چند درصد پدر ها و مادر ها دوست دارن بچه هاشون دکتر یا مهندس سوند وچرا؟

['golsa]

خوب سوال واضح و مشخص است .چرا توی ایران اکثرا:blink: می خوان مهندس یا دکتر باشن

 

[Amirbahal3]

خوب سوال واضح و مشخص است .چرا توی ایران اکثرا:blink: می خوان مهندس یا دکتر باشن

سلام
حال شما خوبه؟
خب دلایل روان شناسی داره.
مثلا این که اکثرا از دکتر مهندسا حساب میبردن. یا یه زمانی دکتر و مهندس وارداتی بود تا همین بیست سال پیش. و از این حرفا!!!!
مثلا یه ارتشی سالها خدمت کرده بود یه دفه یه دکتر میامد باهاش هم درجه میشد یا بالا تر.
یه یا کلا یه کارمند.
و از این دلایل روانی و احترامی که برای دکتر ها قائلند و قدیم برای مهندس ها هم قائل بودن...
در کل دلایلش اینا میتونه باشه. خود منم وقتی مگن طرف مثلا دکترای فیزیک داره به یه چشم دیگه بهش نگاه میکنم. تا بگن لیسانس فیزیکه حتی اگه کاری که باهاش دارم اصلا ربطی به رشته تحصیلی نداشته باشه.

 

['golsa]

پس امیر جان به این نتیجه میرسیم که باور ما از این شغل ها اون ها رو بزرگ کرده و تو ذهنمون جا افتاده که یک مهندس و دکتر ادم بزرگی است حتی اگر نباشه!

 

[R E Z A]

پس امیر جان به این نتیجه میرسیم که باور ما از این شغل ها اون ها رو بزرگ کرده و تو ذهنمون جا افتاده که یک مهندس و دکتر ادم بزرگی است حتی اگر نباشه!

اینم میتونه باشه. البته یه دکتر یا مهندس 100% در نوع خودش آدم بزرگیه. چون کسی که وقت گذاشته و تحصیل کرده و به اون مقام رسیده نمیتونه آدم کوچیکی باشه ولی ادمای بزرگ هم معصوم نیستن و مشکلات و ایرادهای خاص خودشون رو دارن.

درباره ی سوال اول هم بنظر من تا زمانی که یه چیز در نظر آدم یونیک و تازه باشه همیشه یه سمبل و یه جورایی همیشه یه هدف حساب میشه. فرقی هم نمیکنه چی باشه. مثلا شما یه ماشین رو در نظر بگیر. چرا کسی نمیگه مثلا من آرزو دارم یه پیکان داشته باشم!! ولی شما از هر کی بپرسی که آیا دوست داری مثلا لامبورگینی داشته باشی میگه آرزومه!!

درباره ی شغل هم همینطوره. در گذشته تا زمانی که یه شغلایی مثل مهندسی یا پزشکی یونیک ترین و برترین شغلا بودن همه آرزو داشتن بچه هاشون دکتر و مهندس بشن ولی بعد از یه مدتی وقتی این 2 تا شغل هم اشباع شد دیگه کمتر کسی پیدا میشه که دکتر شدن براش آرزو باشه!!

یه مورد دیگه هم که به ذهنم اومد اینه که هر وقت یه چیزی خیلی سخت بدست بیاد ارزشمند میشه. قدیما دکتر یا مهندس شدن به این آسونی نبود! شاید از هر 10000 نفر یکی دو نفر امثال حسابی و ... درمیومدن واسه همین این یه آرزو شده بود. ولی با گذشت زمان و زیاد شدن دانشگاهها و بیرون اومدن کلی دکتر و مهندس (و البته بیکار موندن بیشتر اونا!!) این آرزو هم یواش یواش آتیشش خوابید.

 

[djnik1362]

خوب سوال واضح و مشخص است .چرا توی ایران اکثرا:blink: می خوان مهندس یا دکتر باشن

با پدر و مادر من 100 درصد . ولی خب 1 درصد بیشتر دکتر و مهندس نمیشن .
آرزو بر جوانان عیب نیست .

 

[ice-man]

تا 10 سال پیش شاید همه پدر مادر ها دوست داشتن بچشون مهندس و دکتر بشه. اما حالا همه دوست دارن بچشون مایه دار بشه.
دلیل علاقه به تحصیل هم برای اینه که تحصیلات دانشگاهی یه جورایی مثل دبیرستان شده که همه باید برن.

 

[Amirbahal3]

پس امیر جان به این نتیجه میرسیم که باور ما از این شغل ها اون ها رو بزرگ کرده و تو ذهنمون جا افتاده که یک مهندس و دکتر ادم بزرگی است حتی اگر نباشه!

سلام
آره. البته دکتر ها آدم های کوچیکی هم نیستن!
حتی اگه خلاف کارم بشه فازش با بقیه خلاف کارا فرق میکنه! باور کن.

 

['golsa]

ولی قبول کنید مثلا یک مجسمه ساز یا ستگ تراش هم کارش به اندازه یک دکتر با عرضشه.من می گم دیدمون رو محدود به چند مورد خاص نکنیم