Catch, try براي مديريت استثنا( exception handeling) در برنامه ها بكار مي روند. يعني برنامه مان را داخل بلوك هاي try مي نويسيم و داخل بلوك هاي catch تعيين مي كنيم كه در زماني كه برنامه بنا به دلايلي نتوانست روند طبيعي خودش را طي كند، يا به عبارتي، استثنايي رخ داد، برنامه بايد چه عملي انجام دهد. بلوك هاي catch نسبت به هر گونه استثنايي كه، به عنوان آرگومان به آنها اعلام شده باشند، فعال مي شوند.
با وجوديكه استفاده از اين قابليت در برنامه ها ضرورتي ندارد، اما استفاده از آن باعث استحكام يك برنامه مي شود. اينكه خود برنامه نويس تعيين كند كه در زمان بروز يك اتفاق ، مثل كم بودن حافظه، پيدا نكردن يك فايل مورد نياز براي ادامه برنامه و... چه كاري بايد انجام شود، از مزيت هاي استفاده كردن از try, catch مي باشد.