من اصولا برای حرف کسی که بخواد به خاطر فوتبال نصیحتم کنه ارزشی قائل نمیشم!
فوتبال همه چیزه: ورزش، خشونت، عاطفه، هنر، غم، شادی، پول، جنجال، کینه، علاقه، تراژدی، حسادت، رقابت، درآمد، دوستی، صلح، استراتژی... .
نمیدونم منظورم رو واضح گفتم؟! اون سه تا نقطه رو میتونید با صد تا کلمه دیگه هم پر کنید! این یعنی فوتبال! شاید خیلی مسخره باشه این حرف هام، ولی حقیقت داره!
منم تقریبا همین نظر رو دارم
بعلاوه اینکه فوتبال یه جورایی با گذشته ما و با زندگی ما عجین شده شما رو نمیدونم ولی من خیلی از خاطرات کودکی تا به الانم رو فوتبال توش نقش داره
یه حس نوستالوژیک عریبی بهم دست میده وقتی به بازیهای قدیمی یا عکس های قدیمی و بازیکنانی که دیگه الان نیستند فکر می کنم
فینالها و بازیهایی که بخاطرشون گریه کردم و یا از ته دل شاد شدم
البته همه دیوانه فوتبال و یک تیم خاص و یکسری بازیکن خاص نمیشند بعضیا هستند که وقتی فوتبال نگاه می کنند عادت دارند دور هم جمع بشند و بگو بخند و گپی هم داشته باشند و براشون هم فرق نمی کنه کی میبره کی می بازه فقط میخوان اون شب یا بعد از ظهر رو خوش باشند معمولا ین تیپ ادمها هر چند وقت یک بار طرفدار یه تیمی میشند که بیشتر تو بورس هست هیچ وقت هم برای دیدن یک فینال جام جهانی ( مثل 94) حاضر نیستند تا صیح بیدار بمونند
ولی یه عاشق واقعی فوتبال معمولا تیم یا بازیکن های محبوبش رو با شرایط عوض نمی کنه با یه مسابقه فوتبال زندگی میکنه و بخاطرش گریه هم میکنه
من اولین بازی که بخاطر یه بازی فوتبال گریه کردم جام جهانی 86 مکزیک بود که ایتالیا به فرانسه باخت و من حتی بازیش رو ندیدم ( اون موقع پخش مستقیم و این چیزا نبود اصلا)
از اون روز با به حال بارها شده که بخاطر یه بازی فوتبال حتی یکی دو روز تمام کارهام از شدت ناراحتی تعطیل شده
مثل باخت عحیب ایتالیا بازهم به این فرانسه لعنتی تو فینال یورو 2000
