تولید توی ایران، معادلات خاص خودش رو داره. به جرئت میتونم بگم حداقل در بخش الکترونیک، بیشتر از 80 درصد چیزهایی که در ایران تولید میشه توجیه اقتصادی نداره. چند بار قبلا همینجا گفتم، ما تکنولوژی بالایی نسبت به کشورهای پیشرفته نداریم، از طرفی تولید ارزون قیمت ( هزینه کارگاه و کارگر و هزینه جاری) هم نسبت به کشورهای در حال توسعه نداریم. این چیزی که شما اسم 100 درصد ایرانی رو روش میگذاری، تمام قطعاتش خارجیه. طراحی و مونتاژ نهاییش در ایران انجام میشه که اون هم هزینه هاش بیشتر از مشابه چینیه. یک مهندس و کارگر ایرانی، به مراتب راندمان نسبت به حقوقش از یک چینی یا هندی کمتره... اگر حقوق گمرکی رو در نظر نگیریم، شما برای تولید هر محصول الکترونیکی با مقدار کلی بالای 8 میلیون تومن، اگر به چین سفارش تولید بدید، ارزونتر در میاد
اکثر چیزهایی که در ایران تولید میشه، در قالب بومی سازی و فروش یه محصول خارجی بومی شده، با قیمت بالاتره. چیزهایی که در قالب تولید ملی و صرفه جویی ارزی فروخته میشه، در واقع تنها تفاوتشون با محصول چینی، سوء استفاده از مقررات دولتی و معافیت گمرکیشونه
. وگرنه اگر شرایط برای دو محصول مشابه باشه، محصول چینی ارزونتر و با کیفیت تر به دست مصرف کننده میرسه
برای فروش در خارج از کشور هم، باید محصول اونقدر های تک یا اونقدر خاص باشه که حاشیه سودش، ضرر های چند ده درصدی تحریم رو جبران کنه.