تجربیات شما از پول قرض دادن به دوست آشنا

[pedro88]

منم این مشکلو دارم هی بهش میگم واریز کن میگه چشم چشم آخرم نمیکنه گیری افتادیم ها

 

[s.david.s]

یک چیزی هم فهمیدم
اگر اطرافیان بفهمن شما یکذره وضعتون اوکیه بیشتر میخوان تیغتون بزنن
همیشه باید چسناله کرد که چقدر بدبختم پول ندارم بدهکارم
الکی نیست اسلام میگه یک دست لباس بپوشید

باید رفتار خوب باشه که دنبال تیغ زدن نباشن
مثلا من خودم خوب زندگی میکنم و برخلاف بیشتر شریکا اهل تظاهر به نداری نیستم . نه اینکه مثل " جونِ دل " ، یدونه گردنبند 1 کیلویی طلا به خودم بندازم
ولی رفتارم مدلیه که خود به خود این موضوع رو درک میکنن . هم دارم ، هم حساب کتاب دارم ! اگه هم بخوام کمک بکنم به کسی کمک میکنم که محتاجه نه به کسی که کار و زندگی داره

از اونجایی که خیلی رفیق بازم و اهل چس کلاس بازی نیستم ، از کسی که ماهی 4-5 تومن حقوق میگیره توی رفیقای صمیمیم هستن تا کسی که در سال بالای 10 میلیارد سود خالصشه اونم با کسر تورم . ولی با هر کدوم از اینا بیرون میرم حساب کتاب داریم
با بعضیا دَنگی دونگی هزینه عیش و نوش رو میدیم و با بعضیا هم یبار من ، یبار اصغر یبار ممد

به نظرم هرچیزی باید جای خودش باشه . بوده که میز رو طرف حساب کرده و سهمش زیر 100 تومن بوده و گرفتم . از طرفی هم بوده که به همون شخص کادوی تولد میلیونی دادم

دیدگاه مرسوم اینه ، خودمون رو ندار جلوه بدیم ، راحت تریم ولی احساس میکنم این مدلی در حق خودمون نامردی میکنیم
شما کار میکنی ، ریسک میکنی ، زحمت میکشی و در نهایت وضعیتت خوب میشه . اگه نتونیم با آرامش از اون استفاده بکنیم و همیشه ترس این رو داشته باشیم که مبادا بفهمن وضعمون خوبه ، زندگی لذت بخش نمیشه

هر آدمی حدی داره که باعث میشه از زندگیش احساس لذت بکنه . به نظرم الزما ولخرجی جذاب هم نیست . میدونی چی میگم ؟ مثلا من شاید سالی 10 میلیارد در بیارم ولی سالی 200 میلیون خرج بکنم احساس آرامش میکنم . اگه 200 به 300 برسه ، احساس بدی دارم و فکرم مشغول میشه که بریز و بپاش کردم . اگه هم 200 به 100 برسه احساس میکنم خسیس بازی درووردم . شما باید مدلی زندگی بکنی که حالت خوب باشه
چس ناله و تظاهر به نداشتن خودش باعث میشه انرژی منفی به خودت بدی و احساس نداری یه جورایی واقعا توی ذهنت میشینه و واقعا فکر میکنی نداری
به قول مهران مدیری ، دیدم که میگم

 

[amirhalgord]

من به شخصه یه لیست دارم از آدم هایی که میدونم حسابشون درسته ( لیست کوتاهی هست ) فقط به اونا قرض میدم
جواب به بقیه اینه که ندارم

 

[nima_00989166]

من به شخصه یه لیست دارم از آدم هایی که میدونم حسابشون درسته ( لیست کوتاهی هست ) فقط به اونا قرض میدم
جواب به بقیه اینه که ندارم

بعضی ها هم آدمای بدجنسی نیستن..
فقط نفهمن..
قدر محبت رو نمیفهمن..
حساب کتاب و مدیریت ندارن..
تو رو هم با خودشون میکشن پایین

 

[amirhalgord]

بعضی ها هم آدمای بدجنسی نیستن..
فقط نفهمن..
قدر محبت رو نمیفهمن..
حساب کتاب و مدیریت ندارن..
تو رو هم با خودشون میکشن پایین

فرمایش شما کاملا صحیحه
ولی لیستی که الان دارم رو با تجربه به دست آوردم
من کلا از دروغ گفتن متنفرم ولی مجبورم که بگم ندارم یعنی چاره ای ندارم به طرف قرض بدم و بدونم طرف داره ولی فعلا میخواد نگه داره

 

[nima_00989166]

فرمایش شما کاملا صحیحه
ولی لیستی که الان دارم رو با تجربه به دست آوردم
من کلا از دروغ گفتن متنفرم ولی مجبورم که بگم ندارم یعنی چاره ای ندارم به طرف قرض بدم و بدونم طرف داره ولی فعلا میخواد نگه داره

درک میکنم..

 

[Benyaminj]

ندی ازت ناراحت میشن..
اگه قرض بدی.. ولی دیگه ندی هم بدتر ،ازت متنفر میشن..

یک بار اونی که دلت نمیخواد بهش پول بدی رو بهش زنگ بزن بگو داری 400 بدی بهم..اونم میگه نه والا ندارم..دیگه از اون به بعد بهت زنگ نمیزنه ازت پول بخواد

 

[Lucky Guy]

ساده‌ترین راه: هیچ دوست صمیمی نداشته باش و از کسی هم توقعی نداشته باش. اگه به خودکفایی برسی و به کسی نیاز نداشته باشی، هر آدم مسموم و آویزونی رو راحت حذف می‌کنی از زندگیت. اصلاً چنین آدمایی فرصت پیدا نمی‌کنن بیان تو زندگیت. چون تو فقط به خودت متکی هستی و سراغ کسی نمی‌ری.

اگر می‌بینی تو این استایل نمی‌تونی زندگی کنی و حتماً باید یه عده دوست جیک تو جیک داشته باشی، مشخصه که بعد یه مدت در جریان زندگی‌شون قرار خواهی گرفت و یه جاهایی برای کمک گرفتن سراغت خواهند اومد. تو هم مجبوری برای حفظ کردن رابطه‌ت یه امتیازایی بدی.

 

[nima_00989166]

ساده‌ترین راه: هیچ دوست صمیمی نداشته باش و از کسی هم توقعی نداشته باش. اگه به خودکفایی برسی و به کسی نیاز نداشته باشی، هر آدم مسموم و آویزونی رو راحت حذف می‌کنی از زندگیت. اصلاً چنین آدمایی فرصت پیدا نمی‌کنن بیان تو زندگیت. چون تو فقط به خودت متکی هستی و سراغ کسی نمی‌ری.

اگر می‌بینی تو این استایل نمی‌تونی زندگی کنی و حتماً باید یه عده دوست جیک تو جیک داشته باشی، مشخصه که بعد یه مدت در جریان زندگی‌شون قرار خواهی گرفت و یه جاهایی برای کمک گرفتن سراغت خواهند اومد. تو هم مجبوری برای حفظ کردن رابطه‌ت یه امتیازایی بدی.

بنظرم بهبودی فایروال حریم شخصی بهتر از خط زدن همه ست..
منتها خداییش مهارت خاصی میخواد،نه سیخ بسوزه نه کباب

 

[Captive]

زمان بدبختی و وقتی میخوان پول قرض بگیرن: خدایی کسی رو جز تو نداشتم که رووو بندازم بهش.

وقتی توو خوشی و عشق و حال سیر میکنند: همه رو دارن جز تو

 

[me22]

تازه داشت طلبام از دوست‌ها و آشناها یادم می‌رفت باز داغ دلم‌رو تازه کردی

 

[ali 101]

یکی رو میشناسم داره و قرض میده.
اما کاری میکنه که خیالش راحته.
میخواد 20 تومن قرض بده، میاد پراید طرف رو برای خودش قولنامه میکنه؛ و مثلا اگر ماشین 100 تومنه، این ذکر میکنه من 90 تومن دادم و 10 تومن مونده.
اگر طرف قرض رو پس نداد، 10 تومن میده و ماشین رو برمیداره.
اینجوری فرد قرض گیرنده به هر دری میزنه تا پول رو سر موعد جور کنه و پس بده.

خنده داره ولی داره اتفاق میوفته.

 

[nima_00989166]

یکی رو میشناسم داره و قرض میده.
اما کاری میکنه که خیالش راحته.
میخواد 20 تومن قرض بده، میاد پراید طرف رو برای خودش قولنامه میکنه؛ و مثلا اگر ماشین 100 تومنه، این ذکر میکنه من 90 تومن دادم و 10 تومن مونده.
اگر طرف قرض رو پس نداد، 10 تومن میده و ماشین رو برمیداره.
اینجوری فرد قرض گیرنده به هر دری میزنه تا پول رو سر موعد جور کنه و پس بده.

خنده داره ولی داره اتفاق میوفته.

قرض میده یا نزول میده؟

 

[Benchmarker]

ساده‌ترین راه: هیچ دوست صمیمی نداشته باش و از کسی هم توقعی نداشته باش. اگه به خودکفایی برسی و به کسی نیاز نداشته باشی، هر آدم مسموم و آویزونی رو راحت حذف می‌کنی از زندگیت. اصلاً چنین آدمایی فرصت پیدا نمی‌کنن بیان تو زندگیت. چون تو فقط به خودت متکی هستی و سراغ کسی نمی‌ری.

اگر می‌بینی تو این استایل نمی‌تونی زندگی کنی و حتماً باید یه عده دوست جیک تو جیک داشته باشی، مشخصه که بعد یه مدت در جریان زندگی‌شون قرار خواهی گرفت و یه جاهایی برای کمک گرفتن سراغت خواهند اومد. تو هم مجبوری برای حفظ کردن رابطه‌ت یه امتیازایی بدی.

هیچ دوست صمیمی نداشته باشی که احیانا مجبور نشی پول قرض بدی؟ این دیگه چه راه حل سمیه
مثل اینکه بگی راه حل اینه که ماشین نداشته باشم که تصادف نکنم
بجای پاک کردن صورت مسئله باید رفتار درست رو در نظر بگیریم دوست صمیمی از برادر هم به ادم نزدیکتره شاید یدونه دوستمون واقعا یه جایی گیر کرد خب چه عیبی داره ما بهش کمک کنیم اصلا شاید خود ادم یه جا گیر کرد لااقل یکی باشه کمکش کنه اتفاقا بنظر من دوست خوب رو همیشه باید حفظ بکنی نه اینکه دوستیها رو خراب کنی که شاید یه جا یه دوستت اونم از نوع صمیمیش ازت پول قرض کنه

 

[nima_00989166]

هیچ دوست صمیمی نداشته باشی که احیانا مجبور نشی پول قرض بدی؟ این دیگه چه راه حل سمیه
مثل اینکه بگی راه حل اینه که ماشین نداشته باشم که تصادف نکنم
بجای پاک کردن صورت مسئله باید رفتار درست رو در نظر بگیریم دوست صمیمی از برادر هم به ادم نزدیکتره شاید یدونه دوستمون واقعا یه جایی گیر کرد خب چه عیبی داره ما بهش کمک کنیم اصلا شاید خود ادم یه جا گیر کرد لااقل یکی باشه کمکش کنه اتفاقا بنظر من دوست خوب رو همیشه باید حفظ بکنی نه اینکه دوستیها رو خراب کنی که شاید یه جا یه دوستت اونم از نوع صمیمیش ازت پول قرض کنه

هنوز یه چیزایی ته وجودت باقی مونده...

 

[iranescence]

اتفاقا من دارم به این قضیه‌ی هیچی دوست صمیمی نداشته باشی میرسم
کلا هر کی اطرافم بوده برام ضرر داشته
سو استفاده کرده
همه به فکر منافع خودشون هستن

 

[Lucky Guy]

هیچ دوست صمیمی نداشته باشی که احیانا مجبور نشی پول قرض بدی؟ این دیگه چه راه حل سمیه
مثل اینکه بگی راه حل اینه که ماشین نداشته باشم که تصادف نکنم
بجای پاک کردن صورت مسئله باید رفتار درست رو در نظر بگیریم دوست صمیمی از برادر هم به ادم نزدیکتره شاید یدونه دوستمون واقعا یه جایی گیر کرد خب چه عیبی داره ما بهش کمک کنیم اصلا شاید خود ادم یه جا گیر کرد لااقل یکی باشه کمکش کنه اتفاقا بنظر من دوست خوب رو همیشه باید حفظ بکنی نه اینکه دوستیها رو خراب کنی که شاید یه جا یه دوستت اونم از نوع صمیمیش ازت پول قرض کنه

من همیشه دوس داشتم یه دوست صمیمی که مثل برادرم باشه داشته باشم. کسی که بتونم پیش‌بینیش کنم و راحت اعتماد کنم بهش. ولی هنوز پیداش نکردم. هرچند رو انداختن به برادر واقعی رو هم تجربه نکردم.

شایدم به خاطر این چنین دوستی نداشتم، چون حس می‌کردم نمی‌تونم خودم مثل یه دوست ناب، تو مواقع اضطراری به داد کسی برسم و احساس شرمندگی و بی‌ارزش بودن بهم دست بده. شاید هم تجربه‌ی مثبتی از نزدیک شدن به آدما نداشتم.

راستش من جفت زندگیم رو هم هنوز پیدا نکردم. شاید به خاطر این باشه که از کلیشه و استاندارد روابط خوشم نمی‌آد و حس زنجیر شدن به یه نفر رو فعلاً ترجیح نمی‌دم. نه که نخوام ازدواج کنم. من تجربه‌ی ۱ طلاق رو دارم.

من کل زندگیم رو این‌طوری سپری کردم و هنوز به مشکلی نخوردم که نتونم خودم حلش کنم. نه این‌که دوستی نداشته باشم و یه درون‌گرای خونه‌نشین باشم. آدمای زیادی رو دیدم و رفت و آمد هم داشتم با هر قشری. با خیلیاشون هم‌خونه یا همکار بودم. شوخی می‌کردیم یا برای تفریح بیرون می‌رفتیم. ولی با هیچ‌کدوم جیک تو جیک نبودم. بعد از تموم شدن دورانی که کنارشون بودم، دونه دونه حذف شدن. چون من اصلاً دوس ندارم به کسی زنگ بزنم و حالش رو بپرسم‌. اگرم کسی زنگ بزنه، خوشحال می‌شم. ولی جدی نمی‌گیرمش. مکالمه رو خیلی دوستانه و خوشحال انجام می‌دم که حس خوبی به طرف بدم. ولی تهش فراموشش می‌کنم. مثل تمام اون N نفری که تا الان فراموش کردم. حتی اسماشونو یادم نمی‌آد. وقتی تو خیابون یکی‌شونو می‌بینم برای صدا کردن کسی که اسمش یادم رفته، بهش می‌گم "مشتی".

همیشه راه‌حل‌های دیگه، به جز مراجعه به دوست پیدا کردم. یه کم سخت‌تر بودن، ولی قوی‌ترم کردن. باحاله این‌طوری هم. حتی یاد گرفتم خوش‌گذرونی‌هام رو هم تنهایی برگزار کنم.

 

[peugeot5]

اتفاقا من دارم به این قضیه‌ی هیچی دوست صمیمی نداشته باشی میرسم
کلا هر کی اطرافم بوده برام ضرر داشته
سو استفاده کرده
همه به فکر منافع خودشون هستن

من 16-17 سالگی فهمیدم رفیق همش دنبال پول و منافع خودشه
مثلا من یه هوندا 125 داشتم رفیقم میرفت با کسی که ماشین داشت
یا مثلا میرفت با کسی که خرجش میکرد.همونجا فهمیدم چی به چیه
الانم رفیق صمیمی ندارم.با خیلیا سلام و علیک دارم و پیششون اعتبار دارم ولی رفیق صمیمی ندارم
خیلی به نفعم شد که زود فهمیدم رفیق و رفیق بازی فایده نداره.فقط پول

 

[nima_00989166]

من همیشه دوس داشتم یه دوست صمیمی که مثل برادرم باشه داشته باشم. کسی که بتونم پیش‌بینیش کنم و راحت اعتماد کنم بهش. ولی هنوز پیداش نکردم. هرچند رو انداختن به برادر واقعی رو هم تجربه نکردم.

شایدم به خاطر این چنین دوستی نداشتم، چون حس می‌کردم نمی‌تونم خودم مثل یه دوست ناب، تو مواقع اضطراری به داد کسی برسم و احساس شرمندگی و بی‌ارزش بودن بهم دست بده. شاید هم تجربه‌ی مثبتی از نزدیک شدن به آدما نداشتم.

راستش من جفت زندگیم رو هم هنوز پیدا نکردم. شاید به خاطر این باشه که از کلیشه و استاندارد روابط خوشم نمی‌آد و حس زنجیر شدن به یه نفر رو فعلاً ترجیح نمی‌دم. نه که نخوام ازدواج کنم. من تجربه‌ی ۱ طلاق رو دارم.

من کل زندگیم رو این‌طوری سپری کردم و هنوز به مشکلی نخوردم که نتونم خودم حلش کنم. نه این‌که دوستی نداشته باشم و یه درون‌گرای خونه‌نشین باشم. آدمای زیادی رو دیدم و رفت و آمد هم داشتم با هر قشری. با خیلیاشون هم‌خونه یا همکار بودم. شوخی می‌کردیم یا برای تفریح بیرون می‌رفتیم. ولی با هیچ‌کدوم جیک تو جیک نبودم. بعد از تموم شدن دورانی که کنارشون بودم، دونه دونه حذف شدن. چون من اصلاً دوس ندارم به کسی زنگ بزنم و حالش رو بپرسم‌. اگرم کسی زنگ بزنه، خوشحال می‌شم. ولی جدی نمی‌گیرمش. مکالمه رو خیلی دوستانه و خوشحال انجام می‌دم که حس خوبی به طرف بدم. ولی تهش فراموشش می‌کنم. مثل تمام اون N نفری که تا الان فراموش کردم. حتی اسماشونو یادم نمی‌آد. وقتی تو خیابون یکی‌شونو می‌بینم برای صدا کردن کسی که اسمش یادم رفته، بهش می‌گم "مشتی".

همیشه راه‌حل‌های دیگه، به جز مراجعه به دوست پیدا کردم. یه کم سخت‌تر بودن، ولی قوی‌ترم کردن. باحاله این‌طوری هم. حتی یاد گرفتم خوش‌گذرونی‌هام رو هم تنهایی برگزار کنم.

من 16-17 سالگی فهمیدم رفیق همش دنبال پول و منافع خودشه
مثلا من یه هوندا 125 داشتم رفیقم میرفت با کسی که ماشین داشت
یا مثلا میرفت با کسی که خرجش میکرد.همونجا فهمیدم چی به چیه
الانم رفیق صمیمی ندارم.با خیلیا سلام و علیک دارم و پیششون اعتبار دارم ولی رفیق صمیمی ندارم
خیلی به نفعم شد که زود فهمیدم رفیق و رفیق بازی فایده نداره.فقط پول

من دوست خوب زیاد داشتم..
یکی از عوامل بدست آوردن دوست خوب اینه که شروع کننده خوبی باشی..و کلا لارج باشی برای گام اول دوستی.. خیلی ها هم پشت پا میزنن.. رکب میزنن..خدمت یا محبتی که کردی رو از روی زرنگی خودشون می بینن..ولی بالاخره یه کسایی میمونن و اونا هم سیگنال متقابل میدن..

اینقدر پیش اومده دوستان بی خبر بیان دنبالم بریم جایی به خرج خودشون..
عید چند روزی خونه تنها بودم یکی از بچه ها مدام
از خونه غذا میاورد.. آب شنگولی خوابونده خودشو میاورد..
خلاصه تو نیکی کن و به دریا انداز..

 

[Benchmarker]

من همیشه دوس داشتم یه دوست صمیمی که مثل برادرم باشه داشته باشم. کسی که بتونم پیش‌بینیش کنم و راحت اعتماد کنم بهش. ولی هنوز پیداش نکردم. هرچند رو انداختن به برادر واقعی رو هم تجربه نکردم.

شایدم به خاطر این چنین دوستی نداشتم، چون حس می‌کردم نمی‌تونم خودم مثل یه دوست ناب، تو مواقع اضطراری به داد کسی برسم و احساس شرمندگی و بی‌ارزش بودن بهم دست بده. شاید هم تجربه‌ی مثبتی از نزدیک شدن به آدما نداشتم.

راستش من جفت زندگیم رو هم هنوز پیدا نکردم. شاید به خاطر این باشه که از کلیشه و استاندارد روابط خوشم نمی‌آد و حس زنجیر شدن به یه نفر رو فعلاً ترجیح نمی‌دم. نه که نخوام ازدواج کنم. من تجربه‌ی ۱ طلاق رو دارم.

من کل زندگیم رو این‌طوری سپری کردم و هنوز به مشکلی نخوردم که نتونم خودم حلش کنم. نه این‌که دوستی نداشته باشم و یه درون‌گرای خونه‌نشین باشم. آدمای زیادی رو دیدم و رفت و آمد هم داشتم با هر قشری. با خیلیاشون هم‌خونه یا همکار بودم. شوخی می‌کردیم یا برای تفریح بیرون می‌رفتیم. ولی با هیچ‌کدوم جیک تو جیک نبودم. بعد از تموم شدن دورانی که کنارشون بودم، دونه دونه حذف شدن. چون من اصلاً دوس ندارم به کسی زنگ بزنم و حالش رو بپرسم‌. اگرم کسی زنگ بزنه، خوشحال می‌شم. ولی جدی نمی‌گیرمش. مکالمه رو خیلی دوستانه و خوشحال انجام می‌دم که حس خوبی به طرف بدم. ولی تهش فراموشش می‌کنم. مثل تمام اون N نفری که تا الان فراموش کردم. حتی اسماشونو یادم نمی‌آد. وقتی تو خیابون یکی‌شونو می‌بینم برای صدا کردن کسی که اسمش یادم رفته، بهش می‌گم "مشتی".

همیشه راه‌حل‌های دیگه، به جز مراجعه به دوست پیدا کردم. یه کم سخت‌تر بودن، ولی قوی‌ترم کردن. باحاله این‌طوری هم. حتی یاد گرفتم خوش‌گذرونی‌هام رو هم تنهایی برگزار کنم.

من از اول دوستام عالی بودن بهترین دوران زندگیم همون نوجوونی جوونی بود که کلی خوشگذروندیم با رفقا دوست که فراوون داشتم دوست صمیمی هم 3-4 تا داشتم کلا اون دوره رفیق بازی رو به بهترین شکل ممکن گذروندم
با گذشت زمان و بالاتر رفتن سن دیگه ادم اون حس رفیق بازی رو نداره دوستاشم همه درگیر ازدواج و زن و بچه میشن و ارتباطات خیلی کمتر میشه و دیگه هیچوقت مثل سابق نمیشه اگر تا الان دوست صمیمی نداشتی دیگه هم نخواهی داشت کلا یه دوره ست که بنا به شرایط باید درست طی بشه
من یه دوستی داشتم دوره دبیرستان خیلی با هم جور بودیم اینا رفتن اصفهان دیگه خبر ندارم ازش یه موقع اسم و فامیلشو سرچ میکنم تو اینستا اما پیداش نمیکنم
دوره ما هم ادما از نظر مرام و اخلاق بهتر بودن الان نسل جدید توجه میکنم همه منفعتی هستند دوره قبل ما دوره پدرانمون از ما هم بهتر بوده کلا نسل به نسل دوستی ها ابکی تر میشه