اون موقع که جنگ ایران عراق بود، (که عراق هیچی هم نبود در برابر آمریکا)، جنگ 100 برابر کشته هاش روانی گذاشت روی دستمون. یه نسل رو سوزند. از کشته و زخمی و روانی بگیر تا بیماری و بی خانمانی و غیره... جنگی آغاز بشه من و شما یا حتی دو طرف نمیتونن پایان براش تایین کنن که انقدر راحت تاخمین میزنید 1 ماه! عوامل جنگ انقدر زیاد هست که هیچ کسی نمیتونه پایان یک جنگ رو تایین کنه. از همون روسیه برای فروش اسحله بگیر تا داخلی ها که میبینند جنگ به نفعشونه به دلایل مختلف..
بمب و ترکش هم که نخوری و خودت رو در حاشیه امن ببینی، اون وحشت و آژیرها و ضدهوایی ها اونقدر روی مغزت اثر میگذاره که سالها بعد هم نمیتونی فراموشش کنی! میگم اینهایی که اینطوری حرف میزنن جنگ ندیدن به چشم تا بفهمن یعنی چی. تازه اون موقع مثلا ما تهران بودیم دم به ساعت آژیر میزدن و بمباران میکردن... چه برسه به اون بدبختایی که جنوب بودن..
یادمه یکی دو سالش بخاطر خطر از تهران رفته بودیم یک دهات زندگی میکردیم! پوف چه دورانی بود.
بمب و ترکش هم که نخوری و خودت رو در حاشیه امن ببینی، اون وحشت و آژیرها و ضدهوایی ها اونقدر روی مغزت اثر میگذاره که سالها بعد هم نمیتونی فراموشش کنی! میگم اینهایی که اینطوری حرف میزنن جنگ ندیدن به چشم تا بفهمن یعنی چی. تازه اون موقع مثلا ما تهران بودیم دم به ساعت آژیر میزدن و بمباران میکردن... چه برسه به اون بدبختایی که جنوب بودن..
یادمه یکی دو سالش بخاطر خطر از تهران رفته بودیم یک دهات زندگی میکردیم! پوف چه دورانی بود.
Last edited:
