خب البته دليل لذت بردن شما ميتونه زيبايي علم و رشتتون براي شخص شما باشه و يا اينكه كاري كه كردين همون چيزي بوده كه بايد بعد از تخصص توي رشتتون انجام ميدادين. و يا روحيات شخصي كه شما ميتونيد محيط رو براي خودتون دلپذير كنيد.( خوش به حالتون) كامپيوتر كه خب شرايطش مشخص تر هست ( به نسبت بعضي از رشته ها). شما ميتونين يه شركت بزنين و از پروژه هاي سبك شروع كنين و بعد از جا افتادن خودتونو بالا بكشين كارتون هم برنامه نويسيه يعني هموني كه خوندين . يا صنايع كه فكر ميكنم بازار كار و حتي فضاي كاري عالي اي داشته باشه -تو ايران-- و شما با قوي بودن تو چند تا نرم افزار ميتونيد بهترين شرايط كاري رو منطبق به علمتون (در يه حد نسبي البته) داشته باشين.اما مساله اينه كه اين شرايط ممكنه براي همه رشته ها پيش نياد فرضا مهندسي برق--الكترونيك كار اصليش ديزاين هست اما توي ايران خب خيلي اين موقعيت كم پيش مياد مخصوصا تو شهري غير از تهران و خود من گرچه اسما با مدركم كار ميكنم و لي شايد از 10-20% علمم استفاده كنم. بله ممكنه از شغلم نسبتا راضي باشم اما اين اخر اون درسي نيست كه خوندم
بعضي رشته ها هم متاسفانه با وجود زيبايي و كاربردشون خب امكان استفادش تو ايران خيلي زياد نيست. يكيش فوق خودم. يا رشته هاي علوم پايه. كشاورزي.....
جالبه كه سهميه دانشگاه رو زياد ميكنن به جاي حل مشكل ريشه اي بيكاري.
در مورد مصاحبه هم اره راست ميگين ما يه دونشو داشتيم كمپاني اعتماد به نفس بود بنده خدا. داشت درباره مباني علم برق و كاربردهاش سخنراني ميكرد اما ساده ترين مبحث رو متاسفانه... اين واقع بيني و سمباده خوردن رو بايد تو دانشگاه پيش بيني كرد كه البته اينجا ايرانه و هنوز در حال تاتي تاتي كردن. بزاريم وزير دلش خوش باشه كه 10000تا مقاله آي اس آي داريم.
توي فضاي دانشگاهي خلاء زياده. و شايد مقايسه با موارد مشابه در دانشگاههاي خارج اين توقع رو بيشتر ميكنه.
فرضا تو يه واحد معتبر دانشگاهي تو انگليس يه واحد درسي دارن كه روش صحيح پرزنت رو ياد ميدن اتفاقا استادش هم دكتراي راديوتراپي بود.
در مورد تئوري هم والا فكر نكنم عقب باشيم. چون دوستانم رو كه رفتن ادامه تحصيل خارج تو دانشگاههاي معتبر و وضعيتشون ميشناسم ميگم كه اونقدرها هم عقب نيستيم.بخاطر پاور پوينت درسها و هوم ورك هايي كه توي اينترنت ميبينم . گرچه كه علم يعني استفاده اي كه ازش ميكني( و يا حظي كه ميبري) حتي علوم نظري
بايد موند و مبارزه كرد و لذت برد
gheymeh & live for what& callisto از شركتتوت در بحث ممنونم. فكر كنم هنوز هم حرف براي گفتن وجود داشته باشه
خب راستش زندگی برای یه مهندس کامپیوتر یا صنایع به اون زیبایی که شما میگید نیست
من کمی خوش شانس بودم! ضمن اینکه سعی کردم پی کارم رو هم بگیرم!
در واقع ما یک نوع فقر فرهنگی داریم که دامن گیر همه مشاغلمون هست
کامپیوتر یکمی کمتر و صنایع خیلی بیشتر دنبال کار اصلیشون نیستند
درسته که صنایع بازار کار وسیعی داره! اما به خاطر نفس خوده رشته هست نه به خاطر شرایط ایران
تو ایران هم که قانون کپی رایت نداریم به راحتی از برنامه هایی که چند هزار نفر ساعت براش وقت گذاشته شده کپی میشه و غیر مجاز فروخته میشه!
عملآ قدرت کار رو کم میکنه
با تمام این وجود شما میتونید لذت ببرید از کارتون از درستون
نکته جالب برای من این بود که کامپیوتر قبل از قبول شدنم اصلا رشته مورد علاقه من نبود
من از اول میخواستم صنایع بخونم! به اصرار خانواده کامپیوتر رو انتخاب کردم و اون رو هم قبول شدم
شرایطی هم برام پیش اومد که با وجود اینکه شانسش رو داشتم مجدد کنکور رو امتحان کنم اما نکردم و همین رشته رو خوندم
دقیقآ از سال اول به بعد که کمی درسها تخصصی تر شد من علاقمند شدم به رشته ام و باقی ماجرا
در مورد تئوری گفتم من خیلی تو بقیه رشته ها اطلاع ندارم اما تو صنایع و مخصوصآ کامپیوتر ما خیلی ضعف داریم
البته وقتی من ترم آخر بودم چندتا از استادها سعی داشتن بعضی از درسها رو عوض کنند و به روزتر بشیم که نمیدونم موفق شدند یا نه!
پ.ن: gheymeh عزیز انشاا... از شما هم به زودی به خاطر فعالیتتون قدردانی میشه (کار خاصی نمیشه کرد ابزار ما همین کاربر فعالی هست). مسلمآ فعالیت بیشتر شما و در یکی ، دو جهت خاص میتونه به این امر کمک بیشتری کنه. موفق باشید
