بي‌پدر و مادرها
حنا، جودي ابوت، تام ساير، بنر و آن شرلي همه بي‌پدر و مادر بودند. مادران جكي و جيل و پرين هم بعد از چند قسمت مردند و عملا آن‌ها هم بي‌پدر و مادر شدند.
هاچ و رمي و چوبين هم از همان قسمت اول تا آخر، دنبال مادر گمشده‌شان مي‌گشتند، در حالي كه در طول سريال، نه ساية پدر بالاي سرشان بود، نه ساية مادر. وضع سندباد هم همين‌طوري بود.
پدر و مادر او هم از يك جايي به بعد، اسير غول آيينه شدند و به سنگ تبديل شدند، تا اين كه در قسمت آخر، سندباد غول را نابود كرد و پدر و مادرش را آزاد كرد. مادر آنت هم مرده بود و براي دني كوچولو آنت عملا هم خواهر بود هم مادر.
نيك و نيكو هم كه انگار از وسط آسمان افتاده بودند روي زمين، هيچ‌وقت دربارة پدر و مادرشان حرفي زده نشد. حتي توي بچه‌هاي مدرسه والت هم كه شخصيت اصلي‌اش (انريكو) هم پدر داشت، هم مادر و هم خانوادة درست و حسابي، باز هم يك كاراكتر فوق‌العاده قوي به اسم فرانچي بود كه به خاطر نداشتن پدر و مادر، با مادربزرگش زندگي مي‌كرد. (آن دو قسمت فوق‌العاده كه دربارة فرانچي بود، يادتان است؟)
با يك حساب دو دو تا چهارتا به راحتي مي‌توان نتيجه گرفت كه تم «بي‌پدر و مادرها» تم غالب اكثر كارتونهاي ژاپني بوده. شايد اين به حال و روز بعد از جنگ ژاپن بر مي‌گردد، زماني كه اكثر بچه‌هاي ژاپني، پدر يا مادرشان (و يا هر دو) را از دست داده بودند و اين كارتون‌ها مي‌خواست يك جوري به آن‌ها بگويد كه به تنهايي هم مي‌توانند از پس مشكلات زندگي برآيند.
شايد فضاهاي روستايي و جنگلي اكثر كارتون‌هايشان هم براي اين بود كه به آدم‌هاي معمولي و حتي فقير ژاپن نزديك‌تر شوند، آدم‌هايي كه يا مثل خانوادة دكتر ارنست مجبورند با طبيعت بجنگند يا مثل بچه‌هاي مدرسه والت با مشكلات شهرنشيني و آدم‌هاي دورو برشان درگير هستند.
=========
منابع:
http://www.hamshahrionline.ir/News/?id=11072
http://www.cartoon3000.com/freecolumn/1444-niponcartoons.html
از همه خوش تيپتر خانم مليگان مامان رمي بود! 
