کفش های مختلف برای مراسم‌های مختلف استفاده می‌شوند. پوشیدن کفش کتانی برای مهمانی رسمی زیاد مناسب نیست و کفش پاشنه بلند هم برای پیاده روی‌های طولانی. هر دوی این حالت‌ها، به یک اندازه عجیب و دور از ذهن به نظر می‌رسند. گاهی وقت‌ها هم حق انتخاب زیادی برای پوشیدن کفش در خانه نداریم. طیف کفش هایی که انتخاب کرده ایم، عموماً از یک دسته اند و برای برنامه‌های مختلف، ناچار می‌شویم از همان کفش های قدیمی استفاده کنیم. اما اگر قرار است کفش های مختلف، برای مراسم مختلف داشته باشیم، باید با انواع کفش آشنا شویم.
کفش رسمی
کفش کاری یا کفش رسمی را در دو گروه بندی اصلی قرار می‌دهند. اول از همه کفش های بند دار و کفش های بدون بند که رویه کوتاهی نیز دارند.
معمولاً کفش های بنددار رسمی، بندهای کوتاهی دارند و صرفاً برای بستن چند منفذی که برایشان در نظر گرفته شده است استفاده می‌شوند. بعضی از کسانی که خیلی به کفش های بنددار علاقه ندارند و از روی ناچاری این کفش ها را استفاده می‌کنند، معمولاً از کش به جای بند استفاده می‌کنند. در این صورت، دیگر نیازی به بستن و باز کردن بندهای کفش نیست.
کفش های رسمی یا کفش های کاری، معمولاً واکس خور هستند. رنگ‌های مختلف واکس، برای کفش های رسمی استفاده می‌شوند. اما برای کفش های عسلی معمولاً از واکس بی رنگ استفاده می‌شود که اگر به کفش نسازد، آن را خراب می‌کند. از اسپری کفش هم برای تمیز کردن و جلا دادن به آن استفاده می‌کنند که معمولاً برای کفش های عسلی و قهوه ای کاربرد بیشتری دارد.
کفش بندی اسپرت
کفش های اسپورت بنددار معمولاً ساق پا را در نظر نمی گیرند و تا قوزک پا بالاتر نمی آیند. به این نوع کفش ها، اصطلاحاً کفش آکسفورد هم گفته می‌شود. در بین گروه کفش های بندی سه گروه اصلی دیده می‌شود.
در این نوع کفش ها، بند کفش نقش اصلی را بازی می‌کند. ممکن است بندها به گونه ای بسته شده باشند که فقط بخشی از کفش را در نظر بگیرند و در بعضی از کفش ها، صرفاً برای بسته شدن کفش از بند استفاده می‌کنند و نبستن بندها، ضرری به کفش نمی رساند.
در بعضی از گروه‌های کفش اسپرت نیز انگار کفش به صورت یک تکه ساخته شده است و بعضی از گروه‌های کفش اسپرت نیز بعد از بسته شدن به نظر می‌رسند که از دو تکه مجزای کف و رویه ساخته شده اند.
بهتر است کفش اسپرت، پلاستیکی نباشد. در جنس کفش اسپرت دقت کنید. زیرا بعد از مدتی، پوشیدن ان باعث اذیت شدن پا و بوی بد آن خواهد شد و شما را با مشکلات پوستی و خارش مواجه خواهد کرد. اگر از کفش اسپرت پلاستیکی استفاده می‌کنید، سعی کنید به محض تمام شدن فعالیت و ورزش، آن را عوض کنید و کفش بهتری به پا کنید که عرق پای شما خشک شود. این بهترین کاری است که با کفش اسپرت پلاستیکی می‌توان انجام داد.
کفش بدون بند
اگر از کفش های بدون بند استفاده می‌کنید، حتماً متوجه شده اید که گشادتر به نظر می‌رسند. به این دلیل که پا کردن چنین کفش های سخت تر از کفش های بنددار هستند. بنابراین باید کمی گشادتر طراحی شوند تا افراد مختلف بتوانند بدون دردسر آن را تن کنند.
همین نکته به ظاهر ساده باعث شده است که افراد میانسال علاقه بیشتری به این نوع کفش داشته باشند. فقط به این دلیل که قرار نیست به خاطر پوشیدن آن خم شد و بندهای کفش را یکی یکی بست، طرفداران زیادی بین مردانی دارد که سنی از آنها گذشته است.
مدل‌هایی از کفش بدون بند، بسیار بسیار رسمی هستند و مدل‌هایی از آن نیز مناسب همه افراد هستند. تمام مردان می‌توانند از کفش بدون بند استفاده کنند، اما جوان‌ها معمولاً تلاش می‌کنند که کفش شان بند داشته باشد تا در صورت لزوم آن را باز کنند.
کفش رسمی
کفش کاری یا کفش رسمی را در دو گروه بندی اصلی قرار می‌دهند. اول از همه کفش های بند دار و کفش های بدون بند که رویه کوتاهی نیز دارند.
معمولاً کفش های بنددار رسمی، بندهای کوتاهی دارند و صرفاً برای بستن چند منفذی که برایشان در نظر گرفته شده است استفاده می‌شوند. بعضی از کسانی که خیلی به کفش های بنددار علاقه ندارند و از روی ناچاری این کفش ها را استفاده می‌کنند، معمولاً از کش به جای بند استفاده می‌کنند. در این صورت، دیگر نیازی به بستن و باز کردن بندهای کفش نیست.
کفش های رسمی یا کفش های کاری، معمولاً واکس خور هستند. رنگ‌های مختلف واکس، برای کفش های رسمی استفاده می‌شوند. اما برای کفش های عسلی معمولاً از واکس بی رنگ استفاده می‌شود که اگر به کفش نسازد، آن را خراب می‌کند. از اسپری کفش هم برای تمیز کردن و جلا دادن به آن استفاده می‌کنند که معمولاً برای کفش های عسلی و قهوه ای کاربرد بیشتری دارد.
کفش بندی اسپرت
کفش های اسپورت بنددار معمولاً ساق پا را در نظر نمی گیرند و تا قوزک پا بالاتر نمی آیند. به این نوع کفش ها، اصطلاحاً کفش آکسفورد هم گفته می‌شود. در بین گروه کفش های بندی سه گروه اصلی دیده می‌شود.
در این نوع کفش ها، بند کفش نقش اصلی را بازی می‌کند. ممکن است بندها به گونه ای بسته شده باشند که فقط بخشی از کفش را در نظر بگیرند و در بعضی از کفش ها، صرفاً برای بسته شدن کفش از بند استفاده می‌کنند و نبستن بندها، ضرری به کفش نمی رساند.
در بعضی از گروه‌های کفش اسپرت نیز انگار کفش به صورت یک تکه ساخته شده است و بعضی از گروه‌های کفش اسپرت نیز بعد از بسته شدن به نظر می‌رسند که از دو تکه مجزای کف و رویه ساخته شده اند.
بهتر است کفش اسپرت، پلاستیکی نباشد. در جنس کفش اسپرت دقت کنید. زیرا بعد از مدتی، پوشیدن ان باعث اذیت شدن پا و بوی بد آن خواهد شد و شما را با مشکلات پوستی و خارش مواجه خواهد کرد. اگر از کفش اسپرت پلاستیکی استفاده می‌کنید، سعی کنید به محض تمام شدن فعالیت و ورزش، آن را عوض کنید و کفش بهتری به پا کنید که عرق پای شما خشک شود. این بهترین کاری است که با کفش اسپرت پلاستیکی می‌توان انجام داد.
کفش بدون بند
اگر از کفش های بدون بند استفاده می‌کنید، حتماً متوجه شده اید که گشادتر به نظر می‌رسند. به این دلیل که پا کردن چنین کفش های سخت تر از کفش های بنددار هستند. بنابراین باید کمی گشادتر طراحی شوند تا افراد مختلف بتوانند بدون دردسر آن را تن کنند.
همین نکته به ظاهر ساده باعث شده است که افراد میانسال علاقه بیشتری به این نوع کفش داشته باشند. فقط به این دلیل که قرار نیست به خاطر پوشیدن آن خم شد و بندهای کفش را یکی یکی بست، طرفداران زیادی بین مردانی دارد که سنی از آنها گذشته است.
مدل‌هایی از کفش بدون بند، بسیار بسیار رسمی هستند و مدل‌هایی از آن نیز مناسب همه افراد هستند. تمام مردان می‌توانند از کفش بدون بند استفاده کنند، اما جوان‌ها معمولاً تلاش می‌کنند که کفش شان بند داشته باشد تا در صورت لزوم آن را باز کنند.