Donbelid
Registered User
- تاریخ عضویت
- 26 مارس 2007
- نوشته‌ها
- 48
- لایک‌ها
- 4
ماهیت دود خودروها
نیتروژن (N2)، بخار آب (H2O)، و دی اکسید کربن (CO2)، بخش عمده ای از دود خودروهای بنزین سوز را تشکیل می دهد. این گازها چندان برای انسان خطرناک نیستند. اما بخش دیگری از دود خودروها، شامل منواکسید کربن (CO)، اکسیدهای نیتروژن، اوزن (O3)، هیدروکربن ها، و پاریزه ها (particulate matter) بسیار سمی هستند و مجاورت انسان با مقدار فراتر از استاندارد این مواد، می تواند آسیب هایی جدی به همراه داشته باشد که در نهایت موجب مرگ زودرس می شود.
الف – پاریزه ها (ذرات آلاینده)
پاریزه ترکیبی از ذرات ریز است که هسته های جامد و پوشش مایع دارند. افزایش پاریزه ها در هوای شهر، یکی از عوامل اصلی ایجاد بیماری های حاد تنفسی مانند آسم و برونشیت به شمار می رود.
تصویر راست: نایژه مبتلا به برونشیت تصویر چپ: نایژه سالم در ریه انسان
ب – بنزین
بنزین (C6H6) یک هیدروکربن بسیار خطرناک و کشنده است که از آن در تهیه حشره کش ها استفاده می شود. در صنعت نیز بنزین را به عنوان یک حلال قوی بکار می برند. (سوخت خودروها را در فارسی بنزین می نامند؛ اما بنزین مورد نظر ما، تنها یکی از مواد تشکیل دهنده سوخت خودروها است)
ماده سمی بنزین، در سوخت خودروهای بنزین سوز و در تنباکو وجود دارد. همین ماده یکی از اصلی ترین عامل های مرگ و میر در میان افراد سیگاری است.
استنشاق حجم زیادی از بنزین توسط انسان و دیگر موجودات زنده موجب مرگ فوری می شود. استنشاق حجم کمی از بنزین، عوارضی چون خواب آلودگی، گیجی، و سردرد به همراه دارد. بنزین همچنین فعالیت مغز استخوان را ***** می کند و جلوی رشد و تکثیر سلول های خونی را می گیرد. طولانی شدن تنفس بنزین می تواند به از دست دادن کامل مغز استخوان و مرگ بیانجامد.
پ – منواکسید کربن (CO)
منو اکسید کربن، گازی بی رنگ و بی بو است و استنشاق آن موجب خستگی، سردرد، و گیجی می شود. منواکسید کربن جلوی حمل و انتقال اکسیژن بوسیله خون را می گیرد.
ایجاد بیماری آنژین صدری و دیگر بیماری های سرخرگی قلب، بیماری های عروق، و آسیب به دستگاه عصبی مرکزی در افراد، و نیز خطر انواع بیماری ها برای جنین از دیگر عوارض مجاورت با منواکسید کربن است.
ت – اکسید نیتروژن
اکسید نیتروژن گازی واکنش پذیر و اکسیدگر است. این گاز علایم حساسیت های تنفسی در انسان را افزایش می دهد و در صورت مجاورت دایمی، می تواند باعث ازبین رفتن غشای ریه ها، و تغییرات سلولی و ساختاری شش ها شود.
ث – اوزن (O3)
اوزن، گازی بسیار واکنش پذیر و ناپایدار است. تنفس این گاز هم مانند اکسید نیتروژن علایم حساسیت های تنفسی را افزایش می دهد و بعلاوه باعث ورم ریه ها، تنگی نفس، و سرفه می شود. افراد مبتلا به آسم در صورت مجاورت با حجم غیراستاندارد از این گاز، دچار حمله های آسمی می شوند.
اقدام دولت چقدر موثر است؟
برای دانستن پاسخ این سوال، کافی است به تجربه کشورهای پیشگام نگاه کنیم. سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا، چندی پیش در 14 سپتامبر 2010، چهلمین سالگرد تصویب لایحه موسوم به “هوای پاک” را جشن گرفت. ریچارد نیکسون، رییس جمهور آمریکا، در 31 دسامبر 1970 این قانون را امضا کرد. پس از 20 سال، بر اساس پژوهش کارشناسان، همین قانون باعث شد که تنها در سال 1990، جلوی مرگ و میر 200 هزار نفر ناشی از عوارض آلودگی هوا گرفته شود و از 700 هزار مورد برونشیت مزمن نیز پیشگیری به عمل آید.
در 20 سال پس از آن تا امروز هم با وجود افزایش 64 درصدی تولید ناخالص داخلی، حجم آلودگی هوا بیش از 41 درصد کاهش یافت که مسلما نتیجه مستقیم آن بر روی سلامت شهروندان آمریکایی بوده است.
اجرای قانون هوای پاک همچنین موجب شد میزان سرب هوا نسبت به سال 1980 حدود 91 درصد کاهش یابد؛ بر اساس پژوهش وزارت بهداشت ایالات متحده، همین یک مورد تاثیر شگرفی در کاهش تعداد کودکانی با IQ زیر 70 در این کشور داشته است.
در سال 1990، متممی زیر عنوان “برنامه باران اسیدی” (ARP) به قانون هوای پاک افزوده شد که بطور خاص راهکارهایی برای کاهش دی اکسید سولفور (SO2) و اکسیدهای نیتروژن (NOx) را تعریف می کرد. این دو ماده، اصلی ترین عوامل ایجاد باران های اسیدی هستند. هم اینک حجم دی اکسید سولفور در هوای ایالات متحده نسبت به سال 1990، حدود 64 درصد و حجم اکسیدهای نیتروژنی نسبت به همان سال 67 درصد کاهش یافته است.
بخاطر سخت گیری در اجرای قانون هوای پاک، امروز ذرات آلاینده (پاریزه ها)ی خودروهای ساخت آمریکا، 95 درصد کمتر از خودروهای این کشور در زمان تصویب قانون است.
بخاطر اجرای درست همین قانون، از سال 1990 تا 2008، حجم مونواکسید کربن در هوای آمریکا 46 درصد، و دی اکسید سولفور 51 درصد کاهش داشته است.
و اما سلامت انسان ها، تنها فایده جلوگیری از آلودگی هوا نیست. کاهش هزینه های درمانی و کاهش خسارت های صنعتی ناشی از آلودگی هوا از دیگر نتایج هوای پاک است. آمریکا پیش بینی می کند تا سال 2020، ارزش اقتصادی بهبود کیفیت هوا برای این کشور به 2 تریلیون دلار برسد.
یادآوری: چه باید کرد؟
بر اساس معیار اعلام شده از سوی سازمان های شهری و نهادهای علمی شهرسازی، 10.2 درصد (ده ممیز دو درصد) از کل فضای شهرهای پرتراکم باید به پارک و فضای سبز اختصاص یابد.
معیار دیگر استاندارد فضای سبز شهری، مساحت سرانه فضای سبز است. استاندارد علمی شهرسازی، وجود 10 آکر فضای سبز به ازای هر 1000 شهروند را ضروری می داند. (هر آکر اندکی بیش از 4 هزار متر مربع است)
اما سرانه فضای سبز شهر تهران 1.6 آکر به ازای هر 1000 شهروند است. یعنی برای آنکه به استاندارد شهرسازی برسیم، باید فضای سبز تهران را بیش از 6 برابر کنیم.
آلاینده های اکسید کربن، عمده ترین بخش دود خودروهای بنزین سوز هستند. یورو 2 استانداردی است که از سال 1996 به جریان افتاد و حجم آلاینده های خروجی خودروها را محدود کرد. استاندارد یورو 4 که امروز تقریبا توسط همه خودروسازان بزرگ جهان رعایت می شود و از سال 2005 به جریان افتاده، خروجی آلاینده اکسید کربن خودروها را نسبت به یورو 2 بیش از 50 درصد کاهش می دهد؛ یعنی کمتر از نصف.
متاسفانه بیشتر خودروهایی که امروز در داخل تولید می شوند (پراید، سمند، پژو 405، پارس، تندر 90، و…) از استاندارد یورو 2 پشتیبانی می کنند.
کمترین کاری که ما می توانیم بکنیم این است که تولید خودروهایی بدون استاندارد یورو 4 را متوقف کنیم یا خودروهای فعلی مان را مجهز به فن آوری یورو 4 کنیم.
*** *** *** *** *** ***
فاجعه زیست محیطی در استان آذربایجان
پیش از این در همین تارنما، در دو نوبت درباره اهمیت دریاچه ملی ارومیه و خطرات ناشی از سیاست غلط دولت در تغییر مسیر رودخانه ها برای مصارف کشاورزی و عدم رعایت سهم آب دریاچه سخن گفتیم.
امروز متاسفم که باید خبر خشک شدن این دریاچه در آینده ای نزدیک را اعلام کنم. اتفاقی که صدها هکتار دریاچه را به صدها هکتار کویر نمک تبدیل خواهد کرد، منبع درآمد هزاران نفر را قطع خواهد نمود (کما اینکه امروز هم چنین شده)، رطوبت هوای ارومیه را خواهد کاست و تابستان هایی داغ و زمستان هایی سرد و خشک را برای ارومیه به ارمغان خواهد آورد، و احتمال ایجاد طوفان های نمک را برای مردم تبریز، سرین دیزج، اسکو، و… به کابوسی شبانه تبدیل خواهد کرد.
در کنار دریاچه سابق ارومیه، شهرکی وجود دارد بنام “دهکده ساحلی چی چست” که مردم آن مانند مردم چندین شهرک دیگر از آب دریاچه روزی خود را بدست می آورند. در دهکده ساحلی، وجود شرکت هایی برای “تولید و پرورش آرتمیا”، “آموزش قایقرانی”، “پلاژ خانوادگی برای شنا”، “هتل”، و… کاملا توجه شما را به خود جلب می کند. امروز همه اینها که نام بردم به طنزی تلخ تبدیل شده اند. در کنار دهکده ساحلی تا جایی که چشم کار می کند، فقط صحرای نمک می بینید و بس!
اما تصویر زیر کیلومترها دورتر از دهکده ساحلی است. جایی که دولت های قبلی با افتخار وسط دریاچه ارومیه را با خاک پر کردند تا جاده بسازند و دریاچه را به دونیم تقسیم کنند. دولت فعلی با تغییر مسیر رودخانه، پروژه نیمه تمام شان را به اوج رساند و آنچه می بینید – صحرای نمک – جایی است که قبلا وسط دریاچه بود.
تصویرها: غرب و شرق جاده رو به شمال، از یک نقطه
تا دیر نشده کسی کاری کند!
منبع: http://www.gilamard.com/?p=284
نیتروژن (N2)، بخار آب (H2O)، و دی اکسید کربن (CO2)، بخش عمده ای از دود خودروهای بنزین سوز را تشکیل می دهد. این گازها چندان برای انسان خطرناک نیستند. اما بخش دیگری از دود خودروها، شامل منواکسید کربن (CO)، اکسیدهای نیتروژن، اوزن (O3)، هیدروکربن ها، و پاریزه ها (particulate matter) بسیار سمی هستند و مجاورت انسان با مقدار فراتر از استاندارد این مواد، می تواند آسیب هایی جدی به همراه داشته باشد که در نهایت موجب مرگ زودرس می شود.
الف – پاریزه ها (ذرات آلاینده)
پاریزه ترکیبی از ذرات ریز است که هسته های جامد و پوشش مایع دارند. افزایش پاریزه ها در هوای شهر، یکی از عوامل اصلی ایجاد بیماری های حاد تنفسی مانند آسم و برونشیت به شمار می رود.
تصویر راست: نایژه مبتلا به برونشیت تصویر چپ: نایژه سالم در ریه انسان
ب – بنزین
بنزین (C6H6) یک هیدروکربن بسیار خطرناک و کشنده است که از آن در تهیه حشره کش ها استفاده می شود. در صنعت نیز بنزین را به عنوان یک حلال قوی بکار می برند. (سوخت خودروها را در فارسی بنزین می نامند؛ اما بنزین مورد نظر ما، تنها یکی از مواد تشکیل دهنده سوخت خودروها است)
ماده سمی بنزین، در سوخت خودروهای بنزین سوز و در تنباکو وجود دارد. همین ماده یکی از اصلی ترین عامل های مرگ و میر در میان افراد سیگاری است.
استنشاق حجم زیادی از بنزین توسط انسان و دیگر موجودات زنده موجب مرگ فوری می شود. استنشاق حجم کمی از بنزین، عوارضی چون خواب آلودگی، گیجی، و سردرد به همراه دارد. بنزین همچنین فعالیت مغز استخوان را ***** می کند و جلوی رشد و تکثیر سلول های خونی را می گیرد. طولانی شدن تنفس بنزین می تواند به از دست دادن کامل مغز استخوان و مرگ بیانجامد.
پ – منواکسید کربن (CO)
منو اکسید کربن، گازی بی رنگ و بی بو است و استنشاق آن موجب خستگی، سردرد، و گیجی می شود. منواکسید کربن جلوی حمل و انتقال اکسیژن بوسیله خون را می گیرد.
ایجاد بیماری آنژین صدری و دیگر بیماری های سرخرگی قلب، بیماری های عروق، و آسیب به دستگاه عصبی مرکزی در افراد، و نیز خطر انواع بیماری ها برای جنین از دیگر عوارض مجاورت با منواکسید کربن است.
ت – اکسید نیتروژن
اکسید نیتروژن گازی واکنش پذیر و اکسیدگر است. این گاز علایم حساسیت های تنفسی در انسان را افزایش می دهد و در صورت مجاورت دایمی، می تواند باعث ازبین رفتن غشای ریه ها، و تغییرات سلولی و ساختاری شش ها شود.
ث – اوزن (O3)
اوزن، گازی بسیار واکنش پذیر و ناپایدار است. تنفس این گاز هم مانند اکسید نیتروژن علایم حساسیت های تنفسی را افزایش می دهد و بعلاوه باعث ورم ریه ها، تنگی نفس، و سرفه می شود. افراد مبتلا به آسم در صورت مجاورت با حجم غیراستاندارد از این گاز، دچار حمله های آسمی می شوند.
اقدام دولت چقدر موثر است؟
برای دانستن پاسخ این سوال، کافی است به تجربه کشورهای پیشگام نگاه کنیم. سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا، چندی پیش در 14 سپتامبر 2010، چهلمین سالگرد تصویب لایحه موسوم به “هوای پاک” را جشن گرفت. ریچارد نیکسون، رییس جمهور آمریکا، در 31 دسامبر 1970 این قانون را امضا کرد. پس از 20 سال، بر اساس پژوهش کارشناسان، همین قانون باعث شد که تنها در سال 1990، جلوی مرگ و میر 200 هزار نفر ناشی از عوارض آلودگی هوا گرفته شود و از 700 هزار مورد برونشیت مزمن نیز پیشگیری به عمل آید.
در 20 سال پس از آن تا امروز هم با وجود افزایش 64 درصدی تولید ناخالص داخلی، حجم آلودگی هوا بیش از 41 درصد کاهش یافت که مسلما نتیجه مستقیم آن بر روی سلامت شهروندان آمریکایی بوده است.
اجرای قانون هوای پاک همچنین موجب شد میزان سرب هوا نسبت به سال 1980 حدود 91 درصد کاهش یابد؛ بر اساس پژوهش وزارت بهداشت ایالات متحده، همین یک مورد تاثیر شگرفی در کاهش تعداد کودکانی با IQ زیر 70 در این کشور داشته است.
در سال 1990، متممی زیر عنوان “برنامه باران اسیدی” (ARP) به قانون هوای پاک افزوده شد که بطور خاص راهکارهایی برای کاهش دی اکسید سولفور (SO2) و اکسیدهای نیتروژن (NOx) را تعریف می کرد. این دو ماده، اصلی ترین عوامل ایجاد باران های اسیدی هستند. هم اینک حجم دی اکسید سولفور در هوای ایالات متحده نسبت به سال 1990، حدود 64 درصد و حجم اکسیدهای نیتروژنی نسبت به همان سال 67 درصد کاهش یافته است.
بخاطر سخت گیری در اجرای قانون هوای پاک، امروز ذرات آلاینده (پاریزه ها)ی خودروهای ساخت آمریکا، 95 درصد کمتر از خودروهای این کشور در زمان تصویب قانون است.
بخاطر اجرای درست همین قانون، از سال 1990 تا 2008، حجم مونواکسید کربن در هوای آمریکا 46 درصد، و دی اکسید سولفور 51 درصد کاهش داشته است.
و اما سلامت انسان ها، تنها فایده جلوگیری از آلودگی هوا نیست. کاهش هزینه های درمانی و کاهش خسارت های صنعتی ناشی از آلودگی هوا از دیگر نتایج هوای پاک است. آمریکا پیش بینی می کند تا سال 2020، ارزش اقتصادی بهبود کیفیت هوا برای این کشور به 2 تریلیون دلار برسد.
یادآوری: چه باید کرد؟
بر اساس معیار اعلام شده از سوی سازمان های شهری و نهادهای علمی شهرسازی، 10.2 درصد (ده ممیز دو درصد) از کل فضای شهرهای پرتراکم باید به پارک و فضای سبز اختصاص یابد.
معیار دیگر استاندارد فضای سبز شهری، مساحت سرانه فضای سبز است. استاندارد علمی شهرسازی، وجود 10 آکر فضای سبز به ازای هر 1000 شهروند را ضروری می داند. (هر آکر اندکی بیش از 4 هزار متر مربع است)
اما سرانه فضای سبز شهر تهران 1.6 آکر به ازای هر 1000 شهروند است. یعنی برای آنکه به استاندارد شهرسازی برسیم، باید فضای سبز تهران را بیش از 6 برابر کنیم.
آلاینده های اکسید کربن، عمده ترین بخش دود خودروهای بنزین سوز هستند. یورو 2 استانداردی است که از سال 1996 به جریان افتاد و حجم آلاینده های خروجی خودروها را محدود کرد. استاندارد یورو 4 که امروز تقریبا توسط همه خودروسازان بزرگ جهان رعایت می شود و از سال 2005 به جریان افتاده، خروجی آلاینده اکسید کربن خودروها را نسبت به یورو 2 بیش از 50 درصد کاهش می دهد؛ یعنی کمتر از نصف.
متاسفانه بیشتر خودروهایی که امروز در داخل تولید می شوند (پراید، سمند، پژو 405، پارس، تندر 90، و…) از استاندارد یورو 2 پشتیبانی می کنند.
کمترین کاری که ما می توانیم بکنیم این است که تولید خودروهایی بدون استاندارد یورو 4 را متوقف کنیم یا خودروهای فعلی مان را مجهز به فن آوری یورو 4 کنیم.
*** *** *** *** *** ***
فاجعه زیست محیطی در استان آذربایجان
پیش از این در همین تارنما، در دو نوبت درباره اهمیت دریاچه ملی ارومیه و خطرات ناشی از سیاست غلط دولت در تغییر مسیر رودخانه ها برای مصارف کشاورزی و عدم رعایت سهم آب دریاچه سخن گفتیم.
امروز متاسفم که باید خبر خشک شدن این دریاچه در آینده ای نزدیک را اعلام کنم. اتفاقی که صدها هکتار دریاچه را به صدها هکتار کویر نمک تبدیل خواهد کرد، منبع درآمد هزاران نفر را قطع خواهد نمود (کما اینکه امروز هم چنین شده)، رطوبت هوای ارومیه را خواهد کاست و تابستان هایی داغ و زمستان هایی سرد و خشک را برای ارومیه به ارمغان خواهد آورد، و احتمال ایجاد طوفان های نمک را برای مردم تبریز، سرین دیزج، اسکو، و… به کابوسی شبانه تبدیل خواهد کرد.
در کنار دریاچه سابق ارومیه، شهرکی وجود دارد بنام “دهکده ساحلی چی چست” که مردم آن مانند مردم چندین شهرک دیگر از آب دریاچه روزی خود را بدست می آورند. در دهکده ساحلی، وجود شرکت هایی برای “تولید و پرورش آرتمیا”، “آموزش قایقرانی”، “پلاژ خانوادگی برای شنا”، “هتل”، و… کاملا توجه شما را به خود جلب می کند. امروز همه اینها که نام بردم به طنزی تلخ تبدیل شده اند. در کنار دهکده ساحلی تا جایی که چشم کار می کند، فقط صحرای نمک می بینید و بس!
اما تصویر زیر کیلومترها دورتر از دهکده ساحلی است. جایی که دولت های قبلی با افتخار وسط دریاچه ارومیه را با خاک پر کردند تا جاده بسازند و دریاچه را به دونیم تقسیم کنند. دولت فعلی با تغییر مسیر رودخانه، پروژه نیمه تمام شان را به اوج رساند و آنچه می بینید – صحرای نمک – جایی است که قبلا وسط دریاچه بود.
تصویرها: غرب و شرق جاده رو به شمال، از یک نقطه
تا دیر نشده کسی کاری کند!
منبع: http://www.gilamard.com/?p=284