دستگاه های طرب انگیز موسیقی ایرانی

[dashakol99]

سلام
دوست دارم که خوب باشید ...
اول ببخشید این تاپیک رو توی تالار شعر ایجاد کردم چون انجمن تالار موسیقی نداشت دیگه شعر مرتبط تر بود.
دوستان من یک آشنایی کوچیک (در حد ویکی‌پدیا) با دستگاه و گوشه در موسیقی ایرانی دارم و یک سوالی برام پیش آمده است که گفتم اینجا بپرسم شاید دوستان بتونند بهم کمک کنند.
سوالم این هست که کدوم یک از دستگاه ها یا گوشه های موسیقی ایرانی طرب انگیز و شاد هستند؟ یعنی آهنگی که در آنها اجرا می شود شاد و طرب انگیز است؟
تا الان درباره ی مراسم های رقص سماع صوفیه در زمان گذشته چیزی شنیده اید؟ منظورم همون مراسم هایی هست که به پا می کردند و شعر سرایی می کردند و آهنگ می زدند و رقص سماع می کردند و همچنین روایت هست که در این مراسم رقص سماع به چنان اوجی از لذت میرسیدند که جامه ی خویش می دریدند و چندی از مریدان در این مراسم جان به جان آفرین تسلیم می کردند (در اثر لذت روحانی زیاد)
حال این مقدمه رو عرض کردم که بپرسم ببینم می دونید که توی این مراسم رقص سماع چه آهنگ هایی می نواختند؟ در چه دستگاه و گوشه ای اجرا می کردند؟ آیا الان آلبومی سراغ دارید نمونه ای شبیه به آهنگ های مراسم رقص سماع صوفیه باشد؟
پس سه تا سوال شد:
1- دستگاه ها و گوشه های طرب انگیز و شاد موسیقی ایرانی چی هستند؟
2-آهنگ ها و موسیقی های مراسمات رقص سماع و جامه دران صوفیه در چه دستگاه و گوشه ای بوده اند؟
3- آیا آلبومی سراغ دارید که نمونه ای شبیه به آهنگ ها و مراسم رقص سماع صوفیه باشد؟ (آلبوم موسیقی بی کلام)

 

[netmsm]

سلام گرامی
واقعیت موسیقی سنتی با اون چیزی که تصورش رو میکنی به نظر میرسه که یکم متفاوت باشه. گوشه هایی مثه «جامه دران» تو موسیقی سنتی وجود داره ولی اون چه که در مورد صوفیان خوندی یا شنیدی که از شدت لذت روحانی فوت میکردن اغراق آمیز بوده! از طرفی هم مستندات درست و حسابی که مورد تایید همگان باشه، در مورد این طیف وجود نداره!
طرب انگیزی هم البته به گوشه بستگی داره ولی خب به ضرب آهنگ بیشتر وابسته است. ممکنه یه قطعه ای رو با ضرب 6/8 گوش کرده باشی و خب احساس شاد و طرب انگیزی داشته در حالی که همون قطعه رو با ضرب آهسته تر وقتی گوش کنی احساس حزن و اندوه بهت دست بده.
زمان صوفیان هم فکر میکنم، مطمئن نیستم، فکر میکنم زمانی نبوده که دستگاه و آواز رو تو موسیقی سنتی پرداخته باشن و احتمالا به موسیقی مقامی باید برگرده! میتونی یه جستجو بکنی در این مورد. بازم فکر میکنم، این مکتب موسیقی فعلی، به زحمات درویش خان بر میگرده و اون بوده که دستگاه ها و آوازها رو پرداخته و قبل از درویش خان اگه اشتباه نکنم موسیقی مقامی رایج بوده. حالا اگه این فکرای من درست باشه ^__^ و صوفیان هم به دوره قبل از درویش خان مرتبط باشن، اونوقت باید بری سراغ موسیقی مقامی.
نهایتا، اگه میخوای گوشه های موسیقی سنتی رو به صورت تک تک بدونی چه حس و حالی دارن میتونی یکی از ردیف های موجود در بازار موسیقی رو خریداری کنی. من خودم از ردیف حسن کسایی بیشتر لذت بردم.