بازی های ويدئويی فعاليت ذهن را کاهش می دهند
تحقيقات به عمل آمده توسط يک محقق ژاپنی نشان می دهد، بازی های ويدويی باعث نا آرامی و عصبانی شدن سريع اشخاص می شود.
در تحقيق انجام شده توسط پروفسور Akio Mori ، افرادی که مدت زمان زيادی را به اين نوع تفريح اختصاص می دهند، دارای فعاليت های مغزی کمتری در قسمت جلويی مغز، يعنی قسمت مربوط به احساسات و خلاقيت می باشند.
در ضمن اين تحقيق نشان می دهد که حتی پس از کنار گذاشتن اين بازی ها توسط افراد، باز هم فعاليت مغزی آنها بازيابی نشده است. پروفسور ، 240 نفر از افراد بين 6 تا 29 سال را در اين تحقي مورد بررسی قرار داد و آنها را توسط امواج بتا ( نشان دهنده واکنش ها در جلو مغز ) و امواج آلفا ( نشان دهنده استراحت مغز ) از هم جدا کرد.
او افراد را به چهار دسته کلی تقسيم کرد :
- عادی (Normal)
- بصری (Visual)
- نيمه بازی ويدئويی (Half-Videogame)
- بازی ويدئويی (Videogame)
امواج بتا در دسته اول بسيار بيشتر از امواج آلفا بود و فقط وقتی به بازی های ويدئويی مشغول می شدند، اين نسبت کمی تغيير می کرد.
در افراد Half-videogame امواج بتا و آلفا به سختي برابری می کردند و در هنگام بازی کردن، امواج آلفا بر امواج بتا چيره می شدند. اين دسته از افراد کسانی هستند که 1 تا 3 ساعت در روز و 3 تا 4 روز در هفته را به بازی کردن مشغول هستند. امواج بتا در افراد Videogame نزديک به صفر بود و هنگامی که بازی کردن را کنار می گذاشتند، به سختی می توانستند از قسمت جلويی مغز خود استفاده کنند.اين دسته از افراد کسانی هستند که بين 2 تا 7 ساعت در روز مشغول بازی کردن هستند. بسياری از افراد دسته آخر، بيان می کنند که خيلی سريع عصبانی می شوند و به راحتی با دوستان خود کنار نمی آيند.
پروفسور Mori می گويد: " من می خواهم مردم را از کيفيت بازی های ويدئويی و زمانی که جوانان به بازی کردن می گذرانند که در واقع سالهای رشد عواطف آنها است آگاه کنم ."
پروفسور Mori معتقد است جرينهای عصبی بينانی و احساسات در هنگام بازی کردن جا به جا می شوند و اين باعث پايين آمدن پروسه فکر کردن می شود. در ضمن تحقيقات نشان می دهند، اين حالات به صورت مزمن بعد از بازی کردن باقی می مانند. ضمن اينکه افراد Visual که بيش از حد به تفريح با وسايلی همچون تلويزيون مشغول هستند، به مرور زمان مغزی همچون مغز افراد Videogame می يابند.
پروفسور Mori می گويد : " بيشتر بازی های ويدئويی باعث تحريک حس واکنش و وجود احساسی از ترس می شوند و اين عوامل تاثير مستقيم بر روی عصب های خود مختار خواهند داشت. در دوران کودکی، بهترين انتخاب، بازی کردن در بيرون با دوستان می باشد، نه بازی های ويدئويی.
تحقيقات به عمل آمده توسط يک محقق ژاپنی نشان می دهد، بازی های ويدويی باعث نا آرامی و عصبانی شدن سريع اشخاص می شود.
در تحقيق انجام شده توسط پروفسور Akio Mori ، افرادی که مدت زمان زيادی را به اين نوع تفريح اختصاص می دهند، دارای فعاليت های مغزی کمتری در قسمت جلويی مغز، يعنی قسمت مربوط به احساسات و خلاقيت می باشند.
در ضمن اين تحقيق نشان می دهد که حتی پس از کنار گذاشتن اين بازی ها توسط افراد، باز هم فعاليت مغزی آنها بازيابی نشده است. پروفسور ، 240 نفر از افراد بين 6 تا 29 سال را در اين تحقي مورد بررسی قرار داد و آنها را توسط امواج بتا ( نشان دهنده واکنش ها در جلو مغز ) و امواج آلفا ( نشان دهنده استراحت مغز ) از هم جدا کرد.
او افراد را به چهار دسته کلی تقسيم کرد :
- عادی (Normal)
- بصری (Visual)
- نيمه بازی ويدئويی (Half-Videogame)
- بازی ويدئويی (Videogame)
امواج بتا در دسته اول بسيار بيشتر از امواج آلفا بود و فقط وقتی به بازی های ويدئويی مشغول می شدند، اين نسبت کمی تغيير می کرد.
در افراد Half-videogame امواج بتا و آلفا به سختي برابری می کردند و در هنگام بازی کردن، امواج آلفا بر امواج بتا چيره می شدند. اين دسته از افراد کسانی هستند که 1 تا 3 ساعت در روز و 3 تا 4 روز در هفته را به بازی کردن مشغول هستند. امواج بتا در افراد Videogame نزديک به صفر بود و هنگامی که بازی کردن را کنار می گذاشتند، به سختی می توانستند از قسمت جلويی مغز خود استفاده کنند.اين دسته از افراد کسانی هستند که بين 2 تا 7 ساعت در روز مشغول بازی کردن هستند. بسياری از افراد دسته آخر، بيان می کنند که خيلی سريع عصبانی می شوند و به راحتی با دوستان خود کنار نمی آيند.
پروفسور Mori می گويد: " من می خواهم مردم را از کيفيت بازی های ويدئويی و زمانی که جوانان به بازی کردن می گذرانند که در واقع سالهای رشد عواطف آنها است آگاه کنم ."
پروفسور Mori معتقد است جرينهای عصبی بينانی و احساسات در هنگام بازی کردن جا به جا می شوند و اين باعث پايين آمدن پروسه فکر کردن می شود. در ضمن تحقيقات نشان می دهند، اين حالات به صورت مزمن بعد از بازی کردن باقی می مانند. ضمن اينکه افراد Visual که بيش از حد به تفريح با وسايلی همچون تلويزيون مشغول هستند، به مرور زمان مغزی همچون مغز افراد Videogame می يابند.
پروفسور Mori می گويد : " بيشتر بازی های ويدئويی باعث تحريک حس واکنش و وجود احساسی از ترس می شوند و اين عوامل تاثير مستقيم بر روی عصب های خود مختار خواهند داشت. در دوران کودکی، بهترين انتخاب، بازی کردن در بيرون با دوستان می باشد، نه بازی های ويدئويی.
