عباس معروفی

[شاهزاده خانوم]

عباس معروفی زاده ۲۷ اردیبهشت ۱۳۳۶ در تهران نویسنده، نمایش‌نامه‌نویس، ناشر و روزنامه‌نگار معاصر ایرانی مقیم آلمان است. او فعالیت ادبی خود را زیر نظر هوشنگ گلشیری آغاز کرد و در دهه شصت با چاپ رمان سمفونی مردگان در عرصه ادبیات ایران به شهرت رسید.

معروفی به خاطر موضع گیری علیه حکومت ایران بارها بازجویی شد و سرانجام تحت فشار سیاسی از ایران خارج شد و به آلمان رفت.

[h=2]زندگینامه[/h]عباس معروفی به سال ۱۳۳۶ خورشیدی در تهران متولد شد. فارغ التحصیل هنرهای زیبای تهران در رشته هنرهای دراماتیک است و حدود یازده سال معلم ادبیات در دبیرستان‌های تهران بوده‌است.
نخستین مجموعه داستان او با نام «روبه روی آفتاب» در سال ۱۳۵۹ در تهران منتشر شد. پیش و پس از آن نیز داستان‌های او در برخی مطبوعات به چاپ می‌رسید اما با انتشار «سمفونی مردگان» بود که نامش به عنوان نویسنده تثبیت شد.
در سال ۱۳۶۹ مجله ادبی «گردون» را پایه گذاری کرد و بطور جدی به کار مطبوعات ادبی روی آورد. سبک و روال وی در این نشریه با انتظارات دولت ایران مغایر بود و موجب فشارهای پی در پی و سرانجام محاکمه و توقیف آن شد.
معروفی در پی توقیف «گردون» ناگزیر به ترک وطن شد. او به آلمان رفت و مدتی از بورس «خانه هاینریش بل» بهره گرفت. اما پس از آن برای گذران زندگی دست به کارهای مختلف زد؛ مدتی به عنوان مدیر یک هتل کار کرد و پس از آن «خانه هنر و ادبیات هدایت» را که کتابفروشی بزرگی است در خیابان کانت برلین، بنیاد نهاد و به کار کتابفروشی مشغول شد. و کلاس‌های داستان نویسی خود را نیز در همان محل تشکیل داد و در حال حاضر از طریق این کارها روزگار می‌گذراند.او سردبیر نشریه ادبی گردون بود که توقیف شد
[h=2]آثار[/h][h=3]رمان[/h][h=3]رمان [/h]

• سمفونی مردگان (۱۳۶۸)
• سال بلوا (۱۳۷۱)
• پیکر فرهاد
• فریدون سه پسر داشت (۱۳۸۲)
• ذوب شده (۱۳۸۸)
• تماما مخصوص (۱۳۸۹)

[h=3]مجموعه داستان [/h]

• پیش روی آفتاب (۱۳۵۹)
• آخرین نسل برتر (۱۳۶۵)
• عطر یاس (۱۳۷۱)
• دریاروندگان جزیره آبی‌تر (۱۳۸۲)
• آن شصت هزار، آن شصت نفر

[h=3]نمایشنامه [/h]

• تا کجا با منی (۶۲-۱۳۶۱)
• ورگ (۱۳۶۵)
• دلی بای و آهو (۱۳۶۶)
• آونگ خاطره‌های ما (سه نمایشنامه) (۱۳۸۲)

[h=3]مجله [/h]

• مجله ادبی گردون

[h=2]جوایز[/h]جایزه«بنیاد انتشارات ادبی فلسفی سور کامپ»، ۲۰۰۱
​

 

[شاهزاده خانوم]

[h=6].. وقتـــــــــی آدم یک نفر را دوســـــــــت داشته باشد بیش‌تر تنـــــــــهاست. چون نمی‌تواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید که
چه احساسی دارد.
و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق می‌کند، تنهایی تو کامل می‌شود...!


عبّاس معروفی[/h]

 

[شاهزاده خانوم]

دنبال وجهی می گردم
که تمثیل تو باشد

زلالی چشم هات
بی پایانی آسمان

مهربانی دست هات
نوازش گندمزار
و همین چیزهای بی پایان.

نمی دانستم دلتنگیت
قلبم را مچاله می کند
نمی دانستم وگرنه
... از راه دیگری
جلو راهت سبز می شدم

تمهیدی، تولد دوباره ای، فکری
تا دوباره
در شمایلی دیگر
عاشقت شوم.

گفته بودم دوستت دارم؟

 

[siavash20]

فکر کردم که من چه یادی دارم ، چرا یادم به وسعت همه ی تاریخ است ؟ و چرا آدم ها در یاد من زندگی می کنند و من در یاد هیچکس نیستم ؟

سال بلوا - عباس معروفی​

 

[شاهزاده خانوم]

ما نسل بدبختی هستیم ،
دست مان به مقصر اصلی نمی رسد از همدیگر انتقام می گیریم !

 

[شاهزاده خانوم]

و تو خوب می دانی که من
خوشبختی نمی خواهم
تو را می خواهم

عباس معروفی

 

[manuela89]

http://forum.persiantools.com/t179209.html