[B]کاریکاتور چیست؟
کاريکاتور را اينگونه تعريف کرده اند :
1- هنرِ ارائه ي تصاوير اشخاص يا اشياء ، که در آن صفات و خصوصيات بارز فرد يا شيئ ، به نحوي اغراق آميز ، مضحک و غير طبيعي به تصوير کشيده مي شود.
2- تصوير يا هراثرهنري ، که به نحوي مضحک و اغراق آميز ، ويژگي هاي موضوع اصلي را به نمايش مي گذارد.
3- تصوير مشابه ، مضحک و غير طبيعي از چيزي ارائه دادن.
4- تقليد کردن از روي تمسخر
در مجموع شايد بتوان به طور خلاصه اين گونه گفت که کاريکاتور تصويري است که به منظور هجو کردن
چيزي يا کسي کشيده مي شود . کاريکاتور يک شخص بايد مضحک باشد و در کشيدن آن بايد نمايش
اعضاي بدن سوژه مبالغه کرده و شخصيت سوژه را بنماياند.
کلمه ي کاريکاتور از کالمه ايتاليايي «کاريکار» گرفته شده که به معناي اغراق است اما اغراق در
کاريکاتور يا طنز تصويري ، بايد سنجيده ، منطقي و هوشمندانه باشد . برخي از پژوهشگران هنر
کاريکاتور عقيده دارند که کلمه ي کاريکاتور کوتاه شده ي "کاريکاتورا" است که در قرن شانزدهم در
ايتاليا توسط طراح و نقاش آن زمان ، آنيبال کاراکي مصطلح گرديد.
هنرمندان – در مسائل سياسي – از چهره هاي واقعي سياستمداران و يا کساني که به نوعي
خبرساز هستند ، کاريکاتور مي کشند . بسياري از کاريکاتورها براي خنداندن بيننده کشيده شده اند ،
اما بعضي از آنها – مثل موضوعات سياسي – با اينکه در نگاه اول خنده دار هستند ، اما معناي ثانوي
عميقي د رخود دارند.
در ادبيات نيز کلمه ي کاريکاتور به توصيفي که جنبه مسخره آميز يا هجوآميز دارد و شخص يا اشخاص
مورد توصيف را به شکل اغراق آميزي مجسم مي کند اطلاق مي شود، و سابقه ي اين شيوه به دوران
يونان باستان مي رسد . "چارلز ديکنز" از جمله ي نويسندگان بزرگي است که از اين شيوه
"کاريکاتورهاي ادبي" در آثار خود استفاده فراوان کرده است .[/B]
کاريکاتور را اينگونه تعريف کرده اند :
1- هنرِ ارائه ي تصاوير اشخاص يا اشياء ، که در آن صفات و خصوصيات بارز فرد يا شيئ ، به نحوي اغراق آميز ، مضحک و غير طبيعي به تصوير کشيده مي شود.
2- تصوير يا هراثرهنري ، که به نحوي مضحک و اغراق آميز ، ويژگي هاي موضوع اصلي را به نمايش مي گذارد.
3- تصوير مشابه ، مضحک و غير طبيعي از چيزي ارائه دادن.
4- تقليد کردن از روي تمسخر
در مجموع شايد بتوان به طور خلاصه اين گونه گفت که کاريکاتور تصويري است که به منظور هجو کردن
چيزي يا کسي کشيده مي شود . کاريکاتور يک شخص بايد مضحک باشد و در کشيدن آن بايد نمايش
اعضاي بدن سوژه مبالغه کرده و شخصيت سوژه را بنماياند.
کلمه ي کاريکاتور از کالمه ايتاليايي «کاريکار» گرفته شده که به معناي اغراق است اما اغراق در
کاريکاتور يا طنز تصويري ، بايد سنجيده ، منطقي و هوشمندانه باشد . برخي از پژوهشگران هنر
کاريکاتور عقيده دارند که کلمه ي کاريکاتور کوتاه شده ي "کاريکاتورا" است که در قرن شانزدهم در
ايتاليا توسط طراح و نقاش آن زمان ، آنيبال کاراکي مصطلح گرديد.
هنرمندان – در مسائل سياسي – از چهره هاي واقعي سياستمداران و يا کساني که به نوعي
خبرساز هستند ، کاريکاتور مي کشند . بسياري از کاريکاتورها براي خنداندن بيننده کشيده شده اند ،
اما بعضي از آنها – مثل موضوعات سياسي – با اينکه در نگاه اول خنده دار هستند ، اما معناي ثانوي
عميقي د رخود دارند.
در ادبيات نيز کلمه ي کاريکاتور به توصيفي که جنبه مسخره آميز يا هجوآميز دارد و شخص يا اشخاص
مورد توصيف را به شکل اغراق آميزي مجسم مي کند اطلاق مي شود، و سابقه ي اين شيوه به دوران
يونان باستان مي رسد . "چارلز ديکنز" از جمله ي نويسندگان بزرگي است که از اين شيوه
"کاريکاتورهاي ادبي" در آثار خود استفاده فراوان کرده است .[/B]
