[FONT="] به عكس شماره يك نگاه كنيد. حتي اگر عكاس هم نباشيد و علاقمند به عكاسي هم نباشيد به راحتي مي فهميد كه اين عكس ، خيلي تاريكه. به راحتي نميشه جزييات عكس رو ديد و عكس خوبي نيست . حالا به عكس شماره دو دقت كنيد. خط افق رو در نظر بگيريد. به نظر مياد بالاي افق كه ابرها قرار دارند دچار اضافه نوردهي شده ولي در پايين خط افق به راحتي ميشه جزييات رو تشخيص داد. متاسفانه اين هم عكس خوبي نيست. درسته به نسبت عكس اول جزييات پاييني بهتر شده اما جزييات بالاتر از خط افق تا قسمتي ناپديد شده. عكس سوم شايد به نسبت اين دو عكس كمي بهتر به نظر بياد. به نسبت عكس اول در پايين جزييات بهتر نمايش داده شده و به نسبت عكس دوم ابرها كمتر ناپديد شده و از بين رفته. ولي اين يكي هم عكس كاملي به نظر نمياد و با چيزي كه دقيقا از اون منظره در ذهن داريم خيلي فاصله داشته باشه. ولي چه بايد كرد؟ اديت عكس راه خوبيه براي رسيدن به چيزي كه انتظار داريم ولي به دليل محدوديت اكثر دوربين ها و عمق كم عكس اين اديت فقط به از بين رفتن عكس منجر ميشه و با افزايش و كاهش كنتراست و تنظيم نوردهي هم كار زيادي نميشه كرد.
[/FONT] روش HDR تا حدود زيادي اين انتظار رو برآورده مي كنه. روش HDR (High Dynamic Range) همانطور كه از اسمش برمياد باعث ايجاد محدوده ديناميكي بالايي در عكس ميشه. منظور از محدوده ديناميكي بالا ايجاد تعادل بين شدت نور در عكس و نواحي تاريكه . برگرديم به سه عكس بالا. شايد بهترين نتيجه مورد انتظار از اين سه عكس اين باشه كه ابرهاي بالاي خط افق در عكس اول و جزييات پايين خط افق در عكس سوم همه يكجا در يه عكس جمع بشه و روش HDR دقيقا همين كار رو انجام ميده و نتيجه كار عكس چهارميه كه نتيجه استفاده از اين روشه.
اين روش عكاسي اولين بار توسط Charles Wyckoff در بين سال هاي 1930-40 كه از يك انفجار هسته اي روي جلد يك مجله ديده شده. روش هاي امروزي HDR در سال 1993 گزارش شده و در سال 1995 نظريه رياضي نوردهي هاي مختلف به يك تصوير توسط Steve Mann و Rosalind Picard منتشر شد. در سال 1997 روش كامپيوتري استفاده از چند عكس با نوردهي هاي مختلف براي نتيجه نهايي توسط Paul Debevec بدست آمد.
HDR در واقع روشيه براي جبران تقص هاي ذاتي دوربين هاي امروزي. عكس هاي بالا همگي با يك دوربين كامپكت گرفته شده. سنسور اين دوربين ابعاد زيادي نداره (قطر 1/2.5 اينچ) و ضعف اين دوربين ها دقيقا در موقعيتي مثل غروب يا طلوع آفتاب كه ذاتا كنتراست بالايي ايجاد مي كنه مشخص ميشه. از طرفي يك ناحيه پر نور بالاي افق داريم و از طرف ديگه ناحيه تاريك زير افق. يك دوربين معمولي هر چقدر هم كه به روز باشه در اين موقعيت دچار اشتباه ميشه و عكاس هم قادر نيست كار زيادي انجام بده. اگر شما براي نمايش درست ناحيه زير افق بطور دستي نوردهي رو افزايش بديد ناحيه بالايي دچار اضافه نوردهي ميشه و اگر براي كم كردن شدت نور ناحيه بالاي افق نوردهي رو كم كنيد ، ناحيه پايين افق عملا سياه ميشه پس بهترين كار اينه كه چندين عكس با نوردهي هاي مختلف مثلا -1 ، 0 ، +1 گرفته بشه و با استفاده از نرم افزار هاي موجود مثل Photoshop و يا Photo Matixنتيجه دلخواه رو بدست آورد.
عكس شماره يك (Exposure Compensation : -1)
عكس شماره دو ( Exposure Compensation : +1)
عكس شماره سه (Exposure Compensation : 0)
عكس شماره چهار
[/FONT] روش HDR تا حدود زيادي اين انتظار رو برآورده مي كنه. روش HDR (High Dynamic Range) همانطور كه از اسمش برمياد باعث ايجاد محدوده ديناميكي بالايي در عكس ميشه. منظور از محدوده ديناميكي بالا ايجاد تعادل بين شدت نور در عكس و نواحي تاريكه . برگرديم به سه عكس بالا. شايد بهترين نتيجه مورد انتظار از اين سه عكس اين باشه كه ابرهاي بالاي خط افق در عكس اول و جزييات پايين خط افق در عكس سوم همه يكجا در يه عكس جمع بشه و روش HDR دقيقا همين كار رو انجام ميده و نتيجه كار عكس چهارميه كه نتيجه استفاده از اين روشه.
اين روش عكاسي اولين بار توسط Charles Wyckoff در بين سال هاي 1930-40 كه از يك انفجار هسته اي روي جلد يك مجله ديده شده. روش هاي امروزي HDR در سال 1993 گزارش شده و در سال 1995 نظريه رياضي نوردهي هاي مختلف به يك تصوير توسط Steve Mann و Rosalind Picard منتشر شد. در سال 1997 روش كامپيوتري استفاده از چند عكس با نوردهي هاي مختلف براي نتيجه نهايي توسط Paul Debevec بدست آمد.
HDR در واقع روشيه براي جبران تقص هاي ذاتي دوربين هاي امروزي. عكس هاي بالا همگي با يك دوربين كامپكت گرفته شده. سنسور اين دوربين ابعاد زيادي نداره (قطر 1/2.5 اينچ) و ضعف اين دوربين ها دقيقا در موقعيتي مثل غروب يا طلوع آفتاب كه ذاتا كنتراست بالايي ايجاد مي كنه مشخص ميشه. از طرفي يك ناحيه پر نور بالاي افق داريم و از طرف ديگه ناحيه تاريك زير افق. يك دوربين معمولي هر چقدر هم كه به روز باشه در اين موقعيت دچار اشتباه ميشه و عكاس هم قادر نيست كار زيادي انجام بده. اگر شما براي نمايش درست ناحيه زير افق بطور دستي نوردهي رو افزايش بديد ناحيه بالايي دچار اضافه نوردهي ميشه و اگر براي كم كردن شدت نور ناحيه بالاي افق نوردهي رو كم كنيد ، ناحيه پايين افق عملا سياه ميشه پس بهترين كار اينه كه چندين عكس با نوردهي هاي مختلف مثلا -1 ، 0 ، +1 گرفته بشه و با استفاده از نرم افزار هاي موجود مثل Photoshop و يا Photo Matixنتيجه دلخواه رو بدست آورد.
عكس شماره يك (Exposure Compensation : -1)
عكس شماره دو ( Exposure Compensation : +1)
عكس شماره سه (Exposure Compensation : 0)
عكس شماره چهار
http://en.wikipedia.org/wiki/High_dynamic_range_imaging
http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/high-dynamic-range.htm
http://www.cambridgeincolour.com/tutorials/high-dynamic-range.htm
35 Fantastic HDR Pictures
Last edited: