azizaa
مدیر بازنشسته
- تاریخ عضویت
- 16 نوامبر 2004
- نوشته‌ها
- 422
- لایک‌ها
- 0
یکی از مباحثی که در دنیا در زمینه طراحی وب خیلی مطرحه بحث usability است که البته کمتر طراحی رو تو ایران دیدم که به usability کارهای خودش توجه کنه. معمولا ما تازه وارد فاز compatibility در طراحی وب شدیم و طراح ها (تازه از نوع خوب و باسوادشان) بیشتر تلاش می کنن صفحاتی رو طراحی کنن که در تمامی Brower ها به درستی نمایش داده بشه. هر چند که در این زمینه هم وضع خیلی خرابه و بسیاری از وب سایت های بزرگ مثل خبرگزاری ها هنور با همین قدم اول مشکل دارند.
از بحث اصلی دور نشم. یکی از مشکلات ذاتی وبلاگ ها در زمینه usability در commenting یا نظرخواهی نمود پیدا میکند. اونجا که هر وقت کاربری بخواد برای یک نوشته که در صفحه اول وبلاگ شما میبینه نظری بده لاجرم باید به یک صفحه جداگانه بره و یا یک صفحه نظر سنجی رو به صورت popup باز کنه! اون هم برای چی تنها برای نمایش دوباره همون نوشته و یک فرم ساده که به راحتی می شه با Javascript اونو به صورت on the fly ساخت و نیازی به فرستادن کاربر به یک صفحه جدید نیست. وقتی دقیق تر به مساله نگاه می کنی می بینی که مشکل فقط در نمایش یک صفحه جدید خلاصه نمیشود بلکه کاربر بعد از load شدن صفحه جدید تازه باید صفحه را Scroll کند و به دنبال فرم نظر خواهی بگردد بعد هم با Pointer ماوس روی فیلد آن کلیک کند تا focus را به آن فیلد منتقل کند و تازه کار تایپ را شروع کند. به این می گویند drama! یا به عبارتی usability, fucked up!
کاری که می شود تنها با یک کلیک کرد به صورت کاملا ملانصرالدینی و چرخاندن لقمه پنج دور، دور کره زمین انجام میشود.
در وبلاگ بالی برای پرواز تمام این کار با یک تابع کوچک 100 خطی JS انجام میشود. چه نظر دادن و چه دیدن نظرات دیگران در زیر همان نوشته و در کسری از هزارم ثانیه! ممکن شده است. جادوی جاوا اسکریپت! علاوه بر این کاربردهای دیگری هم از JS در طراحی این وبلاگ به کار رفته. چرخی بزنید و سیاحتی بکنید و javascript رو همواره به عنوان یک ابزار قدرتمند برای افزایش usability کارهای خودتون بیاد داشته باشید. ولی متاسفانه آنقدر کج فهمی و بد فهمی در مورد این زبان بوجود آمده که خود من هر وقت نام javascript رو میشنوم شاید اولین چیزی که به ذهنم می آد اون نوشته های آزار دهنده ایه که به دنبال Pointer ماوس به این ور و آنور می دوند یا اون ساعتهای عقربه ای بزرگ و بی ریخت که گوشه بعضی از این وبلاگ های جواد(!) دیده می شه.
اصل هفتم مهندسی صنایع: به چیزی فکر کن که مردم به آن فکر نمی کنند. چرا که چیزی که مردم به آن فکر میکنند، تو باید خیلی وقت پیش به آن فکر میکردی!
از بحث اصلی دور نشم. یکی از مشکلات ذاتی وبلاگ ها در زمینه usability در commenting یا نظرخواهی نمود پیدا میکند. اونجا که هر وقت کاربری بخواد برای یک نوشته که در صفحه اول وبلاگ شما میبینه نظری بده لاجرم باید به یک صفحه جداگانه بره و یا یک صفحه نظر سنجی رو به صورت popup باز کنه! اون هم برای چی تنها برای نمایش دوباره همون نوشته و یک فرم ساده که به راحتی می شه با Javascript اونو به صورت on the fly ساخت و نیازی به فرستادن کاربر به یک صفحه جدید نیست. وقتی دقیق تر به مساله نگاه می کنی می بینی که مشکل فقط در نمایش یک صفحه جدید خلاصه نمیشود بلکه کاربر بعد از load شدن صفحه جدید تازه باید صفحه را Scroll کند و به دنبال فرم نظر خواهی بگردد بعد هم با Pointer ماوس روی فیلد آن کلیک کند تا focus را به آن فیلد منتقل کند و تازه کار تایپ را شروع کند. به این می گویند drama! یا به عبارتی usability, fucked up!
کاری که می شود تنها با یک کلیک کرد به صورت کاملا ملانصرالدینی و چرخاندن لقمه پنج دور، دور کره زمین انجام میشود.
در وبلاگ بالی برای پرواز تمام این کار با یک تابع کوچک 100 خطی JS انجام میشود. چه نظر دادن و چه دیدن نظرات دیگران در زیر همان نوشته و در کسری از هزارم ثانیه! ممکن شده است. جادوی جاوا اسکریپت! علاوه بر این کاربردهای دیگری هم از JS در طراحی این وبلاگ به کار رفته. چرخی بزنید و سیاحتی بکنید و javascript رو همواره به عنوان یک ابزار قدرتمند برای افزایش usability کارهای خودتون بیاد داشته باشید. ولی متاسفانه آنقدر کج فهمی و بد فهمی در مورد این زبان بوجود آمده که خود من هر وقت نام javascript رو میشنوم شاید اولین چیزی که به ذهنم می آد اون نوشته های آزار دهنده ایه که به دنبال Pointer ماوس به این ور و آنور می دوند یا اون ساعتهای عقربه ای بزرگ و بی ریخت که گوشه بعضی از این وبلاگ های جواد(!) دیده می شه.
اصل هفتم مهندسی صنایع: به چیزی فکر کن که مردم به آن فکر نمی کنند. چرا که چیزی که مردم به آن فکر میکنند، تو باید خیلی وقت پیش به آن فکر میکردی!
اون کاری هم که با جاوااسکریپت انجام دادی واقعا جالب و تر تمیز بود .
