Merdas50
Registered User
- تاریخ عضویت
- 28 نوامبر 2010
- نوشته‌ها
- 831
- لایک‌ها
- 960
ساعت‌ها با یک جسد در اتاق کار حبس می‌شود؛ جایی که تنها یک تخت، چند سرنگ تزریق زیرپوستی، یک کیت آرایش و چند ماده شیمیایی به چشم می‌خورد. این کاری است که فرانک مالابد از ۷-۸ سالگی یاد گرفته و تا حالا که ۶۲سال دارد ادامه داده است. او آدم‌ها را برای زیبا‌تر دیده شدن در آخرین ایستگاه زندگیشان آماده می‌کند.
به گزارش مجله مهر خودش می‌گوید که کار من زیبا‌تر کردن آدم‌ها در زمان مرگشان است. او تقریبا در تمام عمرش اجساد را برای شرکت در مراسم تدفین آراسته است. آخرین لباس‌هایشان را به آن‌ها پوشانده، صورتشان را آرایش کرده و در تابوت جا داده است.
اما این تنها کار فرانک مالابد نیست. او به جز کار تدفین، مومیایی چهرههای برجسته سیاسی و اجتماعی را هم در کارنامهاش دارد. معروف‌ترین آن‌ها مارکوس، دیکتاتور فیلیپینی بوده است و آخرینشان هوگو چاوز که گفته می‌شود فعلا در حد پیشنهاد با او صحبت شده تا مومیایی کردن چاوز را به عهده بگیرد. هر چند که مالابد می‌گوید مقامات ونزوئلایی باید هر چه زود‌تر در این باره تصمیم گیری کنند چون هر چه مومیایی جسد چاوز به تعویق بیفتد، کیفیت کار پایین‌تر خواهد آمد.
ونزوئلایی‌ها می‌خواهند چاوز را مثل لنین مومیایی کنند. اما مالابد می‌گوید که این کار را نخواهد کرد: «ما برای مومیایی کردن تکنیک‌های متفاوتی داریم. جسد لنین با رزین مومیایی شده. در واقع انگار در ورقه‌ای از یخ پیچیده شده است. اگر از من بخواهند این کار را برای جسد چاوز انجام دهم، روش کارم فرق خواهد کرد.»
او روشش را این طور توضیح می‌دهد: «اول باید خون را از رگ‌ها تخلیه کنیم. این کار با یک سرنگ انجام می‌شود. بعد به داخل شریان‌ها مایعی را تزریق می‌کنیم که در تمام بدن منتشر شده و بافت‌ها را منجمد می‌کند.
حرفه‌ای بدون بازگشت
فرانک می‌گوید مومیایی کردن کار هر کسی نیست. ظرافت‌هایی دارد که باعث شده این حرفه، به یک حرفه بدون بازگشت تبدیل شود: «مومیایی کردن یک کار صفر و ۱۰۰ است. این کار نمی‌تواند ۹۹درصد خوب انجام شود. شما یا یک جسد را به بهترین شکل مومیایی می‌کنید یا به کل از بین می‌برید. در این صورت دیگر نمی‌توانید به خانواده متوفی بگویید که کارتان را اصلاح خواهید کرد. چون دیگر جایگزینی برای جنازه‌ای که زیر دستتان خراب شده ندارید.»
فرانک در آرزوهای کودکی‌اش خود را مهندسی تصور می‌کرد که تحصیلات دانشگاهی را تا بالا‌ترین مقطع ادامه می‌دهد اما میراث خانوادگی، خیلی زود‌تر از آنکه او تصمیم بگیرد شغل آینده‌اش را مشخص کرده بود. پدر فرانک متصدی کفن و دفن بود و تمام دوران کودکی و نوجوانی او به یادگیری مهارت‌های شغلی پدرش گذشت؛ چیزی که خودش آن را «هنر نگهداری از مردگان» می‌نامد.
او از همان زمان همراه با پدرش هر روز به پایگاه هوایی امریکا در فیلیپین می‌رفت و مشغول کفن و دفن سربازهایی می‌شد که در جنگ ویتنام کشته شده بودند و باید به زادگاه‌شان باز می‌گشتند. تدفین ۳۰ تا ۴۰ جسد در روز کم کم مالابد را که در این کار حرفه‌ای شده بود، از دنیای درس و تحصیل مهندسی دور کرد. او بعد‌ها با دختر یک سردخانه دار ازدواج کرد تا همه چیز زندگی‌اش در رابطه با دنیای مردگان تعریف شود. حالا دیگر برای او ساده‌ترین کار دنیا، آماده کردن یک جسد برای شرکت در مراسم تدفینش بود: «این اولین اولویت من در زندگی نبود اما وقتی واردش شدم فهمیدم در این کار استعداد دارم. درآمدش هم خوب بود. بنابراین به شغل دیگری فکر نکردم.»
مومیایی کردن مردگان، حالا تبدیل به حرفه خانوادگی مالابد شده که بعد از او دو دخترش آن را ادامه خواهند داد: «هر دو دختر من مجوز مومیایی کردن مردگان را گرفته‌اند. من نگران مرگم نیستم. آن‌ها من را برای کفن و دفن آماده خواهند کرد.»
فرانک اگرچه مسیحی معتقدی است و در تمام زندگی‌اش با مرده‌ها سر و کار داشته اما هیچ اعتقادی به ارواح، شیطان یا جادو ندارد و هیچ وقت هم به خاطر نوع کارش دچار کابوس شبانه نشده است. او در ماه فقط روی پنج جسد کار می‌کند و تنها نیمی از ۱۳۳۰۰ تا ۴۳۵۰۰ دلاری را که از این کار در می‌آورد، خرج لوازم و ابزارهای کارش می‌کند.
جسد سخت آقای دیکتاتور
معروف‌ترین جسدی که مالابد برای تدفین آماده کرده، فردیناند مارکوس دیکتاتور فیلیپین بود که دو دهه بر مردم این کشور حکومت کرد و در نهایت در سال ۱۹۸۶ با انقلاب مردمش از قدرت پایین کشیده و به هاوایی تبعید شد. مارکوس وقتی در تبعید مرد و خانواده‌اش تصمیم گرفتند پیکر او را به فیلیپین برگردانند، مالابد به مدت چهار سال هر ماه بین مانیلا و هونولولو در رفت و آمد بود و به جسد مارکوس رسیدگی می‌کرد تا در نهایت دولت فیلیپین اجازه تدفین مارکوس در شهر زادگاهش را صادر کرد. مالابد بعد از آن کار روی جسد مارکوس را آغاز کرد تا خانواده‌اش به مدت حداقل ۲۵سال بتوانند جسد او را در تابوت شیشه‌ای در معرض دید عموم قرار دهند. او می‌گوید: «جسد مارکوس، جسد سختی بود. تماما ورم کرده بود و آماده کردنش واقعا به دقت نیاز داشت.»
فرانک مالابد می‌گوید با اینکه جسد بزرگ‌ترین دیکتاتور کشورش را مومیایی کرده، اما هیچ گرایش سیاسی‌ای ندارد: «هر کس به خدمات من احتیاج داشته باشد، کافیست با من تماس بگیرد تا کارش را راه بیندازم. فرقی ندارد چه کسی باشد. من ۲۴ساعته در اختیارم.»
به گزارش مجله مهر خودش می‌گوید که کار من زیبا‌تر کردن آدم‌ها در زمان مرگشان است. او تقریبا در تمام عمرش اجساد را برای شرکت در مراسم تدفین آراسته است. آخرین لباس‌هایشان را به آن‌ها پوشانده، صورتشان را آرایش کرده و در تابوت جا داده است.
اما این تنها کار فرانک مالابد نیست. او به جز کار تدفین، مومیایی چهرههای برجسته سیاسی و اجتماعی را هم در کارنامهاش دارد. معروف‌ترین آن‌ها مارکوس، دیکتاتور فیلیپینی بوده است و آخرینشان هوگو چاوز که گفته می‌شود فعلا در حد پیشنهاد با او صحبت شده تا مومیایی کردن چاوز را به عهده بگیرد. هر چند که مالابد می‌گوید مقامات ونزوئلایی باید هر چه زود‌تر در این باره تصمیم گیری کنند چون هر چه مومیایی جسد چاوز به تعویق بیفتد، کیفیت کار پایین‌تر خواهد آمد.
ونزوئلایی‌ها می‌خواهند چاوز را مثل لنین مومیایی کنند. اما مالابد می‌گوید که این کار را نخواهد کرد: «ما برای مومیایی کردن تکنیک‌های متفاوتی داریم. جسد لنین با رزین مومیایی شده. در واقع انگار در ورقه‌ای از یخ پیچیده شده است. اگر از من بخواهند این کار را برای جسد چاوز انجام دهم، روش کارم فرق خواهد کرد.»
او روشش را این طور توضیح می‌دهد: «اول باید خون را از رگ‌ها تخلیه کنیم. این کار با یک سرنگ انجام می‌شود. بعد به داخل شریان‌ها مایعی را تزریق می‌کنیم که در تمام بدن منتشر شده و بافت‌ها را منجمد می‌کند.
حرفه‌ای بدون بازگشت
فرانک می‌گوید مومیایی کردن کار هر کسی نیست. ظرافت‌هایی دارد که باعث شده این حرفه، به یک حرفه بدون بازگشت تبدیل شود: «مومیایی کردن یک کار صفر و ۱۰۰ است. این کار نمی‌تواند ۹۹درصد خوب انجام شود. شما یا یک جسد را به بهترین شکل مومیایی می‌کنید یا به کل از بین می‌برید. در این صورت دیگر نمی‌توانید به خانواده متوفی بگویید که کارتان را اصلاح خواهید کرد. چون دیگر جایگزینی برای جنازه‌ای که زیر دستتان خراب شده ندارید.»
فرانک در آرزوهای کودکی‌اش خود را مهندسی تصور می‌کرد که تحصیلات دانشگاهی را تا بالا‌ترین مقطع ادامه می‌دهد اما میراث خانوادگی، خیلی زود‌تر از آنکه او تصمیم بگیرد شغل آینده‌اش را مشخص کرده بود. پدر فرانک متصدی کفن و دفن بود و تمام دوران کودکی و نوجوانی او به یادگیری مهارت‌های شغلی پدرش گذشت؛ چیزی که خودش آن را «هنر نگهداری از مردگان» می‌نامد.
او از همان زمان همراه با پدرش هر روز به پایگاه هوایی امریکا در فیلیپین می‌رفت و مشغول کفن و دفن سربازهایی می‌شد که در جنگ ویتنام کشته شده بودند و باید به زادگاه‌شان باز می‌گشتند. تدفین ۳۰ تا ۴۰ جسد در روز کم کم مالابد را که در این کار حرفه‌ای شده بود، از دنیای درس و تحصیل مهندسی دور کرد. او بعد‌ها با دختر یک سردخانه دار ازدواج کرد تا همه چیز زندگی‌اش در رابطه با دنیای مردگان تعریف شود. حالا دیگر برای او ساده‌ترین کار دنیا، آماده کردن یک جسد برای شرکت در مراسم تدفینش بود: «این اولین اولویت من در زندگی نبود اما وقتی واردش شدم فهمیدم در این کار استعداد دارم. درآمدش هم خوب بود. بنابراین به شغل دیگری فکر نکردم.»
مومیایی کردن مردگان، حالا تبدیل به حرفه خانوادگی مالابد شده که بعد از او دو دخترش آن را ادامه خواهند داد: «هر دو دختر من مجوز مومیایی کردن مردگان را گرفته‌اند. من نگران مرگم نیستم. آن‌ها من را برای کفن و دفن آماده خواهند کرد.»
فرانک اگرچه مسیحی معتقدی است و در تمام زندگی‌اش با مرده‌ها سر و کار داشته اما هیچ اعتقادی به ارواح، شیطان یا جادو ندارد و هیچ وقت هم به خاطر نوع کارش دچار کابوس شبانه نشده است. او در ماه فقط روی پنج جسد کار می‌کند و تنها نیمی از ۱۳۳۰۰ تا ۴۳۵۰۰ دلاری را که از این کار در می‌آورد، خرج لوازم و ابزارهای کارش می‌کند.
جسد سخت آقای دیکتاتور
معروف‌ترین جسدی که مالابد برای تدفین آماده کرده، فردیناند مارکوس دیکتاتور فیلیپین بود که دو دهه بر مردم این کشور حکومت کرد و در نهایت در سال ۱۹۸۶ با انقلاب مردمش از قدرت پایین کشیده و به هاوایی تبعید شد. مارکوس وقتی در تبعید مرد و خانواده‌اش تصمیم گرفتند پیکر او را به فیلیپین برگردانند، مالابد به مدت چهار سال هر ماه بین مانیلا و هونولولو در رفت و آمد بود و به جسد مارکوس رسیدگی می‌کرد تا در نهایت دولت فیلیپین اجازه تدفین مارکوس در شهر زادگاهش را صادر کرد. مالابد بعد از آن کار روی جسد مارکوس را آغاز کرد تا خانواده‌اش به مدت حداقل ۲۵سال بتوانند جسد او را در تابوت شیشه‌ای در معرض دید عموم قرار دهند. او می‌گوید: «جسد مارکوس، جسد سختی بود. تماما ورم کرده بود و آماده کردنش واقعا به دقت نیاز داشت.»
فرانک مالابد می‌گوید با اینکه جسد بزرگ‌ترین دیکتاتور کشورش را مومیایی کرده، اما هیچ گرایش سیاسی‌ای ندارد: «هر کس به خدمات من احتیاج داشته باشد، کافیست با من تماس بگیرد تا کارش را راه بیندازم. فرقی ندارد چه کسی باشد. من ۲۴ساعته در اختیارم.»
