خاطرات تلخ و شیرین از دوران مدرسه

[ali_klassic]

کلاس سوم که بودم داشتم تو حیاط چرخ میزدم . ییهو یه دست سنگین خورد پس کلم. شوکه شدم. جاتون خالی ناظم بود ، و تا دفتر با پس گردنی و لگد منو همراهی کرد
-گفتم :آقا برا چی میزنی مگه چیکار کر...
- با کمال لطافت گفت : خفه شو #$%#$%#$5

رسیدیم دفتر یه پسره بود سرشو بسته بودن ، صورتشم خونی بود گریه میکرد.
- ناظمه بهش گفت همینه؟
- پسره گفت : نه آقا این نیست
- بعد ناظمه به من گفت : برو تو حیاط ، میدونستم تو پسر خوبی هستی!

عجب ناظمی ... من از این جور آدما خیلی بدم میاد

من یه خاطره دارم که بیشتر به سوتی شبیهه تا خاطره
سال دوم دبیرستان یه معلم دینی و قرآن داشتیم که فامیلیشو یادم نمیاد!اوایل سال تو صحبتاش یه جا میخواست مثالی برامون بزنه .اولش گفت: مثلا من نوعی و...
من تا آخر سال فکر میکردم فامیلیش نوعیه!

چی میگی خودت میفهمی ؟؟

 

[HAMSADE]

هیچوقت اسم معلما و کلا اسم هیچکس رو تو مدرسه یادم نمیموند
از زمان دبستان هم همش بیرون کلاس بودم یا در حال تنبیه شدن (نه تکلیف انجام میدادم خیلی هم شر و شلوغ بودم)
یه بارم تو سوم دبستان سال بعدش از دست ما اون دبستان گفت اقا جون کلا ما سال 4 م تحصیلی نداریم ( منم باور کردم) ما هم مجبور شدیم بریم یه جا دیگه که اونجا رم اباد کردیم

 

[Hell-Golden]

یه بار تو دانشگاه واحد کامپیوتر داشتیم
هر دونفر سر یه سیستم بودیم و کار میکردیم
یه روز استاد داشت یه برنامه ای رو بهمون یاد میداد و مثلا میگفت گزینه قرمز رنگ رو بزنید.نفر همراه من یه رنگی رو که اصلا ربطی به قرمز نداشت(مثلا آبی فیروزه ای) رو میزد
استاد دوباره میگفت حالا گزینه بنفش رنگ رو انتخاب کنید.اون دوباره یه رنگ نامربوط دیگه ای رو میزد
وقتی بهش اعتراض میکردم که چرا آبی رو جای قرمز زدی.بهم گفت: این کجاش ابیه.این قرمزه!!
و در جواب اعتراض من همش میگفت تو اشتباه میکنی و من درست میگم
من همینجوری هاج و واج بهش نگاه میکردم و اونم با اعتماد به نفس کامل و قیافه حق به جانب گزینه های نامربوط رو میزد
اخر کلاس بچه ها بهم گفتند طرف بیماری کور رنگی داره و سیاه و سفید میبینه!
اما برام جالب بود که چرا با این وجود با اون اعتماد به نفس گزینه هارو میزد

چی میگی خودت میفهمی ؟؟

یکم فکر کنی متوجه میشی دی:

 

[ali_klassic]

جو گرفتدت

در این قسمت خاطرات دوران مدرستون رو تعریف کنید.

 

[mirbest32]

سال دوم راهنمایی بودیم، یه معلم حرفه و فن داشتیم که خیلی بداخلاق بود و دست بزن خیلی خوبی هم داشت (این شخصیت اول)
یه دوست خیلی عزیز هم داشتیم که تو کار نقاشی و انیمیشن و این حرفا بود، همیشه یه گونی خودکار و مداد تو کیفش داشت، کلا هر کی خودکار نداشت از این میگرفت، می تونست راحت کل کلاسو ساپورت کنه:دی (اینم شخصیت دوم)

آقا ما تو نیمکت آخر نشسته بودیم و داشتیم حرف می زدیم که معلمه یهو گفت محمدی تو بلند شو، بعدش پرسید الان من چی گفتم، من هم آتیشش زدم مو به مو از خودشم بهتر بهش تحویل دادم، گفت خیلی خب
5 دقیقه بعد دوباره داشتیم حرف می زدیم که دیگه اومده به قصد جونمون اول با یه پس گردنی منو از محور نیمکت خارج کرد بعدش اومد اون رفیق انیماتوره ما رو بزنه طرف کیفش افتاد همه خودکاراش پخش زمین شدند
من اون ور واستاده بودم اومد سراغ من که دیگه ضربات نهایی رو وارد کنه و از کلاس پرتم کنه بیرون...آقا اومد طرف ما پاش رفت رو این خودکارا با پس کله خورد زمین...یعنی به شدتی خورد که اشک تو چشماش جمع شده بود:دی
کلاس ترکید اون لحظه، حتی بچه های جلو نشین کلاس که به حسابی سوگلی معلم هم بودند نتونستد جلو خندشون رو بگیرن....آقایی که شما باشین این ما رو می زد، ما می خندیدم، منو هر چی میزد من فقط قهقهه میزدم، یعنی هیچ کتکی اونقدر بهم حال نداده بود به خدا قسم
طرف دید دیگه چاره ای نداره به حالت قهر از کلاس خارج شد...هی چه دورانی بود

 

[Hamid2day]

ترس از خواب موندن