مهندس ساخت و ساز
کاربر تازه وارد
- تاریخ عضویت
- 5 فوریه 2014
- نوشته‌ها
- 60
- لایک‌ها
- 24
- سن
- 39
هیولای دوست داشتنی پاریس
ایده ی اولیه ساخت مرکزی با کاربری‌های چندگانه‌ی فرهنگی و هنری در ابتدا توسط آندره مالرو، وزیر فرهنگ فرانسه مطرح شد. فکر آغازین این مجموعه، جمع کردن تمام فعالیت‌ها و رخدادهای فرهنگی هنری پاریس در یک مجموعه بود تا قلب تپنده‌‌ای برای فرهنگ پاریس شکل بگیرد.
در سال ۱۹۷۰ ميلادي، ژرژ پمپیدو رئیس جمهور وقت فرانسه، طرحی ارائه کرد که بر اساس آن تمام عملکردها و کاربری‌های موزه ملی هنرهای معاصر فرانسه به ساختمانی جدید و با طراحی نوگرایانه منتقل شود. بنا به طرح پيشنهادي ژرژ پمپيدو، مسابقه‌ای بین‌المللی براي انتخاب بهترین طرح برگزار شد و برای اولین بار در تاریخ معماری فرانسه، معماران غیر بومی اجازه‌ی شرکت در رقابت را پیدا کردند. در این رقابت که داوری آن به عهده‌ی اسکار نیمر، ژان پرو و فیلیپ جانسون بود طرح مشترک ریچارد راجرز معمار انگلیسی و رنزو پیانو معمار ایتالیایی به عنوان طرح برنده انتخاب شد. عملیات ساخت این مركز در سال ۱۹۷۲ آغاز شد و عمليات ساختماني و عمرانی آن پس از گذشت ۵ سال، در تاريخ ۳۱ ژانويه ۱۹۷۷ ( ۳ سال پس از درگذشت ژرژ پمپيدو) توسط والري ژيسكاردستن رييس جمهوري وقت فرانسه افتتاح شد.
كل عمليات ساختماني اين مركز هزینه‌ای نزدیک به ۹۹۳ ميليون فرانك داشته و زيربناي ساختمان مركزي ۱۰۳ هزار متر مربع و مساحت كل زميني كه مركز در آن واقع شده به بيش از ۲ هكتار می‌رسد.
هدف و کاربری مرکز
ایده ی اولیه ساخت مرکزی با کاربری‌های چندگانه‌ی فرهنگی و هنری در ابتدا توسط آندره مالرو، وزیر فرهنگ فرانسه مطرح شد. فکر آغازین این مجموعه، جمع کردن تمام فعالیت‌ها و رخدادهای فرهنگی هنری پاریس در یک مجموعه بود تا قلب تپنده‌‌ای برای فرهنگ پاریس شکل بگیرد.
این مرکز که از ادغام مرکز ملی آفرینش‌های هنری و موزه‌ی ملی هنرهای معاصر است، توانسته به اهداف اولیه‌ی ساخت‌اش برسد. در سال ۲۰۰۶ مرکز ژرژ پمپیدو و کتابخانه آن پذیرای بیش از پنج میلیون بازدیدکننده بود. این کتابخانه هر روز به طور متوسط به ۶۰۰۰ نفر خدمات ارائه می دهد. .این مرکز در سال ۲۰۰۶ تعداد بیست و چهار نمایشگاه موقتی برگزار کرد که بیش از یک و نیم میلیون نفر بازدیدکننده را جذب این مرکز کرد. همچنین ۱۵۰ نمایش زنده نیز بیش از ۲۲۰۰۰ نفر را جذب خود کرده و ۸۵۷ سانس سینمایی نیز پذیرای بیش از ۸۴۰۰۰ نفر بود. انتشارات مرکز ژرژ پمپیدو در سال ۲۰۰۶ تعداد ۳۶ اثر را به چاپ رساند. شاهکار کارنامه ریاست جمهوری ژرژ پمپیدو مرکز ملی هنر و فرهنگ بود که نخستین پروژه بزرگ فرهنگی ریاست جمهوری به شمار می رفت. این مرکز به عنوان پیشگام، الهام بخش و الگوی طرح های رئیس جمهورهای آتی، ژیسکار دستن (موزه اورسه، موسسه دنیای عرب، شهرک علوم و صنعت)، میتران (لوور بزرگ، کتابخانه ملی فرانسه، طاق پشتیبانی) و ژاک شیراک (موزه که برانلی) محسوب می‌شود.
معماری و ساخت
ادامه مطلب و مشاهده تصاویر:
http://ccop.ir/ViewText.aspx?Id=3136&هیولای-دوست-داشتنی-پاریس
ایده ی اولیه ساخت مرکزی با کاربری‌های چندگانه‌ی فرهنگی و هنری در ابتدا توسط آندره مالرو، وزیر فرهنگ فرانسه مطرح شد. فکر آغازین این مجموعه، جمع کردن تمام فعالیت‌ها و رخدادهای فرهنگی هنری پاریس در یک مجموعه بود تا قلب تپنده‌‌ای برای فرهنگ پاریس شکل بگیرد.
در سال ۱۹۷۰ ميلادي، ژرژ پمپیدو رئیس جمهور وقت فرانسه، طرحی ارائه کرد که بر اساس آن تمام عملکردها و کاربری‌های موزه ملی هنرهای معاصر فرانسه به ساختمانی جدید و با طراحی نوگرایانه منتقل شود. بنا به طرح پيشنهادي ژرژ پمپيدو، مسابقه‌ای بین‌المللی براي انتخاب بهترین طرح برگزار شد و برای اولین بار در تاریخ معماری فرانسه، معماران غیر بومی اجازه‌ی شرکت در رقابت را پیدا کردند. در این رقابت که داوری آن به عهده‌ی اسکار نیمر، ژان پرو و فیلیپ جانسون بود طرح مشترک ریچارد راجرز معمار انگلیسی و رنزو پیانو معمار ایتالیایی به عنوان طرح برنده انتخاب شد. عملیات ساخت این مركز در سال ۱۹۷۲ آغاز شد و عمليات ساختماني و عمرانی آن پس از گذشت ۵ سال، در تاريخ ۳۱ ژانويه ۱۹۷۷ ( ۳ سال پس از درگذشت ژرژ پمپيدو) توسط والري ژيسكاردستن رييس جمهوري وقت فرانسه افتتاح شد.
كل عمليات ساختماني اين مركز هزینه‌ای نزدیک به ۹۹۳ ميليون فرانك داشته و زيربناي ساختمان مركزي ۱۰۳ هزار متر مربع و مساحت كل زميني كه مركز در آن واقع شده به بيش از ۲ هكتار می‌رسد.
هدف و کاربری مرکز
ایده ی اولیه ساخت مرکزی با کاربری‌های چندگانه‌ی فرهنگی و هنری در ابتدا توسط آندره مالرو، وزیر فرهنگ فرانسه مطرح شد. فکر آغازین این مجموعه، جمع کردن تمام فعالیت‌ها و رخدادهای فرهنگی هنری پاریس در یک مجموعه بود تا قلب تپنده‌‌ای برای فرهنگ پاریس شکل بگیرد.
این مرکز که از ادغام مرکز ملی آفرینش‌های هنری و موزه‌ی ملی هنرهای معاصر است، توانسته به اهداف اولیه‌ی ساخت‌اش برسد. در سال ۲۰۰۶ مرکز ژرژ پمپیدو و کتابخانه آن پذیرای بیش از پنج میلیون بازدیدکننده بود. این کتابخانه هر روز به طور متوسط به ۶۰۰۰ نفر خدمات ارائه می دهد. .این مرکز در سال ۲۰۰۶ تعداد بیست و چهار نمایشگاه موقتی برگزار کرد که بیش از یک و نیم میلیون نفر بازدیدکننده را جذب این مرکز کرد. همچنین ۱۵۰ نمایش زنده نیز بیش از ۲۲۰۰۰ نفر را جذب خود کرده و ۸۵۷ سانس سینمایی نیز پذیرای بیش از ۸۴۰۰۰ نفر بود. انتشارات مرکز ژرژ پمپیدو در سال ۲۰۰۶ تعداد ۳۶ اثر را به چاپ رساند. شاهکار کارنامه ریاست جمهوری ژرژ پمپیدو مرکز ملی هنر و فرهنگ بود که نخستین پروژه بزرگ فرهنگی ریاست جمهوری به شمار می رفت. این مرکز به عنوان پیشگام، الهام بخش و الگوی طرح های رئیس جمهورهای آتی، ژیسکار دستن (موزه اورسه، موسسه دنیای عرب، شهرک علوم و صنعت)، میتران (لوور بزرگ، کتابخانه ملی فرانسه، طاق پشتیبانی) و ژاک شیراک (موزه که برانلی) محسوب می‌شود.
معماری و ساخت
ادامه مطلب و مشاهده تصاویر:
http://ccop.ir/ViewText.aspx?Id=3136&هیولای-دوست-داشتنی-پاریس
