واقعا متشکرم از جواب ها
لطف کردین.
آقا/خانم sdahcrit منظورتون از کارهای عملی در رشته برق چیه؟
سلام. من سعید هستم. اون sdahcrit رو هم نمیدونم چی شد که انتخاب کردم همون سعید باید میزاشتم. خوب ولش کن انتخاب اسم من مهم نیست. فعلا انتخاب رشته شما مهمه.
خیلی خوب کاری کردین که اینجا سوالتون رو مطرح کردین و پیگیر مطالب هستین. در واقع فرق یک انسان موفق و ناموفق همین هست. کسی که همواره مشاوره و برنامه ریزی و اندیشه درست رو تو زندگیش اعمال میکنه قطعا در بلند مدت میبینه که خیلی از بقیه جلوتره و کمتر به مشکل بر میخوره. وای چقدر حرف زدم.
ببینید منظورم از کارهای فنی همون کارهای الکترونیکی ای هست که به یکیش اشاره کردم. فکر کنم مثال زدن تو این مورد خیلی خوب باشه. پس بازم مثال میزنم که کاملا ملموس بشه که رشته برق الکترونیک چطوریه.
شما فرض کن تو یک شرکت خصوصی پروژه های الکترونیکی کار میکنی. یک روز یک شرکت دیگه به شما پروژه میده. مثلا از این شرکت میخواد که براش تعداد خیلی زیادی دوربین مداربسته طراحی کنین و بسازین. خوب این مهندس باید تو زمینه دوربین های مدار بسته خیلی حرفه ای باشه و اصلا قبلا کار کرده باشه. اینا رو تو دانشگاه درس نمیدن. تو دانشگاه یه درسهایی که ریاضی هست. یک سری هم عمومی و یک سری هم که مربوط به برق میشه مثلا مدار و الکترونیک و دیجیتال و میکرو پروسسور و کنترل و... . خوب تو این درسهای برق اگر همه این درسها رو به خوبی هم یاد گرفته باشی ولی اصلا نتونی حتی لحیم کاری بکنی به درد نمیخوره (در زمینه های فنی افرادی که از طریق هنرستان به دانشگاه رشته برق میان خیلی قویترند) .
خوب من دوربین رو مثال زدم اما این پروژه ها هر چیزی میتونن باشن. مثلا منابع تغذیه - سنسورهای خاص برای ماشین پلیس - سیستم کنترل ترافیک و ... . اینها جزو پروژه های ساده ای بود که یک شرکت خصوصی از پلیس راهنمایی رانندگی گرفته بود و باید طراحی میکرد.
خوب یک مهندس خیلی سریع و بدون ایراد باید ابتدا مدار سیستم مورد نظر رو طراحی کنه و بعد به کمک نرم افزارهای شبیه سازی اونها رو با کامپیوتر شبیه سازی کنه و ببینه که درست کار میکنن یا نه. و بعد مهمترین قسمت هم اینه که قطعات رو از نظر عملی بشناسه و بهترین قطعات رو انتخاب کنه که هم هزینه کم بشه و هم بهترین سیستم با کمترین توان تلفاتی و بیشترین راندمان و بیشترین سرعت کاری طراحی بشه. خیلی از پروژه ها هم نیاز به برنامه نویسی قوی دارن. مخصوصا پروژه هایی که در اونها نیاز هست تا با کامپیوتر و یک سیستم الکترونیکی ارتباط برقرار بشه!! پس اکثر پروژه ها یک قسمت نرم افزاری دارن و یک قسمت سخت افزاری.
خوب این چیزا رو تو دانشگاه که درس نمیدن. بلکه فقط قسمت اولش رو میگن که همون روش طراحی مدارات الکترونیکی هست که اونم تازه باید خیلی درسهات خوب باشه و کار کرده باشی تا بتونی طراحی کنی.
پس کسی که دانشجوی الکترونیک هست باید همزمان با تحصیل در دانشگاه، خودش بره و کارهای عملی رو یاد بگیره. اتفاقا برای کسی که علاقه به این جور کارها داره اصلا سخت نیست و لذت بخشه. مثل بازی جورچین میمونه که فقط باید هوش و خلاقیت رو بکار ببری تا یک چیزی رو بسازی. تکه های بازی جورچین هم که همون قطعات الکترونیکی (ترانزیستور - خازن - مقاومت - سلف - و البته آی سی های دیجیتالی و میکروکنترلرها و ...) هستند. یاد گرفتنشون هم خرج زیادی نداره و این قطعات تو ایران خیلی ارزونه. و اوقات فراغتت رو میتونی الکترونیک بازی کنی!!!!!!!!!!
یعنی بشینی تو خونه و بری تو اینترنت و مقاله دانلود کنی یا به سایتهای خارجی بری و روز به روز اطلاعات عملی خودت رو بیشتر کنی. مثلا بتونی با همه پروتکل های ارتباطی مختلف کار کنی(مثل ارتباط به کمک بلوتوث - اینفرارد ( مادون قرمز ) - امواج رادیویی - و ...) یا مثلا یک میکروکنترلر رو خوب یاد بیگیری (مثلا avr یا pic و به کمک زبان C یا basic ) یا روباتیک و خیلی چیزهای دیگه که اگه علاقه داشت باشی نه تنها سخت نیست بلکه مثل بازی میمونه.
کسانی هم که از این رشته گله دارن کسانی اند که حوصله این کار هارو ندارن که بخش خیلی زیادی از فارغ التحصیلان اینطوری اند. واسه همین بازار الکترونیک ایران همیشه با کمبود متخصص واقعی مواجه بوده و همه دنبال متخصص فنی واقعی الکترونیک هستن.
البته اینا ویژگی های رشته الکترونیک هستند. باید رشته های دیگه رو هم از بقیه بپرسی و یک مقاسه بکنی و بعدش هم راه خودت رو انتخاب میکنی. این انتخاب رشته خیلی مهم هست اصلا کوتاهی نکن. اهمیت این انتخاب رشته رو بعدها بیشتر میفهمی که چقدر زیاده. وقتی تحصیلاتت رو در مقاطع بالاتری (ارشد و ...) ادامه بدی و در اشتغال.
اگر سوالی بود من درخدمتم.
