برگزیده های پرشین تولز

صورت‎های مالی چیست؟

jeyran1397

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
5 آگوست 2018
نوشته‌ها
32
لایک‌ها
1
سن
31
نتیجه فعالیت یک شرکت در یک دوره زمانی خاص در گزارش هایی ارائه می شود که به آنها “صورت های مالی” گفته می شود. این گزارش ها دارای چهارچوب و شکل خاصی می باشند که برای تهیه آن ها باید اصول حسابداری و استانداردهای مربوطه رعایت شود تا دقیق ترین و جامع ترین گزارشات درباره وضعیت و فعالیت شرکت ارائه گردد.
صورتهای مالی اساسی کدامند؟
مهمترین صورت های مالی که به آن ها “صورت های مالی اساسی” نیز گفته می شود عبارتند از:
ترازنامه
صورت سود و زیان
صورت سود و زیان جامع
صورت جریان وجوه نقد
در این مقاله به توضیح مختصری درباره هر یک از موارد فوق می پردازیم و در آینده توضیحات کامل و تشریحی را درباره صورت های مالی طی مقالات و محصولات دیگر ارائه خواهیم داد.

۱- ترازنامه:
ترازنامه یا بیلان وضعیت مالی یک شرکت یا شخص را در یک زمان مشخص نشان می‌دهد. در بخش های مختلف ترازنامه سه گروه دارایی، بدهی و سرمایه مشخص می‌گردد. ترازنامه به زبان ساده مشخص می‌نماید که یک موسسه چه میزان دارایی، بدهی و سرمایه دارد.
توضیحات کامل درباره ترازنامه را می توانید از اینجا مطالعه کنید.
۲- صورت سود و زیان:
صورت سود و زیان، نتیجه فعالیت یک شرکت را با نمایش میزان درآمد و هزینه و سود یا زیان هر شرکت در یک دوره مشخص زمانی نمایش می دهد.
گزارش سود و زیان به دو روش یک و دو مرحله ای تهیه می شود. در روش تک مرحله ای ابتدا کلیه درآمد ها و در ادامه کلیه هزینه ها در زیر آنها آورده می شود و در نهایت از تفاضل آنها، سود یا زیان قبل از کسر مالیات نمایش داده می شود. در روش دو مرحله ای، ابتدا درآمدهای عملیاتی و سپس هزینه های عملیاتی در زیر آن ها آورده می شود سپس از تفاضل این دو سود یا زیان ناویژه به دست می آید. در مرحله بعد درآمدهای غیر عملیاتی و هزینه های غیر عملیاتی آورده می شود که نتیجه تفاضل این مرحله و مرحله قبل به سود و زیان قبل از کسر مالیات می رسیم.
۳- صورت سود و زیان جامع:
گزارشی که کلیه تغیرات افزایشی یا کاهشی ناشی از درآمد ها یا هزینه ها اعم از تحقق یافته و یا تحقق نیافته را طی دوره مالی رانشان دهد صورت سود و زیان جامع نامیده می شود.
صورت سود و زیان جامع باید موارد زیر را به ترتیب نشان دهد :
الف – سود یا زیان خالص دوره طبق صورت سود و زیان
ب – سایر درآمدها و هزینه های شناسایی شده به تفکیک
نمونه هایی از این قبیل درآمدها و هزینه ها عبارتند از :
درآمدها و هزینه های ناشی از تجدید ارزیابی داراییهای ثابت مشهود
مبلغ تجدید ارزیابی سرمایه گذاریها که تحت عنوان دارایی غیرجاری طبقه بندی می شوند.
تمامی تفاوتهای تسعیر ارز حاصله در واحدهای مستقل خارجی
درآمدها و هزینه هایی که طبق استانداردهای حسابداری و به استناد قوانین مستقیما در حقوق صاحبان سرمایه منظور می گردد.
۴- صورت جریان وجوه نقد:
صورت جریان وجوه نقد گزارشی است که تغییرات در وجه نقد موسسه یا شرکت را که ناشی از فعالیت های عملیاتی، سرمایه گذاری و تامین مالی در یک دوره زمانی است نمایش می دهد.
فعالیتهای عملیاتی به فعالیتهای اصلی درآمد شرکت مرتبط است. عموما جریان های نقدی ناشی از فعالیتهای عملیاتی اثرات نقدی مبادلات و رومدادهای اقتصادی هستند که در تعیین سود عملیاتی لحاظ می شوند.
فعالیتهای سرمایه گذاری شامل اعطای وام و وصولیهای اقساط آن ، خرید و فروش دارائیهای ثابتی که انتظار میرود سالها برای شرکت درآمد کسب نمایند و خرید و فروش اوراق بهادار می باشد.
فعالیتهای تامین مالی نیز شامل استقراض وجه نقد از اعتبار دهندگان و باز پرداخت مبالغ استقراض شده و دریافت منابع از مالکان و بازگشت سرمایه گذاری آنها می باشد.

بیشتر مطالعه کنید ------> نرم افزار صورت مالی
 
Last edited:

shabakemafilm

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
27 می 2017
نوشته‌ها
24
لایک‌ها
1
سن
37
سرمایه مالی(تامین مالی):

سرمایه مالی از موضوعاتی است که در بحث راه‌اندازی هر سرمایه‌گذاری جدید مطرح می‌شود. سرمایه مالی سرمایه ایست که بانک‌ها در اختیار دارند و صاحبان صنایع آنرا بکار می‌برند.(تامین مالی جمعی)

بحث تامین مالی به خصوص در کشورهای در حال توسعه از اهمیت دو چندانی برخوردار است؛ کشورهای در حال توسعه به منظور پیشرفت در عرصه‌های مختلف اقتصادی نیاز به منابع مالی فراوان دارند. در این کشورها برخی از پروژه‌ها را با تامین مالی داخلی می‌توان انجام داد اما در پروژه‌های مهم و زیرساختی مورد نیاز کشور که امکان تامین منابع کامل آن توسط دولت فراهم نیست مانند پروژه‌های نفتی، گازی، پتروشیمی و بسیاری از صنایع دیگر برای توسعه زیر ساخت‌ها برخورداری از منابع خارجی بسیار جدی است. دستورالعمل تامین مالی جمعی

انواع روش‌های تامین مالی:

انواع تامین مالی شامل دریافت وام کوتاه یا بلند مدت ٬ مشارکت در سرمایه گذاری٬ سرمایه گذاری به شرط خرید محصول٬ فروش سهام شرکت یا صدور اوراق قرضه (البته دو روش آخر برای شرکتهای بزرگ مقدور است )و غیره انجام می گیرد.تامین مالی پروژه‌ها چه مربوط به بخش دولتی باشد و چه بخش خصوصی یا از طریق منابع داخل کشور صورت می‌گیرد یا از طریق جذب منابع خارجی. در هر کدام از این روش‌ها گزینه‌های مختلفی وجود دارد که کارفرمای پروژه با توجه به نیاز خود از یکی از این دو روش پروژه خود را تامین مالی می‌کند. در ادامه هر کدام از این روش‌ها به تفصیل بررسی می‌شود.

انواع روش‌های تامین مالی داخلی:

روش‌های تامین مالی داخلی در دو گروه تامین مالی کوتاه‌مدت و بلندمدت مورد مطالعه قرار می‌گیرد. تامین مالی کوتاه مدت برای پشتیبانی سرمایه‌گذاری موقت در دارایی‌های جاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تامین مالی جمعی در تامین مالی جمعی در ایران


روش‌های تامین منابع مالی کوتاه مدت:

اعتبار تجاری: دریافت کالا و پرداخت وجه آن با فاصله زمان

وام‌های بانکی: دریافت وجوه مورد نیاز از بانک‌ها

وام‌های موسسات مالی تجاری: دریافت وجوه مورد نیاز از موسسات مالی

صدور اسناد تجاری: اوراق بهادار قابل مبادله که توسط واحدهای اقتصادی به سایر واحدها، بانک ها یا موسسات مالی فروخته می‌شود.

ابزارهای ویژه تامین مالی بلندمدت(تامین مالی جمعی خیریه)

ابزارهای ویژه تامین مالی تامین مالی بلندمدت عبارت است از:

الف- سهام عادی: دارایی مالی است که بیانگر مالکیت در یک شرکت است

ب- سهام ممتاز: اوراق بهادار دارای سود ثابت و معین

ج- اوراق قرضه: اخذ وام در قبال صدور اوراق بهادار با نرخ بهره مشخص

د- اوراق مشارکت(انواع تامین مالی)

ه- اوراق بهادار قابل تبدیل به اوراق مشارکت یا اوراق قرضه:

اوراقی است که سود معین دارد و صادرکننده اوراق قرضه متعهد می‌شود اصل پول و سود را در تاریخ معین پرداخت کند. این اوراق چند کوپن سود دارند که مثلاً هر سه ماه یکبار باید به بانک عامل مراجعه کرد و با تحویل آن بخشی از سود را دریافت کرد.

انواع روش‌های تامین مالی خارجی:

بحث تأمین منابع مالی مورد نیاز پروژه ها از مباحث اصلی انجام پروژه‌ها است. در این میان موضوع جذب منابع مالی خارجی راهکاری مورد توجه برای تأمین مالی پروژه‌های با حجم مالی بالا می‌باشد. در کشوری مانند ایران که نیاز به ساختارهای زیر بنایی دارد، جذب منابع مالی خارجی امری بسیار ضروری است. آنچه به کشورها در جذب منابع خارجی کمک می‌کند وجود ثبات و امنیت در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، قوانین و مقررات و عوامل و زمینه های مورد توجه هر صنعت و کشور برای جذب منابع خارجی می‌باشد. تأمین مالی می‌تواند در حالت کلی به دو شکل استقراض از بانک‌های خارجی یا موسسات مالی بین‌المللی یا به شکل سرمایه‌گذاری خارجی باشد. در ادامه روش‌های مختلف تأمین مالی خارجی بررسی می‌شود.

ابزار تامین مالی

روش‌های قرضی(استقراضی):

در روش‌های استقراضی کشور سرمایه‌پذیر وامی را از کشور یا موسسه وام‌دهنده دریافت میکند و مکلف است که در سررسیدهای مقرر اقساط را بپردازد. در این نوع روش‌ها کشور یا موسسه وام‌دهنده هیچ‌گونه ریسکی را نمی‌پذیرد و تمام ریسک‌ها متوجه وام‌گیرنده است؛ روش‌های قرضی که می‌توان از آنها به عنوان وام نام برد عمدتاً با تضمین بازپرداخت همراه می‌باشند وجه مشخصه این روش‌ها آن است که بازپرداخت منابع مالی از سوی دولت یا بانک‌های تجاری تضمین می‌شود. به عبارت دیگر ریسک برگشت سرمایه متوجه سرمایه‌گذار یا تامین کننده منابع مالی نیست و دریافت کننده منابع مالی از طریق ضامن که همان دولت یا بانک تجاری می‌باشد، ضمانت نامه‌ای مبنی بر تعهد بازپرداخت منابع در سررسید یا تعهد جبران خسارت بر اثر قصور دریافت کننده منابع به تامین کننده منابع مالی ارائه میکند. کلیه وام‌های تضمینی خارجی، تسهیلات اعتباری و فاینانس و ... که توسط بانک‌های بین‌المللی، سازمان‌های پولی و مالی غیر بانکی، بانک جهانی، بانک‌های توسعه‌ای و منطقه‌ای مانند توسعه اسلامی، سایر موسسات مالی و حتی دولت‌ها ایجاد می‌شود، در این طبقه‌بندی جای می‌گیرند. منابع مالی موضوع این طبقه‌بندی بخاطر تضمینی که بر آن مترتب است در تراز پرداخت‌های کشور به عنوان بدهی دولت و سیستم بانکی تلقی می‌شوند.

فاینانس

یوزانس

خطوط اعتباری

وام‌های بین‌المللی

سایر روش‌ها عبارتند از

BOT ساخت، بهره‌برداری، واگذاری

BOO ساخت، بهره‌برداری، مالکیت

BLT ساخت، اجاره، انتقال

BLO ساخت، اجاره، بهره‌برداری

DBOM طراحی، ساخت، بهره‌برداری، نگهداری

ROT احیاء، بهره‌برداری، انتقال

ROO احیا، بهره‌برداری، مالکیت

روش‌های غیر قرضی (سرمایه‌گذاری):

در روش‌های غیر قرضی برگشت اصل و سود از سوی سیستم بانکی و یا دولت تضمین نمی‌شود و ریسک برگشت سرمایه و منابع به عهده سرمایه‌گذار است. روش‌های غیر قرضی همان روشهای سرمایه‌گذاری هستند. در روش سرمایه‌گذاری تامین کننده منابع مالی (سرمایه‌گذار) با قبول ریسک ناشی از به کارگیری منابع مالی در فعالیت یا طرح مورد نظر، برگشت اصل و سود منابع سرمایه‌گذاری شده را از عملکرد اقتصادی طرح انتظار دارد. کتاب تامین مالی جمعی

تامین مالی از هر منبعی و از هر روشی موجب بدهكار شدن شركت به اعضای خارج از آن می شود . البته لازم است به این نكته توجه شود كه بدهكار بودن تا نسبت مناسبی از سرمایه شركت معمولاً یك مزیت برای آن شركت محسوب می شود . هر چه میزان نرخ بازده مورد نظر بدهكاران خارج از شركت كمتر باشد٬ بدهی شركت كمتر خواهد بود . برای اینكه این نرخ بازده در حد معقول و نه خیلی زیاد باشد ٬ صاحب سرمایه باید نسبت به برآورده شدن حداقل سود مورد نظر خود مطمئن باشد . این سطح اطمینان به عنوان ریسك شناخته می شود . هرچه ریسك شركت كمتر باشد٬ نرخ بازده مورد انتظار وام دهنده یا سرمایه گذار كمتر می شود . در بهترین شرایط این نرخ 2 تا 3 درصد بیشتر از اوراق قرضه دولت در آن مقطع زمانی است . البته صندوقهای حمایتی و سرمایه گذاری ریسك پذیر با نرخهای پایین تر نیز اقدام به اعطای وام می كنند . برای مثال صندوقهای سرمایه گذاری ریسك پذیر با اعطای سرمایه های زمانبندی شده به فرد كارآفرین از او حمایت می كنند و در صورت شكست طرح تقاضای ضرر و زیان یا هزینه های انجام گرفته تا آن مقطع را نمی كنند . خوشبختانه در كشور ما این صندوقها در مراحل اولیه فعالیت خود هستند . لیست صندوقهای حمایتی و منابع مختلف تامین مالی در بانك اطلاعاتی موجود است و حوزه كار آنها نیز معرفی شده است


تامین مالی در بنگاه های کوچک و متوسط:

دسترسی به دارایی مالی برای بنگاه های کوچک و متوسط بسیار دشوار است ونهادهای مالی و قانونی نقش مهمی در رابطه با این محدودیت بازی می کنند.


منابع سرمایه ای برای آن ها شامل:

در آمد تقسیم نشده، پذیره نویسی داخلی

بانک ها

فروش سهام، دارایی خالص

اعتبار تجاری ، کارت اعتباری ، توسعه پذیره نویسی ، اجاره داری

سهم شرکت از دارایی خارجی

حدود 1/4 بنگاه های کوچک بیش از 10 % منابع مالی خود رااز اعتبارات تجاری به دست می آورند. حدود 40 % آنهاسهم کسانی از بانک های تجاری محلی به دست می آورند. در واقع بنگاه های کوچک و متوسط از دارایی خارجی به خصوص دارایی بانک استفاده کمتری می کنند. این بنگاه ها بیشتر از همه از پشتیبانی حق مالکیت بر حسب دستیابی به منابع رسمی داراییهای خارجی به خصوص دارایی بانک سود می برند.

منابع داخلی تامین مالی:

سود انباشته : در مراحل ÷سین تامین مالی نظیر مرحله جوانی ، رشد یا بلوغ . شرکتها می توانند از منابع داخلی سود انباشته برای تامین مالی استفاده کنند.که یکی از کم هزینه ترین منابع تامین مالی است.

عاملیت حسابهای دریافتی و کارت های اعتباری :یک کسب و کار کوچک می تواندحساب های دریافتی خود را یکجا به یک عامل بفروشد.

اجاره به جای تملیک یا اجاره ( لیزینگ )

منابع تامین مالی از طریق بدهی و قرض

شامل مبالغی است که مالکان استقراض کرده و باید به همراه بهره آن را باز پرداخت کنند.اکرچه به کارآفرین این امکان را می دهد که مالکیت کامل شرکت را در اختیار بگیرد اما او باید بدهی ایجاد شده در ترازنامه را تعهد کند.هزینه های تامین مالی از طریق استقراض اغلب پایین تر از تامین مالی از طریق سهام بوده است .چنین شخصی به سرعت بادامنه گسترده ای از گزینه های اعتباری روبرو می شود. از جمله :

بانکهای تجاری و وامهای کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت : مالکین کسب و کار بانک ها را به عنوان اولین قرض دهندگان در نظر دارند. بانک ها اغلب محافظه کارانه عمل می کنند و ترجیح می دهند که وامها را به شرکتهای در حال فعالیت اعطا کنند نه نوپای با ریسک بالا.وام های کوتاه مدت که برای کمتر از یکسال در نظر گرفته شده اند،رایجترین نوع وام های اعطا شده به بنگاه های کوچک و متوسط اند .

خط های اعتباری و اعتبارات اسنادی : یک خط اعتباری به منظور حفظ جریان نقدی مثبت، وجوه کوتاه مدتی را به شرکت ارائه می کند.سپس هنگامی که شرکت توانست مبالغ مورد نظر را به دست آورد، این وام بازپرداخت می گردد.مزیت این راه آن است که تازمانی که وجوه باز پس گرفته نشود، بهره ای به آن تعلق نمی گیردو هنگام نیاز به جریان نقد این خط فوراً در دسترس قرار می گیرد.

اعتبار تجاری و عرضه کنندگان تجهیزات : فروشندگان و عرضه کنندگان معمولاً مواد اولیه و قطعات شرکت ها را به مدت 30 تا 90 روز یا بیشتر با نرخ بهره معین تامین مالی می کنند. بیشتر فروشندگان تجهیزات با ارائه تسهیلات خرید ، مالکان کسب و کارها را تشویق می کنند تا تجهیزات مورد نیازشان رات از آنان خریداری کنند. این روش تا حدود زیادی مشابه اعتبار تجاری است.

مؤسسات مالی و اعتباری و شرکت های بیمه : تخصص مؤسسات وام و پس انداز در ارائه وام هایی برای دارائیهای واقعی است.در یک وام نوعی تجاری یا صنعتی ، مؤسسات وام و پس انداز تا 80% از ارزش دارایی را با برنامه زمانی باز پرداخت تا 30 سال قرض خواهند داد. در دیگر کشورها برای کارآفرینان ، شرکت های بیمه عمر می توانند منبع مهم دستیابی به سرمایه کسب و کار تلقی شوند، که شامل وام های بیمه نامه ای و وامهای رهنی هستند. وام های بیمه نامه ای بر پایه مبالغی تعیین شده اند که از طریق حق بیمه پرداخت می شوند.

اتحادیه های اعتباری و عرضه های خصوصی : اتحادیه های اعتباری که تحت مالکیت اعضای خود قرار دارند، شناخته شده ترین مؤسسات برای ارائه وام های مصرفی و خودرو به شمار می روند. با وجود این اکنون بسیاری از آنان خواهان آن هستند که وجوهی را برای راه اندازی کسب و کارها به اعضای خود قرض دهند. یک کارآفرین جهت واجد شرایط شدن برای دریافت وام ، باید به عضویت آن اتحادیه اعتباری در بیاید. عرضه خصوصی فرایندی است که طی آن شرکت برای استقراض و صدور اسناد تعهد آور تنها به معدودی از وام دهندگان - معمولاً شرکت های بیمه یا صندوق های بازنشستگی - روی می آورد و استقراض از طریق انتشار عام اوراق انجام نمی‌گیرد. بدهی عرضه خصوصی پیوندی است میان یک وام معمولی و اوراق قرضه، چراکه به صورت ذاتی یک اوراق قرضه به شمار می روداما شرایط آن مانند وام به نیازهای فردی قرض گیرنده بستگی دارد.

کمک های دولتی : در بسیاری از کشورها، دولت ها تسهیلات لازم را با نرخ های بهره پایین یا بازپرداخت بلند مدت اعطا می کند.

منابع خصوصی تامین مالی

منابع شخصی

دوستان و بستگان

منابع تامین مالی از طریق سرمایه و سهام:

بسیاری از صاحب نظران توصیه می کنند که برای شرکت ها یا دست کم شرکت های با پتانسیل رشد بالا، سرمایه های ریسکی متعهد و صبور که بازدهی آن پس از موفقیت شرکت پرداخت می شود ، مناسبترین انتخاب خواهد بود. در تامین مالی از طریق سرمایه ، سرمایه گذار مالک شرکت می شودو ضمن اینکه ریسک تقسیم می شود ، عایدات آن هم تقسیم می شود.این نوع تامین مالی شامل موارد زیر است :

فرشتگان کسب و کار : یعنی آن دسته از سرمایه گذارانی که سرمایه اولیه شرکت های پرریسک که در مرحله آغازین خود قرار دارند را فراهم می سازد.

شرکا : می توان برای گسترش سرمایه به انتخاب شریک پرداخت. دو نوع اصلی از شرکا وجود دارند : 1 - شرکای کلی یا عمومی که شخصاً مسئول کل بدهی کسب و کار می شوند. 2 - شرکای محدود که مسئولیت محدود آن ها داراییشان را از ادعای اعتباردهندگان و بستانکاران شرکت محفوظ نگه می دارد.

شرکت های سهامی بزرگ : هدف از این سرمایه گذاری ها بیشتر پیگیری اهداف راهبردی شرکت است نه منافع مالی آن .

شرکت های سرمایه گذاری مخاطره پذیر: شرکت های خصوصی و سودطلبی هستند که سرمایه خود را در فعالیت های پرریسک و نوپا قرار می دهند. بازدهی ناشی از سود سرمایه آن با ریسک مازاد و غیر نقدینه بودن ( توان نقدینه شدن پایین ) سرمایه گذاری همراه است که نمی‌تواند در طول مدت تعهد به کسب و کار آزادانه مورد مبادله قرار گیرد.
 

shabakemafilm

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
27 می 2017
نوشته‌ها
24
لایک‌ها
1
سن
37
دبیر کمیته فقهی سازمان بورس و اوراق بهادار، آخرین اخبار این کمیته و پیشنهادهای جدید در خصوص فرآیند انتشار اسناد خزانه اسلامی را تشریح کرد .

مجید پیره به پایگاه خبری بازار سرمایه (سنا) گفت: کمیته فقهی در جلسه گذشته ، بررسی ابعاد فقهی پیشنهادهایی را که در خصوص توسعه ساختار انتشار اسناد خزانه اسلامی مطرح شده بود در دستور کار خود قرار داد.

تامین مالی مبتنی بر سهام چیست؟

وی اظهار داشت: پیشنهادها عموما این سوال را مطرح می کرد که اگر شرایط تورمی در کشور بالاتر از مقداری باشد که ابتدای واگذاری اسناد خزانه اسلامی توافق شده، آیا این امکان وجود دارد که مقدار مازادی به صورت داوطلبانه توسط دولت به دارنده اسناد خزانه پرداخت شود یا خیر.

پیره افزود: کمیته فقهی در خصوص این موضوع بعد از آنکه ابعاد مختلف آن را بررسی کرد چنین جمع بندی کرد که با توجه به اینکه این پرداخت مازاد به صورت داوطلبانه است و نه یک الزام قراردادی، لذا از نظر کمیته فقهی بلامانع است .

تامین مالی شرکتی

رئیس گروه مالی اسلامی مرکز پژوهش، توسعه و مطالعات اسلامی سازمان بورس و اوراق بهادار ادامه داد: پیشنهاد دیگر این بود که آخرین دارنده اسناد خزانه اسلامی به جای دریافت مبلغ اسمی اسناد در مقطع سررسید، این امکان و توانایی را داشته باشد که در صورت تمایل، سهام را از دولت تحویل بگیرد. کمیته فقهی در مورد این موضوع هم به این جمع بندی رسید که اگر نرخ تعویض هر سند خزانه با سهام در ابتدا مشخص باشد و اختیار تبدیل یا عدم تبدیل با دارنده سند خزانه باشد، از نظر فقهی این امکان وجود دارد که دارنده در مقطع سررسید بتواند سهام دریافت کند.

به گفته پیره، پیشنهاد دیگری که در این خصوص در کمیته فقهی جمع بندی شد، امکان سنجی تشکیل یک صندوق سرمایه گذاری با سهام دولت بود که تحت مدیریت خود دولت باشد و امکان تعویض اسناد خزانه اسلامی با واحدهای سرمایه گذاری این صندوق در مقطع سررسید با همان فرایندی که در خصوص سهام گفته شد، در اینجا هم وجود داشته باشد.

وی توضیح داد: بنابر این، مطابق این طرح، دارنده سند خزانه در مقطع سررسید در صورت تمایل می تواند به جای دریافت ارزش ریالی، واحد سرمایه گذاری این صندوق را دریافت کند که این موضوع هم در کمیته فقهی مورد موافقت قرار گرفت؛ البته با این قید که اختیار تبدیل یا دریافت ارزش نقدی آن با دارنده سند خزانه باشد.

امکان سنجی فقهی انضمام کوپن های سود به اسناد خزانه اسلامی

دبیر کمیته فقهی سازمان بورس و اوراق بهادار، در ادامه با اشاره به پیشنهاد دیگری که در خصوص اسناد خزانه اسلامی در جلسه گذشته در کمیته فقهی جمع بندی شد، گفت: این پیشنهاد مربوط به امکان سنجی فقهی انضمام کوپن های سود به اسناد خزانه اسلامی بود.

پیره ادامه داد: در خصوص این موضوع هم کمیته فقهی به این جمع بندی رسید که این امکان وجود دارد که در اسناد خزانه اسلامی، کوپن های سود به صورت داوطلبانه از طرف دولت به اسناد خزانه اسلامی منضم شود و فردی که در مقطع سررسیدهای این کوپن های سود ، مالک اسناد خزانه هست بتواند سودی هم دریافت کند.

وی در عین حال افزود: کمیته فقهی تاکید کرد بهتر است از نظر ملاحظات فقهی بر مبنای نرخ تورم، ارقام کوپن های سود به گونه ای تعیین شود که در ابتدا رقم مشخصی بین طرفین توافق نشود ، بلکه در مقطع پرداخت سود، رقم سود این کوپن ها نیز محرز و اعلام شود. این از نظر کمیته فقهی بهتر است اما در صورتی که مبلغ های کوپن های سود در همان ابتدا هم تعیین شود، منع فقهی ندارد.

پیره سپس در پاسخ به سوالی درباره ضمانت اجرایی این روش گفت: پرداخت مبالغ مربوط به انتشار اسناد خزانه اسلامی، در بودجه های سنواتی که تنظیم می شود و مجلس به دولت ابلاغ می کند پیش بینی می شود . طبیعتا اگر بار مالی حاصل از پیشنهاد جدید در قوانین بودجه سنواتی پیش بینی شود، امکان عملیاتی شدن آن وجود دارد؛ اما اینکه بگوییم این موضوع ، باعث ربوی شدن اسناد خزانه اسلامی می شود، از نظر کمیته فقهی چنین نیست.

وی توضیح داد: به اعتقاد کمیته فقهی، چون این اضافه به صورت یک الزام قانونی هست و نه التزام قراردادی، دولت می تواند مطابق بودجه های سنواتی این مبلغ اضافه را بپردازد و در صورتی که در قوانین بودجه هم پیش بینی شود، دولت برای افزایش مطلوبیت اسناد خزانه اسلامی از نظر ملاحظات فقهی حق دارد از این اختیار استفاده کند و البته می تواند این مبلغ اضافه را نپردازد . یعنی در حقیقت یک الزام قراردادی نیست که در ابتدا بین پیمانکار بخش دولتی و بخش خصوصی توافق شده باشد ، چرا که اگر به این نحو باشد مشکل ربوی خواهدداشت ؛ ولی اگر مشروط نباشد و بسته به صلاحدید و اختیار خود دولت باشد، از نظر کمیته فقهی بلامانع است .

پیشنهاد اصلاحی در خصوص انتشار اوراق اجاره مبتنی بر سهام

دبیر کمیته فقهی سازمان بورس و اوراق بهادار در ادامه گفتگو با سنا اظهار داشت: پیشنهاد اصلاحی در خصوص انتشار اوراق اجاره مبتنی بر سهام، موضوع دیگری بود که در کمیته فقهی بحث شد. در حال حاضر شرکت هایی که می خواهند از محل سهام، اوراق اجازه منتشر کنند طبق رویه ای که به تایید کمیته فقهی رسیده، آخرین صورت های مالی آن شرکت را ملاک ارزیابی قرار می دهیم و برخی از انواع سهام جهت اجاره دادن آنها تایید می شوند و بعضی هم تایید نمی شوند .

ابزارهای تامین مالی

پیره افزود: مطابق پیشنهادی که در جلسه اخیر کمیته فقهی مطرح و مصوبه قبلی اصلاح شد، کمیته فقهی در عین حالی که آخرین صورت های مالی شرکت ها را بررسی می کند، موافقت کرد اگر شرکتی احراز کند از نظر ارزیابی مجدد دارایی ها مقدار ارزش بیشتر از آن چیزی است که در ارزش دفتری و صورت های مالی ثبت شده، دارایی های تجدید ارزیابی شده هم ملاک ارزیابی قرار بگیرد و در صدور تاییدیه یا عدم تاییدیه فقهی درخصوص اجاره سهام موثر باشد .

دبیر کمیته فقهی سازمان بورس و اوراق بهادار خاطر نشان کرد: از این پس شرکت هایی که می خواهند از محل اوراق اجاره مبتنی بر سهام تامین مالی کنند، می توانند با ارایه مدارک مثبته، تجدید ارزیابی را در خصو ص دارایی های ثابت خود ارائه دهند و بر این مبنا پیش بینی می شود ظرفیت تامین مالی از محل اوراق اجاره مبتنی بر سهام افزایش پیدا کند.
 

shabakemafilm

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
27 می 2017
نوشته‌ها
24
لایک‌ها
1
سن
37
تامین مالی از طریق بدهی چیست؟

تامین مالی به وسیله بدهی زمانی اتفاق می‌افتد که شرکت با فروش ابزارهای بدهی به افراد و یا سرمایه‌گذاران نهادی پولی را برای افزایش سرمایه در گردش یا هزینه‌های سرمایه، جذب می‌کند. در ازای پول وام داده شده، افراد یا مؤسسات به‌عنوان اعتباردهندگان شناخته شده، و تعهد می‌گیرند که اصل و بهره بدهی بازپرداخت می‌شود.

راه دیگر برای جذب سرمایه در بازارهای بدهی، انتشار سهام درعرضه عمومی است؛ که به این روش تامین مالی از طریق فروش سهام می‌گویند.

بهترین مقالات در زمینه تامین مالی جمعی و تامین مالی در سایت یوفاند میتوانید مطالعه کنید

جزئیات تامین مالی مبتنی طریق بدهی

هنگامی که یک شرکت نیاز به پول دارد، از سه مسیر می‌تواند تامین مالی کند: فروش سهم، ایجاد بدهی یا ترکیبی از هر دوی آن‌ها. فروش سهم، واگذاری بخشی از مالکیت شرکت است. این روش به سهامداران حقی را بر درآمدهای آتی شرکت می‌دهد اما از طرفی نیاز به بازپرداخت ندارد. اگر شرکت ورشکسته شود صاحبان سهام در آخر صف دریافت‌کنندگان پول هستند.

مسیر دیگری که شرکت برای افزایش سرمایه کسب‌وکار خود پیش رو دارد ایجاد بدهی است.

تامین مالی از طریق بدهی زمانی اتفاق می‌افتد که یک شرکت محصولاتی با درآمد ثابت مانند اوراق قرضه، یا سایر ابزار مبتنی بر بدهی را برای به دست آوردن سرمایه مورد نیاز به‌منظور رشد و گسترش عملیات خود به سرمایه‌گذاران بفروشد. هنگامی که یک شرکت اوراق قرضه صادر می‌کند، سرمایه‌گذارانی که اوراق قرضه را خریداری می‌کنند، وام‌دهندگانی هستند که در قالب شخصی یا نهادی شرکت را با بدهی تامین مالی می‌کنند. مبلغ وام سرمایه گذاری شده که به عنوان اصل وام نامیده می‌شود، باید در یک تاریخ توافق شده در آینده پرداخت شود. اگر شرکت ورشکسته شود، وام‌دهندگان ادعای بالاتری نسبت به دارایی های نقدی نسبت به سهامداران دارند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه کنید

http://ufund.ir/

هزینه تامین مالی از طریق بدهی

ساختار سرمایه شرکت متشکل از بدهی و حقوق صاحبان سهام است. هزینه سهام، پرداخت سود سهم به صاحبان سهام است و هزینه بدهی پرداخت بهره به دارندگان اوراق قرضه است. وقتی یک شرکت اوراق بدهی صادر می‌کند نه تنها متعهد به بازپرداخت اصل بدهی است بلکه متعهد به پرداخت بهره سالانه به دارندگان اوراق قرضه نیز می‌شود. نرخ بهره پرداخت شده به این ابزار بدهی نمایانگر هزینه قرض گرفتن برای صادر کننده اوراق بدهی است.

مجموع هزینه‌های تامین مالی از طریق سهام و بدهی، هزینه سرمایه شرکت است.

هزینه سرمایه نشان‌دهنده حداقل بازدهی است که شرکت باید کسب کند تا حقوق صاحبان سهام،‌ طلبکاران و سایر تامین‌کنندگان سرمایه را تضمین کند. تصمیمات سرمایه‌گذاری شرکت در ارتباط با پروژه‌ها و عملیات جدید همیشه باید با بازدهی بیشتر از هزینه سرمایه همراه باشد. اگر بازدهی کمتر از هزینه سرمایه باشد آنگاه شرکت عایدی مثبتی برای سرمایه‌گذاران ندارد. در این مورد شرکت نیاز به ارزیابی مجدد ساختار سرمایه خود دارد.

فرمول هزینه تامین مالی از طریق بدهی به صورت زیر است:

K = هزینه بهره x (1 - نرخ مالیات)

که در اینجا K هزینه ایجاد بدهی است.

از آنجا که بهره بدهی در بسیاری از موارد از مالیات کسر می‌شود، هزینه بهره برمبنای بعد از مالیات محاسبه می‌شود تا با هزینه سهام قابل مقایسه‌تر شود زیرا بر درآمد حاصل از سهام مالیات اخذ می‌شود.

اندازه‌گیری تامین مالی از طریق بدهی

یک معیار برای اندازه‌گیری و مقایسه اینکه چه میزان از سرمایه شرکت از طریق بدهی تامین شده است نسبت بدهی به سهام است(D/E).

مقاله تامین مالی

به عنوان مثال اگر کل بدهی 2 میلیون دلار و کل حقوق صاحبان سهام 10 میلیون دلار باشد،‌نسبت بدهی به سهام 20٪ است. این به این معنی است که به ازای هر یک دلار بدهی 5 دلار سهام وجود دارد. به طور کلی نسبت بدهی به سهام پایین به نسبت بالا ارجحیت دارد هرچند برخی صنایع نسبت به دیگر صنایع تحمل بدهی بیشتری دارند.

هم بدهی و هم سهام در ترازنامه منعکس می‌گردند.

تامین مالی شرکتی

نرخ‌ بهره‌های تامین مالی از طریق بدهی

برخی از سرمایه‌گذاران در اوراق بدهی به حفظ اصل پول علاقه‌مند هستند در حالی که برخی دیگر به دنبال بازدهی در قالب بهره هستند.

روش های تامین مالی + PDF

نرخ بهره توسط نرخ‌های بازار و اعتبار وام‌گیرنده تعیین می شود. نرخ‌های بهره بالاتر منجر به احتمال بیشتر نکول و در نتیجه ریسک بالاتر می‌شود. علاوه بر پرداخت بهره، تامین مالی از طریق بدهی مستلزم پایبندی قرض‌گیرنده به یک سری قوانین معین در رابطه با عملکرد مالی است.

تامین مالی از طریق بدهی ممکن است دشوار باشد اما برای بیشتر شرکت‌ها تامین منابع مالی را در نرخ‌های کمتر از تامین مالی با سهام به‌ویژه در دوره‌هایی که نرخ بهره پایین است فراهم می‌کند. مزیت دیگر تامین مالی از طریق بدهی این است که بهره بدهی از مالیات کسر می‌شود. با این حال، اضافه کردن بیش از حد بدهی می‌تواند هزینه سرمایه را افزایش دهد و منجر به کاهش ارزش فعلی شرکت می‌شود.
 
بالا