ahmadpm
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 18 جولای 2012
- نوشته‌ها
- 23
- لایک‌ها
- 1
اول سلام خدمت دوستان و اساتید محترم
همونطور که تو عنوان تاپیک عرض کردم هدف این تاپیک انتخاب بر اساس شرایط بنده است و ممکنه پاسخ من برای دیگران عمومیت نداشته. ولی در کل مقایسه رشته ها اجتناب ناپذیره. پس تو مقایسه هالطفا شرایط من لحاظ بشه
مختصر از خودم بگم.
پسری هستم 25 ساله. قبلا تکواندو کار کردم تا پایان پیش دانشگاهی نزدیک به آزمون دان یک و مسابقات به علت بدن سازی اشتباه (خودسرانه و بدون مربی) دچار فتق شکم شدم و تا الان ورزش رو کنار گذاشتم.
پزشکم من رو از ادامه ورزشم منع کرده و گفته نباید ضربه به شکمت بخوره، و به جاش برو بدو! که باعث شد من ورزش رو کنار گذاشتم تا امروز، چون اصلا با ورزش هایی مثل دو و ورزش های توپی حال نمیکنم و عاشق هنرهای رزمی هستم. البته خودم فکر میکنم پزشکم یکم تند رفته و چون نمیدونه تو باشگاه چه خبره، خودش رو راحت کرده و گفته رزمی نرو...
سعی کردم از فدراسیون پزشکی ورزشی کمک بگیرم اما پزشکی که تلفنی باهاش صحبت کردم (خواستم نوبت بگیرم پذیرش من رو وصل کرد به دکتر!) فقط گفت برو از پزشک خودت بپرس و هیچ اظهار نظری نکرد. نمیدونم چطور اسمشون رو میذارن پزشک ورزشی وقتی جرات نظر دادن ندارن...
خلاصه سرتون رو درد نیارم. با شرایط بالا به دنبال یه ورزش رزمی هستم.
اصلا شما دور و برتون کسی رو میشناسید که فتق عمل کرده باشه و ورزش رزمی بکنه؟!
دنبال قهرمانی هم نیستم (چون فکر نمیکنم شرایط سنی و بدنیم مناسب باشه). فقط میخوام از شر سستی و کهالت راحت بشم. بدنم خیلی خشک شده و رو اعصابم رفته.
ورزش رو در درجه اول واسه ورزش میخوام و معتقدم ورزش نباید مصدومیت شدید داشته باشه و مثل بوکس و موای تای دهن ورزشکار رو صاف کنه و صورتش رو بکوبه از نو بسازه
اهل دعوا هم نیستم اما میخوام تا حدی بتونم از خودم دفاع کنم بدون اینکه آسیب جدی وارد کنم.
طی مطالعاتم به چهار رشته رزمی رسیدم :
1. جودو
2. آیکیدو
3. هاپکیدو
و
4. هان مادانگ تکواندو و یا پوسه تکواندو
سه تای اول رو برای این انتخاب کردم که از ضربه چندان خبری نیست (طبق سفارش پزشکم) . البته هاپکیدو ضربه داره که نمیدونم میشه ازش اجتناب کرد یا نه؟!
در مورد جودو و آیکیدو هم ذهنیت خاصی ندارم. نمیدونم فنون پرتابی جودو تا چه اندازه رو شکم فشار میاره (وقتی میخوری زمین)؟!
اما تکواندو :
دوستان حتما میدونن که تکواندو سه سبک داره :
- کیوروگی : که مبارزه است و همون سبکی هست که اغلب میشناسنش
- پومسه : اجرای فرم ها و حرکات از پیش تعریف شده (که البته به تنهایی خیلی جذاب نیست)
- هان مادانگ : که شبیه تر به تکواندو سنتیه و شامل سه زیرشاخه است :
- - هوشین سول : دفاع شخصی
- - کیوک پا : شکستن اجسام سخت
- -پومسه ابداعی
دلیل اول اینکه توش کار کردم و به زودی میتونم دان بگیرم و شاید هم بتونم تو هانمادانگ یا پومسه در آینده مقام هم بیارم.
دلیل دوم هم اینکه مبارزه نداره پس ضربه نداره (البته با مبارزه مشکل ندارم به شرطی که ضربه به شکمم نخوره که تو تکواندو ممکن نیست).
البته شخصا دوست دارم تو سه سبک اول برم ولی اگه نشد و هیچ یک مناسب من نبودن انتخابم تکواندو هست که فکر نمیکنم از لحاظ فشار جسمی تکواندو بدون مبارزه چیزی بیشتر از ورزش های هوازی باشه
کلا تو یه کلام دنبال یه ورزش پدر و مادر دار میگردم که آموزشش اصولی باشه و مصدومیتش کم باشه. با شرایط ذکر شده هم تناسب داشته باشه. ترجیحا هم تو سه سبک اول باشه و در آخر اینکه تو رشت مربی درست و حسابی واسش باشه.
چون یه باشگاه رفتم کلاس هاپکیدو رو ببینم دیدم استاد کلاس رو گذاشته بود واسه یه ارشد که کمربند هم نداشت بدونم درجه اش چی بود. ولی جالب بود که چهار تا نوجوان کمربند زرد یکی یکی میومدن باهاش مبارزه میکردن که واقعا خنده دار بود. بیشتر شبیه کشتی بچه ها تو خوابگاه بود تا یه هنر رزمی. البته منظورم اون کلاس هست نه خود هاپکیدو!
سرتون رو هم درد آوردم. پیشاپیش از همه ممنونم.
همونطور که تو عنوان تاپیک عرض کردم هدف این تاپیک انتخاب بر اساس شرایط بنده است و ممکنه پاسخ من برای دیگران عمومیت نداشته. ولی در کل مقایسه رشته ها اجتناب ناپذیره. پس تو مقایسه هالطفا شرایط من لحاظ بشه
مختصر از خودم بگم.
پسری هستم 25 ساله. قبلا تکواندو کار کردم تا پایان پیش دانشگاهی نزدیک به آزمون دان یک و مسابقات به علت بدن سازی اشتباه (خودسرانه و بدون مربی) دچار فتق شکم شدم و تا الان ورزش رو کنار گذاشتم.
پزشکم من رو از ادامه ورزشم منع کرده و گفته نباید ضربه به شکمت بخوره، و به جاش برو بدو! که باعث شد من ورزش رو کنار گذاشتم تا امروز، چون اصلا با ورزش هایی مثل دو و ورزش های توپی حال نمیکنم و عاشق هنرهای رزمی هستم. البته خودم فکر میکنم پزشکم یکم تند رفته و چون نمیدونه تو باشگاه چه خبره، خودش رو راحت کرده و گفته رزمی نرو...
سعی کردم از فدراسیون پزشکی ورزشی کمک بگیرم اما پزشکی که تلفنی باهاش صحبت کردم (خواستم نوبت بگیرم پذیرش من رو وصل کرد به دکتر!) فقط گفت برو از پزشک خودت بپرس و هیچ اظهار نظری نکرد. نمیدونم چطور اسمشون رو میذارن پزشک ورزشی وقتی جرات نظر دادن ندارن...
خلاصه سرتون رو درد نیارم. با شرایط بالا به دنبال یه ورزش رزمی هستم.
اصلا شما دور و برتون کسی رو میشناسید که فتق عمل کرده باشه و ورزش رزمی بکنه؟!
دنبال قهرمانی هم نیستم (چون فکر نمیکنم شرایط سنی و بدنیم مناسب باشه). فقط میخوام از شر سستی و کهالت راحت بشم. بدنم خیلی خشک شده و رو اعصابم رفته.
ورزش رو در درجه اول واسه ورزش میخوام و معتقدم ورزش نباید مصدومیت شدید داشته باشه و مثل بوکس و موای تای دهن ورزشکار رو صاف کنه و صورتش رو بکوبه از نو بسازه
اهل دعوا هم نیستم اما میخوام تا حدی بتونم از خودم دفاع کنم بدون اینکه آسیب جدی وارد کنم.
طی مطالعاتم به چهار رشته رزمی رسیدم :
1. جودو
2. آیکیدو
3. هاپکیدو
و
4. هان مادانگ تکواندو و یا پوسه تکواندو
سه تای اول رو برای این انتخاب کردم که از ضربه چندان خبری نیست (طبق سفارش پزشکم) . البته هاپکیدو ضربه داره که نمیدونم میشه ازش اجتناب کرد یا نه؟!
در مورد جودو و آیکیدو هم ذهنیت خاصی ندارم. نمیدونم فنون پرتابی جودو تا چه اندازه رو شکم فشار میاره (وقتی میخوری زمین)؟!
اما تکواندو :
دوستان حتما میدونن که تکواندو سه سبک داره :
- کیوروگی : که مبارزه است و همون سبکی هست که اغلب میشناسنش
- پومسه : اجرای فرم ها و حرکات از پیش تعریف شده (که البته به تنهایی خیلی جذاب نیست)
- هان مادانگ : که شبیه تر به تکواندو سنتیه و شامل سه زیرشاخه است :
- - هوشین سول : دفاع شخصی
- - کیوک پا : شکستن اجسام سخت
- -پومسه ابداعی
دلیل اول اینکه توش کار کردم و به زودی میتونم دان بگیرم و شاید هم بتونم تو هانمادانگ یا پومسه در آینده مقام هم بیارم.
دلیل دوم هم اینکه مبارزه نداره پس ضربه نداره (البته با مبارزه مشکل ندارم به شرطی که ضربه به شکمم نخوره که تو تکواندو ممکن نیست).
البته شخصا دوست دارم تو سه سبک اول برم ولی اگه نشد و هیچ یک مناسب من نبودن انتخابم تکواندو هست که فکر نمیکنم از لحاظ فشار جسمی تکواندو بدون مبارزه چیزی بیشتر از ورزش های هوازی باشه
کلا تو یه کلام دنبال یه ورزش پدر و مادر دار میگردم که آموزشش اصولی باشه و مصدومیتش کم باشه. با شرایط ذکر شده هم تناسب داشته باشه. ترجیحا هم تو سه سبک اول باشه و در آخر اینکه تو رشت مربی درست و حسابی واسش باشه.
چون یه باشگاه رفتم کلاس هاپکیدو رو ببینم دیدم استاد کلاس رو گذاشته بود واسه یه ارشد که کمربند هم نداشت بدونم درجه اش چی بود. ولی جالب بود که چهار تا نوجوان کمربند زرد یکی یکی میومدن باهاش مبارزه میکردن که واقعا خنده دار بود. بیشتر شبیه کشتی بچه ها تو خوابگاه بود تا یه هنر رزمی. البته منظورم اون کلاس هست نه خود هاپکیدو!
سرتون رو هم درد آوردم. پیشاپیش از همه ممنونم.
Last edited:
