراک به شمار می آید و در واقع پراختن این اشخاص به اعمال خشونت بار ، لزوماً به دلیل نیاز به پول نیست.


* اثرات روانی مصرف کراک چیست ؟


شخصی که کراک مصرف می کند به سرعت در حالات و شرایط مختلف روانی در حرکت است که با خوشی و رضایت فراوان و احساس برانگیختگی و هیجان همراه است ، سپس با کم شدن اثر این ماده ، دلتنگی و افسردگی و متعاقب آن زودرنجی ، بی خوابی و پارانویا بر شخص غلبه می کند .


معتادان به کراک ، ممکن است حالات روانی اسکیزوفرنیک ، توهم و خطاهای حس را نیز تجربه کنند . کسانی که مصرف کراک بسیار زیادی دارند در یک Binge ( مصرف ) تمام این حالات را از سر می گذرانند ، عده ای از این افراد در اثر ابتلا به پارانویا و افسردگی ناشی از مصرف دائم کراک ، دست به خودکشی یا جنایت می زنند .


* مصرف بیش از حد Overdose و جنون


تدخین کراک ، به علت مقدار بسیار زیاد ماده محرکی که وارد جریان خون و به دنبال آن به مغز می کند ، احتمال مصرف بیش از حد و مرگ آور با مسمومیت از کوکائین را هم افزایش می دهد .


نشانه های این دو وضعیت مشابه بوده و شامل تهوع ، استفراغ و تنفس های نامرتب ، تشنج و اغما است که می تواند به مرگ منتهی شود .


مصرف همزمان کوکائین یا الکل با مواد مخدر دیگر ، می تواند واکنش های شدید و مرگ آور به دنبال داشته باشد .


مصرف مداوم کراک ممکن است به جنون کوکائین منجر شود که نوعی حالت روانی دائمی است و نشانه های پارانویا و توهم دیداری و شنیداری است .


* تأثیرات فیزیکی مصرف کراک


ابتدایی ترین تأثیرات جسمانی کرک ، گلودرد مزمن ، گرفتگی صدا و تنگی نفس است که به برونشیت ( ورم نایژه ) و نفخ ریه منجر می شود .


چشمها درشت شده و شخص هنگام تمرکز برای دیدن هر چیز ، هاله هایی نورانی در اطراف آن مشاهده می کند . ضربان قلب تا حد ?? درصد افزایش می یابد و رگها به سرعت منقبض شده موجب بالا رفتن فشار خون می شوند این موضوع می تواند به حمله قلبی ، تشنج و سکته منجر شود . کرک به دلیل از بین بردن میل به غذا خوردن و ایجاد بی خوابی ، موجب کاهش وزن شدید و سوء تغذیه می شود .


* چه کسانی از کراک استفاده می کنند ؟


هر چند کوکائین زمانی به عنوان ماده مخدر طبقه ممتاز شهرت داشت ، اما اعتیاد به کراک محدود به یک گروه سنی یا شرایط اجتماعی ، اقتصادی خاص نیست .


در واقع کراک ارزان و دسترس است ، لذا مصرف کوکائین را برای همه ممکن ساخته است .


در بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان ،‌ اعتیاد به کراک نه تنها از سن مدرسه ، که از هنگام تولد و توسط مادران معتاد آغاز می شود !


* چگونه معتادان به کراک را تشخیص دهیم ؟


یک نشانه ابتدایی سوء مصرف کراک ، جدایی ناگهانی جسمی ، روحی فرد از کانون خانواده و تغییر رفتار چشمگیر اوست .


هر چند بسیاری از نشانه های زیر با مشکلاتی چون اختلالات احساسی یا گذراندن دوران سخت بلوغ مشابه است ، اما هرگز نباید احتمال مصرف مواد محرک یا مخدر را از نظر دور داشت :


· تغییرات بارز در شخصیت و رفتار


· از دست دادن توجه و تمرکز


· کاهش وزن


· ناپدید شدن لوازم قیمتی خانه و نداشتن توضیح قانع کننده برای مقدار پول خرج شده.


· رفت و آمد با افراد معتاد


· آشفتگی چشمگیر


· رفتار کینه توزانه با افراد خانواده و دوستان


· برنامه خواب نامنظم


· بی توجهی به آراستگی ظاهری


· پارنویا شدید ( سوء ظن شدید )


· بی قراری


· اضطراب


*نشانه هشدار دهنده


به گفته معتادن به کراک حالات زیر در هنگام برطرف شدن آثار ماده محرک بروز می کنند :


· نگرانی و بیقراری برای تهیه مجدد کراک


· افسردگی شدید


· فقدان انرژی و بی اشتهایی


· بی خوابی


· داشتن احساساتی متناقض از عشق و نفرت نسبت به ديگران وخود

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

مرفين

مرفين


در سال 1804 م. اولين الكالوئيد ترياك – كه شناخته شد – مورفين(morphine) نامگذاري كردند كه از كلمه مورفئوس (Morpheuse)خداي روياي يونان باستان مشتق شده بود . از سال 1850م. كه سرنگهاي تزريقي زير جلدي به بازار آمد ، استفاده از آن گسترش بيشتري پيدا كرد.مورفین از ترياک استخراج میشود و یا مستقیما از ساقه خشخاش بدست مي آيد و به صورت پودري کريستالي به رنگ قهوه اي روشن و يا سفيد مي باشد.

مورفين به اشكال قرص، كپسول، پودر يا محلول عرضه مي شود و از طريق خوراكي، كشيدن از راه مجاري تنفسي و تزريق زير پوستي و داخل سياهرگي مورد استفاده قرار مي گيرد.شروع مصرف ‹‹ مورفين ›› را متخصصان به ‹‹ ماه عسل ›› تعبير مي كنند. زيرا ‹‹ مورفين ›› تمام احساسها را تغيير مي دهد، و به تجربه هاي اداركي، خلقي و حسي و اساساً ارتباطات شخص با دنياي خارج، ظاهر دلنشيني مي بخشد. اين لذت در ابتدا در مورد احساسات داخلي نامشخص، بسيار شديد است.

كاركرد ذهني در سطوح بالا مانند قدرت استدلال نه تنها دچار اشكال نمي گردد، بلكه عملكرد آن با شور و هيجان زياد توأم است. البته پس از مدتي مصرف، عادت پديدار مي گردد و شخص به ناچار مقدار مصرفي خود را افزايش مي دهد.






اضطراب كه خود جزئي از درد و رنج وابسته به كمبود احتمالي در اعتياد است، سبب مي شود كه شخص علاوه بر افزايش مقدار مصرفي خود، فواصل مصرف را كاهش داده و به اين شكل از بروز علائم كمبود و اضطراب احتمالي جلوگيري نمايد.

البته افرادي هستند كه مصرف روزانه خود را بدون افزايش قابل ملاحظه ادامه مي دهند، و زندگي خود را براساس ريتم سرنگ ها قرار داده و به كار و زندگي معمولي خود مشغول مي باشند. اما افراد ديگر قادر به تداوم كار و فعاليت نبوده و دائماً درپي بالا بردن مقدار مصرفي و پر كردن سرنگ هاي بعدي هستند.

اختلاف مورد اشاره مربوط به سازمان رواني – شخصيتي فرد و قدرت او در كنترل تمايلات و ارضا آن است. اما در اكثر موارد، اعتياد به مشتقات ‹‹ ترياك ›› به طور عام و به ‹‹ مورفين ›› به طور خاص، موجب زوال سريع فيزيكي ، رواني و اجتماعي مي گردد، و افرادي كه قدرت ذهني خود را حفظ كرده اند، رنج فراوان مي كشند. زيرا ديگر از ماه عسل خبري نيست، بلكه فقط لحظات پر اضطراب و سختي وجود دارد كه شخص به پركردن سرنگ فرداي خود مي انديشد.

مرفين به صورت امروزي براي از بين بردن درد از قرن 19 م. سابقه دارد و از حيث طبقه بندي فارماكولوژي، تضعيف كننده سيستم مركزي اعصاب مي باشد.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

کدئين

کدئين
كدئين به عنوان يك مخدر آگونيست كه اغلب بصورت كريستالهاي سفيد رنگ مشاهده مي‌شود و به عنوان يك آرام كننده و ضد درد جزو مواد ناركوتيك و از مشتقات ترياك به شمار مي‌رود. و درساخت با غلظت 10/1 درصد تا 2% درصد ساخته مي‌شود. اشكال مختلف كدئين درسراسر جهان موجود مي‌باشد. كدئين فسفات سفيد رنگ وبصورت كريستالهاي سوزني شكل كه بصورت‌محلول معلق در آب و قابل حل در الكل ديده مي‌شود. كدئين‌سولفات نيز بصورت‌كريستالهاي سوزني شكل بي رنگ ياسفيد يافت‌مي‌شوندكه پودرآن قابليت حلاليت در آب وكمي‌ آن درالكل مي‌باشد.اشكال مختلف دارويي ديگر قرص، شربت و كپسول مي‌باشد.كدئين درشكل شربت كه از راه خوراكي كه تجويز مي‌شود جهت تسكين سرفه‌هاي غير خلطي و همچنين تركيب آن با بعضي از داروها غير ناركوتيك مسكن جهت تسكين درد تجويز مي‌شود. مقادير زياد كدئين و مصرف آن حتماً بايد با تجويز پزشك صورت بگيرد.

موارد تجويز کدئين:

جهت تسكين دردهاي خفيف و متوسط شامل دردهاي مفصلي ـ دردكمرـ درد استخوان، درد دندان وسردرد و ميگرن وهمچنين تسكين سرفه‌هاي خشك واسهال بكار مي‌رود.

موارد احتياط:

تمام اپيوئيدها و مخدرهاي آگونيست سبب ايجاد وقفه و يا اختلال درتوانايي‌ها ي مغزي و فيزيكي انسان‌هاي مبتلا مي‌گردند. كدئين بايستي در افراد با بيماريهاي مزمن قلبي و نارسايي تنفسي و آسم برونكيال و افزايش فشار جمجمه با احتياط مصرف شود. در افرادي كه دچار صدمات مغزي نخاعي جمجمه اي شده اند استعمال اپيوئيدها مي‌تواند منجر به نارسائي تنفسي گردد.اپيوئيدها همچنين بدليل اثر گذاري روي ماهيچة مثانه باعث احتباس اداري و يا سختي دفع ادرار مي‌شوند.

مصرف در دوران بارداري :

درزنان باردار استفاده كدئين احتمال تشكيل نقائص دستگاه تنفسي جنين را افزايش داده ويا منجر به زايمان زودرس يا سقط جنين مي‌گردد. همچنين دربعضي از جنين‌ها علايم سندرم ترك نيز مشهود بوده است. اگر شما باردار هستيد و يا مادراني كه وظيفه شيردادن دارند نبايد از كدئين استفاه نمايند.

طرق مصرف:

كدئين مي‌تواند از راه خوراكي (PO) زيرجلدي (SC) داخل ماهيچه اي (IM) ومقعدي (PR) مصرف گردد. اثر مصرف مقعدي يا ركتال بطور قابل ملاحظه اي موثر تر از اثر مصرف به روش خوراكي آن مي‌باشد. مصرف كدئين بصورت وريدي ممكن است منجر به ورم ريه، تورم پوست و آزاد كردن مقادير خطرناك هيستامين و اثرات گوناگون قلبي عروقي شود. زمانيكه كدئين بصورت خوراكي مصرف مي‌شود حتماً بايد يك ليوان پرآب و يامقداري غذا با آن خورده شود تا كمترين اثر را روي سيستم گوارش داشته باشد.




دوز اثر:

بعضي از افراد جهت سرخوشي از مقادير بالاي 150 ميلي گرم استفاده مي‌نمايند. براي دردهاي خفيف ومتوسط دوز ائر به ترتيب زير مي‌باشد. در بالغين 15 تا 60 ميلي گرم از راه خوراكي هر شش ساعت يا هر چهار ساعت يكبار براي سرفه‌هاي غير خلطي و خشك در اطفال يك سال به بالا mg/kg 5/0 دو بار در روز استفاده مي‌شود. پايين ترين دوز كشندة گزارش شده دوازده ميلي گرم درهركيلوگرم مي‌باشد.

متابوليسم:

كدئين به سادگي در دستگاه گوارش جذب مي‌شود و به سرعت به سرتاسر بافتهاي بدن از طريق سيستم عروقي انتشار مي‌يابد و پس از بافتها بوسيلة كبد و طحال و كلية دفع مي‌شود. آگونيست‌هاي مخدر و آنتاگونيست‌هاي مخدر بطور مشخص برگيرنده‌هاي مغزي و ديگربافتها اثري مي‌گذارند. اين گيرنده‌ها بطور گسترده اما نه پراكنده درسراسر سيستم مركزي اعصاب شاهده مي‌شوند. انواع گيرنده‌هاي مخدر شامل گيرنده مو(M) و كاپاKappa و دلتاdelta مي‌باشند. تمركز و انتشار آنها و انواع مختلف گيرنده‌ها براساس وجود آنها در سيستم اعصاب مركزي مي‌باشد. گيرنده مو(M) بطور گسترده درسرتاسر سيستم مركزي اعصاب خصوصاً سيستم لمبيك يافت مي‌شود و همچنين دربخشهاي ديگري مثل تالاموس و مغز مياني نيز مشاهده مي‌شود.گيرنده كاپا در طناب نخاعي و كورتكس مغزي يافت مي‌شود.

بي دردي يا فقدان احساس درد در اثر تغييرات سيستم درد در طناب نخاعي و رده‌هاي فوقاني سيستم مركزي اعصاب ناشي مي‌شود. بطور كلينيكال تحريك گيرنده مو سبب ايجاد حالت فقدان درد، سرخوشي، دپرسيون تنفسي ، تنگي مردمك چشم و كاهش حركات گوارش مي‌گردد. تحريك گيرنده كاپا نيز علاوه براثرات فوق سبب كسالت و خستگي نيز مي‌گردد.

اثرات كدئين :

ليست زيرشامل تمام اثرات كدئين و همچنين اثرات جانبي آن مي‌باشد.

1- ساپرس كردن يا جلوگيري و توقف احساس پاسخ به درد، سرخوشي، خواب آلودگي، سستي كاهش اعمال فيزيكي دربعضي افراد و افزايش اعمال فيزيكي دربعضي ديگر، ترس، بي احساسي و احساس خستگي كردن، تنگي مردمك چشم،‌اختلال مغزي،‌عدم ديد در شب توهم و متوقف كردن سرفه.

2- پايين آوردن وكاهش سرعت تنفس

3- تهوع و استفراغ، يبوست، كاهش اشتها ، كاهش حركات معده، خشكي دهان، واكنشهاي آلرژيك، ‌مشكلات تنفسي، ‌تورم لبها و زبان وصورت، تعريق، كاهش ميل جنسي، خارش پوست.

DF118 نيز نوعي كدئين است.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

حشيش و ترکيبات مشابه آن (canabis)

اين گروه از مواد به نامهاي مختلفي مانند "ماري جوانا"، "علف"، "گراس"، "بنگ" و غيره وجود دارند. ماري جوانا شايع ترين ماده مورد سوء مصرف در جوامع غربي است . سوء مصرف تمام ترکيبات مشابه اين گروه در سطح بسيار وسيعي در ميان جوانان ديده مي‌شود. در پژوهش‌هاي معتبر نشان داده شده است که مصرف اين مواد و به خصوص تکرار مصرف آنها احتمال مصرف مواد قوي تر مانند کوکايين يا هرويين را در سنين بالاتر افزايش مي‌دهد. به عنوان مثال در يک پژوهش انجام شده، تنها کمتر از 1% افرادي که به هيچ وجه سابقه مصرف ماري جوانا را نداشتند، به هرويين و کوکايين وابسته شده بودند؛ ولي از کساني که هزار بار يا بيشتر ماري جوانا مصرف کرده بودند؛ بعدها 73% به سراغ کوکايين و 33% به سراغ هرويين رفتند.
اگرچه اين گروه از مواد در روزهای نخست مصرف موجب وابستگي جسماني نمي‌شوند؛ ولي با مصرف مزمن، تحمل ايجاد مي‌کنند (اين موضوع باعث مي‌شود که فرد معتاد، در طول روز، ساعت‌ها وقت خود را براي کشيدن اين نوع مواد صرف کند و بنابراين در کارهاي روزانه اش وقفه و شکست ايجاد شود.)
آثار حشيش به نوع ماده مصرفي، روش مصرف، مقدار مصرف و موقعيت مصرف و اطرافيان فرد و انتظارات او بستگي دارد. در صورت تدخين آثار آن به سرعت ظاهر شده و 3 تا 4 ساعت باقي مي‌ماند و در حالت مصرف خوراکي، آثارش ديرتر ظاهر شده و ممکن است تا 24 ساعت هم ادامه پيدا کند.

کانابيس
کانابيس از گياهي به همين نام به دست مي‌آيد. قدرت اثر انواع مختلف گياهي آن به غلظت ماده اي به نام دلتا-9 تتراهيدروکانابينول (THC) بستگي دارد. THC ماده اصلي روانگردان در کانابيس است. در هر حال بيش از 60 ترکيب مولکولي ديگر در کانابيس وجود دارد که احتمالاً بي تأثير هستند و يا تأثير کمي‌بر افراد دارند.

متابوليسم و جذب
THC به سرعت از ريه‌ها به جريان خون جذب مي‌شود و حدود ده دقيقه بعد از کشيدن، غلظت خوني آن به حداکثر مي‌رسد. کاهش ميزان THC در خون نيز نسبتاً سريع است و بعد از يک ساعت شايد فقط 5% تا 10% سطح خوني اوليه باقي بماند. در صورتي که THC به صورت خوراکي مصرف شود؛ جذب آن آسانتر خواهد بود و شروع اثر آن بعد از يک ساعت يا بيشتر خواهد بود.
متابوليسم THC در ريه (در صورت تدخين) يا در روده (در صورت خوردن) شروع شده و سپس اکثر اين ماده جذب خون شده و به کبد حمل مي‌شود. در کبد اين ماده تبديل به 9-کربوکسي- THC و 11-هيدروکسي دلتا-9- THC مي‌گردد. اگرچه 9-کربوکسي- THC اثر رواني ندارد؛ اما 11 هيدروکسي دلتا-9- THC شايد قوي تر از THC باشد و شايد بسياري از اثرات کانابيس مربوط به اين ماده باشد (مخصوصاً وقتي که خوراکي مصرف شود).
THC در چربي قابل حل بوده و در بافت چربي ذخيره مي‌شود و آزاد سازي تدريجي آن از بافت چربي باعث طولاني شدن اثر آن مي‌گردد. نيمه عمر THC در بدن از سه تا پنج روز است. سطح خوني THC شايد رابطه مستقيمي‌با ميزان سرخوشي يا ساير علايم آن نداشته باشد؛ بلکه بر طبق پژوهش‌هاي انجام شده، حداکثر سرخوشي به طور معمول مدتي بعد از اينکه غلظت THC در خون شروع به کاهش کرد؛ ظاهر مي‌شود. اين موضوع نشان دهنده اين است که يا برخي از متابوليت‌هاي THC باعث ايجاد سرخوشي مي‌شوند و يا وقتي که غلظت خوني THC کاهش پيدا مي‌کند، سطح THC در مغز افزايش پيدا مي‌کند.






نوروفارماکولوژي
در دهه 90 گيرنده‌هاي کانابينوييدي در کورتکس مغز، هيپوکامپ، مخچه و غده پايه مغزي مشخص شد. تحريک هر يک از اين گيرنده‌هاي کانابينوييدي در کورتکس باعث افکار مغشوش، در هيپوکامپ باعث حافظه مختل، و در مخچه موجب مختل شدن هماهنگي حرکتي مي‌شود. سرخوشي به وسيله حشيش نيز با تحريک گيرنده‌هاي کانابينوييدي در مسير دوپامينرژيک مزولمبيک ايجاد مي‌شود.

ترکيب، مقدار و شيوه مصرف
ماري جوانا شايع ترين شکل مورد استفاده کانابيس‌ها در آمريکاست. ماري جوانا شامل مخلوطي از گل‌هاي دست چين شده و برگ‌ها و ساقه خشک شده گياه کانابيس است. THC موجود در ماري جوانا از 5% تا 14% متفاوت بوده و اين موضوع به قسمت‌هاي گياهي که در توليد ماري جوانا به کار رفته و به ويژگي‌هاي ژنتيکي آن گياه بستگي دارد. THC بيش از همه در گلها و پس از آن در برگهاي بالايي و سپس برگهاي پايين و نهايتاً ساقه و تخم گياه کانابيس وجود دارد.
سينسميلا SINSEMILIA نوع بسيار قوي ماري جوانا است که قسمت اعظم آن گلهاي انتخاب شده گياه ماده کانابيس بوده و غلظت THC در آن بين 7% تا 14% يا بيشتر است.
حشيش ترکيب قوي ديگر کانابيس است که از به هم فشردن و چلاندن گلهاي انتخاب شده کانابيس يا شيوه ديگري که در طي آن صمغ زرد رنگ گلهاي دست چين شده گياه کانابيس بيرون بيايد، به دست مي‌آيد. رنگ حشيش بعد از خشک شدن؛ قهوه اي تيره مي‌شود. آن را تدخين کرده و يا به صورت خوراکي استفاده مي‌کنند (حتي در پختن نان قندي و در ميان آن نيز حشيش را به کار مي‌برند.) غلظت THC در حشيش بين 2% تا 8% و گاهي 10% تا 20% است.
روغن حشيش ماده خالص شده از حشيش است که به وسيله يک حلال، THC و ساير کانابينوييدهاي حشيش جدا شده تغليظ مي‌گردد. رنگ اين ماده، سياه يا قرمز است که به وسيله پيپ يا قاطي شده با تنباکوي سيگار کشيده مي‌شود. غلظت THC در روغن حشيش معمولاً بين 15% تا 50% بوده اما گاهي به بالاي 60% هم مي‌رسد.
فقط 2 تا 3 ميلي گرم THC داخل وريدي باعث ايجاد اثرات سرخوشي کافي است. يک سيگار ماري جوانا شايد بين 5 تا 150 ميلي گرم THC داشته باشد. اما در حين مصرف شايد 30% تا 80% آن جذب نشود و تقريباً 5% تا 24% THC استنشاق شده به جريان خون وارد مي‌شود. برآورد شده است که متوسط مصرف حشيش در ايالات متحده 50 ميلي گرم THC در روز و در جامائيکا يا آسيا 200 تا 400 ميلي گرم THC است. کشيدن کانابيس شايع ترين شيوه مصرف آن است. ماري جوانا معمولاً با سيگار مخلوط شده و کشيده مي‌شود يا مي‌تواند با پيپ کشيده شود. پيپ‌هاي مخصوصي هم براي آن وجود دارد. يک راه ديگر مصرف آن خوردن است که اثرات آن ديرتر ايجاد شده و طولاني تر باقي مي‌ماند. حتي مي‌توان آن را با خمير نان، شيريني و کيک مخلوط کرده و بعد از پخت آن را مصرف نمود. در مصرف خوراکي اسهال، اضطراب و حملات هراس بيشتر مي‌شود و اثرات مستي و آسيب‌هاي رفتاري را زيادتر مي‌کند. کشيدن کانابيس سرخوشي ناشي از مصرف کوکايين از راه بيني را افزايش مي‌دهد. ماري جوانا و آمفتامين‌ها فعاليت سيستم عصبي اتونوم را افزايش مي‌دهند و محرک‌ها اثرات تسکين بخش و خواب آلودگي ناشي از کانابيس‌ها را از بين مي‌برند. ماري جوانا مي‌تواند با PCP يا ساير توهم زاها براي افزايش اثرات THC مصرف شود.






اثرات مصرف حاد
كانابيس ها طيف وسيعي از اثرات شناختي، احساسي، فيزيولوژيك و رفتاري را كه به مقدار مصرف ارتباط دارند؛ ايجاد مي‌كنند. موقعيت و حالت هم زمان مصرف كننده، تجربه قبلي مصرف كننده و انتظارات و نگرش او در ايجاد علائم مؤثر است. براي اغلب مصرف كننده ها كانابيس يك سرخوشي خفيف يا آسودگي ايجاد مي‌كند. معمولاً كانابيس احساس ساير تجربه ها مانند گوش كردن به موسيقي، مزه غذا يا لذت از فعاليت جنسي را افزايش مي‌دهد. درك زمان از بين مي‌رود و معمولاً گذشت زمان طولاني تر احساس مي‌شود. در موقعيت هاي اجتماعي پرحرفي و خنده بيشتر مي‌شود اما شايد نوسان هايي در خلق ايجاد شود و افزايش توانايي هاي اجتماعي به خيال پردازي هاي درون گرايانه تبديل شود. بي قراري و خواب آلودگي در هنگام از بين رفتن اثرات آن شايع است. از ديگر آثار مصرف حشيش، قرمزي چشم، افزايش اشتها، خشكي دهان و گاهي اضطراب و يا افسردگي است.
مصرف مداوم با كانابيس مي‌تواند باعث افزايش اضطراب، هراس و بدبيني شود. معمولاً اين علايم به دنبال مصرف مقدار بيش از حد معمول يا مصرف خوراكي ايجاد مي‌شود. افزايش ضربان قلب مي‌تواند باعث افزايش هراس مصرف كننده شود. نوسانات فشار خون و سبكي سر و غش كردن در هنگام ايستادن ممكن است، ديده شود. اگرچه اين اثرات ناراحت كننده هستند؛ اما افراد مصرف كننده منظم، به اين اثرات تحمل پيدا مي‌كنند.
افرادي كه بيماري قلبي دارند معمولاً بايد در مصرف كانابيس ها احتياط كنند،. مصرف مداوم كانابيس ها حافظه كوتاه مدت و توجه فرد را مختل مي‌كنند و بنابراين افكار و گفتار منقطع مي‌شود و فرد جريان افكار و حرف هاي خود را فراموش مي‌كند.

تحمل، محروميت و وابستگي
تحمل به بسياري از اثرات كانابيس ها در مطالعات بر روي انسانها و حيوانات نشان داده شده است. در اين مطالعات نشان داده شده كه مصرف گاه به گاه كانابيس تحمل قابل توجهي ايجاد نمي‌كند؛ اما مصرف روزانه مقادير بالاي كانابيس باعث تحمل به بسياري از اثرات فيزيولوژيك شناختي و اجتماعي THC مي‌شود. در همين مطالعات شواهدي از محروميت در قطع ناگهاني مقادير بالاي روزانه كانابيس نشان داده شده است و بعد از گذشت ساعت ها از آخرين مقدار THC، بي قراري دروني در افراد مصرف كننده منظم وجود داشته است.
بعد از گذشت 12 ساعت از آخرين مقدار مصرف THC، بي قراري، گرگرفتگي، بي خوابي، تعريق، خستگي، آبريزش بيني، اسهال(مدفوع شل)، سكسكه و بي اشتهايي به طور شايع به چشم مي‌خورد. در مواردي رفتار غير دوستانه و حتي رفتار پرخاشگرانه گزارش شده است؛ هر چند مواردي كه اين اثرات را ايجاد كرده بودند؛ بالاست (مثلاً حدود 210 ميلي گرم در روز) اما شواهدي وجود دارد كه در صورت مصرف مزمن مقاديري همانند ده ميلي گرم روزانه براي ده روز مي‌تواند باعث ايجاد تحمل شود و علايم محروميت قطع مصرف نيز ايجاد مي‌شود. اما علايم محروميت حتي با مصرف مقادير متوسط به بالاي روزانه هميشه آشكار نمي‌شود.
در پژوهشي انجام شده 15% مصرف كننده هاي متوسط تا شديد كانابيس، سندرم محروميت قطع مصرف را گزارش كردند كه شامل عصبيت، بي قراري، اختلال در خواب و بي اشتهايي بود. اين علايم به مدت مصرف روزانه كانابيس ارتباط داشتند.
تعريق، اسهال، تهوع، استفراغ، درد عضلاني، لرزش، تحريك پذيري و اضطراب نيز در مواقع نادر و در صورت مصرف بالا و طولاني مدت كانابيس ها و سپس قطع ناگهاني آن مي‌توانند ايجاد شوند. البته براي اين ناراحتي ها درمان دارويي به خصوصي وجود ندارد. به عبارت ديگر درمان عمدتاً حمايتي و پرهيزي است. در واقع درمان اصلي وابستگي به كانابيس ها همان درمان هاي غير دارويي نگه دارنده بعد از قطع مصرف آنها است.
اين موضوع مهم است كه به خاطر بسپاريم در هر حال علايم محروميت قطع مصرف كانابيس خفيف بوده و در عرض 8 ساعت به اوج مي‌رسد و معمولاً 1 تا 3 روز به طول مي‌كشد. بنابراين نيمي‌از كساني كه براي درمان مراجعه مي‌كنند؛ علايم محروميتي ندارند. تشخيص وابستگي دارويي امروزه كمتر بر وابستگي فيزيكي بستگي دارد و بيشتر بر مبناي رفتاري است (يعني بر مبناي رفتارهاي ايجاد شده در اثر مصرف مواد در طول زندگي، مشكل بودن ترك يا كنترل مصرف آن و برگشت سريع وابستگي بعد از مدتي حفظ پرهيز از مصرف). فقدان علايم محروميت قطع مصرف و تحمل، دليل نبودن وابستگي نيست و وابستگي رواني مي‌تواند بدون اين دو نيز وجود داشته باشد.
وابستگي به كانابيس ها يكي از شايع ترين وابستگي ها به مواد در جهان محسوب مي‌شود. خطر وابستگي به كانابيس ها در مردان بيشتر از زنان است. خطر وابستگي با افزايش تعداد موارد مصرف بيشتر مي‌شود.








عوارض جانبي
كشيدن حشيش همانند كشيدن سيگار مي‌تواند خطراتي را براي انسان ايجاد كند (به خصوص در سيستم تنفس)؛ اما خطر مصرف حشيش از سيگار بيشتر است. افرادي كه حشيش مصرف مي‌كنند؛ با تعداد كمتري سيگار حشيش و در سن كمتري (و مدت زمان كمتري) نسبت به افراد سيگاري دچار عوارض جانبي مي‌شوند. اغلب آزمايش هاي عصبي رواني حساس، آسيب هاي كوچك اما مهمي‌را در توانايي توجه كردن، تمركز و عملكرد اجرايي مصرف كننده هاي سنگين حشيش گزارش كرده اند.
چندين مطالعه انجام شده نشان دهنده تأثير حشيش بر عملكرد شناختي فرد است. مصرف كننده با دوزهاي بالا، ممكن است احساس مسخ واقعيت پيدا كند. مطالعات بر روي حيوانات نشان دهنده كاهش قدرت دفاعي و ايمني بدن در اثر مصرف حشيش است اما در انسانها هنوز اين موضوع ثابت نشده است.
كشيدن حشيش در حاملگي مي‌تواند باعث كوتاه شدن مدت حاملگي و تولد نوزاد با وزن كم شود. در مطالعه اي بر روي مادران مصرف كننده حشيش در طي حاملگي، افزايش خطر در ابتلا به شكل نادري از سرطان كودكان گزارش شده است؛ اما بايد اين موضوع در تحقيقات بيشتري نشان داده شود.
مصرف حشيش مي‌تواند مقدمه اي بر استفاده مواد خطرناك تر باشد.
شواهدي وجود دارد كه حشيش گاهي به صورت نادر باعث سايكوز در فرد مصرف كننده مي‌شود. گيجي، بي قراري، اضطراب، توهم و هذيان مي‌توانند به دنبال مسموميت با حشيش ظاهر گردند.
ديگر عوارض مصرف طولاني مدت اين مواد عبارت اند از : حملات هراس (Panic)، فراموشي دوره اي، زوال شخصيت (Depersonalization)، اغتشاش شعور (Deliriun) (كه غالباً به دنبال مصرف مقدار زياد به صورت خوراكي ايجاد مي‌شود)، اختلال در مهارت هاي حركتي (اين مشكل تا پس از رفع اثرات ذهني آن دوام مي‌آورد و تا 12 ساعت بعد از مصرف آن ممكن است باعث تلوتلو خوردن فرد شود)، اختلال در قاعدگي، اختلال در تعداد و فعاليت اسپرم ها و در موارد نادر به دنبال مصرف طولاني مدت مقادير بالا، تشنج نيز ديده شده است.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[S.T.S]

ممنون ادامه بدید! با اجازه من اینا رو میگذارم تو بلاگم برای اطلاعات عمومی بیشتر

 

[H@SS@N 06]

الكل

الكل خالص، مايعي شفاف است و معمولا داراي 96 تا 97 درجه الكل خالص است. به اين معني كه در 100 حجم آن، 97 حجم الكل و 3 حجم آب و ديگر ناخالصي ها وجود دارد. الكل اتانول از دير زماني شناخته شده و در طبيعت تقريبا در همه جا يافت مي شود. در بسياري از انواع تخميرها هميشه مقداري از اين الكل به وجود مي آيد و مقدار كمي از آن نيز در آبهاي طبيعي و معدني يافت مي شود. براي تهيه الكل از شيوه هاي تخمير مواد نشاسته اي و قندي ، يا از شيوه هاي سنتز و مصنوعي استفاده مي كنند.

از نظر طبقه بندي فارماكولوژي، تضعيف كننده سيستم مركزي اعصاب است كه جزو آرام بخشها و سستي زاها طبقه بندي مي شود. در پزشكي مصارف زيادي دارد ولي به علت سو استفاده در مصرف آن، مشكلاتي را در جامعه بشري ايجاد مي كند.


الكل

از جمله اثرات الكل افزايش خواب و گشاد شدن عروق است و به عنوان منبع انرژي زا استفاده مي شود. در دردهاي بسيار شديد مانند دردهاي سرطاني يا تخفيف اسپاسم هاي شديد عضلاني موثر است. هم چنين به صورت بخار در ماسكهاي اكسيژن براي افرادي كه دچار برخي ناراحتي هاي آسم، ريوي و اختلالات تنفسي هستند، استفاده مي شود. همراه با مرفين در اعمال جراحي قلب باز و نيز در ضد عفوني و پانسمان جراحات مختلف پوست به كار مي رود.
از نامهاي خياباني الكل مي توان Booze (مشروب خواري ، ميگساري)، Sauce (سوس، ترشي) و Juice (عصاره، شربت) را ذكر كرد.

اثر اصلي و عمده كوتاه مدت الكل بر سيستم اعصاب مركزي است و به عنوان خواب آور يا بي حس كننده عمل مي كند. علاوه بر آن، اثراتي در هوشياري فرد و اعمال و وظايف دستگاه مغز و اعصاب دارد. به طور كلي اثر الكل بستگي به ميزان نوشيدن، اندازه، وزن بدن وضعيت سلامت جسمي و روحي فرد مصرف كننده، تجربيات فرد از جمله درجه تحمل و وابستگي، خلق و خوي و درجه خلوص نوشيدني محتوي الكل دارد.

مصرف نوشابه هاي الكلي در ابتدا موجب نوعي آرامش و رها شدن از قيودات و سرخوشي زياد مي گردد، ولي پس از مدتي اثرات واقعي آن از جمله ناهماهنگي در حركات عضلات (آتاكسي)، اختلال در قضاوت، آسيب اعمال حركتي و مهارتي، كندي واكنش و فعاليت دماغي و فكري تشديد حالت تهاجمي و پرخاشگري، تلوتلو خوردن، درهم و بر هم حرف زدن، سوزش قلب، پرحرفي، دوتا ديدن اشيا و افراد، گيج، گر گرفتگي ، كرختي و بي حسي اعضاي بدن و افزايش ادرار مي باشد.

مصرف الكل حتي مصرف كم آن به خصوص اگر همراه با ديگر مواد اعتياد آور باشد به مهارت رانندگي صدمه و آسيب مي رساند. پس از 8 تا 12 ساعت كه از مصرف زياد آن بگذرد، سردرد، تهوع، لرزش و استفراغ ايجاد مي شود. مصرف خيلي زياد آن ممكن است موجب فلج شدن فعاليتهاي مغزي و دستگاه تنفسي و در نتيجه مرگ مي گردد. به طور كلي اين اثرات چنانچه همراه با مصرف آرام بخشها و ديگر داروهاي تضعيف كننده باشد، تشديد مي گردد. مصرف زياد آن همراه با داروهاي ضد افسردگي از جمله بار بيتوريك ها اغلب ممكن است، موجب مرگ فرد گردد. مصرف منظم و مستمر حداقل 4 بار نوشابه هاي الكلي در روز ممكن است در بلند مدت و به تدريج موجب آسيب كبد، مغز، قلب، و ديگر اعضاي بدن گردد. مصرف مداوم نوشابه هاي الكلي موجب سايروز كبدي، پانكريت و اختلالات كيسه صفرا، ناراحتي هاي گوارشي، زخم معده و اثني عشر، گاستريت و برخي از سرطانها در دستگاه جهاز هاضمه مي گردد. نقشهاي دستگاه عصبي از جمله نارسايي هاي اعمال هوشي، حركتي و بي ثباتي هيجاني، كاهش ادراك حسي و سرانجام از دست دادن حافظه و فراموشي، تيرگي بينايي در بيشتر افراد معتاد به الكل ديده مي شود. شايع ترين اختلال سيستم عصبي در الكليسم مزمن، آسيب قرنيه و اعصاب چشم است. آسيب به مغز و ضايعات نسوج مغز، ناراحتي هاي قلبي از جمله آريتمي و تاكيكاردي از عوارض سوء مصرف است. الكل، رگهاي كرونري قلب را كاهش مي دهد. اين ماده در مردان موجب ضعف قواي جنسي مي گردد و قدرت باروري آنان را كاهش مي دهد. مصرف مزمن و زياد مشروبات الكلي موجب اضطراب، عصبانيت و تند خويي، تحريك پذيري دليريوم، ترمنس و دپرسيون سيستم اعصاب مركزي مي گرد. از هم پاشيدگي زندگي خانوادگي، شغل و اجتماعي به طور كلي اعمال ضد اجتماعي و زوال ابعاد شخصيتي در نتيجه ادامه مصرف مشروبات الكلي پديدار مي گردد.







الكل اتانول يكي از داروهاي اعتياد آور محسوب مي شود كه به عنوان ماده آرام بخش براي خواص نشاط آور آن مصرف مي شود. افزايش مقدار مصرفي آن به منظور ايجاد اثر مطلوب، ممكن است موجب ايجاد تحمل و وابستگي فيزيكي گردد. مصرف كنندگان مزمن يا افراد معتاد به آن ممكن است به مقدار ثابت مشروب بنوشند بدون اينكه مست شوند، در اين صورت احتمال دارد كه يك نوع وابستگي جسمي و رواني در آنان به الكل به وجود آيد كه قطع مصرف آن، نشانه هاي ترك را به صورت تحريك پذيري زياد، تشنج، دليريوم ترمنس، حالات بي قراري يا عصبانيت، بي خوابي، بد اشتهايي، عرق كردن و استفراغ ظاهر مي سازد.

الكل به عنوان داروي اعتياد آور، قدرت ايجاد وابستگي جسمي و رواني را دارد.


الكل و بارداري:

استفاده از مشروبات الكلي در دوران بارداري موجب ايجاد ناراحتي هاي جدي و غير طبيعي شدن نوزاد مي گردد. زنان بارداري كه در دوران بارداري به حد زياد مشروب مي نوشند، ممكن است كودكان غير طبيعي با نقيصه هاي ذهني يا جسمي به دنيا آورند. در يك آزمايشگاه – كه در اثرات الكل بر روي جنين مادران الكلي آزمايش انجام شد- مشخص گرديد كه: نوشيدن زياد و سپس قطع مصرف الكل در دوران بارداري، اثراتي را بر جنين مي گذارد. در 322 نوزادي كه غير طبيعي بودند، 32 درصد آنان متعلق به مادران مشروب خوار در حد افراط بودند و 14 درصد آنان متعلق به مادران مشروب خوار در حد متعادل و 9 درصد آنان متعلق به مادراني كه ترك كرده و در حال محروميت به سر مي برند. 20 نفر از 162 نوزادي كه پس از تولد دچار سندرم قطع الكل بودند، متعلق به مادراني بودند كه در دوران بارداري شان روزانه 300 ميلي ليتر يا بيشتر مشروبات الكلي مي نوشيده اند.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

ترامادول

داروئي ضد درد با اثر مركزي با نام ترامادول ، تدامول ، بايومادول ، ... چند سالي است وارد فارماكوپه داروئي ايران شده است كه از دسته داروهاي مسكن مخدر يا اپوئيد هاي مصنوعي مي باشد .
اين دارو بر اساس همانند سازي ساختار ملوكولي نارسئين كه يكي از آلكالوئيد هاي ترياك مي باشد ساخته شده است . عمده مصرف اين دارو در پزشكي براي كاهش درد هاي مفصلي ، جراحي ، زايمان با ميزان درد متوسط تا شديد است و از اين جهت ضعيف تر از مورفين ، پتدين و قوي تر از مسكن هائي نظير پروفن استامينوفن مي باشد و همواره توصيه مي شود مصرف اين دارو بيش از دو هفته مجاز نمي باشد و باعث وابستگي داروئي و اعتياد ميگردد .
سوء مصرف اين دارو سبب عوارض بسيار خطر ناك است بطوريكه اكنون نوع تزريقي آن تنها در اورژانس بيمارستان ها وجود دارد و از سطح دارو خانه هاي شهر جمع آوري شده است اما متاسفانه كپسول و قرص ترامادول به صورت كسترده اي به فروش مي رسد و علي رغم هشدار هاي مكرر وزارت بهداشت و درمان و توضيح اينكه عرضه ترامادول بدون نسخه مجاز نمي باشد اما كماكان به صورت OTC عرضه مي شود .



عمده مصرف كننده گان ترامادول افرادي هستند كه از اين دارو به عنوان جايگزيني براي مواد مخدر و يا ترك آن با هدف كاهش عوارض قطع مواد مصرفي خود استفاده مي كنند اما غافل از اين نكته هستند كه مصرف اين دارو نه تنها هيچ مشكلي از آنها را حل نمي كند بلكه باعث تحمل عوارض ناشي از اين سوء مصرف و جايگزيني مخرب مي شوند كه عمده ترين آنها اختلال در سيستم هاي تنفسي ، كليه و كبد مي گردد و در نهايت منجر به عود مصرف قبلي و تحمل اين عوارض و آسيب هاي بسيار آن مي گردند . اين افراد بايد آگاه باشند كه اعتياد يك جايگزيني مزمن مواد مخدر به جاي سيستم هاي توليد كننده مواد شبه افيوني جسم مي باشد و مصرف هر گونه دارو در بازسازي اين روند تاثيري ندارد و خود مخرب و آسيب رسان است .
دسته ديگري از افراد براي رفع مشكلات جنسي و به توصيه افرادي نا آگاه رو به مصرف اين دارو مي آورند كه در نهايت نه تنها اين مشكلات رفع نمي گردد بلكه بازهم عوارض مخرب اين دارو شرايط را وخيم تر كرده و خود زمينه ساز مصرف انواع مواد مخدر ديگر و ورود به دنياي سياه اعتياد مي گردد .
به علت در دسترس بودن ترامادول ، قيمت نازل آن ، ارائه بدون نسخه در دارو خانه ها و هدم اطلاعات كافي در مورد عوارض سوء مصرف باعث شيوع گسترده مصرف آن شده است و بايد مراجع ذيصلاح در اين زمينه اقدامي عاجل و فوري انجام دهند
نام ژنريك : ترامادول هيدرو كلرايد
دسته داروئي : ضد درد با اثر مركزي

طرز عمل :
اگر چه طريقه اثر ترامادول كاملاً شناخته شده نمي باشد اما مشخص شده كه با اتصال ملكول اصلي دارو به گيرنده هاي مو اپيوئيدي ، بازجذب نور اپي نفرينو سروتونين به صورت ضعيف مهار مي شود و به صورت راسميك به سرعت و تقريباً به طور كامل جذب مي شود . ترامادول به صورت وسيع پس از خوراكي متابوليزه شده و تقريباً 30% دارو همراه ادرار دفع مي شود .



موارد مصرف :
درد هاي متوسط تاشديد پس از اعمال جراحي ، زايمان ، مفاصل و درد هاي استخواني

موارد منع مصرف :
مصرف اين دارو در موارد مصرف همزمان با الكل ، خواب آورها ، ضد دردها اپوئيد ها و دارو هاي سايكو تروپيك مجاز نيست .

هشدار ها :
مصرف ترامادول در بيماران مبتلا به سرع و تشنج افراد مبتلا به اختلالات كبدي و كليه مجاز نمي باشد .
مصرف اين دارو در افراد باريسك ضعف تنفسي و حاملگي ، شيردهي ، بايد تحت نظر پزش انجام شود .
مصرف اين دارو سبب وابستگي و اعتياد مي گردد .

عوارض جانبي :
خستگي و ضعف عمومي ، گشاد شدن رگ ها ، نگراني ، گيجي ، اختلالات تعادلي ، حالات عصبي ، اختلالات خواب ، درد شكمي ، بي اشتهائي ، افزايش حركت روده ها يا يبوست ، راش جلدي ، اختلالات بينائي ، تكرر ادرار ، ...

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

مواد مخدر توهم زا (hallucinogens )

توهم زاها مجموعه نا هماهنگ و گسترده اي از مواد مخدر را تشكيل مي دهند و بصورت كلي به دو دسته طبيعي و غيرطبيعي تقسيم مي شوند :
از جمله مواد طبيعي مي توان به گراس ، حشيش ، ماري جوانا ، چرس و برخي قارچها ي خاص و ... اشاره كرد .
مواد مصنوعي اين دسته شامل MDMA,PCP,DMT,LSD ، يا همان اكستازي ، كتامين ، مسكالين ، .... مي باشند .
مواد توهم زا ناراحتي هاي فكري و ادرا كي ايجاد مي كنند . تحمل نسبت به اين دارو ها خيلي سريع و پس از 3 تا 4 روز از مصرف مداوم پديد مي آيد . مصرف اين مواد بسته به دوز مصرف و محيط پيرامون فرد مي تواند سر خوشي ،انرژي كاذب و حالتي شبيه گذر از عالم طبيعي و ورود به عالم متا فيزيك ، توهم هاي شنوائي يا بينائي ،هذيان ، اختلال در قضاوت ، حافظه و هوشياري ايجاد مي كند و آشفتگي هاي رواني بسيار شديد در مقايسه با ناراحتي هاي جسمي در هنگام قطع مصرف بوجود مي آيد.
بيش از 100 نوع ماده مخدر توهم زاي مصنوعي با ساختارهاي متفاوت شناخته شده است كه در مقايسه با مواد توهم زاي طبيعي به مرا تب خطرناك تر وعوارض شديد تري دارند .
توهم زاها در سراسر تاريخ به عنوان قسمتي از مراسم مذهبي و فرقه اي مورد مصرف قرار گرفته اند وعمده ترين مشكل در هنگام مصرف اين مواد عدم تشخيص واقعيت با خيال است كه باعث فوت و مرگ مي شود .
توهم زاها بطور معمول سريع ترين تاثير را برروي سيستم عصبي گذاشته ، باعث افزايش ضربان قلب و دماي بدن ،لرزش ، تعريق ، خشكي دهان ، سر گيجه شده و بتدريج اختلالت ادراكي و توهم شامل مسخ واقعيت و خطاهاي حسي مي شود كه همراه با توهم هاي بينائي و شنوا ئي است . رنگها پر احساس تر و موسيقي پر معني تر شده و با اختلال حس ها به مرحله اي رسيده كه صداها ديده و رنگها شنيده مي شوند. حس گذشت زمان آهسته مي شود و حتي زمان كاملاً متوقف مي گردد . و اين تجربيات به قدري واقعي مي نمايد كه فرد را فوق العاده تحت تاثير قرار داده و مجبور مي سازد براي رسيدن به تجربيات جديد مدام مصرف خود را افزايش دهد . توهم زاها گاهي باعث ايجاد ارتباط با ديگران و گاهي باعث احساس تنهائي و جدائي از جمع مي شود . حافظه كوتاه مدت آسيب ديده ، اما خاطرات گذشته هاي دور ظاهر مي شوند و در مواردي بسيار زنده و واقعي هستند .


اثر مواد توهم زا براي افراد بسيار متفاوت است ، موارد ظهور اين علائم و شدت آن وابسته به پارامتر هائي چون :
مقدار مصرف و خلوص ماده مصرفي ، انتظارات فرد مصرف كننده ، حالات خلقي و شناختي قبل از مصرف ، محيط فيزيكي مصرف و تجربيات گذشته ناشي از مصرف مواد توهم زا وابسته است و به همين علت است افراديكه مقادير كم اين ماده را استفاده مي كنند بسياري از موارد زير را تجربه نكرده اند و عوارض بيشتر جسمي و كمتر ادراكي واحساسي داشته اند .
سفر بد (bad trip ) مهمترين اثر نا مطلوب مواد توهم زا مي باشد اين عارضه زماني رخ ميدهد كه فرد مصرف كننده احساس مي كند،تجربه توهم زائي هرگز پاياني نخواهد داشت و د ر اين مرحله قادر به تشخيص واقعيت از اثر دارو نمي باشد . در اين حالت فرد دچار اضطراب و وحشت شديد مي شود . كنترل خود را از دست مي دهد و احساس مي كند ارتباطش با محيط بيرون قطع شده است . اين مرحله خطرناك بوده و منجر به آسيب رساندن بخود و ديگران مي شود و شخص بايد سريعاً تحت درمان مناسب قرار بگيرد .
بطور كلي توهم زاها گيرنده هاي سروتونيني را سدمي كنند و در فضاي سينا پسي آنها را بلوكه مي كنند . و يا از نگاهي ديگر فعاليت سروتونين را تغيير مي دهند كه همين امر موجب سرخوشي در فرد مي گردد و اين باور اشتباه را در مردم عادي تقويت كرده كه اين مواد اعتياد جسمي ندارند . امروزه ثابت شده است جسم و روان در تقابل با يكديگر بوده و ريشه بسياري از بيماري هاي رواني در جسم يا بالعكس مي باشد . اثرات مخرب مواد توهم زا و شيميائي بمراتب گسترده تر و خطرناكتر از مواد طبيعي مي باشد و شيوع گسترده اين مواد در سالهاي اخير زنگ هشداري است بر اي همگان

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

ريتالين

ريتالين

جزوداروهاي محرك سيستم اعصاب مركزي است.

دوزاژ:

دوزاين دارو براساس نيازها و عكس العمل‌هاي فردي تعيين مي‌گردد. دركودكان (6سال و بالاتر) بادوز 5 تا 10 ميلي گرم سه بار در روز شروع شده و درهفته 10-5 ميلي گرم در دوز روزانه افزوده مي‌شود. حداكثر دوز روزانه 60 ميلي گرم است. در بالغين دوز روزانه 30-20 ميلي گرم مي‌باشد.

استفاده باليني :

در درمان اختلال ADHD (Attention-deficit hyperactivity disorder) كودكان بكار مي‌رود و يا عبارتي پرحركتي در بچه‌ها.

وابستگي جسمي‌مصرف:

اين دارو باپديده وابستگي جسمي‌همراه نمي‌باشد.

وابستگي رواني :

مصرف اين دارو به ميزان متوسط باعث وابستگي رواني مي‌گردد.

تحمل :

‌مصرف اين دارو با بروز پديده تحمل همراه است.

مدت اثر:

مدت اثر اين دارو 6-4 ساعت است.

روش استفاده:

اين دارو به شكل خوراكي و يا تدخين استفاده مي‌شود.

اثرات :

مصرف اين دارو بشكل تقويت حواس (Hightened senses)، نشئگي و ايجاد توهم بروز مي‌كند.

مصرف بيش از حد :

افزايش درجه حرارت بدن، اختلالات الكتروليتي و آريتمي‌قلبي، طپش قلب، تشنج، سردرد، افزايش فشار خون وخشكي مخاط‌ها از علائم مصرف بيش از حد اين داروست.

علائم ترك:

علائم ترك مصرف اين دارو بصورت دردهاي عضلاني، خواب آلودگي و افسردگي بروز مي‌كند.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

اكستازي MDMA

اكستازي، MDMA (3,4-methylenedioxymethamphetamine) جزو داروهاي شيميايي است كه داراي خواص و اثر محرك زايي و توهم زايي است. در حقيقت MDMA جزو توهم زاهاي محرك است.
MDMA يا اكستازي اغلب به صورت قرص و يا كپسول توليد و توزيع مي‌گردد. (هر چند كه بسياري از قرص هايي كه با اين عنوان در بازار به فروش مي‌رسد از تركيبات غير متعارف ساخته شده و تقلبي و دست ساز هستند). به علت نداشتن نشان تجاري، درجه خلوص متفاوت و تركيبات شيميايي نامشخص، تأثيرات اين گونه داروها، متغير و نامعلوم است.
نام هاي ديگر MDMA عبارتند از "E" و "Doves" و "XTC" و "Adams" و در ايران به نام قرص شادي هم شناخته مي‌شوند.

تاريخچه
MDMA براي نخستين بار (در طول سالهاي 1914-1912) توسط كمپاني داروسازي merc آلمان با عنوان كم كننده اشتها توليد و مورد استفاده قرار گرفت كه به علت اثرات جانبي از رده مصرف خارج شد. اطلاعات و تاريخچه روشني از آن زمان تا سال 1950 وجود ندارد. در دهه 1970 روان پزشكان در روان درماني براي شكستن دفاع رواني، كمك به بيان احساسات بيماران و ايجاد "همدلي فردي" (emphathy agent) از MDMA (در دهه هفتاد و از سال 1965) استفاده مي‌كردند. در دهه 1980 مصرف MDMA گسترش عمده اي يافته و در سال 1985 توليد غير قانوني آن رواج پيدا كرد و مصرف آن ممنوع اعلام شد. تخمين زده مي‌شود كه در سال 1989 ماهيانه حدود 000/30 قرص توليد مي‌شده است و مصرف آن به سبب فعال كردن سيستم رواني-حركتي رفته‌رفته در پارتي هاي شبانه و ... افزايش يافت.

علايم و آثار مصرف
تظاهرات مصرف اكستازي پس از 20 تا 40 دقيقه بروز و 4 تا 5 ساعت در يك حد حفظ و سپس به تدريج اثرات آن كاهش مي‌يابد. مصرف اكستازي حس ملايمي‌از سرخوشي، آرامش (احساس رضايت از وضع موجود)، افزايش انرژي بدن، احساس اعتماد (نزديكي و تعلق به ديگران)، احساس عشق و يكدلي، احساس گرمي‌و وابستگي به ديگران، برخي پيشنهادهاي معنوي، حس قدرت و ... منتقل مي‌كند.

اثرات منفي
- اختلالات بينايي (تيره و تار شدن)
- حركات غير طبيعي چشم
- دندان قروچه (ساييدن دندان)
- افزايش ضربان قلب و فشار خون
- لرزيدن
- افزايش بيش از حد دماي بدن
- اضطراب، تشويش و نگراني
- حمله هاي وحشت زدگي


اثرات منفي شديدتر
- اختلال خواب، كابوس هاي شبانه
- تغيير در ادراك زمان
- بي پروايي (Recklessnes)، تندخويي، بي قراري و تحريك پذيري
- اختلال در مكانيسم نعوظ و نرسيدن به اوج لذت جنسي
- عدم تمركز، فراموش كاري
- افسردگي و افت شديد خلق
- بدبيني
- كاهش گرايش به كارهاي فكري و جسمي
- تسريع در بروز آلزايمر

آثار طولاني مدت
مصرف طولاني مدت اكستازي ممكن است باعث تغييرات شيميايي در مغز شود. اين دگرگوني شيميايي باعث تغييرات خلقي و به هم خوردن نظم خواب مي‌شود. مصرف پي در پي آن باعث بدخلقي، افسردگي و سوء ظن مرضي شده و ممكن است باعث بروز علايم سايكوز شود. استفاده مكرر مي‌تواند سبب تخريب زندگي (مشكلات شغلي، تحصيلي، قانوني و غيره) شود. افزايش درجه حرارت بدن (hyperthermia) مهم ترين اثر زيانبار مصرف MDMA است كه به سندرم سروتونينserotonin" syndrome" مرتبط است. اين سندرم با تغييرات ناگهاني دماي بدن و با بي ثباتي سيستم خود كنترلي داخلي بدن همراه است و باعث ولع نوشيدن آب مي‌شود. مصرف MDMA سبب تأثيراتي بر روي وضعيت رواني-عصبي فرد مي‌گردد. آشفتگي رواني، هذيان، بدبيني، سردرد، بي اشتهايي، افسردگي، بي خوابي، نيستاگموس (Nystagmus) از جمله مواردي است كه مي‌تواند براي چندين هفته ادامه پيدا كند. هم چنين مصرف مكرر MDMA بر روي توانايي هاي شناختي به ويژه حافظه بلند مدت فرد تأثير مي‌گذارد. پژوهش ها نشانگر آن است كه MDMA بر روي بخشي از مغز كه مربوط به "تفكر انتقادي" و حافظه است؛ اثر تخريبي دارد.

ميزان شيوع مصرف
اين دارو اغلب به شكل قرص 100 تا 150 ميلي گرمي‌تهيه و با ظاهري فريبنده و با نامهاي گوناگون و خياباني وارد بازار مصرف مي‌شود. در اين ميان جوانان بيش از ساير گروههاي سني به مصرف اكستازي به ويژه در پارتي و كلوپ هاي رقص تمايل نشان مي‌دهند. پژوهش هاي اخير نشان دهنده گسترش مصرف اين ماده در مدارس، دانشكده ها و حتي خانه هاست. در امريكا در سال 2002 بيش از 10 ميليون نفر (بالاي 12 سال) حداقل يك بار براي مصرف اكستازي تلاش كرده اند. هم چنين شيوع مصرف اكستازي به طور سالانه در بين جوانان 20-18 سال شش بار بيشتر از ميانگين شيوع مصرف در كل افراد جمعيت جامعه ايالات متحده امريكاست.



بر اساس گزارش (Drug Abuse Warning Network) DAWN در سال 2002 تقريباً 75% از افرادي كه به علت مصرف MDMA به اورژانس مراجعه كرده بودند؛ سنين 25 سال به پايين را تشكيل مي‌دادند. نخستين دليل مراجعه آنها به اورژانس واكنش هاي غير منتظره ذكر شده است كه نتيجه مصرف بيش از حد (overdose) MDMA بوده است. جدول ذيل نشان دهنده مصرف MDMA نزد گروههاي سني متفاوت در آمريكا در سال 2002 است:



گروه سني در طول عمر يك سال گذشته ماه گذشته
17-12 3/3 % 2/2 % 5/0 %
25-18 15/1 8/5 1/1
26-به بالا 6/2 5/0 1/0
Total population 3/4 3/1 3/0



منبع : پيمايش ملي سلامت و سوء مصرف مواد در امريكا در سال 2002

طي سال [2003] حدود 34 ميليون نفر در سراسر جهان، آمفتامين و متاآمفتامين و 8 ميليون نفر اكستازي مصرف كرده اند.

والدين و موضوع مصرف اكستازي در بين فرزندان
به نظر مي‌رسد كه والدين دانش كمي‌در مورد پيامدها و عوارض اكستازي در بين فرزندان خود دارند. تحقيقي انجام گرفته در آمريكا نشان دهنده آن است كه 92% از والدين در اين ارتباط (پيامدها و عوارض اكستازي) گفته اند كه "چيزي نشنيده اند" و 90% آنها اطلاعات كمي‌از خطرات استفاده از اكستازي را داشته اند؛ در اين ميان تنها 24% آنها با فرزندانشان صحبت كرده اند. جالب توجه آنكه تنها 3% آنها باور داشتند كه فرزندانشان اكستازي مصرف كرده اند. 41% والدين هم در مورد اكستازي با فرزندان خود هيچ صحبتي نكرده اند و 35% ديگر كمي‌با فرزندهاي خود صحبت كرده اند كه اين ارقام مي‌تواند در كشور ايران بسيار بدتر باشد. بسياري از مصرف كنندگان امروزه اكستازي جزء سوء مصرف كنندگان هم زمان چند ماده ديگر نيز هستند.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

متادون

متادون اولين‌بار در زمان جنگ جهاني دوم در كشور آلمان ساخته شد. زماني كه عرضة ترياك در اروپا به دليل آغاز جنگ جهاني دوم متوقف شد مصرف كنندگان ترياك دراروپا و خصوصاً در آلمان كه تعدادشان كم نبود با مشكل جدي مواجه شدند. در ميان مصرف كنندگان آلماني ، مقامات عاليرتبه نظامي نيز از جمله هرمان‌گورينگ (جانشين هيتلر) به چشم مي‌خوردند. شيمي دانان و شركت‌هاي داروسازي آلمان به سفارش مسئولين كشور ماده‌مخدر مصنوعي جديديي توليد كردندكه به خشخاش متكي نبود. شيمي‌دانان موفق به توليد دارويي شدند كه نه تنها مؤثر بود بلكه ماندگاري آن نيز در بدن بيشتر از ساير مواد مخدر بود.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

نالتركسون Naltrexone

امروزه مصرف كنندگان مواد مخدر ، براي درمان خود به هر كلينيك يا مركز بيمارستاني كه مراجعه كنند ، اولين واژه‌اي كه براي درمان اعتياد خود مي‌شنوند واژه سم زدايي است. در حال حاضر علوم پزشكي مربوط به درمان بيماري اعتياد در سراسر دنيا معتقدند بيماري اعتياد مسوميت مزمن ناشي از مصرف مواد مخدر است و براي درمان آن ابتدا به ساكن بايستي بيمار سم زدايي شده و اثرات مواد مخدر يا سم از جسم بيمار خارج و پاك سازي شود و سپس مراحل بعدي درمان يا درمان نگهدارنده طي شود.
اين نظريه از سوي كنگره 60 كاملاً مردود است . كنگره 60 معتقد است بيماري اعتياد مسموميت مزمن نيست بلكه جايگزيني مزمن است ( جهت كسب اطلاعات در اين خصوص مي توانيد به مقاله علمي سم نزدايي يا اعتياد درمان و راهكارهاي مناسب ، نوشته مهندس حسين دژاكام ، در همين سايت مراجعه كنيد.)
انجام عمل سم زدايي داروهاي مخصوص خود را دارد كه در اصطلاح پزشكي به آن‌ها آنتاگونيست گفته مي‌شود و مهمترين آن‌ها نالوكسان و نالتركسون مي‌باشد . آنتا گونيست يعني ضد مرفين و يا درروهايي كه اثرات مرفين و يا مواد هم خانواده آن را خنثي مي كنند. آنتا گونيست‌ها از تغييراتي كه در ساختمان مولكولي داروهاي آگونيست يا هم خانواده و موافق مواد مخدر نظير مرفين ايجاد مي‌شود ، به دست مي‌آيند . به عنوان مثال نالورفين كه يك داروي آنتا گونيست مي‌باشد ازتغييراتي كه بر روي مرفين انجام مي شود ، ساخته مي شود.
نالتركسون نيز ازتغيير بر روي دارويي به نام اكسي مرفن Oxymorphone به دست مي‌آيد. نالتركسون براي اولين بار در سال 1963 ساخته شد .
داروهاي آنتا گونيست مستقيماً روي مواد مخدر و اثرات آن ها تاثيري ندارند ، عملكرد اين داروها به اين صورت است كه از طريق اتصال به گيرنده هاي عصبي مرفين و يا مواد مشابه آن ، از جذب و يا اتصال مرفين يا مواد نظير آن به گيرنده هاي عصبي نظير( مو )جلوگيري مي كنند . در اين حالت هر مقدار مواد مخدر مصرف و وارد بدن شود هيچ گونه تاثيري نخواهد داشت. يا خيلي ساده بگوييم ، هر قدر شخص مواد مصرف مي كند نشئه نمي‌شود.


اين گفته ، كه نالتركسون باعث ايجاد تنفر نسبت به مواد مخدر و مصرف آن مي شود ، حقيقت ندارد. نالتركسون هرگز چنين كاري نمي‌كند . تنها تاثير آن اين است كه شخص مصرف كننده اطمينان دارد كه هر قدر مواد مصرف كند نشئه نمي شود و از سوي ديگر همزماني مصرف نالتركسون و مواد مخدر مي تواند خطرناك و حتي منجر به مرگ شود. اطمينان از نشئه نشدن و همچنين ترس از مصرف مواد همزمان با نالتركسون باعث مي شود موقتاً كمي از ميل به مصرف مواد را در شخص كاهش دهد و اين كاهش ميل از اثرات فارماكولوژيك نالتركسون نمي باشد. اين مسئله به عنوان يك عامل مهم در مان اعتياد و عدم مصرف مواد مخدر مطرح نيست زيرا هر زمان كه مصرف نالتركسون قطع شود دوباره ميل به مصرف مواد مخدر وجود خواهد داشت حتي به مراتب بيشتر از قبل.
زماني كه اثر نالتركسون در بدن وجود دارد ، اگر شخص مواد مصرف كند به دليل عدم جذب مرفين توسط گيرنده ها ، سطح مرفين در خون بالا رفته و مي تواند منجر به وضعيت خطرناك شود.
كنگره 60 معتقد است درمان اعتياد زماني به وقوع مي پيوندد كه ساختارهاي تخريب شده جسم به وسيله اعتياد ، يعني سيستم توليد كننده مواد شبه افيوني راه اندازي كامل شده باشد. روان به تعادل رسيده باشد و تفكرات و ديدگاه هاي شخص يا جهان بيني او نيز به تعادل رسيده باشد. زماني كه شخص به درمان رسيده باشد نسبت به مواد مخدر هيچ‌گونه عشق و يا دوست داشتن و يا نفرتي ندارد زيرا نفرت داشتن نسبت به مواد مخدر نشان دهنده يك عشق سركوب شده است كه در لايه‌هاي دروني هنوز وجود دارد و زماني قطعاً به سطح خواهد آمد.
بنابراين نالتركسون نه تنها هيچ كمكي به درمان اعتياد نمي كند بلكه شخص را در وضعيت بسيار بدي قرار مي دهد كه قطعاً روزي تحمل او به سر خواهد آمد و به مصرف مواد برگشت مي كند. نالتركسون همانگونه كه از اتصال مرفين و مواد مشابه آن به گيرنده‌ها جلوگيري مي كند از جذب مواد شبه افيوني توليد شده در بدن نيز جلوگيري مي كند و در زمان مصرف نالتركسون شخص دائماً در حال خماري مزمن مي‌باشد.
تفاوت نالوكسان با نالتركسون اين است كه نالوكسان به شكل تزريق استفاده مي شود و طول عمر آن در بدن كوتاه است اما نالتركسون به شكل كپسول خوراكي است و ماندگاري آن در بدن طولاني مي‌باشد و اثرات آن تا 72 ساعت پس از آخرين مصرف وجود دارد.
نالتركسون اخيراً براي اعتياد به الكل يا الكليسم نيز استفاده مي‌شود و از طريق مسدود كردن گيرنده‌ها باعث مي‌شود مصرف الكل نيز اثري بر روي جسم نداشته باشد. از كاربردهاي مفيد نالوكسان يا نالتركسون مي‌توانيم به استفاده از آن ها در زمان مصرف بش از حد مواد مخدر يا به اصطلاح
( اوردوز) كه مي تواند منجر به مرگ شود ، اشاره كنيم . در اين حالت براي كاهش و يا از بين بردن اثر مواد مخدرنالكسون و يا نالتركسون مي‌تواند بسيار مفيد و نجات بخش باشد.
عوارض مصرف نالتركسون در دراز مدت عبارتند از : لرزش ، يبوست ، سرفه ، گرفتگي صدا و بيني ، مشكلات سينوس‌ها ، سرگيجه ، تپش قلب ، تحريك پذيري ، گلودرد ،اختلال در ادرار مثل احتباس ادرار و تكرر ادرار ، تشنگي زياد و همچنين توهم .

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

ديفنوكسيلات

بشر از ابتداي آشنائي با ترياك از خواص درماني آن استفاده كرده است .ويژگي هائي مانند ضد درد ، تسكين سرفه ،رفع مشكلات تنفسي ، درمان اسهال ، بيهوشي و .... همواره باعث سوء مصرف از اين گياه قدرتمند و جادوئي شده است .
اما عمده مشگلات از جائي آغاز شد كه بعلت هزينه بالای استخراج آلكالوئيد هاي ترياك در آزمايشگاه ها ساخت دارو هاي شبه مخدرسنتتیک يا نيمه سنتتيك بر پايه سنتز شيميائي ترياك و يا همانند سازي مولكولي با دست بردن تغييراتي درساختار آنها شروع شد و انواع و اقسام داروها به بازار سرازير گشت كه بسياري از اين دارو ها بعلت عوارض شديد جانبي و پس از مشاهده آثار مخرب آن از چرخه توليد رسمي خارج گرديد اما بعدها با فاش شدن فرمول ساخت آنها وارد بازار مصرف مواد مخدر شدند كه هروئين نمونه شاخص اين گروه است ، اين روند اكنون نيز ادامه دارد . و داروهائي مانند تمجيزك و ترامادول از اين دسته هستند . يكي از اين دارو ها كه دركنار مصرف پزشكي نه چندان قابل توجه ( با توجه به نمونه های مشابه داروئي بدون عوارض ) باعث سوء مصرف گسترده گرديده است داروئي است سنتتیک به نام ديفنوكسيلات يا لوموتیل.
ديفنوكسيلات مطابق با آمار رسمي منتشر شده در سال 1385چهارمین دارو از لحاظ فروش عددي در ميان داروهاي مصرف شده ايران است كه همين موضوع بيانگر سوء مصرف فراوان ازاين دارو است .
عمده مصرف كنندگان ديفنوكسيلات را افرادي تشكيل مي دهندكه قصد ترك يا درمان مواد مخدر را داشته و به توصيه ديگران و يا خود سرانه براي از بين بردن علائم ناشي از قطع مواد به مصرف اين قرص روي آورده اند و متاسفانه با افزايش دارو در مواردي شخص با لغ بر صدها قرص را يكجا مصرف مي كند . قابل توجه اينكه سازندگان ديفنوكسيلات براي جلوگيري از سوء مصرف آن مقداري آتروپين به آن افزوده اند ولي اين نيز هرگز چاره ساز نبوده و با توجه به تداخل شديد داروئي اين ماده با ضد افسردگي ها و خواب آورها باعث عوارض شديد و مخربي مي گردد . .


عوارض سوء مصرف ديفنوكسيلات در افراد با مصرف طولاني مدت و مقدار زياد دارومتفاوت است و بيشتر شامل علائمي نظير خشكي دهان ، گر گرفتگي ، تاري ديد ، يبوست هاي مزمن ، خواب آلودگي ، بي اشتهائي ، خارش ، مشكلات تنفسي ، تشنج ، اشكال در دفع ادرار ، تاول هاي شديد عفوني ، نا تواني جنسي ، تيك هاي عصبي و .... است
قطع به يكباره ديفنوكسيلات در مصرف هاي با دوز بالا امكان پذير نمي باشد و در واقع هيچ داروئي جوابگوي رفع علائم آن نيست اما با روش درمان تدريجي و كاهش پله اي دارو در كنگره60 ، افراد بسياري كه روزانه بالغ بر 500 قرص را به همراه مواد مخدر یا دارو هاي ديگر مصرف مي كردند اكنون سلامتي خود را باز يافته اند و به درمان رسيده اند هر چند كه راه بسيار سختي را پيموده اند و عوارض وحشتناكي را تجربه كرده اند ، شرح حال اين افراد در بر گيرنده نكات عبرت انگيز بسياري است .

توصيه ها ؛

1- ديفنوكسيلات داروئي است براي رفع علائم اسهال و به هيچ وجه علت زمينه اي اسهال را درمان نمي كند .
2- هرگز دارو را خود سرانه مصرف نكنيد و مصرف آنرا بيش از يك هفته ادامه ندهيد .
3- اگر دچار اسهال خوني هستيد از ديفنوكسيلات استفاده نكنيد .
4-ديفنوكسيلات را هرگز با داروهاي ضد درد مخدري ، خواب آورها ، ضد افسردگي ، شل كننده عضلات و داروهاي كاهش فشار خون استفاده نكنيد .
5- در صورت ابتلا به بيماري های: اختلال كليه و كبد ، مشكلات ريوي ، كوليت و مصرف الكل پزشك خود را مطلع كنيد .
6- مصرف اين دارو براي كودكان ، زنان باردار و شيرده مجاز نيست .
7- اين دارو هرگز جايگزين مناسبي براي مواد مخدر و رفع علائم ناشي از محروميت قطع مواد نمي باشد .

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

هروئين

اشتباه پزشكي به چه قيمت؟

آن گونه كه تاريخ و پنل مصرف مواد مخدر در جهان نشان مي‌دهد ، يكي از قويترين مواد مخدر كه توانست در تخريب و ويراني شهر وجودي انسان و گسترش پديده اعتياد در سطحي وسيع عمل كند هرويين است. در اواخر قرن نوزدهم مصرف ترياك در اروپا به شكل گسترده‌اي رواج يافته بود و مردم براي درمان بساري از بيماري‌ها مانند وباكه ناشي از آلودگي محيط زيست آن موقع اروپا بود به مصرف ترياك روي مي‌آوردند و پس از مدتي به مصرف آن اعتياد پيدا مي‌كردند. پزشكان آن زمان در اروپا به دنبال دارويي بودند تا بتواند در درمان و يا ترك اعتياد به ترياك مؤثر باشد . ظاهراً براي اولين بار داروسازي باير آلمان در سال 1896 از تركيب انيدريد استيك و مرفين خالص دارويي را ساخت كه هرويين ناميده شد.
نام هرويين از واژه يوناني هيروHiro به معني قهرمان گرفته شده است . در اين فرايند از يك كيلوگرم مرفين حدود 900 گرم هرويين به دست مي‌آمد كه به آن دي استيل مرفين نيزگفته مي‌شود. هرويين براي اولين بار به عنوان داروي ترك اعتياد به ترياك پا به عرصه وجود گذاشت . پزشكان آن زمان نمي‌دانستند كه چه اشتباه بزرگي را مرتكب شده‌اند و چه ماده خطرناكي را به عنوان دارو به بازار عرضه كرده‌اند. تصور پزشكان بر اين بود كه كه با مصرف هرويين و جايگزيني آن با ترياك مي‌توان اعتياد به ترياك را درمان كرد و سپس مصرف هرويين را مي‌توان به راحتي قطع كرد اما مصرف كنندگان ترياك با مصرف هرويين از چاله در مي‌آمدند و به چاهي عميق مي‌افتادند كه بيرون آمدن از آن به مراتب سخت تر بود و اين آغازي بود براي ظهور گسترده ترين و مخرب‌ترين نوع اعتياد كه در جاي جاي كره خاكي قرباني گرفته و مي‌گيرد و شعله‌هاي ويرانگر آن هنوز زبانه مي‌كشد.
اين وضعيت يعني تجويز هرويين توسط پزشكان براي ترك اعتياد تا اواخر قرن بيستم ادامه داشت تا جايي كه در دهه 1960 ميلادي پزشكان شهر لندن بيش از 500 كيلوگرم هرويين به بيماران خود تجويز كردند.
شايد تصور بر اين باشد كه هرچه پزشكان مي‌گويند و هردارويي كه تجويز مي‌كنند بدون نقص و اشتباه است ، اما آن گونه كه تاريخ نشان مي‌دهد علم پزشكي خصوصاً در مسئله بيماري اعتياد دچار اشتباهات فاحشي شده است و توليد و عرضه داروهاي ترك اعتياد توسط پزشكان نه تنها كمكي به حل مسئله نكرده است بلكه باعث تخريب بيشتر و حاد شدن مسئله درمان بيماري اعتياد شده است و داستان داروهاي ترك اعتياد هنوز هم به همين شكل اما در قالب داروهاي ديگر ادامه دارد.
در اواخر قرن بيستم با مشخص شدن عوارض ناشي از مصرف هرويين و نه تنها ناكارآمدي آن بلكه تخريب وحشتناك آن ، تجويز آن براي درمان يا ترك اعتياد كنار گذاشته شد اما ديگر دير شده بود و هرويين به عنوان يك ماده مخدر قوي و ويرانگر به همه جا رسوخ كرده بود. اكنون بعد از گذشت سالها هنوز هم در فرهنگ عاميانه اعتياد و مواد مخدر از زبان مصرف كنندگان هرويين شنيده مي‌شود كه ما براي ترك اعتياد به ترياك هرويين مصرف كرديم ، به ما گفتند اگر چند روزي هرويين مصرف كنيد راحت تر مي‌توانيد اعتيادتان را ترك كنيد.
هرويين اصل يا لابراتواري كه هنوز هم به صورت قاچاق توليد مي‌شود پودري سفيدرنگ است اما هرويين‌هايي كه به هرويين خياباني شهرت دارند كرم رنگ و بعضاً قهوه‌اي روشن هستند. اين ماده به صورت مصرف كشيدني با زرورق ، استنشاقي و تزريق وريدي مصرف مي‌شود.
هرويين‌هايي كه در حال حاضر در بازار قاچاق كشور ما وجود دارند ، طي آزمايش‌هاي به عمل آمده مشخص شده است كه بيش از 90 درصد تركيبات آن تركيبي عجيب و غريب از انواع قرص‌هاي روان گردان شامل خواب آور، ضد افسردگي ، آرامبخش و غيره است و كمتر از 10 درصد آن هرويين خالص است و بهتر است به آن قرصئين گفته شود تا هرويين. اين نوع هرويين باعث چرت شديد مي‌شود و مصرف كننده آن پس از مصرف در وضعيتي قرار مي‌گيرد كه مشاعر آن تقريباً از كار مي‌افتد در حاليكه تخريب هرويين خالص در اين حد و اندازه نيست.
نشئگي هرويين در مقايسه با ترياك از دوام ، ماندگاري و طول عمر كمتري برخوردار است . مصرف كنندگان هرويين تنها چند دقيقه و حتي در روش تزريق پس از چند ثانيه به اوج نشئگي مي‌رسند اما باگذشت يكي دوساعت دوباره سطح نشئگي پايين مي‌آيد و مصرف كننده خمار مي‌شود و بايد دوباره مصرف كند به همين دليل مصرف كنندگان هرويين عمدتاً از ادامه روند زندگي عادي عاجز هستند و تمامي وقت خود را صرف تهيه و مصرف هرويين مي‌كنندو زندگي آنها به سرعت از هم مي پاشد و سر از بيغوله‌ها در مي‌آورند در حاليكه مصرف كنندگان ترياك به دليل بالا بودن مدت ماندگاري و دوام نشئگي آن قادر هستند در طول شبانه روز به زندگي و امورات خود رسيدگي كنندو مشكلات آنها به هيچ وجه قابل مقايسه با مصرف كنندگان هرويين نيست.
ظاهراً تأثير هرويين بر روي گيرنده‌هاي مرفين بدن به گونه‌اي است كه خيلي سريع جذب آنها مي شود و همين‌طور اثر تخريبي آن روي سيستم توليدكننده مواد شبه افيوني جسم و سيستم ضد درد ، بيشتر و سريع‌تر از ساير مواد مخدر است و در مدت كوتاهي اين سيستم را در جسم انسان از كار مي‌اندازد و مصرف كننده آن خيلي زود به مصرف آن اعتياد پيدا مي كند.
شايان ذكر است در حال حاضر مواد مخدر جديد شامل كرك و شيشه يا آيس يا كريستال گوي سبقت را در تخريب از هرويين ربوده‌اند و بلايي بر سر مصرف كننده مي‌آورند كه هرويين با آن قدرت وحشتناك نمي‌تواند بياورد و بسياري از مصرف كنندگان هرويين به مصرف كرك روي آورده‌اند. روش درماني كنگره 60 در مورد مصرف‌كنندگان هرويين تاكنون كاملاً مؤفق بوده است و در حال حاضر مصرف كنندگان هرويين كه توانسته‌اند اعتياد خود را به اين ماده مخدر در كنگره 60 كاملاً درمان كنند تعدادشان بسيار است. در كنگره 60 طول درمان اعتياد به هرويين 11 ماه است زيرا در اين مدت سيستم توليدكننده مواد شبه افيوني و ضد درد كاملاً راه‌اندازي مي‌شود.

هروئين، دارويي كه زهر شد

داستان‌ هروئين يا همان پودر كريستالي سفيد رنگ،‌ از سال 1874 آغاز ‌شد و در حدود سال 1890 يك دانشمند آلماني بنام «درسر» و چند دانشمند ديگر آن را پي‌گرفتند. اين عده كشف كردند كه هروئين مي‌تواند در درمان برخي دردها موثر باشد.

از آن زمان به بعد بود كه هروئين را براي معالجه اشخاص مبتلا به سل و ساير بيماري‌هاي تنفسي و از همه جالب‌تر براي ترك اعتياد به مرفين پيشنهاد ‌كردند و گمان مي‌كردند مصرف هروئين مي‌تواند اثر اعتياد مرفين را از بين ببرد.

علت اين امر هم كاملا مشخص بود، چون يك مخدر قوي‌تر مي‌تواند اثرات فيزيولوژيكي داروي مخدر قبلي كه ضعيف‌تر باشد را از بين ببرد و خود جانشين آن بشود. اما نكته‌اي كه پزشكان آن زمان درك نمي‌كردند اين بود كه قدرت مسموم‌كنندگي هروئين 5 برابر مرفين است و اين همان چيزي بود كه هروئين را به زودي تبديل به يك كابوس ‌كرد.

هروئين كه نام شيميايي آن دي‌استيل مورفين است، با عمل تقطير از مورفين استخراج مي‌شود. هروئين پودر كريستالي سفيد رنگي است كه در سال 1874 توسط دانشمند انگليسي در بيمارستان سنت‌مري كشف شد.

وي اين ماده را تترا استيل مورفين خواند تا اينكه در حدود سال 1890 دانشمند آلماني به‌نام درسر و چند دانشمند ديگر مطالعات بيشتري روي آن انجام دادند و دريافتند كه از آن مي‌شود براي معالجه اشخاص مبتلا به سل و ساير بيماري‌هاي جهاز تنفسي و همچنين براي ترك اعتياد به مورفين استفاده كرد. كارخانه باير آلمان هم دست به تهيه تجارتي آن زد و به آن نام هروئين داد. شايد باير كلمه هروئين را از كلمه‌اي كه در زبان آلماني به معني‌ «عامل بسيار قوي و بسيار موثر كه مقدار كم آن اثر زياد دارد»، اقتباس كرده است.

چون مصرف هروئين مي‌تواند اثر اعتياد مورفين را از بين ببرد و در ضمن چون پس از مصرف هروئين البته فقط در شروع و اوايل مصرف آن، اعمال رواني و جسماني به شدت تقويت مي‌شود و شخص مي‌تواند كار چند روزه را در يك روز تمام كند، به اين ماده نام هروئين، مشتق از كلمه‌اي به معني قهرمان دادند.

پس از مصرف هروئين، معمولا كاهش ضربان قلب، كاهش تنفس، كم كردن حركات روده و مهار رفلكس سرفه اتفاق مي‌افتد و احساس گرما، به دنبال اولين مصرف معمولاً تهوع، استفراغ و خارش پيش مي‌آيد. يكي از ويژگي‌هاي مصرف‌كنندگان، مردمك‌هاي بسيار ريز (مردمك ته سنجاقي) است.

گذشته از اين كه هروئين اعتياد شديد فيزيكي را در كمتر از 21 روز در 97 درصد اشخاصي كه آن را مورد مصرف قرار داده‌اند، به وجود مي‌آورد. علايم كمبود هروئين بسيار زود احساس مي‌شود، به طوري كه معتاد را مجبور مي‌سازد در فواصل زماني مشخص (3 تا 5 ساعت براي هروئين در مقابل 8 تا 12 ساعت براي ترياك) از اين ماده استفاده كند، تا اضطراب غيرقابل تحمل ناشي از كمبود را از بين ببرد.

علاوه بر اين، پس از مدتي، مصرف هروئين به جز رفع احتياج، اثر ديگري ندارد و مكانيسم وابستگي، ريتم تزريق و مقدار مصرف را رفته رفته افزايش مي‌دهد و زوال و نابودي فرد را سرعت مي‌بخشد.اعتياد به هروئين بندگي مطلق است و معتاد فقط براي هروئين و توسط آن زنده است. فرد معتاد به علت آگاهي از اعتياد خود رنج فراوان مي‌برد، اما ظاهرا كاري از دستش بر نمي‌آيد.

هروئين برخلاف الكل كه بعضي از رفتارهاي سركوب شده را آزاد مي‌سازد، تعدادي از رفتارهاي پايه، مانند رفتارهاي جنسي، خشونتي و تهاجمي و حتي رفتارهاي رفع گرسنگي را سركوب كرده و از قدرت اصلي آن مي‌كاهد و ايجاد حالت كرختي در معتاد باعث مي‌شود كه فشارهاي مختلف و دردهاي جسماني به‌ويژه دلواپسي و اضطراب وي بهبود يابد.

وابستگي فيزيكي به هروئين بسيار شديد است و معتاد بايد حداقل هر 8 تا 12 ساعت يكبار از اين ماده مصرف كند تا از بروز علايم كمبود جلوگيري كند. هروئين كه قدرت خواب‌آوري كمتري دارد، برانگيختگي‌هاي شديد و خشني ايجاد مي‌كند، اما سهولت تفكر و خيال‌انگيزي مواد مخدر را ايجاد نمي‌كند، شايد به همين علت است كه مصرف اين ماده بيشتر در بين مردها متداول است. بررسي‌هاي آماري نشان مي‌دهد كه در برابر هر 5 مرد معتاد فقط يك زن معتاد وجود دارد.

انگلستان، مهد هروئين

با وجود مشاهدات و داشتن اطلاعات زياد، تا مدت‌ها هروئين به همان رويه سابق مصرف مي‌شد. به طوري كه حتي اين ماده با وجود ممنوعيت در آمريكا در كشورهاي اروپايي و به خصوص انگلستان همچنان استعمال مي‌شد. در اواسط دهه 1950 هروئين از صدر نگراني‌هاي مردم انگلستان بسيار فاصله داشت و كسي حاضر نبود حتي دقيقه‌اي به آن توجه كند. البته آن‌زمان در سراسر انگلستان كمتر از هزار معتاد تحت درمان وجود داشت كه تنها 51 درصد آنها به هروئين اعتياد داشتند.

اين در حالي بود كه در مقايسه با انگلستان در آمريكا هروئين از سال 1925 ممنوع شده بود و آن را به عنوان يك معضل اجتماعي قبول كرده بودند. هروئين در جامعه آزاد پيش مي‌رفت و تنها جايي كه به آن تاخته مي‌‌شد روزنامه‌ها بود.

البته در دهه 1930 تنها اين اعتياد، براي طبقه ثروتمند جامعه بود و طبقه كارگر به هيچ وجه نمي‌توانست به دليل گراني از آن استفاده كند. تنها جايي كه يك زير دست مي‌توانست به هروئين دسترسي داشته باشد از طريق نسخه پزشك بود كه آن هم آن‌قدر مقدار كمي بود كه به هيچ وجه اعتياد درست نمي‌كرد.در سده نوزدهم مواد مخدر به يك كالاي تجاري پر سود براي تاجران انگليسي بدل شد، به طوري كه آنها مواد مخدر را از شرقي‌ترين نقاط جهان يعني معدن كشت افيون‌هاي مختلف مثل چين، به تمام دنيا مي‌فرستادند.

اگر چه اين تجارت در اوايل قرن بيستم كاهش پيدا كرد، اما بايد مسبب همگاني شدن آن را تاجران انگليسي حريصي دانست كه به بهانه مصارف پزشكي اقدام به تجارت آن مي‌كردند. به همين دليل هم در انگلستان مقاومت‌هاي بسياري بر سر ممنوع نشدن آن از سوي پزشكان وجود داشت، يعني همان‌هايي كه صفات تسكين‌دهندگي هروئين را مي‌ستودند. اما به هر حال دولت انگلستان سرانجام شروع به تصويب قوانيني‌ كرد تا با صرف هزينه‌هاي سنگين براي افراد اندكي كه استفاده بي‌جا از هروئين مي‌كنند، آنها را از مصرف آن اجتناب دهد.

هنر هروئين

در انگلستان مشهور‌ترين مصرف‌‌كنندگان هروئين كساني نبودند جز رهبران باند‌هاي موزيك جاز كه سال1930 در كنسرت‌ها بيداد مي‌كردند و جمعيت زيادي را در سالن‌ها گرد هم مي‌آوردند. آنها پس از اين قوانين، مجبور بودند تا براي برآورده كردن نياز خود به خارج از كشور كوچ كنند و برگردند.

چرا كه هنوز كشور‌هايي وجود داشتند كه هروئين در آنها ممنوع نشده بود و امكان تهيه و حتي خريد و فروش هروئين در آنها آزاد بود. اين موزيسين‌ها كه بيشتر از انگلستان در آمريكا يافت مي‌شدند، كساني بودند كه براي زندگي خود سبكي آزاد را برگزيده بودند و به اصطلاح در بوهيميا زندگي مي‌كردند. آنها لباس‌هاي خاص خود را مي‌پوشيدند و از هيچ قانوني براي زندگي خود استفاده نمي‌كردند. ظاهرا پليس هم بر آنچه مي‌گذشت تسلط كامل داشت.

دولت هم ليستي كامل از تمام معتادان در اختيار داشت كه هيچ‌گاه بالاتر از 500 نفر تجاوز نكرد. تنها كافي بود تا نام كسي به گوش پليس برسد و او در دم دستگير شود. تنها نگراني دولت، كشورهاي خارجي بود. يعني كشور‌هايي كه هنوز در آنها مصرف و خريد و فروش هروئين ممنوع نشده بود.

با اين‌حال، بعد از جنگ دوم جهاني مقدار داروهاي ممنوع در انگلستان به طور عجيبي كاهش يافت. در اواسط دهه 1950 دولت انگلستان تصميم گرفت تا توليد، صادرات و واردات هروئين را برخلاف انتظار عده‌اي به طور كامل ممنوع كند. قانوني كه مدتي بعد باز هم دستخوش تغيير شد و در سال 1955 قانوني وضع شد تا پزشكان بتوانند باز هم مقدار محدودي هروئين توليد كنند.

اريك كلاپتون گيتاريست افسانه‌اي كه در خيلي از اجراهاي زنده، سيم‌هاي گيتار را بر اثر قدرت انگشتانش پاره مي‌كرد، در دهه 70 از انظار عمومي دور شد و كاملا به حاشيه رانده شد. اين موزيسين مشهور كه در ايران او را با موسيقي سريال معروف «لبه تاريكي» مي‌شناسيم، در گرداب اعتياد به هروئين فرو رفت.

هر چند او بالاخره توانست بر اعتياد خود غلبه كند و به عرصه موسيقي بازگردد، اما بسياري معتقدند كه اريك كلاپتون پس از رهايي از اعتياد هرگز نتوانست روزهاي طلا‌ئيش را تكرار كند. او البته تنها يكي از آدم‌هاي مشهوري است كه با اعتياد ستاره اقبالشان افول كرد و چه بسيارند آدم‌هاي گمنامي كه در گرداب اين ماده مخدر غرق شده‌اند.هروئين بيشترين منع قانوني را بين مواد مخدر دارد زيرا در گروه معتادكننده‌ترين مواد است. اگرچه امروز مشتقات آن كه به مواد مخدر صنعتي معروف شده‌اند، مشهورتر و پرطرفدارترند.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

فن سيكليدين PCPمسكالين

فن سيكليدين PCPمسكالين
Pcp در اواخر دهه 1950 به عنوان يك داروي بيهوشي ساخته شد ولي به دليل عوارض جانبي همچون : روان آشفتگي و گمگشتگي مصرف آن در اواخر دهه 1960 به عنوان مواد مخدر تحت سو مصرف قرار گرفت كه در آن سالها به نام سرنيلان و به عنوان يك د اروي بيهوشي براي حيوانات مورد مصرف قرارمي گرفت و در حال حاضر هيچگونه استفاده قانوني پزشكي ندارد و به صورت مخلوط با ساير توهم زاها شيوع گسترده اي پيدا كرد ه است .

Pcp خالص پودر كريستالي سفيد رنگي است كه به راحتي در آب قابل حل مي باشد اما امروزه تركيب آن با مواد ديگر باعث تغيير رنگ از آجري تا قهوه اي و تغيير شكل از پودر به آدامس شده است . مواد شيميائي مورد نياز براي ساخت آن بسيار ارزان و قابل دسترس مي باشند و به صورت قرص ، پودر ، كريستال وجود دارد كه با توتون سيگار يا گراس مخلوط شده و تدخين مي گردد .مي شود آنرا انفيه كرد و يا از هر غشا مرطوبي ( واژن ، ركتوم ، چشم ) قابل حل است .
اين ماده بسيار سريع و در مدت چند ثانيه اثر مي كند . در دوز هاي پائين تر احساس آرامش كاذب ، مورمور شدن و كرختي ايجاد مي كند و بتدريج تبديل به احساس جدائي ، دوري و بيگانگي نسبت به محيط پيرامون مي شود . بريده بريده حرف زدن ، عدم تعادل و هماهنگي در اندام ها همراه باحس قدرت و احساس شناور بودن مي شود كه از 4 تا 6 ساعت ادامه دارد . افسردگي متعاقب دوز حاد آن تا 24 ساعت ادامه مي يابد . در دوزهاي بالاتربرخي افراد دچار گيجي ،محبت، حالت آزار رساننده و اضطراب شديد مي شود و در اين مرحله منجر به خشونت هاي شديد رفتاري مي گردد كه يكي از خطرناك ترين عوارض سو مصرف pcp مي باشد و به مرگ فرد مصرف كننده و يا هر شخص ديگري منجر مي شود .
در صورت مصرف مداوم عوارضي چون خيرگي بدون هدف ، حركات سريع چشم ، راه رفتن نا متعادل ، توهمات شنوائي ، تغيير اشكال هندسي ، اختلالات رفتاري و فراموشي ظاهر مي شود . pcp همانند اغلب مواد مخدر توهم زا وابستگي جسماني حاد ايجاد نمي كند ولي اين ماده به ميزان زيادي باعث ايجاد وابستگي رواني مي شود.

نام نام خياباني دوز مصرفي شكل طريقه مصرف
Phencyclidine گرد فرشته 15-5 میلی گرم قرص کریستال کپسول دودی،مشامی،تزریق
Pcp سوپر گراس - - -


مسكالين:

این ماده ی توهم زا هرچند مصرف قابل توجه ی در ایران نداشته است اما جدیدا توسط مسافران آن سوی آبها وارد کشور شده است .
که ازكاكتوس كوچك هويجي شكل بدست مي آيد . در بيابان مكزيك و آ مريكا يافت مي شود و به صورت قانوني در برخي از مناطق ايالات متحده به عنوان قسمتي از جشنهاي مذهبي به وسبله اعضاي مسيحي بومي آمريكائي ممصرف مي شود .

به طور معمول كاكتوس را قطعه قطعه كرده خشك مي كنند و براي مصرف آنرا جويده و سر انجام مي بلعند . بعد از خوردن آن تهوع شايع است . مسكالين باعث توهم هاي بينائي مي گردد . مسكالين به صورت مصنوعي به شكل كريستال هاي نمك توليد مي شود .

مسكالين از روده جذب خون مي شود . نيمه عمر آن حدود 2 ساعت و مدت اثر آن 8 تا 9 ساعت است . مقدار مرگ آور آن حدود 10 تا 30 برابر مقدار آن است و خطر مسموميت آن از ساير توهم زاها بيشتر است .



نام نام خياباني دوز مصرفي طريقه مصرف شكل
مسكالين Mes 500-200 ميلي گرم خوراكي كريستال طبيعي
Mescalin Peyote جويدن كپسول

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .

 

[H@SS@N 06]

متا آمفتامين

اين دارو جز و دسته داروهاي محرك است نامهاي تجارتي آن شامل:ICE،obetrol ،Dexedrine،Desoxyn و Biphetamine است. درپزشكي اين دارو در درمان اختلالات توجه (Attention deficit disorder)، ناركولپسي و كنترل وزن بكارمي‌رود. مصرف اين دارو ممكن است باعث وابستگي جسمي‌گردد ولي در حد بالايي باعث وابستگي رواني مي‌گردد. مصرف اين دارو با بروز پديده تحمل همراه است. اين ماده به فرم‌هاي قرص، پودر و دانه‌هاي كريستالي وجود دارد. مدت اثر اين دارو 4-2 ساعت است.طريقه مصرف اين دارو خوراكي، تزريقي و تدخين است.اثرات احتمالي آن در بدن شامل افزايش سطح هوشياري، تحريك پذيري، نشئگي، افزايش تعداد ضربان قلب و فشار خون، بي خوابي و كاهش اشتها است.

علائم مصرف بيش از حد (مسموميت ) آن شامل آشفتگي، افزايش دماي بدن، توهمات، تشنجات وگاهي مرگ است. علائم ترك شامل بي تفاوتي، افزايش دوره‌هاي خواب،‌تحريك پذيري، افسردگي و وعدم آگاهي به زمان و مكان است.

کريستال متامفتامين شکلهاي مختلف متامفتامين

متيل تيو آمفتامين4-Methylthioamphetamine(4- MTA , Flatliners) :

ميتل تيوآمفتامين (4-MTA) از لحاظ شكل ساختماني شبيه آمفتامين است. 4-ام ـ تي ـ اي طبق گزارشات اثرات فيزيكي مشابه 3-4 متيلن اكسي آمفتامين (ام ـ دي ـ اي ) و 3-4 ميتلن دي اكسي مت آمفتامين (MDMA/ecstasy) دارد.

استفاده‌هاي قانوني يا مجاز:

هيچ مجوز استفاده پزشكي براي 4-MTA صادر نشده است. 4-MTA ابتدا بجهت استفادة پژوهش تحت يك داروي انتخاب شده سروتونرژيك انتخابي ساخته شده است.

ساختمان شيميايي ـ داروشناسي :

MTA ساختماني شبيه آمفتامين دارد.

اثرات جانبي:

اثرات جانبي 4-MTA هنوز در انسان مشخص نشده است.

افزايش بيش از حد سروتونين در اثر مصرف 4-MTA احتمال منجر شدن به سندرم سروتونين كه علايم آن عبارت از انقباض غير اداري ماهيچه‌ها, احساس خستگي, تعريق, تكانهاي غير ارادي بدن،افزايش عكس العمل، انقباض ناگهاني عضله و نهايتاً گيجي وكما كه منجر به مرگ مي‌شود.


گزارشات از گروه سم شناسي لندن حاكي از مرگ 3 نفر در نوامبر 1998 در اثر مصرف 4-MTA را مي‌دهد.

همچنين در گزارش ارائه شده دسامبر 1998 نشاندهندة مرگ يك دانش آموز در يكي از پارتي‌هاي غير مجاز بعد از مصرف 7 قرص 4-MTA مي‌باشد.

مصارف غيرمجاز:

استفاده از 4-MTA و مصرف آن باعث تحريك و سرخوشي همچون اكستسي بوجودمي‌آورد.

گزارشات NCIS كشور انگلستان اين فرضيه رابوجود مي‌آورد كه در اثر اعمال فشارهاي قانوني جهت كنترل توليد اكستسي منجر به ساخت مواد اعتياد آور ديگري از مشتقات اكستسي بشود. اين پيش بيني كه احتمال استفاده و معامله 4-MTA بجاي اكستسي و به عنوان يك داروي خياباني مخدر انتظار مي‌رود.

توزيع غيرمجاز:

طبق گزارشاتي درباره آناليز 4-MTA كه در گزارش گروه سم شناسي انگلستان, رويت شده اين دارو در بازارهاي كشور انلگستان, هلند و بلژيك توزيع و انتشار داشته است. 4-MTA درشكلهاي اوليه بصورت قرصهاي سفيد يا كرم رنگ حلقه اي كه داراي قطر 9 تا 14 ميلي متر مي‌باشد توليد مي‌گردد.

دردو مورد قرص بسته بندي شده, يكي تحت عنوان S5 و بسته بندي ديگر تحت عنوان كافئين ويتامين وفراورده‌هاي گياهي عرضه مي‌شد. در آناليز اين قرصها معمولاً 100 تا 140 ميلي گرم 4-MTA درهرقرص وجود دارد.

4-MTA جزوليست بندي كنترل مواد در ايالات متحده آمريكا نمي‌باشد. بهرحال مي‌تواند در جدول 1 كنترل مواد شبيه يا آنالوگ MDA و يا MDMA قرار بگيرد. طبق پيشنهاد سازمان بهداشت جهاني و كميسيون داروهاي ناركوتيك مورخ 20 مارس سال 2001 ميلادي 4-MTA به جمع جدول شماره 1 داروهاي روانگردان كنوانسيون سال 1971 ميلادي اضافه شده است.

از HOSSEIN عزيز مدير سايت مقصد تشكر ميكنم .