آشنایی با عنصرپتاسیم درباغات پسته ومصرف کود پتاس
16عنصر شیمیایی برای رشد و نمو هر گیاهی ازجمله پسته مورد نیاز هستند. این 16 عنصر به دو گروه عناصر پر مصرف و عناصر کم مصرف تقسیم بندی می شوند. عناصر غذایی پر مصرف و عناصر غذایی کم مصرف.
عناصر غذایی پر مصرف عناصری هستند که به مقدار زیاد مورد نیاز درختان هستند و سالیانه مقادیر زیادی از این عناصر توسط ریشه های درختان پسته از خاک برداشت می شود تا به مصرف برسند. گروه اصلی عناصر ماکرو شامل 3 عنصر نیتروژن، پتاسیم و فسفر هستند.
معمولا بدلیل اینکه میزان جذب این عناصر توسط ریشه درختان پسته فوق العاده بالاست هر سال باید کمبود این عناصر را با استفاده از کود دهی و استفاده از کود پتاس جبران کرد. دسته دوم عناصر شامل کلسیم، منیزیم و گوگرد هستند. معمولا نیازی به اضافه کردن کودبرای جبران کمبود این دسته از عناصر نیست چون به وفور در خاک موجود هستند.
فروش کود کشاورزی
البته در نواحی با خاک های اسیدی یا pHپایین، برای جبران کمبود دو عنصر کلسیم و منیزیم کودهای حاوی این عناصر باید حتما به خاک اضافه شوند اما در شرایط خاکی غالب باغات پسته كشور به دلیل قلیایت شدید خاک و pH بالا نیازی به افزودن کودهای کلسیمی و منیزیمی نیست چون به حد کافی در خاک وجود دارند.
عناصر غذایی کم مصرف عناصری هستند که به مقدار جزیی مورد نیاز درختان پسته هستند و شامل هفت عنصر می شوند.
این عناصر عبارتند از بور، مس، آهن، کلر، منگنز، مولیبدن و روی. البته اگر همین مقدار کم هم در خاک موجود نباشد یا در اختیار درختان قرار نگیرد درختان دچار عوارض نامطلوب شدیدی خواهند شد. بنابراین کمبود عناصر میکرو در درختان پسته می تواند بسیار خسارت زا باشد.
بر خلاف عناصر پر مصرف که تمام نیاز درختان را نمی توان از طریق محلول پاشی تامین کرد عناصر میکرو را می توان از طریق محلول پاشی بر روی برگ در اختیار درختان پسته گذاشت و کمبودشان را بدین طریق رفع کرد.
عنصر پتاسیم بعنوان یکی از عناصر پرمصرف نقش مهمی در افزایش عملکرد و بازدهی درختان پسته دارد.
نقش عنصر پتاسیم بویژه در سالهای آور بسیار ضروری و مهم است و باید حتما در سالهای آور کود پتاس به باغات افزوده شوند. بررسی ها مشخص کرده اند که در درختان پسته بعد از نیتروژن بیشترین مقدار عنصری که سالانه از خاک برداشت می شود پتاسیم است.
بیشترین مقدار جذب پتاسیم اساسا در مرحله پر شدن دانه اتفاق می افتد. مطالعات نشان داده که در سالهای آور درختان پسته پتاسیم جذب شده مستقیما در تشکیل جنین یا مغز پسته به مصرف می رسند ولی در سالهای نیاور پتاسیم جذب شده توسط ریشه در سایر اندامها ذخیره می شود.
به همین دلیل است که غلظت پتاسیم در برگها در سالهای آور کمتر از غلظت پتاسیم در برگها در سالهای نیاور است. مطالعات نشان داده میزان جذب پتاسیم در سالهای آور در بازه زمانی پر شدن مغز تقریبا بیش از دو برابر میزان جذب پتاسیم در سالهای نیاور است.
تغذیه پتاسیمی مناسب درختان پسته کلید بازدهی و افزایش عملکرد در باغات پسته است. مطالعات انجام شده نشان می دهد که بیشترین میزان پتاسیم در برگ در مرداد و شهریور ماه هر سال مقارن با به مغز رفتن یا پر شدن دانه ها مشاهده می شود.
بنابراین در این دوره زمانی حساس نباید درخت از نظر پتاسیم کمبودی داشته باشد؛ بخصوص پتاسیم موجود در دسترس ریشه ها. مشخص شده که در درختان پسته میزان جذب پتاسیم در اردیبهشت نسبتا پایین است و میزان جذب پتاسیم از خاک در پایین ترین سطح خود قرار دارد.
میزان غلظت پتاسیم در برگهای درختان پسته در بهار زیر 1 درصد برآورد می شود و این غلظت در طی رشد و توسعه میوه به صورت شگفت انگیزی افزایش می یابد؛ به خصوص در ماههای تیر تا شهریور. در نهایت در زمان بلوغ و پایان تشکیل پوست و مغز و اتمام دوره رشد یعنی تقریبا درشهریور، ماکزیمم جذب پتاسیم از ریشه های پسته را خواهیم داشت.
غلظت پتاسیم در برگها در مهرماه یعنی دوره پس از برداشت به طور ناگهانی کاهش پیدا می کند؛ بنابراین نیازی به کاربرد کود پتاس در دوره پس از برداشت در باغات پسته وجود ندارد؛ چه بصورت محلولپاشی و چه بصورت کاربرد در خاک. کوددهی با استفاده از کودهای پتاسیمی و کود پتاس، موجب افزایش مقاومت درختان پسته به تنش های مختلف شامل تنش شوری، کم آبی و سرمازدگی و همچنین افزایش مقاومت در برابر آفات و بیماریهای مختلف خواهد شد.
اگر پتاسیم کافی در اختیار درختان پسته باشد تعداد خوشه ها و دانه ها و همچنین درصد خندانی و وزن خشک دانه در پسته افزایش چشمگیری خواهد یافت. نکته قابل تأمل در مورد پتاسیم آن است که کمبود این عنصر تقریبا در غالب باغات پسته كشور مشاهده می شود.
علامت اصلی کمبود پتاسیم در درختان پسته سوختگی حاشیه برگ است؛ ولی باید توجه کرد که این سوختگی هیچگاه در اوایل فصل دیده نشده، بلكه به مرور مشخص می شود. از پیامدهای دیگر کمبود پتاسیم حساسیت به آفتاب سوختگی و کاهش درجه خندانی میوه های رسیده است.
بسیاری از کشاورزان و حتی کارشناسان، کمبود پتاسیم را با تنش شوری اشتباه می گیرند. وجه تمایز این دو آن است که در تنش شوری بر عکس کمبود پتاسیم سیاه شدگی (یا نکروز) حاشیه برگها وجود ندارد.
باید توجه داشت که مصرف بیش از اندازه کودهای پتاسیمی ، کود پتاس در خاک موجب کمبود منگنز در گیاه خواهد شد. این مساله بخصوص در مناطق با بافت شنی خاک حایز اهمیت است.
گزارشاتی هم وجود دارد که ثابت می کند مصرف بیش از حد کودهای پتاسیمی موجب کاهش جذب عنصر منیزیوم و گاها عنصر کلسیم در برخی گیاهان شده است.
محلول پاشی درختان پسته با استفاده از کود پتاس
بسیاری از باغات پسته در کشور ما در نواحی خشک و نیمه خشک احداث شده اند. همین موضوع سبب شده که کمبود آب و منابع آبی بعنوان معضل اساسی در نواحی پسته کاری محسوب شود. رطوبت خاک تأثیر بسیار مهمی در کارآیی عنصر پتاسیم و جذب بهتر آن دارد و خشکی خاک مخصوصاً در تابستان موجب کاهش جذب عنصر پتاسیم توسط درختان پسته می شود. متاسفانه این اتفاق زمانی رخ می دهد که درختان بیشترین نیاز را به این عنصر حیاتی دارند.
16عنصر شیمیایی برای رشد و نمو هر گیاهی ازجمله پسته مورد نیاز هستند. این 16 عنصر به دو گروه عناصر پر مصرف و عناصر کم مصرف تقسیم بندی می شوند. عناصر غذایی پر مصرف و عناصر غذایی کم مصرف.
عناصر غذایی پر مصرف عناصری هستند که به مقدار زیاد مورد نیاز درختان هستند و سالیانه مقادیر زیادی از این عناصر توسط ریشه های درختان پسته از خاک برداشت می شود تا به مصرف برسند. گروه اصلی عناصر ماکرو شامل 3 عنصر نیتروژن، پتاسیم و فسفر هستند.
معمولا بدلیل اینکه میزان جذب این عناصر توسط ریشه درختان پسته فوق العاده بالاست هر سال باید کمبود این عناصر را با استفاده از کود دهی و استفاده از کود پتاس جبران کرد. دسته دوم عناصر شامل کلسیم، منیزیم و گوگرد هستند. معمولا نیازی به اضافه کردن کودبرای جبران کمبود این دسته از عناصر نیست چون به وفور در خاک موجود هستند.
فروش کود کشاورزی
البته در نواحی با خاک های اسیدی یا pHپایین، برای جبران کمبود دو عنصر کلسیم و منیزیم کودهای حاوی این عناصر باید حتما به خاک اضافه شوند اما در شرایط خاکی غالب باغات پسته كشور به دلیل قلیایت شدید خاک و pH بالا نیازی به افزودن کودهای کلسیمی و منیزیمی نیست چون به حد کافی در خاک وجود دارند.
عناصر غذایی کم مصرف عناصری هستند که به مقدار جزیی مورد نیاز درختان پسته هستند و شامل هفت عنصر می شوند.
این عناصر عبارتند از بور، مس، آهن، کلر، منگنز، مولیبدن و روی. البته اگر همین مقدار کم هم در خاک موجود نباشد یا در اختیار درختان قرار نگیرد درختان دچار عوارض نامطلوب شدیدی خواهند شد. بنابراین کمبود عناصر میکرو در درختان پسته می تواند بسیار خسارت زا باشد.
بر خلاف عناصر پر مصرف که تمام نیاز درختان را نمی توان از طریق محلول پاشی تامین کرد عناصر میکرو را می توان از طریق محلول پاشی بر روی برگ در اختیار درختان پسته گذاشت و کمبودشان را بدین طریق رفع کرد.
عنصر پتاسیم بعنوان یکی از عناصر پرمصرف نقش مهمی در افزایش عملکرد و بازدهی درختان پسته دارد.
نقش عنصر پتاسیم بویژه در سالهای آور بسیار ضروری و مهم است و باید حتما در سالهای آور کود پتاس به باغات افزوده شوند. بررسی ها مشخص کرده اند که در درختان پسته بعد از نیتروژن بیشترین مقدار عنصری که سالانه از خاک برداشت می شود پتاسیم است.
بیشترین مقدار جذب پتاسیم اساسا در مرحله پر شدن دانه اتفاق می افتد. مطالعات نشان داده که در سالهای آور درختان پسته پتاسیم جذب شده مستقیما در تشکیل جنین یا مغز پسته به مصرف می رسند ولی در سالهای نیاور پتاسیم جذب شده توسط ریشه در سایر اندامها ذخیره می شود.
به همین دلیل است که غلظت پتاسیم در برگها در سالهای آور کمتر از غلظت پتاسیم در برگها در سالهای نیاور است. مطالعات نشان داده میزان جذب پتاسیم در سالهای آور در بازه زمانی پر شدن مغز تقریبا بیش از دو برابر میزان جذب پتاسیم در سالهای نیاور است.
تغذیه پتاسیمی مناسب درختان پسته کلید بازدهی و افزایش عملکرد در باغات پسته است. مطالعات انجام شده نشان می دهد که بیشترین میزان پتاسیم در برگ در مرداد و شهریور ماه هر سال مقارن با به مغز رفتن یا پر شدن دانه ها مشاهده می شود.
بنابراین در این دوره زمانی حساس نباید درخت از نظر پتاسیم کمبودی داشته باشد؛ بخصوص پتاسیم موجود در دسترس ریشه ها. مشخص شده که در درختان پسته میزان جذب پتاسیم در اردیبهشت نسبتا پایین است و میزان جذب پتاسیم از خاک در پایین ترین سطح خود قرار دارد.
میزان غلظت پتاسیم در برگهای درختان پسته در بهار زیر 1 درصد برآورد می شود و این غلظت در طی رشد و توسعه میوه به صورت شگفت انگیزی افزایش می یابد؛ به خصوص در ماههای تیر تا شهریور. در نهایت در زمان بلوغ و پایان تشکیل پوست و مغز و اتمام دوره رشد یعنی تقریبا درشهریور، ماکزیمم جذب پتاسیم از ریشه های پسته را خواهیم داشت.
غلظت پتاسیم در برگها در مهرماه یعنی دوره پس از برداشت به طور ناگهانی کاهش پیدا می کند؛ بنابراین نیازی به کاربرد کود پتاس در دوره پس از برداشت در باغات پسته وجود ندارد؛ چه بصورت محلولپاشی و چه بصورت کاربرد در خاک. کوددهی با استفاده از کودهای پتاسیمی و کود پتاس، موجب افزایش مقاومت درختان پسته به تنش های مختلف شامل تنش شوری، کم آبی و سرمازدگی و همچنین افزایش مقاومت در برابر آفات و بیماریهای مختلف خواهد شد.
اگر پتاسیم کافی در اختیار درختان پسته باشد تعداد خوشه ها و دانه ها و همچنین درصد خندانی و وزن خشک دانه در پسته افزایش چشمگیری خواهد یافت. نکته قابل تأمل در مورد پتاسیم آن است که کمبود این عنصر تقریبا در غالب باغات پسته كشور مشاهده می شود.
علامت اصلی کمبود پتاسیم در درختان پسته سوختگی حاشیه برگ است؛ ولی باید توجه کرد که این سوختگی هیچگاه در اوایل فصل دیده نشده، بلكه به مرور مشخص می شود. از پیامدهای دیگر کمبود پتاسیم حساسیت به آفتاب سوختگی و کاهش درجه خندانی میوه های رسیده است.
بسیاری از کشاورزان و حتی کارشناسان، کمبود پتاسیم را با تنش شوری اشتباه می گیرند. وجه تمایز این دو آن است که در تنش شوری بر عکس کمبود پتاسیم سیاه شدگی (یا نکروز) حاشیه برگها وجود ندارد.
باید توجه داشت که مصرف بیش از اندازه کودهای پتاسیمی ، کود پتاس در خاک موجب کمبود منگنز در گیاه خواهد شد. این مساله بخصوص در مناطق با بافت شنی خاک حایز اهمیت است.
گزارشاتی هم وجود دارد که ثابت می کند مصرف بیش از حد کودهای پتاسیمی موجب کاهش جذب عنصر منیزیوم و گاها عنصر کلسیم در برخی گیاهان شده است.
محلول پاشی درختان پسته با استفاده از کود پتاس
بسیاری از باغات پسته در کشور ما در نواحی خشک و نیمه خشک احداث شده اند. همین موضوع سبب شده که کمبود آب و منابع آبی بعنوان معضل اساسی در نواحی پسته کاری محسوب شود. رطوبت خاک تأثیر بسیار مهمی در کارآیی عنصر پتاسیم و جذب بهتر آن دارد و خشکی خاک مخصوصاً در تابستان موجب کاهش جذب عنصر پتاسیم توسط درختان پسته می شود. متاسفانه این اتفاق زمانی رخ می دهد که درختان بیشترین نیاز را به این عنصر حیاتی دارند.
