در آغاز مطلبی که به توضیح “پوشاک هوشمند” به عنوان یکی از حوزههای کاربردی اینترنت اشیاء پرداخته بودم، پنج حوزه برجسته و متداول مورد توجه متخصصان، پوشاک، خانه، شهر، محیط زیست، و سازمان هوشمند برشمرده شد. در ادامه، به معرفی خانه هوشمند میپردازم.
خانه هوشمند
خانه هوشمند، بخشی از مجموعه ساختمان هوشمند و استمرار پیشرفتهایی است که از چندین دهه پیش، در زمینه ساخت خانه هایی با امکانات خودکار و بینیاز از کنترل انسانی، صورت گرفته است. از جمله امکانات مورد توجه متخصصان، سیستم روشنایی، سیستم حرارتی-برودتی و تهویه هوا، لوازم خانگی، و سیستم ایمنی-امنیتی است. خانههای هوشمند امروزی شامل کلیدها و حسگرهای متصل به یک هسته مرکزی هستند که از طریق برنامه کاربری قابل نصب روی گوشی موبایل هوشمند یا قابل دسترسی از طریق شبکه (مثلا اینترنت)، کنترل میشوند. بازار خانههای هوشمند در حال رشد است و ارزش آن تا سال ۲۰۲۰، بیش از ۱۰ میلیارد دلار برآورد شده است.
تاریخچه
سرآغاز مسیری که امروزه به خانههای هوشمند رسیده است، دستگاههای جایگزین انسان بود؛ انواع لوازم خانگی گازی یا برقی، مانند ماشین لباسشویی (۱۹۰۴)، آبگرمکن (۱۸۸۹)، یخچال، چرخ خیاطی، ماشین ظرفشویی، و ماشین رختخشککن که در پی شکلگیری شبکههای توزیع برق در سالهای ۱۹۰۰ تولید و عرضه شدند، نمونه هایی از گامهای نخست هستند. نخستین فناوری شبکه خانه خودکار، با نام X10، در سال ۱۹۷۵ ابداع شد و هنوز هم متداولترین فناوری موجود است. بنا بر آمارهای موجود، تا سال ۲۰۱۲، ۱٫۵ میلیون خانه در آمریکا مجهز به سیستمهای خودکار شدهاند.
حوزه عمل
خانه های هوشمند امروزی، مجهز به مجموعهای از حسگرها و کلیدها و تجهیزات الکترونیکی هستند که نظارت از دور امکانات و تاسیسات خانه را ممکن کرده اند؛ با توجه به داغی موضوع انرژی در جهان، کنترل تاسیسات حرارتی، برودتی، و تهویه هوا، و سیستم روشنایی منزل در اولویت قرار دارد. یکپارچگی با شبکه سراسری توزیع برق و کنتورهای هوشمند به منظور به کار انداختن برخی لوازم خانگی، مانند ماشین لباسشویی، در ساعتهای افت مصرف، ارزانی تعرفه، یا استفاده از برق حاصل از پنلهای خورشیدی خانگی هنگام اوج تابش خورشید، از دیگر اولویتهای این بخش است.
از سوی دیگر، اولویت ساکنان، امنیت و ایمنی است؛ سیستم امنیتی مجهز به دوربینهای مداربسته و انواع قفلهای مرکزی برای تمام درها و پنجرهها که قابل مشاهده و تنظیم از طریق گوشی موبایل هوشمند یا اینترنت هستند، در کنار حسگرهای نشت آب و گاز، دود، یا مونوکسید کربن، و همچنین سیستمهای موقعیتیابی داخلی، اسباب آسایش ساکنان را فراهم میآورند. علاوه بر افراد عادی، توجه ویژه ای به سالمندان و ناتوانان نیز شده است؛ این افراد به جای نقل مکان به آسایشگاه یا بیمارستان، گزینه تامین راحتی و ایمنی در منزل را مطلوب میدانند. خانه های هوشمند، طیف متنوعی از امکانات مخصوص کهنسالان و بیماران را دارند.
منبع: iott.ir
خانه هوشمند
خانه هوشمند، بخشی از مجموعه ساختمان هوشمند و استمرار پیشرفتهایی است که از چندین دهه پیش، در زمینه ساخت خانه هایی با امکانات خودکار و بینیاز از کنترل انسانی، صورت گرفته است. از جمله امکانات مورد توجه متخصصان، سیستم روشنایی، سیستم حرارتی-برودتی و تهویه هوا، لوازم خانگی، و سیستم ایمنی-امنیتی است. خانههای هوشمند امروزی شامل کلیدها و حسگرهای متصل به یک هسته مرکزی هستند که از طریق برنامه کاربری قابل نصب روی گوشی موبایل هوشمند یا قابل دسترسی از طریق شبکه (مثلا اینترنت)، کنترل میشوند. بازار خانههای هوشمند در حال رشد است و ارزش آن تا سال ۲۰۲۰، بیش از ۱۰ میلیارد دلار برآورد شده است.
تاریخچه
سرآغاز مسیری که امروزه به خانههای هوشمند رسیده است، دستگاههای جایگزین انسان بود؛ انواع لوازم خانگی گازی یا برقی، مانند ماشین لباسشویی (۱۹۰۴)، آبگرمکن (۱۸۸۹)، یخچال، چرخ خیاطی، ماشین ظرفشویی، و ماشین رختخشککن که در پی شکلگیری شبکههای توزیع برق در سالهای ۱۹۰۰ تولید و عرضه شدند، نمونه هایی از گامهای نخست هستند. نخستین فناوری شبکه خانه خودکار، با نام X10، در سال ۱۹۷۵ ابداع شد و هنوز هم متداولترین فناوری موجود است. بنا بر آمارهای موجود، تا سال ۲۰۱۲، ۱٫۵ میلیون خانه در آمریکا مجهز به سیستمهای خودکار شدهاند.
حوزه عمل
خانه های هوشمند امروزی، مجهز به مجموعهای از حسگرها و کلیدها و تجهیزات الکترونیکی هستند که نظارت از دور امکانات و تاسیسات خانه را ممکن کرده اند؛ با توجه به داغی موضوع انرژی در جهان، کنترل تاسیسات حرارتی، برودتی، و تهویه هوا، و سیستم روشنایی منزل در اولویت قرار دارد. یکپارچگی با شبکه سراسری توزیع برق و کنتورهای هوشمند به منظور به کار انداختن برخی لوازم خانگی، مانند ماشین لباسشویی، در ساعتهای افت مصرف، ارزانی تعرفه، یا استفاده از برق حاصل از پنلهای خورشیدی خانگی هنگام اوج تابش خورشید، از دیگر اولویتهای این بخش است.
از سوی دیگر، اولویت ساکنان، امنیت و ایمنی است؛ سیستم امنیتی مجهز به دوربینهای مداربسته و انواع قفلهای مرکزی برای تمام درها و پنجرهها که قابل مشاهده و تنظیم از طریق گوشی موبایل هوشمند یا اینترنت هستند، در کنار حسگرهای نشت آب و گاز، دود، یا مونوکسید کربن، و همچنین سیستمهای موقعیتیابی داخلی، اسباب آسایش ساکنان را فراهم میآورند. علاوه بر افراد عادی، توجه ویژه ای به سالمندان و ناتوانان نیز شده است؛ این افراد به جای نقل مکان به آسایشگاه یا بیمارستان، گزینه تامین راحتی و ایمنی در منزل را مطلوب میدانند. خانه های هوشمند، طیف متنوعی از امکانات مخصوص کهنسالان و بیماران را دارند.
منبع: iott.ir
