panasonic.ir
Registered User
تاثير آبياري بر رشد گياهان : كم آبي در گياهان به صورت علايمي مانند توقف رشد , كوچكتر شدن برگ , كوتاه شدن فاصله ميان گره ها , بد شكل شدن برگ ها , سوختگي حاشيه برگ ها و ريزش برگ در گياهان حساس به ريزش برگ مشاهده مي شود . علايم كمبود آب در گل داوودي شامل تيره شدن برگ ها و در بگونيا به صورت خاكستري شدن برگ ها ديده مي شود.
پر آبي به صورت علايمي مانند افزايش ارتفاع گياه , آبدار شدن ساقه و نرم و شكننده شدن و گاهي پژمردگي و مرگ گياه (در معرض نور ) , كاهش اكسيژن و صدمه به ريشه و عدم جذب آب و مواد غذايي و در نهايت پژمردگي و توقف رشد نمايان مي شود . پر آبي به معني مصرف بيش از حد آب در هر دور آبياري نيست بلكه نشان دهنده تكرار دفعات استفاده از آب است . در زمستان گياهان در مدت طولاني در معرض آب و هواي ابري هستند و معمولا يك يا دو روز در معرض هواي آفتابي قرار مي گيرند . گياهاني كه به نور كم عادت كرده اند نمي توانند به سرعت به شدت نور زياد پاسخ دهند در نتيجه مقدار آب كمي كه از طريق ريشه ها جذب مي شود نمي تواند مقدار آب از دست رفته از طريق تعرق را جبران نمايد و پژمردگي اتفاق مي افتد در اين حالت ممكن است تصور شود كه گياه به آبياري نياز دارد ولي آبياري مشكل را حادتر مي كند . كندن خاك نشان مي دهد كه خاك مرطوب اما سرد است . پس سرما عامل اصلي است و ريشه ها نمي توانند آب جذب كنند .
زمان آبياري : مديريت آبياري عامل اصلي در موفقيت كشت است . نياز هاي رطوبتي گياه با مرحله رشد فرق مي كند و داننهال نسبت به گياه بالغ به آب كمتري نياز دارد . فصل سال بر ميزان آب مورد نياز موثر است . ميزان نياز آبي در تابستان بيشتر از زمستان است . نوع بستر رشد به كار رفته , سيستم حرارتي , نوع گلدان و نوع محصول نيز بر ميزان نياز آبي موثر است . بهترين روش براي راهنمايي كشاورز براي آبياري استفاده از تجربيات سال هاي گذشته است كه چه مقدار آب مصرف شده و واكنش گياه به آن چگونه بوده است . ساده ترين روش استفاده از تانسيومتر است .
بايد در زمان مناسب زمين يا گلدان را به خوبي آبياري كرد . آبياري ناقص (مثلا اگر نصف آب مورد نياز داده شود) باعث مي شود فقط نيمه بالايي سطح خاك خيس شده و نيمه ديگر آن خشگ باقي بماند و گياه زود تر از موعد مقرر نياز آبياري مجدد پيدا مي كند . و تكرار اين عمل باعث صدمه به ريشه واز بين رفتن آن مي شود . مقدار آب خارجي از گلدان بايد حدود 15 – 10 درصد آب داده شده به گلدان باشد تا باعث شستشوي املاح از خاك و جلوگيري از تجمع آن شود .
به طور كلي هر متر مربع بستر كشت به عمق 1 سانتي متر به 1/1 ليتر آب و هر متر مربع كاشت با 18 سانتي متر عمق به 20 ليتر آب نياز دارد .
PH آب آبياري : بهترينPH بين 5/5 تا 7 متغير است . خاك اره نرم و ظروف تورب يا پيت باعث كاهش PH آب و اسيدي شدن آن مي شود .
سيستم هاي آبياري : در گلخانه ها روش هاي مختلفي جهت آبياري گياهان مورد استفاده قرار مي گيرد كه مهمترين آن ها به اختصار شرح داده مي شود .
آبياري دستي :آبياري دستي ابتدايي ترين و متداول ترين روش است . از معايب آن مي توان به زياد شدن هزينه كارگري . اتلاف وقت , شسته شدن خاك و پاشيدن گل روي شاخساره گياهان اشاره نمود . در اين روش بايد تمام گلخانه را لوله كشي كرد و شير هاي آب در دو طرف سطح زمين انجام شود چون فشار آب موجب شسته شدن سطح خاك و فشردگي آن مي شود . با استفاده از سر شيلنگ فشار آب كاهش مي يابد آبیاری قطره ای : در اين روش آبياري از لوله پلاستيكي و پلي وينيل كلريد استفاده مي شود (لوله نوع دوم نيازي به قيم نداشته و لنگر نمي اندازد) . بسته به دما , نوع خاك و گياه حدود يك ليتر آب در متر مربع لازم است . از مزاياي اين روش مي توان به شسته شدن نمك خاك , صرفه جويي در آب از طريق پخش مستقيم آب در اطراف ريشه و تسهيل كوددهي اشاره كرد .
آبياري مه افشاني يا ميست :در اين روش پخش آب به صورت قطرات ريز در محيط كشت برخي از گياهان زينتي و قلمه ها صورت مي گيرد . پخش متناوب آب باعث كاهش دما و افزايش رطوبت در اطراف قلمه ها و در نهايت پايين آمدن تبخير و تعرق مي شود .
ماده غذايي آهن، يكي از مواد غذايي كم مصرف است كه وجود آن به اندازه كافي براي رشد گياهان زراعي و باغي لازم است و در تشكيل سبزينه گياهان زراعي و باغي نقش ارزنده اي دارد.
آهن به صورت دو ظرفیتی جذب میشود و به صورت کلیت هم جذب میگردد. این عنصر در ساختار هموپروتئینها مانند سیتوکرومها ، سیتوکروم اکسیداز و لگ هموگلوبین شرکت میکند. آهن گرچه در ساختار کلروفیل وجود ندارد ولی در سنتز آن عنصر نقش مهمی دارد. این عنصر به اشکال مختلف کانی در خاک وجود دارد.
علائم كمبود آهن در گياه
در بيشتر نقاط كشور ما مهمترين عاملي كه موجب كمبود آهن زيادي بي كربنات در محلول خاك است اغلب خاك هاي ايران مقدار قابل توجهي آهك دارند . آهك بتنها يي مشكل چنداني در جذب آهن ايجاد نمي كند . ريشه ي گيثاه با ايجاد شرايط ويژه اي در اطراف خود (ترشح هيدروژن يك بار مثبت يا پروتون ، اسيدهاي آلي و كلاتهاي طبيعي ) از قليليت خاك در نزديكي ريشه مي كاهد و به اين ترتيب حلاليت تركيبات آهن دار خك را افزوده ، آهن مورد نياز گياه را در حد كافي تامين مي كند . آبياري سنگين ، فشردگي و يا هر عامل ديگري كه تهويه خاك را كاهش دهد ، به افزايش غلظت دي اكسيد كربن در خاك مي شود ودر حضور آهك ،واكنش انجام مي دهد كه طي آن بي كربنات توليد شده ، خاصيت بافري دارد . بدين معني كه از كاهش pH در اطراف ريشه تا حدي جلوگيري مي كند و در نتيجه از حلاليت بيشتر تركيبات آهن دار و قابليت جذب آهن كاسته مي شود . توانايي ريشه گياهان مختلف در ايجاد شرايط مناسب براي جذب آهن متفاوت است . گياهان مقاوم به كمبود آهن ، ريشه هاي كارآيي براي جذب آهن دارند . ريشه گياهان حساس به كمبود آهن ، كارايي مناسبي براي جذب آهن ندارند . اين خصوصيت بيشتر جنبه وراثتي دارد . البته تاثير تغذيه گياهي مناسب نيز در اين مورد به اثبات رسيده است . آب آبياري ، گاهي به ويژه هنگامي كه از چاه هاي عميق تامين شود بي كربنات دارد . هوادهي اين آب ها ( با استفاده از فواره و يا ريزش از بلندي ) و يا مصرف مقداري اسيد سولفوريك( كاهش pH آب آبياري تا حد خنثي) ، مقدار بي كربنات را كاهش مي دهد .
گاهي در گياهان مبتلا به كمبود آهن ، غلظت آهن در برگ ها بيشتر از حد نرمال است و حتي اخيرا در تجزيه هاي برگي ، مقدار غلظت آهن را درج نمي كنند . اين بدان علت است كه وجود آهن زيادي در برگ ها ملاك عمل نيست و بايد از طريق محلول پاشي و ايجاد شرايط خوب مديريتي حركت آهن را در گياه بهبود بخشيد تا علائم كمبود آهن در برگها مشاهده نگردد .
در صورت كمبود آن ،سبزينه (كلروفيل) به مقدار كافي در سلو لها يافت نمي شود و برگها رنگ پريرده به نظر مي آيند.زردي برگ ناشي از آهك ،شكل خاصي از كمبود آهن در گياه است كه در بخش وسيعي از كشور ما را فرا گرفته استمركبات در جنوب و شمال كشور ،ميوه هاي معتدله (از جمله : سيب ،هلو گلابي ،زرد آلو ) ، برخي از زراعت هاي مهم از جمله سيب زميني ،سويا و سورگوم ،سبزي و گياهان زينتي با شدت هاي متفاوت ،از كمبود آهن صدمه مي بينند . مديريت هوشمندانه در كاهش خسارت ،بسيار موثر است . به عبارت ديگر با مديريت مطلوب ، مساله اي به نام زردي برگ (كلروز )وجود نخواهد داشت . كشت گياهان حساس به كمبود آهن در خاك هاي آهكي ، آبياري بيش از حد مصرف بي رويه و نا متعادل كود هاي شيميايي ،كاهش مواد آلي و فشرده شدن خاك ،فقدان برنامه ريزي منظم براي افزودن مواد آلي به خاك توجه بيش از حد به كود آهن وارداتي يارانه اي و مهمتر از همه ناديده گرفتن توصيه هاي حاصل از پزوهش هاي گذشته و فقدان آموزش در زمينه ي روش هاي مبارزه با كمبود اين عنصر ،باعث شده تا امروز ابعاد مشكل گسترش يافته ،در بسياري از موارد ،ارايه ي راه حل عملي و اقتصادي دشوار به نظر مي آيد.
اگر گياهي به جذب آهن به مقدار كافي قادر نباشد ساخت سبزينه (كلروفيل ) در برگ كاهش مي يابد و برگ ها رنگ پريده خواهند شضد . به اين نحو كه ، ابتدا فاصله بين گلبرگ ها و سپس با شدت يافتن كمبود ، به جز رگبرگ ها ، تمام سطح برگ زبرد مي شود . چون آهن در گياه پويا نيست (غير متحرك است ) ، اين علائم ابتدا در برگ هاي جوان و در قسمت با لاي سا قه مشاهده مي شود و با شدت يافتن كمبود ، تمامي گياه را در بر مي گيرد . در در ختان ميوه ، زردي برگ در حالي كه رگبرگ ها كم وبيش سبز مانده اند ، پديده ي رايجي است . حاشيه ي برگ ها با شدت يافتن كمبود به سفيدي گراييده ، سپس علائم سوختگي (نكروز ) مشاهده مي شود . گاهي در اواخر بهار كه سرعت رشد درختان زياد است ، به علت عدم تكافوي جذب آهن ، برگها زرد رنگ مي شوند . سپس با كاهش آهنگ رشد ، رنگ بر گها به تدريج سبز و دوباره در اواخر تابستان ، با تشديد رشد رويشي، علائم كمبود آهن يعني زردي رنگ برگ ها مجددا بروز مي كند . بايد توجه داشت كه تنها كمبود آهن به زردي برگ منجر نمي شود ،كمبود ازت ، گوگرد، منيزيم ، و برخي عناصر غذايي ديگر ، بعضي آفات و بيماري ها و يا نور كم در مواردي به پريدگي رنگ برگ مي انجامد.
آبياري زير زميني : در اين روش با خاصيت كاپيلاريته آب بيشتري در دسترس گياهان قرار مي گيرد . در روش كشت مستقيم گياه , در قسمت تحتاني يك لوله سفال به شكل 8 قرار داده مي شود . كف بستر مقداري سنگريزه ريخته و به آن خاك اضافه مي كنند و سپس گياهان را داخل آن مي كارند . در بهار و تابستان و اوايل پاييز با غرقاب كردن بستر آبياري انجام مي گيرد و مازاد آب خارج مي شود . روش هاي ديگر آبياري بستر كشت گياهان گلخانه ي از روش هاي ذيل نيز استفاده مي شود : آبياري باراني , آبياري ثقلي(ميكرودريپ), آبياري نوراني, مه پاشي ديناميكي.
آلودگی محیط زیست باعث گردیده توجه انسان به توسعه فضای سبز هر روز افزایش یابد و یکی از اهداف مهم توسعه فضای سبز، ایجاد فضاهای زیبا و دلنشین و بدنبال آن آرامش روانی است . در این راستا چمن به عنوان مهمترین گیاه پوششی در ایجاد فضاهای سبز زیبا نقش اساسی دارد . از طرفی شوری آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک از عوامل تأثیر گذار در رشد و نمو گیاهان است و به همین علت استفاده از چم نهای مقاوم به شوری یکی از راه حلهای ایجاد فضاهای سبز درون شهری در این مناطق است . این تحقیق نیز به منظور بررسی اثر آبیاری بارانی با سطوح مختلف شوری آب آبیاری بر برخی از شاخص های رشد و نمو سه گونه چم ن پوا رقم بارلین، فستوکا رقم کنتاکی و لولیوم رقم اسکو ئیر در قالب بلو ک های کامل تصادفی 5 دسی زیمنس بر متر به همراه 3 رقم متفاوت چمن و هر / 2 و 3 /4 ،0/ انجام شد که در آن از 3 تیمار مختلف شوری آب آبیاری با هدایت الکتریکی 63 یک با 9 تکرار استفاده شد . پس از جمع آ وری کلیه داده های مورد نیاز در طول 7 ماه نسبت به آنالیز آنها ب ه طریق رو ش های آماری اقدام گردید . پارامترهای رشد مورد بررسی عبارت از درصد جوانه زنی، ارتفاع ساقه، وزن خشک اندام هوایی و طول ریشه بودند . کلیه مقایسات به روش آزمون چند انجام شد. نتایج نشان می دهند که ارقام مربوط به گونه های فستوکا، لولیوم و پو ا به ترتیب (LSR دامنه ای دانکن و با حداقل دامنه معنی دار (% 1 دارای بیشترین مقاومت در مقابل شوری آب آبیاری هستند. همچنین برگهای رقم پوا در تیمار شور با افزایش گرمای هوا بشدت دچار سوختگی شده و از بین رفتند.