به نقل از md_hajilari :
از راهنمایی همتون ممنون
اما سوال دیگه
چه تفاوتی بین symbian و Java وجود داره؟
سمبين رو كه بالا داشتي اينجا رو هم داشته باش :
جاوا شباهتهایی به سیپلاسپلاس دارد، ولی قابلیت انتقال آن بهتر است و استفاده از آن ساده تر از ++C است. همچنین مدیریت حافظه نیز توسط خود سیستم مجازی جاوا انجام میشود. طراحی این زبان به گونه ایست که دارای اطمینان بسیاری بوده و وابسته به سیستم عامل خاصی نیست. و دلیل این موضوع این است که جاوا یک سیستم مجازی در سیستم شما راه میاندازد و برنامهها را در آن سیستم مجازی اجرا میکند. این سیستم مجازی ماشین مجازی جاوا یا به اختصار JVM نامیده میشود. البته راه انداختن یک سیستم مجازی باعث دو مشکل میشود. هنگامی که نرمافزار شما در یک سیستم مجازی اجرا میشود سرعت کمتری خواهد داشت، همچنین شما نیاز دارید قبل از اجرای برنامههای جاوا یکبار سیستم مجازی جاوا را که حجم نسبتا بالایی دارد، از اینترنت دانلود و یا از جای دیگری تهیه و نصب کنید.
برنامههای جاوا و اپلتها
جاوا برای نوشتن انواع برنامههای کاربردی مناسب است. با جاوا میتوان انواع برنامه های زیر را نوشت:
* برنامه های تحت وب
* برنامه نویسی سیستمهای کوچک مانند موبایل، Pocket PC و ...
* برنامه های کاربردی بزرگ
* برنامه های رومیزی یا Desktop
* و غیره
قابلیت خاصی در جاوا وجود دارد بنام اپلت. اپلتها امکانات فراوانی برای نوشتن برنامه های تحت وب در اختیار برنامه نویسان قرار میدهند که دیگر زبانهای برنامه نویسی فاقد آن هستند. البته وجود ماشین مجازی جاوا برای اجرای اپلت لازم است.
تکنولوژیهای اصلی جاوادر حال حاضر
* برنامه نویسی برای سیستمهای رومیزی (J2SE)
* برنامه نویسی سمت سرور (J2EE)
* برنامه نویسی برای سیستمهای موبایل و رایانه های کوچک (J2ME)
حالا بحث اينجاست كه برنامه نويسي براي گوشي هاي مبتني بر جاوا مشكله و براي سمبيني راحت تر اينجا نقل قولي از عزيزي ميكنم كه مشكل طراحي منشي براي گوشي هاي مبتني بر جاوا را توضيح داده اند خو بخوانيد حديث مفصل از اين مجمل
:
Originally Posted by vocian
بله درسته . هنوز ران تایم جاواییJSR برای ضبط و پخش صدای تماس گیرنده طراحی نشده. پس هیچ برنامه نویسی نمیتونه بدون داشتن JSR مربوطه برنامه منشی تلفنی بنویسه .
اما مسئله به قدرت C و محدودیت Java بر نمیگرده . داستان اینه که برادرانی که سیمبیان رو طراحی کردن کلیه ماژولها و لایبری های سطح پایین موبایل رو طراحی کردن و امکان دسترسی اونها رو به برنامه نویس به راحتی دادند(تقریبا همه ولی نه کاملا) . حالا این کار معایب و مزایایی داشت . اولین و بزرگترین عیب این کار از بین رفتن امنیت در این موبایل ها بود ( چون یک ویروس نویس یا یک تروجان نویس به راحتی میتونست کنترل موبایل رو بدست بگیره ولی در موبایل های جاوا این امکان براش از نظر فنی وجود نداشت) و بزرگترین مزیتش امکان ساخت برنامه های مختلف مثل همین خانم منشی بود. از مزایا و معایب سیمبیان گفتن دردی رو دوا نمیکنه همین جا ختمش کنیم بهتره.
نکته ای که مسلمه این هست که موبایل های جاوابیس هم دارن به سوی آینده ای پیش میرن که کنترل موبایل رو به دست برنامه نویس بدهند ( بعنوان مثال اولین اسمارت فون جاوا 2-3 ماه پیش توسط ال جی ارائه شد) اما این روند بسیار آرامه . چون بزرگترین هدف JME ارائه پلت فرمی امن و ایمنه . و دومین هدفش بالا بردن قدرت برنامه نویس
شاهد این ادعا اضافه شدن JSR135 به موبایل های سونی اریکسونه که یکی از فوائد اون امکان قفل کردن فایلها روی موبایل یا زوم کردن عکس ها و ... توسط برنامه های جدیدیه که از k750 به بعد برای این موبایل ها طراحی شدن و باز هم مطمئنا در سری های بعدی شاهد نوآوری های دیگه ای هستیم که همونطور که گفتم آرام و با حفظ امنیت کنترل رو به دست برنامه نویس میدهند .
راستی موبایل های جاوا بیس ال جی و سامسونگ که منشی تلفنی دارند یک تفاوت اساسی دارند . این منشی نه یک برنامه جاوا بلکه قسمتی از فرم ور موبایل هست. یعنی زمانی که موبایل عرضه میشه این برنامه همزمان با فرم ور توسط کارخانه سازنده داخل اون قرار داده شده. بهتر بگم : جناب برنامه نویس معظم شرکت سازنده توانایی دسترسی به پایین ترین فرامین و البته ساخت ماژولهایی رو روی دستگاه داره که به هیچ وجه شباهتی به J2ME ندارند و به منظور یک دستگاه خاص ( و در برخی مواقع به کمک سخت افزاری خاص) ساخته میشوند . البته این جناب برنامه نویس میتونه این ماژول رو به صورت اختصاصی برای اون موبایل به اشتراک بگذاره. یعنی یک فرد نوعی مثل من برنامه ای جاوا بنویسه که بتونه از اون ماژول استفاده کرده و منشی تلفنی بشه ( که این برنامه بیشتر شبیه یک اسکین عمل می کنه تا برنامه !) . این مورد آخری رو ندیدم اما ممکنه باشه . حضرت حق شاهده که از این بندگان چشم بادمیش هیچ کاری بعید نیست