دانشمندان عضو انجمن تحقيقاتی دنيای آبهای قطب (HSWRI) پيشرفت صوتی نهنگ های قاتل را مورد بررسی قرار داده اند؛
به نظر ميرسد كه اين رفتار به طور ژنتيك در آنها وجود دارد. نوزادها در طی زمان ياد می گيرند كه از چه صدايی تحت چه شرايطی استفاده كنند. نوزادها به احتمال زياد، از صدای مادر خود تقليد می كنند. آنها مجموعه صداهای مختلف را فقط از مادر خود ياد می گيرند حتی اگر نهنگ های قاتل بيشتری حضور داشته باشند و صداهای با بسامد بيشتری توليد كنند. نوزاد در همان روزهای اول تولد میتواند از خود صدا ايجاد كند كه شبيه به صدای جيغ می باشد ( يك صدای خيلی زير و بلند ) كه هيچ شباهتی به صدای انواع بالغ ندارد. نوزاد در دو ماهگی، برای اولين بار صدايی توليد می كند كه شبيه به صدای يك نهنگ بالغ می باشد. از آن لحظه تا سن بلوغ، او میتواند صداهای بيشتری توليد كند.
حواس چندگانه :
حس شنوایی:
نهنگ های قاتل حس شنوایی بسيار قوی دارند و قشر مغزی مربوط به شنوايی به خوبی توسعه پيدا كرده است.
محدوده شنوایی :
محدوده شنوایی انسان 17- 02/0 كيلو هرتز است اما نهنگ ها قادر به شنيدن اصواتی با فركانس 125- 5/0 كيلو هرتز هستند.
دريافت صدا :
بيشتر صداهایی كه نهنگ قاتل می شنود احتمالا توسط فك پايينی صورت میگيرد. او همچنين ممكن است توسط ماهيچه های نرم و استخوان های اطراف گوش، صداها را دريافت كند. گوش در پشت چشم قرار گرفته و كاملا نا مشخص هستند. لاله گوش وجود ندارد. به نظر می رسد كه اصوات با فركانس های بالا در محدوده 50 هرتز و بالاتر، به شكل مؤثری توسط فك پايينی جذب شوند.
استخوان های فك پايين، صداها را به گوش ميانی هدايت می كنند. استخوان های فك پايينی نهنگ های دندان دار پهن شده و در محل اتصال به استخوان جمجمه، تو خالی هستند. درون اين استخوان های ظريف، چربی ته نشين شده است كه به سمت تشكيلات استخوانی گوش ادامه می يابد. صداها توسط فك پايينی دريافت می شوند و از آنجا به گوش ميانی و گوش داخلی راه می يابند و توسط تارهای عصبی از گوش داخلی به مراكز شنوايی در مغز ميرسند. نهنگ های دندان دار می توانند به طور همزمان با يكديگر ارتباط صوتی برقرار كنند و راهيابی صوتی نيز انجام دهند. صداهای با فركانس بالا احتمالا برای جهت يابی استفاده می شوند اما هنوز كاربرد صداهای با فركانس پايين توليد شده توسط نهنگ قاتل شناخته نشده است.
مسير يابی صوتی :
قابليتی است كه در نهنگ های دندان دار و معدودی حيوانات ديگر مانند خفاش ها وجود دارد كه در آن حيوان امواجی با فركانس بالا به صورت صدای كليك به محيط بيرون می فرستد و از روی صدای امواج برگشتی از اجسام محيطی، محل قرارگيری آنها را تشخيص می دهند. آنها يك صدايی به شكل يك نوار پهن كه از اتصال هزاران صدای كليك بوجود آمده اند ايجاد می كنند كه هر كدام از آنها يك هزارم ثانيه به طول می انجامند. سرعت اين امواج 5/1 كيلومتر در ثانيه است.
مطالعات نشان می دهند كه نهنگ ها با استفاده از اين صداها، می توانند اندازه، شكل، سرعت، فاصله، جهت و حتی بخشی از ساختمان درونی اشياء اطراف را تشخيص دهند.
منبع: http://www.shilat.com/persian/page-view.asp?pagetype=articles&id=673
