شهرام شيدايي

[baznemud]

كسي شهرام شيدايي رو مي‌شناسه؟

 

[Behrooz]

در مورد ايشان چه مطلبي را مي خواهيد بدانيد ؟؟

نويسنده و شاعر و مترجم - متولد سال 1346

 

[Behrooz]

تاريكي درخانه حركت مي‌كند

وصورت اشيا را به ديگران‌ مي دهد

نامي دركار نيست

نامي‌ كه دركارِ جابه‌جايي چيزي باشد







گاه وقتي پنجره باز مي‌شود

اما هواي تازه‌اي داخل نمي‌شود

پنجره از كار افتاده

بيرون از كار افتاده



ياد آوردن چند صندلي و ميزي

كه پشتِ آن صورت‌ها و دست‌ها حركت مي‌كردند

و حالا سكوتي چهار چشم خانه را به تاريكي تسليم كرده

تا به محضِ ورود ، گلويت در گذشته گير كند

وباهرقدمي به جلو سكوتي فلزي تسخيرت كند

وبا هربار لمس چيزي ، فنجاني لبه‌ي ميزي تاقچه‌اي لاله و شمع‌داني

چند پرده تاريك‌تر شوي





براي كسي دربيرون ، كه درخت و سنگ جاي اورا مي‌گيرند

چه تسلايي مي‌توان داد ؟

 

[Behrooz]

آن‌قدر به خودم گوش مي‌دهم

كه روخانه‌ي گل‌الود زلال مي شود

كلمه‌ها براي بيرون آمدن بال بال مي زنند

پرنده‌ها تمام شاخه‌هاي دور و برم را مي‌گيرند



كلمه‌ها چيزي‌ مي‌خواهند پرنده‌ها چيزي

و رودخانه آن‌قدر زلال شده

كه عزيزترين مْرده‌ا ت را بي صدا كنارت حس‌ مي كني

چشم‌هايت را مي‌بندي ، حرف نمي‌زني ، ساعت‌ها

اين درك من از توست :

درسكوتت مُرده‌ها جا به جا مي شوند

- كسي كه منم ، اماكلمه‌ي تو با آن آمد -

طول مي‌كشد ، سكوتت طول مي‌كشد

آنقدر كه پرنده‌ها به تمام بدنت نوك مي زنند

وچيزي مي خواهند كه تورا زجرمي دهد

- ازهيچ‌كس نتوانسته‌ام ، نمي‌توانم جداشوم -

اين دركِ من از، من و توست .



به جاده‌ها نمي‌انديشي ، به كشتي‌ها نمي‌انديشي

به فكر استخوان‌هايت درخاكي

استخوان‌هايي كه بي‌شك آرام نخواهند شد



من ازسكوت توبيرون مي‌آيم

ومي‌دانم آدم‌هاي زيادي در تو زجرمي كشند

ومي‌دانم كه رفته رفته

دراين فرشِ كهنه

دراين دود‌كش روبرو

دراين درخت باغچه ريشه مي‌كني

ومي‌دانم كه تو سال‌هاست درمن

حرف‌ نمي‌زني

حرف نمي‌زني

حرف نمي‌زني .

 

[Behrooz]

از كتاب " خنديدن در خانه‌اي كه مي سوخت " منتشر شده در سال 1379

 

[baznemud]

از كتاب " خنديدن در خانه‌اي كه مي سوخت " منتشر شده در سال 1379

مي‌خواستم بيشتر و بيشتر و بيشتر بدونم! اولين بار تو وبلاگ شب و شعر يه تيكه شعر ازش نوشته بود كه خيلي جذبم كرد. بعد تو اينترنت گشتم و ده تا شعر از همين مجموعه‌ي خنديدن در خانه‌اي كه مي‌سوخت رو تونستم پيدا كنم. كه شعر‌هايي كه شما لطف كردين و نوشتين هم جزوشون بود. و خيلي بهش علاقه‌مند شدم. ديگه ازش چي مي‌دونين؟ كاراي ديگه‌اش چياست؟ تو مقدمه‌ي ترجمه‌ي آدم‌هاي روي پل از شيمبورسكا هم جزو مترجمين بوده، تو اين كتاب هم كلا اسمشو ديدم، ولي گويا زياد مطالبي در موردش نيست. به هر حال، مي‌شه خواهش كنم چيزايي كه مي‌دونيد در موردش رو بنويسيد؟ يا كارهايي‌اش كه به نظرتون بهترين‌هاش هستن.

 

[Behrooz]

يك مجموعه شعر هم دارد با اين نام

آتشي براي آتشي ديگر

 

[Behrooz]

هر وقت با انساني تازه آشنا مي شوم

شعري تازه دارم

و مي دانم

كه كلاهي ديگر

به سرم رفته است .

 

[Behrooz]

هر دو بر اين باورند كه حسي ناگهاني
آنها را به هم پيوند داده
چنين اطميناني زيباست
اما ترديد زيباتر است
چون قبلا همديگر را نمي شناختند
گمان مي برند كه هرگز چيزي ميان آنها نبوده
اما نظر خيابان ها
پله ها و راهروهائي كه آن دو مي توانستند
از سالها پيش از كنار هم گذشته باشند
در اين باره چيست?
دوست داشتم از آنها بپرسم
آيا به ياد نمي آورند?
شايد در ميان دري چرخان
زماني رو به روي هم?
يك ببخشيد در ازدحام?
يك صداي "اشتباه گرفته ايد"
در گوشي تلفن?
ولي پاسخشان را مي دانم
نه! به ياد نمي آورند
بسيار شگفت زده مي شدند
اگر مي دانستند كه مدتهاست
بازيچه اي در دست اتفاق بوده اند
شايد سه سال پيش
يا سه شنبه گذشته
برگ درختي از شانه يكيشان به شانه ديگري
پرواز كرده
چيزي بوده كه يكي آن را گم كرده
و ديگري آن را يافته و برداشته
دستگيره و زنگ درهايي بوده
كه يكي لمس كرده و در فاصله كوتاهي آن ديگري
شايد يك شب هر دو يك خواب را ديده باشند
كه بلافاصله بعد از بيداري محو شده
بالاخره هر آغازي فقط ادامه اي است
و كتاب حوادث هميشه از نيمه آن باز مي شود.




ترجمه از شهرام شيدايي

 

[Behrooz]

براي وطن
اورهان ولي
برگردان: شهرام شيدايي

چه كارها كه براي اين وطن نكرديم!
يكي مان مرديم;
يكي مان نطق كرديم.

 

[پری]

حرفهایی برای نگفتن



فکر میکردم همه چیز را
میشد گفت
وقتی چیزی برای گفتن نداشتم

 

[dideh bane javan]

چرا هیچ‌كس به ما نگفته است كه زمین
مدام چیزی را از ما پس می‌گیرد
و ما فكر می‌كنیم كه زمان می‌گذرد
شاید زمین، آن سیاره‌ای نیست كه ما در آن باید می‌زیستیم
و از این رو، چیزی در ما همیشه پنهان می‌ماند
و به این زندگی برنمی‌گردد