a_arabbeigi
Registered User
سلام به همه دوستان عزيز
به خدا ما گروه رو ول نكرديم و من خودم روزي 2-3 بار مي يام و يه سر به فروم مي زنم ولي خوب چون اساتيد هستند ديگه ما حرفي براي گفتن نداريم ولي اگه كمكي از دستمون بر بياد دريغ نمي كنيم.اين رو از اين لحاظ گفتم كه دوستان فكر نكنن كه ما تا مشكلمون رفع شد ديگه بي خيال شديم و رفتيم پي كارمون.
اين مطلب رو تو سايت www.iritn.com خوندم برام جالب بود!
خواستم از علما نظرشون رو در اين مورد و اين كه اين كار اصلا كارآمد هست و يا اين كه به صرفه از لحاظ دردسر و هزينه هست يا نه بپرسم؟
برای تهيه اين دستگاه به يک کامپيوتر قديمی (مانند ٤٨٦) نياز داريد. سرعت کامپيوتر مهم نيست ولی دو کارت شبکه در آن لازم داريد. اگر مودم شما به روش ديگری نصب ميشود (مانند مودمهای USB) يک کارت شبکه کافی است ولی بايد علاوه بر اين کارت شبکه (که به کامپيوترهای ديگر وصل خواهد شد) راه ديگری برای ارتباط بين مودم و اين کامپيوتر باشد. برای نرم افزاری که استفاده می کنيم يک ديسکت درايو (floppy) لازم است.
تهيه و نصب نرم افزار
من از Coyote Linux استفاده می کنم. اين برنامه روی يک ديسکت نصب می شود و برای تهيه اين ديسک بايد نسخه ای از Coyote Linux برای ويندوز يا لينوکس را از http://www.coyotelinux.com دريافت کنيد. نسخه لينوکس پدقدرت تر است و روی کامپيوترهای قديمی تر از ٤٨٦ نيز اجرا می شود ولی برای افراد مبتدی نسخه ويندوز را توصيه می کنم که آسانتر نصب می شود و در اين مقاله آنرا را توضيح می دهم:
بعد از اينکه فايل ZIP را دريافت کرديد آنرا با برنامه ای مانند FilZip بازکرده و فايل coyote.exe را اجرا کنيد. متن کوچکی درباره برنامه می بينيد. روی Next کليک کنيد تا به صفحه بعدی برويد. در اين صفحه هم چيزی را تغيير ندهيد و به صفحه بعدی برويد چون تنظيمات انتخاب شده خوب و استاندارد هستند.
در صفحه بعدی اگر از Cable استفاده می کنيد و بايد برای ارتباط با اينترنت از نام کاربر و رمز استفاده کنيد “My area requires me to Log in” را انتخاب کنيد. اين انتخاب در تورنتو لازم نيست.
صفحه بعدی بايد براساس تنظيمات سرويس اينترنت تنظيم شود. اين اطلاعات را ميتوانيد از شرکتی که به شما سرويس می دهد بپرسيد. معمولا برای Cable بايد DHCP را انتخاب کنيد. برای DSL بايد PPPoE و برای خط تلفن PPP Modem Dialup را انتخاب کنيد.
در صفحه بعد “Enable the DHCP Server” را انتخاب کنيد تا کامپيوترهای ديگر آسانتر تنظيم شوند.
در صفحه بعدی بايد دو کارت شبکه را انتخاب کنيد که اولی به کامپيوترهای ديگر وصل می شود و دومی به مودم. فقط کافی است که Card Type را انتخاب کنيد. اگر کليد Select را فشار دهيد می بينيد که کدام نوع کارت به کارت شبکه شما مربوط می شود. اگر روی کارتهای شبکه را بخوانيد نام کارت را می بينيد. اطلاعاتی که در ليست “Card Type” هستند معمولا روی آی سی اصلی کارت نوشته شده اند و اگر آنرا پيدا کرديد نيازی به پيدا کردن نام کارت در ليست نيست.
در صفحه بعدی می توانيد ديسکت را تهيه کنيد. حالا بايد اين ديسک را در داخل کامپيوتر گذاشته و آنرا روشن کنيد. کامپيوتر هنگام روشن شدن از ديسکت استفاده می کند و اطلاعات را در حافظه قرار می دهد تا نياز به استفاده دائم از ديسکت نباشد. شما می توانيد اين کامپيوتر را روشن نگهداريد.
برای تنظيم سيستم بايد با نام کاربر “root” وارد شويد. در اينجا اگر کارت های شبکه را درست انتخاب کرده باشيد با فشردن کليد “c” اطلاعاتی در مورد شبکه می بينيد.
اگر مايل باشيد با فشردن کليد “5” ميتوانيد امکان استفاده از سيستم از طريق کامپيوترهای ديگر درشبکه را ايجاد کنيد. با اين کار نيازی به استفاده از مانيتور و صفحه کليد برای اين کامپيوتر نخواهد بود. اگر اين گزينه را انتخاب کرديد حتما با فشردن کليد “4” برای سيستم رمز عبور وارد کنيد تا افراد بيگانه وارد سيستم نشوند. هر تغييری که در سيستم می دهيد را با فشردن کليد “b” روی ديسکت ذخيره کنيد. برای ورود به سيستم از کامپيوتر ديگر بايد از telnet:192.168.0.1 استفاده کنيد. البته به اين کارها زمانی نياز داريد که بدانيد چکار می کنيد در غير اينصورت در صورت هرگونه تغيير در شبکه يا سرويس اينترنت خود ميتوانيد مجددا اين ديسکت را بسازيد.
حالا دستگاه Router خودتان را ساخته ايد. اين دستگاه با اينکه هزينه ناچيزی دارد بسيار پرقدرت است و اگرچه ميتوانيد با کمتر از ١٠٠ دلار يک دستگاه Router تهيه کنيد دستگاهی که با اين سيستم برابری می کند صدها دلار قيمت دارد. قدرت اين سيستم به حدی است که خيلی از شرکتهای بزرگ از آن استفاده می کنند.
به خدا ما گروه رو ول نكرديم و من خودم روزي 2-3 بار مي يام و يه سر به فروم مي زنم ولي خوب چون اساتيد هستند ديگه ما حرفي براي گفتن نداريم ولي اگه كمكي از دستمون بر بياد دريغ نمي كنيم.اين رو از اين لحاظ گفتم كه دوستان فكر نكنن كه ما تا مشكلمون رفع شد ديگه بي خيال شديم و رفتيم پي كارمون.
اين مطلب رو تو سايت www.iritn.com خوندم برام جالب بود!
خواستم از علما نظرشون رو در اين مورد و اين كه اين كار اصلا كارآمد هست و يا اين كه به صرفه از لحاظ دردسر و هزينه هست يا نه بپرسم؟
برای تهيه اين دستگاه به يک کامپيوتر قديمی (مانند ٤٨٦) نياز داريد. سرعت کامپيوتر مهم نيست ولی دو کارت شبکه در آن لازم داريد. اگر مودم شما به روش ديگری نصب ميشود (مانند مودمهای USB) يک کارت شبکه کافی است ولی بايد علاوه بر اين کارت شبکه (که به کامپيوترهای ديگر وصل خواهد شد) راه ديگری برای ارتباط بين مودم و اين کامپيوتر باشد. برای نرم افزاری که استفاده می کنيم يک ديسکت درايو (floppy) لازم است.
تهيه و نصب نرم افزار
من از Coyote Linux استفاده می کنم. اين برنامه روی يک ديسکت نصب می شود و برای تهيه اين ديسک بايد نسخه ای از Coyote Linux برای ويندوز يا لينوکس را از http://www.coyotelinux.com دريافت کنيد. نسخه لينوکس پدقدرت تر است و روی کامپيوترهای قديمی تر از ٤٨٦ نيز اجرا می شود ولی برای افراد مبتدی نسخه ويندوز را توصيه می کنم که آسانتر نصب می شود و در اين مقاله آنرا را توضيح می دهم:
بعد از اينکه فايل ZIP را دريافت کرديد آنرا با برنامه ای مانند FilZip بازکرده و فايل coyote.exe را اجرا کنيد. متن کوچکی درباره برنامه می بينيد. روی Next کليک کنيد تا به صفحه بعدی برويد. در اين صفحه هم چيزی را تغيير ندهيد و به صفحه بعدی برويد چون تنظيمات انتخاب شده خوب و استاندارد هستند.
در صفحه بعدی اگر از Cable استفاده می کنيد و بايد برای ارتباط با اينترنت از نام کاربر و رمز استفاده کنيد “My area requires me to Log in” را انتخاب کنيد. اين انتخاب در تورنتو لازم نيست.
صفحه بعدی بايد براساس تنظيمات سرويس اينترنت تنظيم شود. اين اطلاعات را ميتوانيد از شرکتی که به شما سرويس می دهد بپرسيد. معمولا برای Cable بايد DHCP را انتخاب کنيد. برای DSL بايد PPPoE و برای خط تلفن PPP Modem Dialup را انتخاب کنيد.
در صفحه بعد “Enable the DHCP Server” را انتخاب کنيد تا کامپيوترهای ديگر آسانتر تنظيم شوند.
در صفحه بعدی بايد دو کارت شبکه را انتخاب کنيد که اولی به کامپيوترهای ديگر وصل می شود و دومی به مودم. فقط کافی است که Card Type را انتخاب کنيد. اگر کليد Select را فشار دهيد می بينيد که کدام نوع کارت به کارت شبکه شما مربوط می شود. اگر روی کارتهای شبکه را بخوانيد نام کارت را می بينيد. اطلاعاتی که در ليست “Card Type” هستند معمولا روی آی سی اصلی کارت نوشته شده اند و اگر آنرا پيدا کرديد نيازی به پيدا کردن نام کارت در ليست نيست.
در صفحه بعدی می توانيد ديسکت را تهيه کنيد. حالا بايد اين ديسک را در داخل کامپيوتر گذاشته و آنرا روشن کنيد. کامپيوتر هنگام روشن شدن از ديسکت استفاده می کند و اطلاعات را در حافظه قرار می دهد تا نياز به استفاده دائم از ديسکت نباشد. شما می توانيد اين کامپيوتر را روشن نگهداريد.
برای تنظيم سيستم بايد با نام کاربر “root” وارد شويد. در اينجا اگر کارت های شبکه را درست انتخاب کرده باشيد با فشردن کليد “c” اطلاعاتی در مورد شبکه می بينيد.
اگر مايل باشيد با فشردن کليد “5” ميتوانيد امکان استفاده از سيستم از طريق کامپيوترهای ديگر درشبکه را ايجاد کنيد. با اين کار نيازی به استفاده از مانيتور و صفحه کليد برای اين کامپيوتر نخواهد بود. اگر اين گزينه را انتخاب کرديد حتما با فشردن کليد “4” برای سيستم رمز عبور وارد کنيد تا افراد بيگانه وارد سيستم نشوند. هر تغييری که در سيستم می دهيد را با فشردن کليد “b” روی ديسکت ذخيره کنيد. برای ورود به سيستم از کامپيوتر ديگر بايد از telnet:192.168.0.1 استفاده کنيد. البته به اين کارها زمانی نياز داريد که بدانيد چکار می کنيد در غير اينصورت در صورت هرگونه تغيير در شبکه يا سرويس اينترنت خود ميتوانيد مجددا اين ديسکت را بسازيد.
حالا دستگاه Router خودتان را ساخته ايد. اين دستگاه با اينکه هزينه ناچيزی دارد بسيار پرقدرت است و اگرچه ميتوانيد با کمتر از ١٠٠ دلار يک دستگاه Router تهيه کنيد دستگاهی که با اين سيستم برابری می کند صدها دلار قيمت دارد. قدرت اين سيستم به حدی است که خيلی از شرکتهای بزرگ از آن استفاده می کنند.
شما فقط با یک Router میتونین یه ISP رو سرویس بدین اما با یه همچین سیستمهای همه قابلیتهای محصولات شرکت سیسکو رو ندارن.
