درود بر همه.
چرا تاپیک رفته اون ته؟!!!
چند تا خبر از سایت گل
باجو و پذیرش پیشنهاد کاری فدراسیون فوتبال ایتالیا
روبرتو باجو، اسطوره فوتبال تیم ملی ایتالیا پست رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال کشورش را پذیرفته است و روز چهارشنبه در مراسمی رسمی معارفه خواهد شد.
باجو و جیانکارلو آبه ته ، رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا روز دوشنبه جلسه ای دو ساعته داشتند و طی گزارشهای منتشره، باجوی 43 ساله پیشنهاد کاری ارائه شده را پذیرفته است. آتزوری پس از ناکامی دررقابتهای جام جهانی 2010 اوضاع نا به سامانی را سپری می کند. آنها پس از کسب نتایج ضعیف در مرحله گروهی از صعود به دور یک هشتم پایانی ناکام ماندند.
ایی.اس.پی.ان ساکرنت، بخشی از صحبتهای باجو را منعکس کرده:« توافقات نهایی حاصل شده و من تمایل فراوانی دارم تا در پست جدیدم مشغول به کار شوم. در هر حال می بایست منتظر برد فدرال در روز چهارشنبه باشم.»
ستاره سابق باشگاه های میلان، یوونتوس و فیورنتینا در 56 بازی ملی اش ، توانست 27 گل به ثمر برساند و او تنها بازیکن آتزوری است که موفق به گلزنی در سه دوره از رقابتهای جام جهانی شده است.
گزارش ویژه: چه بازیکنانی باید به تیم ملی ایتالیا دعوت شوند؟ چه بازیکنانی باید بروند؟
ایتالیا سه‌شنبه آینده اولین دیدارش با مربی‌گری چزاره پراندلی را مقابل ساحل عاج و در لندن انجام خواهد داد. اما مربی سابق فیورنتینا چه بازیکنانی را باید دعوت کند و کدام‌ها را باید کنار بگذارد؟
آنها که باید بیایند
آنتونیو کاسانو
پست: مهاجم
سن: 28
باشگاه: سمپدوریا
ایتالیا در سالهای گذشته به طرز وحشتناکی دچار کمبود خلاقیت و ابتکار بوده، آنچه که یکی از دلایل ناکامی آنها در جام جهانی 2010 به شمار می‌رود. اولین اقدامی که پراندلی باید به عنوان مربی انجام دهد بازگرداندن کاسانو و سپردن نقش بازی‌ساز مرکزی در میان چرخدنده‌های هجومی ایتالیا به اوست.
ماریو بالوتلی
پست: مهاجم
سن: 19
باشگاه: اینتر
دومین اقدام پراندلی این است که این مهاجم آینده منچسترسیتی را از تیم جوانان به تیم اصلی ایتالیا بیاورد. این ستاره دمدمی‌مزاج سرعت و حرکات انفجاری را به حملات ایتالیا خواهد افزود و می‌تواند زوجی قدرتمند با کاسانو بسازد.
داویده سانتون
پست: مدافع
سن: 19
باشگاه: اینتر
در فصل 09-2008 ناگهان مشهور شد اما پس از آن که فصلی پر از مصدومیت را پشت سر گذاشت جام جهانی را از دست داد. در هر حال او یکی از آینده‌دارترین بازیکنان نسل خود است و پس از رفتن مایکون به رئال مارید گزینه اول اینتر خواهد بود. سرعت و تعهد او کاملا مورد نیاز ایتالیا است.
مارکو موتا
پست: مدافع
سن: 24
باشگاه: یوونتوس
باید در درازمدت در یوونتوس و ایتالیا جانشین جیان‌لوکا زامبروتا شود. او ماشینی قدرتمند در حملات است ولی باید جای‌گیری دفاعی خود را بهتر کند. اگر این اتفاق بیفتد ایتالیا مدافع راستی در سطح جهانی در اختیار خواهد داشت.
تیاگو موتا
پست: هافبک
سن: 27
باشگاه: اینتر
موتای دیگری هم شایسته این است که دست کم به تیم ملی دعوت شود. پدربزرگ پدری او ایتالیایی است و در حقیقت یک‌چهارم نژاد او به ایتالیایی‌ها برمی‌گردد. او می‌تواند گزینه‌ای مفید در میانه میدان باشد. بی‌تردید او مطمئن‌تر از ریکاردو مونتولیوو خواهد بود.
هافبک تهاجمی
الساندرو روزینا
آندره‌آ لاتزاری
آنتونیو کاندره‌وا
ایتالیا از سال 2006 از داشتن هافبک‌های تهاجمی که بتوانند یک‌سوم میانی را به یک‌سوم هجومی پیوند دهند به شدت بی‌بهره بوده است، هافبک‌هایی که بتوانند توپ را حمل کنند، دریبل بزنند و با مهارت و سرعتشان خطوط دفاعی حریف را باز کنند. پراندلی از هر سیستمی که استفاده کند، نیاز به چند بازیکن این‌چینین خواهد داشت. سه گزینه احتمالی می‌توانند روزینا، لاتزاری و کاندره‌وا باشند. البته آنها باید در باشگاهشان درخشش داشته باشند تا دعوت شوند.
جوانان
آندره‌آ پولی
آندره‌آ رانوکیا
فابیانو سانتاکروچه
سباستین جووینکو
پراندلی به جز نام‌های اشاره‌شده در بالا باید با اشتیاق بیشتری به جوانانی فرصت بدهد که توانایی‌های خود را به باشگاهشان ثابت کرده‌اند. امثال رانوکیا، پولی، سانتاکروچه، جووینکو، فدریکو ماکدا، لورنتزو دسیلوستری، دانیله راگاتزو و اتسکوییل اسکلوتو، همه بازیکنانی زیر 23 سال هستند و پیش از یورو 2012 بر درهای تیم ملی خواهند کوبید.
آنها که باید بروند
فابیو کاناوارو
پست: مدافع
سن: 36
باشگاه: الاهلی امارات
رکورددار بازی ملی در ایتالیا و کاپیتان اسطوره‌ای تیم قهرمان جام جهانی در سال 2006 پس از ناکامی ایتالیا در جام جهانی 2010 از تیم ملی کناره‌گیری کرد. اولین اقدام پراندلی در دفاع باید یافتن زوجی با کیفیت بالا برای جورجیو کیه‌لینی در مرکز خط دفاعی باشد.
جنارو گتوزو
پست: هافبک
سن: 32
باشگاه: میلان
گتوزو هم پس از دورانی درخشان در تیم ملی کفشهایش را آویخت. رینگیو در سال 2006 جنگندگی‌ای را به خط دفاعی آتزوری آورد که آنها از دوران مارکو تاردلی و رومئو بنتی نداشتند. اگر پراندلی می‌خواهد ایتالیا را موفق کند، یکی از هافبک‌های میانی تیمش باید یادآور سرسختی گتوزو باشد.
آلبرتو جیلاردینو
پست: مهاجم
سن: 28
باشگاه: فیورنتینا
احتمالا در تیم ملی می‌ماند، چون از بازیکنان محبوب پراندلی است و دوران خوبی را با او در پارما و فیورنتینا گذرانده است. در هر حال پراندلی کار عاقلانه‌ای خواهد کرد و بازیکن ناکام میلان را از تیم کنار خواهد گذاشت. او بارها و بارها ثابت کرده مهاجمی در قواره ایتالیا نیست.
وینچنتزو یاکویینتا
پست: مهاجم
سن: 30
باشگاه: یوونتوس
یاکویینتا مانند جیلاردینو در باشگاهش بازیکن بسیار مفیدی است، اما آن کلاس لازم برای حضور در سطح بین‌المللی را ندارد. مهاجم یوونتوس تا یورو 2012 به 32 سالگی می‌رسد و چون روی ویژگی‌های قدرتی‌اش تکیه دارد پراندلی باید همین حالا او را کنار بگذارد.
آنتونیو دیناتاله
پست: مهاجم
سن: 32
باشگاه: اودینزه
او در مسابقات جام ملت‌های اروپای لهستان/اوکراین در 35امین سال زندگی‌اش خواهد بود. دیناتاله همواره در انتقال آمادگی باشگاهی فوق‌العاده‌‌اش به تیم ملی ناموفق بوده و روشن است که دوران حضورش در تیم ایتالیا باید پایان یابد.
جیان‌لوکا زامبروتا
سن: 33
باشگاه: میلان
یکی از بسیار معدود بازیکنان ایتالیایی بود که در آفریقای جنوبی افتضاح به بار نیاورد، اما زمان آن رسیده که او هم فصل فوتبال ملی‌اش را به پایان برساند. این بازیکن کناری دو سال بعد 35 ساله می‌شود و ایتالیا نیاز به پاهایی جوان برای کناره‌های میدان دارد.
مائورو کامورانزی
پست: هافبک
سن: 33
باشگاه: یوونتوس
کامورانزی مانند زامبروتا برای درخشش در یورو 2012 بسیار پیر خواهد بود و فیزیک درهم‌ریخته‌اش اوضاع بدتری پیدا خواهد کرد. او در هفت سال گذشته خدمتکار مفیدی برای ایتالیا بود، اما زمان خداحافظی برایش رسیده است.
فدریکو مارکتی
پست: دروازه‌بان
سن: 27
باشگاه: کالیاری
از بازیکنانی است که بی‌دلیل بزرگش کرده‌اند. او البته واکنش‌های تماشایی دارد، اما قادر به فرماندهی در محوطه جریمه خود نیست و نیازی نیست بگوییم جا‌گیری‌ها و سازمان‌دهی ضعیفی دارد و روی سانترها ناموفق است. به نظر می‌رسد معاون جیان‌لوییجی بوفون باید فرد دیگری باشد.
مارکو بوریلو
پست: مهاجم
سن: 28
باشگاه: میلان
خب، البته او به جام جهانی نرفت اما می‌گویند پراندلی او را برای بازی‌های مقدماتی یورو 2012 زیر نظر دارد. این اشتباه بزرگی است، چون بوریلو برای بازی در تیمی که کاسانو و بالوتلی را دارد بیش از حد بی‌تحرک است. پراندلی باید کریستین‌ها – لدسما و زاکاردو – را هم فراموش کند و ضمنا بسیار نگران آمائوری هم باشد، هر چند که او تاکنون در دیدارهای پیش‌فصل یوونتوس عالی بوده است.
بازیکنان محبوب پراندلی
الساندرو گامبرینی
ریکاردو مونتولیوو
مارکو مارکیونی
سیاست مارچلو لیپی در دوران دوم مربی‌گری‌اش در تیم ملی ایتالیا ننگی غیر قابل کتمان بود و پراندلی هم هرگز نباید از همین مسیر برود. این یعنی او نباید حمایت بیش از حدی از برخی بازیکنان سابق پارما و فیورنتینا به عمل آورد. گامبرینی کیفیت لازم برای بازی کنار کیه‌لینی در مرکز خط دفاع را ندارد، مونتولیوو ذهنیت و قامت پیروزی ندارد و مارکیون در سال 2012، 32 ساله خواهد شد. جیلاردینو را هم البته فراموش نکنیم.
گزارش خواندني- 10 فوتباليست شيطان صفت ايتاليايي همه ادوار
(البته خودم چندتا از این بازیکنها رو دوس دارم :دی)
10) جورجیو چیناگلیا
چیناگلیا آنقدر شخصیت بزرگی در رم بود که داستان های مربوط به پاپ به صفحه سوم روزنامه های محلی ارجاع داده می شد تا جا برای نوشتن مطالبی در مورد این ورزشکار باز شود. این مهاجم بین سالهای 1969 و 1976، نود و هشت گل را در لاتزیو به ثمر رسانده، و عامل اصلی فتح اسکودتو توسط تیم لاتزیو در سال 1974 بود، که با زدن 24 گل برای تیمش و کسب عنوان آقای گلی نقش بسزائی در قهرمانی تیمش داشت.
چیناگلیا که همیشه کارهای ضداخلاقی انجام می داد، شخصیتی بحث برانگیز بوده، و سرانجام این رفتار برای او به قیمت از دست دادن بازی در تیم ملی ایتالیا تمام شد. در طول جام جهانی چیناگلیا طی برخوردی با هائیتی تعویض شد و به مربی خود فروچیو والکارگی دشنام گفت. سپس او به سمت رختکن رفت، و طبق گزارشها هشت شیشه آب را شکست. این عمل پرخاشگرانه به طور اساسی به دوران بازی او در تیم ملی با تنها 14 بازی و چهار گل زده پایان داد. او بعدها برای بازی برای تیم نیویورک کاسموس به ایالات متحده رفت، که در آنجا نیز مشکلاتش همچون مشاجره با پیل، همبازی اش، ادامه داشت.
9) کریستین ویری
او شخصیتی بسیار حساس و زود رنج چه در زمین بازی و چه در بیرون از زمین داشت. ویری پیش از افت بسیار عجیبش پس از یورو 2004، بهترین مهاجم تیم ملی بود. این بازیکن 6 فوت و یک اینچی که به تازگی بازنشسته شده، در طول دوران بازیگری خود روابط چندان خوبی با رسانه ها نداشت، و به ندرت با آنها مصاحبه می کرد، و یکبار هم به رسانه ها گفته بود که ”از جمع همه شماها باهمدیگر مردترم.“
ویری پیش از اقدامات و بررسی های قانونی در مورد باشگاه سابقش بعد از آنکه او را به عنوان بخشی از تحقیقات خود در مورد رسوائی در سري آ به صورت غیرقانونی تحت تعقیب قرار دادند، به حالت قهر اینتر را ترک کرده، و حتی از دریافت جایزه گلهایش نیز خودداری کرد. زندگی عاشقانه کریستین ویری هم به همین صورت آشفته و بی نظم بود، و از اول تا آخر تقریباً با همه دختران زیبای شوهای تلویزیونی ایتالیا، شامل دختران زیبائی نظیر الیزابتا کانالیس و ملیسا ساتا، رابطه عاشقانه ای داشته است.
8) فرانچسکو فلاچی
یکی از چندین فوروارد بسیار بااستعداد در این فهرست که نمی توانست عادات بد خود در بیرون از زمین را ترک کند، فرانچسکو فلاچی بود. در سال 2006، فلاچی، به خاطر شرط بندی و قمار غیرقانونی به مدت دو ماه از حضور در مسابقات محروم شده، و پیش از آن به دلیل استفاده از کوکائین با تعلیق دو ساله ای از سال جاری روبرو شده بود.
وی پس از بازگشت به میادین در سال 2009، طولی نکشید که بار دیگر به خاطر مثبت بودن نتیجه آزمایش در پی مصرف کوکائین، باز هم در دسامبر همان سال گرفتار شد. این بار او با محرومیتی 12 ساله روبرو شد، که این پایانی بود بر زندگی حرفه ای فلاچی ..... مگر آنکه او قصد ادامه فوتبال حرفه ای در سن 47 سالگی را نیز داشته باشد.
7) پاسکواله برونو
برونو که بدنام ترین فرد سختکوش در فوتبال ایتالیا پس از بازنشسته شدن کلادیو جنتیله بود، به دلیل سبک دفاعی بسیار سخت و تسلیم ناپذیرش به او لقب ”حیوان“ داده بودند. یکبار این بازیکن سابق یوونتوس تورین و فعلی لچه همراه با تمامی هم تیمی هائی که قصد دخالت در درگیری را داشتند، به دلیل حمله فیزیکی به داور هشت جلسه محروم شدند. برونو قادر بود تکل های بسیار خشنی بزند و در طول دوران بازیگری اش کارت های بسیاری را دریافت کرد. او در تیم اسکاتلندی هارت به قهرمان محبوب هواداران بدل شد، و از این لحاظ که پس از ضربه زدن به کلیه بازیکن حریف برای کل نیمکت ذخیره های تیم هیبرنیان خط و نشان کشید، با خاطره ای بد از وی نام برده می شود.
برونو حتی پس از بازنشستگی هم با ایراد برخی اظهار نظرهای ستیزه جویانه، رویکرد کاملاً بی منطق خود را ادامه داد. او اخیراً فوتبالیست های امروزی را به افراد ظریفی تشبیه کرده است که تنها به فکر گوشواره ها، خالکوبیها، باشگاه های شبانه، و خرید بوده؛ برونو همچنین گفت که اگر هنوز هم بازی می کرد، درسی به زلاتان ابراهیموویچ می داد.
6) عمر سیووری
سیمووری به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ باشگاه یوونتوس و سری آ، همین طور یکی از بداخلاق ترین، بازیکنان در اذهان باقی خواهد ماند. سیووری که فوتبالیست برتر سال 1961 اروپا شد، در طول هفت سال بازی در یوونتوس هفت بار از زمین مسابقه اخراج شد و همیشه در درگیری با داور و بازیکنان حریف حاضر بود. حرکت مورد علاقه او لائی زدن بود که با این حرکت دوست داشت بازیکنان حریف را تحقیر کند؛ او همچنین آخرین بازیکنی بود که سبک ”فوربو“ آمریکای جنوبی – رویکرد حیله گری و تقلب در بازی – را در بازی نمایش می داد.
مارادونای دهه شصت در سال 1965 و پس از مشاجره بسیار شدید با مربی خود هریبرتو هِرِرا، بیانکونری را ترک کرد و در آخرین حضور خود در دوران بازیگری در ترکیب تیم ناپولی – که به خاطر آن متحمل محرومیت های بسیاری گردید – در برابر بیانکونری، به خاطر زدن ضربه شدید به ارمینو فاوالی شش جلسه از حضور در میادین محروم شد.
5) مارکو ماتراتزی
یکی از دوست نداشتنی ترین بازیکنانی که بیشترین سوء تفاهم هم در مورد او وجود داشت، مارکو ماتراتزی بود که به خاطر بیشتر بازی هایش پیش از جام جهانی 2006 به عنوان جانوری بی استعداد تلقی می شد. صحنه سازی های او، و حالات اخموی صورتش، و البته تکل های خشن و زدن آرنج در نبردهای هوائی، او را به دشمن طرفداران بازی سالم و جوانمردانه بدل ساخته بود.
اما در تابستان سال 2006، ماتراتزی بهترین سه هفته زندگی را سپری کرد، و به عنوان جانشین آلساندرو نستای مصدوم در جام جهانی که ایتالیا فاتح آن شد، عملکرد بسیار درخشانی داشت. حتی پس از آن، نظیر زدن گل مساوی به فرانسه در بازی فینال و نیز گل زدن پنالتی در ضربات پنالتی آخر بازی، تحت تأثیر و در سایه درگیری با زین الدین زیدان قرار گرفت که این درگیری منجر به اخراج زیدان از زمین مسابقه شد. زیزو، در آخرین بازی دوران فوتبال خود، در وقت اضافه و پس از زدن ضربه سر به مارکو ماتراتزی به دلیل اهانت به خانواده اش، با کارت قرمز داور روبرو شد. ماتراتزی، شاید به دلیل سابقه گذشته خود، مقصر شناخته شده و از سوی فیفا از شرکت در دو مسابقه محروم شد. اخیراً هم این مدافع سابق اورتون، پس از پیروزی اینتر در داربی میلان، با استفاده از ماسک سیلیو برلوسکونی به شوخی و تمسخر پرداخت.
4) ماریو بالوتلی
علیرغم آنکه هنوز در سن جوانی به سر می برد، اما این مهاجم متولد سیسیل که از مهاجران غنائی است، ظاهراً تصمیم گرفته تا با تمامی هم تیمی ها، بازیکنان حریف، مربی، هواداران و مقامات رسمی بازی و هر کسی که سر راه او قرار می گیرد، دعوا کند. بسیاری از نقل قول های بحث برانگیز بالوتلی عبارتند از اینکه خود را شهروند درجه دو می داند، و با صدای بلند فریاد می زند که کریستیانو رونالدو نمی تواند مرا ببیند، و به حمایت از تیم میلان و حتی پوشیدن پیراهن روسونری در تلویزیون هم رضایت می داد.
سوپر ماریو به کرّات از سوی خوزه مورینیو مربی سابق اینتر کنار گذاشته شده، و پس از این حرکت زشت که پیراهن اینتر را پس از برد 3-1 در لیگ قهرمانان در دیدار رفت از مرحله نیمه نهائی مقابل بارسلونا در فصل گذشته بر زمین کوبید، حتی هوادارانش هم به او گفتند که سن سیرو را ترک کند.
3) پائولو دی کانیو
پائولو دی کانیو یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیاست، که همراه با اواریستو بکالوسی و آگوستینو دی بارتولومی، هرگز برای تیم ملی بازی نکردند، و هیچ شکی نیست که خلق و خوی تند و آتشین او فرصت پوشیدن پیراهن پرافتخار آزوریها را از او گرفت.
باشگاه یوونتوس پس از درگیری دی کانیو با سرمربی تیم جیوانی تراپاتونی، او را به فروش رساند، حال آنکه دوران بازیگری او در شفیلد ونزدی نیز به خاطر یکی از زشت ترین لحظات در تاریخ فوتبال انگلیس که در آن دی کانیو، پائول آلکوک داور مسابقه شفیلد در برابر آرسنال را بعد از اخراج او به زمین هل داد، خاطره خوشی را برای فوتبال دوستان به جای نگذاشته است. این کار او یازده جلسه محرومیت را برایش در پی داشت. قبل از آن هم، دی کانیو با مربی خود ران آتکینسون درگیری داشت، و یکبار هم به خاطر درگیری لفظی برای پرتاب اوت به نفع تیمش با دو کارت زرد، و در نیتجه کارت قرمز، داور روبرو شده و از زمین مسابقه اخراج گردید. دی کانیو در تیم وستهام به اسطوره ای بدل شد، اما پس از بازگشت به تیم محبوب خود یعنی لاتزیو هنگامی که به یکی از هواداران افراطی سلام رومی داد، باز هم در رأس اخبار جنجالی رسانه ها قرار گرفت. چه شخصیت جهنمی داشت دی کانیو!
2) کلاودیو جنتیله
یکی از بدجنس ترین و خشن ترین مدافعانی که تا کنون پا به زمین فوتبال گذاشته است، کلاودیو جنتیله بود؛ هنگامی که مهاجمان با جنتیله روبرو می شدند، دست و پای خود را گم می کردند. این مدافع به خاطر خطای شدید روی مارادونا که منجر به بیرون رفتن بازیکن آرژانتینی از زمین مسابقه در جام جهانی 1982 گردید شناخته می شود، و در عین حال پیراهن بازیکن بزرگ تیم ملی برزیل، زیکو، را در نیمه نخست بازی در همان دوره از رقابتها پاره کرد. ماریو کمپس قهرمان تیم آرژانتین سال 1978 در مورد جنتیله می گفت: ”اگر شما به دستشوئی هم بروید، جنتیله آنجا هم شما را دنبال خواهد کرد.“
جنتیله همراه با یوونتوس شش بار فاتح اسکودتو شد و یقیناً در آنجا قهرمانی محبوب است. حکایتی است که می گوید که کوین کیگان مهاجم انگلیسی به عنوان فوتبالیست سال اروپا انتخاب شده بود. در مراسم جشن اهداء جایزه، کیگان از صندلی اش بلند می شود تا برای دریافت جایزه اش به روی صحنه برود، اما در هنگام عبور از مسیر صحنه، جنتیله ضربه ای به او می زند. سپس جنتیله در انظار مردم به صورت نجوا کنان در گوش کیگان می گوید: ” اگر در بازی تو را هدف می گرفتم، اصلاً این جایزه را نمی بردی!“
جنتیله ورزشکاری خشن با آوازه بد بود، و در بسیاری اوقات تکل از پشت می زد، در حالیکه حیله دیگر او ناخن فرو کردن در دستان فوروارد حریف در هنگام بلند کردن او از زمین بوده است –
حیله ای که از چشم داور پنهان می ماند. فوتبال ایتالیا و جهان دیگر به مانند جنتیله به خود ندید!
1) آنتونیو کاسانو
این بازیکن روز پس از فتح جام جهانی 1982 توسط ایتالیا به دنیا آمد، و پس از آنکه او به عنوان جوان 17 ساله ای با گل خارق العاده خود برای تیم شهرش باری در مقابل اینتر گلزنی کرد، به او به عنوان با استعدادترین بازیکن نسل خود لقب مارادونا دادند. با این وجود، کاسانو به دلیل شخصیت بسیار ناگهانی و در حال نوسانش، هرگز به حق واقعی و توان خدادادی اش دست نیافت.
کاسانو بیشتر شیطنت هائی که در ده سال گذشته انجام داده را در زندگی نامه شخصی اش تحت عنوان ”همه چیز درباره من“ به طور کامل توضیح داده است. فانتانتونیو در مورد درگیری های کاسانو با مربیانی نظیر لوسیانو اسپالتی، صحبت می کند که فانتانتونیو به این مربی گفت: ”شما
نمی توانید مربی هیچ بازیکنی باشید بجز بازیکنان اودینسه؛ اینجا خانه شما نیست، خانه من است.“ فابیو کاپلو در مورد آنتونیو کاسانو می گوید: ”در تاراگونا، او در تمام نیمه دوم از اینکه به حرفهایم توجهی نمی کرد، خون من و رونالدو را به جوش آورده بود. در اتاق رختکن به او گفتم که ”تو یک آشغال هستی، تو حتی از پول کالای انحصاری هم تقلبی تر هستی،“ و لوئیجی دل نری که آنتونیو کاسانو در مورد او می گوید: ”هرگز نفهمیدم که او در مورد چه چیز لعنتی صحبت می کند.“
کاسانو در سال 2008 و پس از پرتاب پیراهنش به سمت داور با محرومیت 5 جلسه ای روبرو شد، و در عین حال گزارش هائی حاکی از آن وجود دارند که آنتونیو کاسانو، دیوید پسر مارچلو لیپی را مجبور می ساخته تا به باشگاه شبانه رفته و از آن پس چهره شاخص بازیکنان جا مانده از سفر به جام جهانی 2010 بود. با این وجود داستان دیگری از روستای محل زندگی اش می گوید که کاسانو چند روز پس از امضای قرارداد چند میلیون پوندی خود با تیم آ اس رم، یک موتور گازی را در روستایش دزدیده بود. حتماً او توان خرید یک موتور گازی را نداشته است!
نه بابا اشتباه نشه
