برگزیده های پرشین تولز

علت و درمان بیماری ام اس

hassan07

کاربر تازه وارد
تاریخ عضویت
2 سپتامبر 2016
نوشته‌ها
10
لایک‌ها
1
سن
25
بیماری ام اس چیست؟
این بیماری مختص اعصاب مرکزی بوده ( مغز و نخاع ) و ایجاد لکه های سفید یا پلاکهای متعددی در مغز می کند.
پلاکها گویای سفت شدگی غلافهای سلولهای (میلین ها) عصبی مغز می باشند, که این سفت یا سخت شدگی جلوگیری از انتشار جریان الکترو شیمیایی رشته های عصبی و اختلال در حرکات می شود.
به همین دلیل در نتیجه فرمانی که از مغز صادر می شود براحتی به اعضاء و ماهیچه ها نمی رسد و کار براحتی انجام نمی شود. مغز فرمانده, کل بدن بوده و در جایگاه رفیعی قرار دارد. شخص باید دقیقا این اندام مهم و حیاتی را بشناسد و حداکثر مراقبت را از این اندام مهم بنماید.

انواع بیماری ام اس
ام اس عودکننده فروکش‌کننده
شایع‌ترین نوع این بیماری است که ۸۵ درصد افراد مبتلا را شامل می‌شود. در این نوع بیماری، علائم در دوره‌های زمانی خاصی برای هفته‌ها یا ماه‌ها عود کرده و سپس در دوره‌های زمانی دیگری کاهش‌یافته و یا کاملاً از بین می‌روند.

ام اس پیش‌رونده‌ی اولیه
۱۰ درصد افراد مبتلا را شامل شده و در طی آن، علت بیماری ام اس و علائم بیماری به‌آرامی ولی به‌طور پیوسته پیشرفت می‌کنند.

ام اس پیش‌رونده‌ی ثانویه
که افراد مبتلا به بیماری ام اس در ابتدا به نوع عودکننده فروکش‌کننده‌ی بیماری مبتلا بوده‌اند و در طول زمان میزان عود بیماری بیشتر از پسرفت آن بوده است. حدوداً نزدیک به ۵۰ درصد از افراد مبتلا به ام اس عودکننده فروکش‌کننده، در اولین ۱۰ سال ابتلا به بیماری خود، به این نوع ام اس مبتلا خواهند شد.

ام اسپیش‌رونده‌ی عودکننده
که در طی آن، بیماری به‌طور مداوم پیشرفت کرده و هرازگاهی عود می‌کند. این نوع بیماری نسبتاً نادر بوده و تنها در ۵ درصد از موارد ام اس دیده می‌شود.

Multiple-sclerosis-بیماری-ام-اس-2.jpg

همه چیز در مورد بیماری ام اس / علت و درمان بیماری ام اس

علائم مهم و اولیه بیماری ام اس کدامند؟

کاهش حافظه
کاهش و ضعف حافظه، ناتوانی در تمرکز، صحبت کردن و مشکلات زبانی از اختلالات رایج در نتیجه ی پیشرفت MS است که البته خیلی وقت ها می تواند از علائم شروع این بیماری باشد.

اختلالات جنسی
در بیماران مبتلا به ام اس در مراحل شدید، اختلالات جنسی یکی از شایع ترین اختلالات در نظر گرفته می شود. این وضعیت که در بیشتر اوقات عارضه ای غیر قابل پیشگیری است، خیلی وقت ها یکی از علائم ابتلا به MS در نظر گرفته می شود.

سرگیجه
این بیماران معمولا در مستقیم حرکت کردن مشکل دارند. در واقع این عدم تعادل در کنترل حرکات معمولا با پیشرفت تخریب سلول های عصبی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. به همین خاطر است که بسیاری از مبتلایان به MS برای راه رفتن نیاز به عصا دارند.

دوبینی
دوبینی یا همان اختلالات بینایی به دلیل حمله ی بیماری ام اس به سیستم عصبی و تاثیر بر روی عصب بینایی به وجود می آید و به طور شایع در مبتلایان به بیماری ام اس دیده می شود.

مورمور شدن انگشتان بی حسی
بی حسی و مورمور شدن مداوم که معمولا صورت و دست ها و پاها را درگیر می کند، عارضه ی شایع بیماران مبتلا به MS است که به علت آسیب و تخریب سلول ها عصبی در مغز و نخاع ایجاد می شود. اما این وضعیت برای فردی که هنوز به بیماری مبتلا نشده و یا برای اولین بار است که آن را تجربه می کند، بسیار عجیب به نظر می رسد. در واقع بی حسی و مورمور شدن می تواند در ابتدا به صورت حمله ای فرد را مورد آسیب قرار دهد. پاها شایع ترین بخش بدن برای بروز این عارضه اند.

ضعف و گرفتگی عضلات
اسپاسم ها و گرفتگی های عضلانی حمله ای یکی از علائم آزاردهنده ی ام اس است. این اسپاسم ها معمولا شدیدا دردناک هستند، در بخش های انتهایی بدن نظیر دست ها و پاها ایجاد می شوند و بعد از چند دقیقه برطرف می شوند.

اختلال در کنترل ادرار و مدفوع
بی اختیاری در دفع ادرار و مدفوع در بیماری MS دور از انتظار نیست. تقریبا ۸۰ درصد بیماران مبتلا به MS در کنترل ادرار و مدفوع خود مشکل دارند. این افراد معمولا از احساس دفع ادرار مکرر و ناگهانی در عذاب هستند. مشکل آزاردهنده دیگر در این افراد، اسهال مداوم و اختلال کنترل تخلیه روده است. اگر این برای شما یک مشکل شده است، بهتر است هرچه سریع تر به پزشک مراجعه کرده و وضعیت را بازگو کنید.

بی حالی و افسردگی
ابتلا به بیماری آزاردهنده ای نظیر MS، علاوه بر آسیب جسمی می تواند ابزاری برای شکنجه روحی فرد باشد. بسیاری از مبتلایان به ام اس، احساس افسردگی، تحریک پذیری و تغییرات خلق و خو را یکی از مشکلات رایج خود بیان می کنند.


علل
علت ایجاد بیماری مالتیپل اسکلروزیس هنوز شناخته نشده است. این بیماری، نوعی بیماری خود ایمنی در نظر گرفته می‌شود که در طی آن دستگاه ایمنی بدن به بافت‌های خودی حمله می‌کند. در بیماری ام اس، این اختلال در دستگاه ایمنی موجب تخریب غلاف میلین (ماده‌ی چربی که از بافت عصبی مغز و نخاع حفاظت می‌کند) می‌شود.

میلین را می‌توان به روکش روی سیم‌های برق شبیه دانست. زمانی که غلاف میلین تخریب‌شده و بافت عصبی بدون محافظ رها می‌شود، پیامی که از آن عبور می‌کند ممکن است کند شده و یا متوقف گردد. همچنین ممکن است خود عصب نیز آسیب ببیند.

مشخص نیست که چرا بیماری‌ام اس در برخی از افراد ایجادشده و برخی دیگر به این بیماری مبتلا نمی‌شوند ولی به نظر می‌رسد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در این امر دخیل‌اند.

عوامل خطر
عوامل زیر می‌توانند خطر ابتلای شما به ام اس را افزایش دهند:

سن:

ام اس ممکن است در هر سنی بروز کند ولی شیوع آن در افراد بین ۱۵ تا ۶۰ سال بیشتر است.

جنسیت:

خطر ابتلای زنان به این بیماری نزدیک ۲ برابر مردان است.

سابقه‌ی فامیلی:

اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما به ام اس مبتلا بوده‌اند، خطر ابتلای شما به این بیماری نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

برخی عفونت‌های خاص:

برخی از ویروس‌ها مانند اپشتین بار، که باعث مونونوکلئوز عفونی می‌شود.

نژاد:

افراد سفیدپوست بیشتر در معرض خطر برای ابتلا به این بیماری قرار دارند. افراد آسیایی، آفریقایی و یا بومیان آمریکا، کمترین خطر را دارند.

آب‌وهوا:

ام اس در افرادی که در آب‌وهواهای معتدل زندگی می‌کنند شایع‌تر است.

برخی بیماری‌های خود ایمنی خاص:

بیماری‌های تیروئیدی، دیابت نوع ۱ و یا بیماری‌ها التهاب روده.

استعمال دخانیات


multiple-sclerosis1.jpg

همه چیز در مورد بیماری ام اس / علت و درمان بیماری ام اس

عوارض
افراد مبتلا به ام اس ممکن است به عارضه‌های زیر نیز دچار شوند:

گرفتگی یا اسپاسم عضلانی
فلج، معمولاً در پاها
مشکلات مربوط به مثانه، روده‌ها و فعالیت‌های جنسی
تغییرات ذهنی مانند فراموشی و نوسانات خلق‌وخوی
افسردگی
بیماری صرع

روش تشخیص
آزمایش مخصوصی برای تشخیص ام اس وجود ندارد و روش تشخیص آن به‌صورت رد کردن احتمال وجود عارضه‌های دیگر با علائم و نشانه‌های مشابه می‌باشد. به این روش، تشخیص افتراقی گفته می‌شود.

احتمالاً پزشک شما با سؤال در مورد سوابق پزشکی و معاینه‌ی کامل فیزیکی فرایند تشخیص را آغاز می‌کند. سپس ممکن است موارد زیر را برای شما تجویز کند:

آزمایش خون:

به‌منظور کمک به رد احتمال عارضه‌های دیگر با علائم مشابه ام اس. آزمایشات مخصوص برای تشخیص نشانه‌های بیماری‌ام اس، هم‌اکنون در دست طراحی بوده و ممکن است بتوانند به تشخیص این بیماری کمک شایانی بکنند.

پونکسیون کمر (گرفتن مایع نخاعی):

که در طی آن نمونه‌ی کوچکی از مایع نخاعی از درون کانال نخاعی برداشته‌شده و تحت آنالیز آزمایشگاهی قرار می‌گیرد. این نمونه می‌تواند موارد غیرعادی در مورد پادتن‌های مربوط به بیماری‌ام اس را مشخص کند. گرفتن مایع نخاعی همچنین می‌تواند احتمال وجود عارضه‌های دیگر با علائم مشابه به ام اس را رد کند.

اسکن MRI:

از مغز و نخاع می‌تواند ضایعه‌های ایجادشده در اثر ام اس را مشخص کند. ممکن است نوعی ماده‌ی حاجب (کنتراست زا) به‌منظور مشخص کرده ضایعه‌های ایجادشده در اثر ام اس فعال، به‌صورت وریدی به شما تزریق شوند.

آزمایشات پتانسیل برانگیخته:

که سیگنال‌های عصبی تولیدشده در پاسخ به محرک‌ها را ضبط می‌کنند. یک آزمایش پتانسیل برانگیخته ممکن است از محرک‌های دیداری یا الکتریکی استفاده کند که در طی آن شما یک شئ متحرک را دنبال کرده و یا امواج الکتریکی به اعصاب دست و پاها اعمال می‌شوند. الکترودها سرعت عبور پیام عصبی را درون اعصاب اندازه‌گیری می‌کنند.


روش‌های درمانی برای اصلاح روند پیشرفت بیماری
تابه‌حال هیچ روش درمانی برای کند کردن روند پیشرفت ام اس پیش‌رونده‌ی اولیه مفید واقع نشده است. برای ام اس عودکننده فروکش‌کننده، روش‌های اصلاحی زیادی وجود دارند. روش‌های درمانی برای ام اس عودکننده فروکش‌کننده عبارت‌اند از:

اینترفرون بتا:

این داروها، ازجمله رایج‌ترین داروهای تجویزشده برای درمان ام اس می‌باشند. این داروها به زیر پوست و یا درون عضلات تزریق‌شده و می‌توانند تعداد و شدت حملات بیماری را کاهش دهند.

گلاتیرامر استات (کوپاکسون):

این دارو می‌تواند از حملات سیستم ایمنی به غلاف میلین جلوگیری کرده و باید در زیر پوست تزریق شود.

دی متیل فومارات (تکفیدرا):

این داروی خوراکی دو بار در روز، می‌تواند حملات را کاهش دهد.

فینگولیمود (گیلنیا):

این داروی خوراکی یک بار در روز، تعداد حملات را کاهش می‌دهد.

تریفلونومید (آباگیو):
این داروی خوراکی یک بار در روز، می‌تواند تعداد حملات را کاهش دهد.

ناتالیزوماب (تیسابری):

این دارو به‌منظور ممانعت از حرکت سلول‌های ایمنی آسیب‌زا از جریان خون به سمت مغز و نخاع، طراحی‌شده است. این دارو می‌تواند به‌عنوان خط مقدم درمان برای افراد مبتلا به ام اس شدید، و به‌عنوان خط دوم درمان برای دیگر افراد استفاده شود.

آلمتوزوماب (لمترادا):

این دارو با هدف قرار دادن نوعی پروتئین بر روی سطح سلول‌های ایمنی، آن‌ها را دست‌خالی کرده و موارد عود ام اس را کاهش می‌دهد.

میتوزانترون:

این داروی تضعیف‌کننده‌ی سیستم ایمنی، می‌تواند برای قلب مضر بوده و همچنین در ایجاد سرطان خون نقش دارد. درنتیجه استفاده از آن برای درمان ام اس بسیار محدود است. میتوزانترون معمولاً تنها برای درمان موارد شدید و پیشرفته‌ی ام اس مورداستفاده قرار می‌گیرد.

منبع : شهر سلامتی
 
بالا