بابا طاهر عریان

[ibest]

نفس شومم به دنیا بهر آن است
که تن از بهر موران پروران است
نذونستم که شرط بندگی چیست
هرزه بورم به میدان جهان است

 

[ibest]

دلی دیرم خریدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی بافتم بر قامت دل
ز پود محنت و تار محبت

 

[ibest]

به ســر شوق سر کوی تو دیرم
به دل مــــــهر مه روی تو دیرم
بـت من کـــعبه‌ی مـن قبله‌ی منتویی
هر جا نظر سوی تو دیرم

 

[ibest]

نه منصورم نه دارت آرزومه
خـــریوی کــم دیارت آرزومه
خــمار و دردَ بارم ئه خریوی
مـه گه چـیم خـمارت آرزومه

 

[ibest]

تو ئِه دنیا فــری یه رنج و دردت
کی اِت بازی نی یا وَه تخته نردت
تو هوم بازی کشین و حقه بازین
بِـِری مورین بری تِر هانه گردت

 

[ibest]

سیه بختم که بختم واژگون بی
سیه روجم که روجم سرنگون بی
شدم آواره ی کوی محبت زدست دل
که یارب غرق خون بی

 

[ibest]

من آن رندم که گیرم از شهان باج
بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج
فرو ناید سر مردان به نامرد
اگر دارم کشند مانند حلاج

 

[ibest]

غم عشقت بيابون پرورم كرد
هواي بخت بي بال و پرم كرد
بمو گفتي صبوري كن صبوري
صبوري طرفه خاكي بر سرم كرد

 

[ibest]

یکی برزیگرک نالان درین دشت
بخون دیدگان آلاله می‌کشت
همی کشت و همی گفت ای دریغا
بباید کشت و هشت و رفت ازین دشت

 

[ibest]

تن محنت کشی دیرم خدایا
دل با غم خوشی دیرم خدایا
زشوق مسکن و داد غریبیبه
سینه آتشی دیرم خدایا

 

[ibest]

لاله كاران دگر لاله مكاريد
باغبانان دو دست از گل بداريد
اگر عهد گلان اين بو كه ديد
بيخ گل بر كنيد و خار بكاريد

 

[ibest]

غم عشقت بيابون پرورم كرد
هواي بخت بي بال و پرم كرد
بمو گفتي صبوري كن صبوري
صبوري طرفه خاكي بر سرم كرد

 

[ibest]

ببندم شال و مي پوشم قدك را
بنازم گردش چرخ فلك را
بگردم آب درياها سراسر
بشويم هر دو دست بي نمك را

 

[ibest]

غمم غم بی و همراز دلم غم
غمم همصحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم
مریزا بارک الله مرحبا غم***

 

[ibest]

غم و درد مو از عطار واپرس
درازی شب از بیمار واپرس
خلایق هر یکی صد بار پرسند
تو که جان و دلی یکبار واپرس

 

[m-k]

بتا تا زار چون تو دلبرستم
بتن عود و بسینه مجمرستم

اگر جز مهر تو اندر دلم بی
به هفتاد و دو ملت کافرستم

اگر روزی دو صد بارت بوینم
همی مشتاق بار دیگرستم

فراق لاله رویان سوته دیلم
وز ایشان در رگ جان نشترستم

منم آن شاخه بر نخل محبت
که حسرت سایه و محنت برستم

نه کار آخرت کردم نه دنیا
یکی بی سایه نخل بی‌برستم

نه خور نه خواب بیتو گویی
به پیکر هر سر مو خنجرستم

جدا از تو به حور و خلد و طوبی
اگر خورسند گردم کافرستم

چو شمعم گر سراندازند صدبار
فروزنده‌تر و روشن ترستم

مرا از آتش دوزخ چه غم بی
که دوزخ جزوی از خاکسترستم

سمندر وش میان آتش هجر
پریشان مرغ بی‌بال و پرستم

درین دیرم چنان مظلوم و مغموم
چو طفل بی پدر بی مادرستم

نمی‌گیرد کسم هرگز به چیزی
درین عالم ز هر کس کمترستم

بیک ناله بسوجم هر دو عالم
که از سوز جگر خنیاگرستم

ببالینم همه الماس سوده
همه خار و خسک در بسترستم

مثال کافرم در مومنستان
چو مؤمن در میان کافرستم

همه سوجم همه سوجم همه سوج
بگرمی چون فروزان اخگرستم

رخ تو آفتاب و مو چو حربا
و یا پژمان گل نیلوفرستم

بملک عشق روح بی‌نشانم
بشهر دل یکی صورت پرستم

رخش تا کرده در دل جلوه از مهر
بخوبی آفتاب خاورستم

بمیر ای دل که آسایش بیابی
که مو تا جان ندادم وانرستم

من از روز ازل طاهر بزادم
ازین رو نام بابا طاهرستم

 

[ibest]

عزیزا ما گرفتار دو دردیم یکی عشق و دگر در دهر فردیم
نصیب کس مباد این غم که ما راست جمالت یک نظر نادیده مردیم

 

[ibest]

دل عاشق به پیغامی بسازد

خمار آلوده با جامی بسازد
مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش ببادامی بسازد

 

[ibest]

عزیزون از غم و درد جدایی

به چشمونم نمانده روشنایی
گرفتارم بدام غربت و درد
نه یار و همدمی نه آشنائیی

 

[ibest]

فلک کی بشنود آه و فغانم
بهر گردش زند آتش بجانم
یک عمری بگذرانم با غم و درد
بکام دل نگردد آسمانم