تشخیص تفاوت راندمان گوشی‌هایی با پردازنده‌های مختلف برای کاربران عادی دشوار است. پس چگونه می‌توان گفت که کدام پردازنده مناسب شماست؟
امروزه اغلب گوشی‌های هوشمند از پردازنده‌های تک‌هسته‌ای استفاده می‌کنند که این نجر به افزایش زمان انجام کارهایی مثل ذخیره کردن، پخش یا پردازش فایل‌های ویدویی می‌گردد. هر چند معمولا مدت زمانی که باتری آنها را شارژ نگه می‌دارد مقدار قابل قبولی است. اما اگر به یک گوشی نیاز داشته باشید که بتواند از پس کارهای خاضی مثل گیم یا گرفتن عکس‌های پشت سرهم برآید باید گوشی شما مجهز به پردازنده‌ای قدرتمند باشد.
چند هسته‌ای :
خیی شل است که گوشی‌ها را بر اساس راندمان پردازنده‌شان مقایسه کنیم صوصا ه بری از گوشی‌ها از Soc استفاده می‌کنند. SoC چیپی است که علاوه بر اینکه یک پردازنده است سایر بخشهای مهم گوشی مثل چیپ گرافیک، کنترولر خروجی تصویر و … هم در ان قرار دارد.
این موضوع مقایسه راندمان پردازنده گوشی‌های هوشمند را بسیار پیچیده می کند چرا که ساختار آنها بسیار متفاوت است. ضمن اینکه سیستم عاملی که برروی گوشی قرار دارد مثل اندروید یا IOS هم نقش مهمی در راندمان آن بازی می کند.
اکثر گوشی‌های هوشمند از پردازنده‌هایی استفاده می‌کنند که توسط ARM طراحی شده‌اند هر چند پردازنده‌های اینتل از این قاعده مستثنی هستند. اینتل بارها تلاش کرد که جایی در میان پردازنده‌های موبایل برای خود باز کند اما هر بار مفتضحانه‌تر بار پیش شکست خورد. آخرین تلاش اینتل در گوشی Orange San Diego متبلور شده است که از جدیدترین پردازنده موبایل خود در آن استفاده کرده است ولی این بار هم نتیجه رضایت‌بخش نیست!
تعداد هسته‌های یک پردازنده مشخص می‌کند که آن گوشی تا چه میزان می‌تواند عملیات مواز انجام دهد. ضمن اینکه تقسیم یک کار بزرگ به چند کار کوچک و انجام همزمان آنها موجب کاهش زمان، افزایش سرعت و مصرف کمتر باتری خواهد شد. به عنوان یک قانون کلی می‌توان گفت که افزایش تعداد هسته‌ها مساوی با افزایش راندمان خواهد بود.
البته این موضوع برای یک نوت‌بوک قابل قبول است که ده‌ها کار را بخواهید به صورت همزمان انجام دهید ولی شاید در مورد گوشی به این شدت نباشد. بنابراین افزایش تعداد هسته ها در کامپیوترها و نوت‌بوک ها بسیار بیشتر از گوشی‌ها لازم به نظر می‌رسد. اما اگر بتوان در گوشی‌ها هم از هسته بیشتری استفاده کرد به گونه ای که شارژ زیادی مصرف نکنند هم بسیار ایده‌آل خواهد بود.
پردازش ۴هسته‌ای:
اغلب برنامه‌های اندروید نمی‌توانند از نهایت قدرت پردازنده‌های ۴هسته‌ای استفاده نمایند. این در حالی است که اپل با iOS و مایکروسافت با ویندوزفون هم هنوز به سوی استفاده از پردازنده‌های ۴هسته‌ای گامی برنداشته‌اند.
نکته بسیار مهم آن است که استفاده از پردازنده‌های ۲هسته‌ای یا ۴هسته‌ای منجر به افزایش ۲ یا ۴ برابری راندمان نخواهد شد. از طرف دیگر راندمان یک گوشی فقط توسط پردازنده تعیین نمی‌شود و پارامترهای دیگری هم موثردن، هر چند که مهم‌ترین عامل پردازنده است.ماشینی را در نظر بگیرید که مجهز به موتور قدرتمند یک خودروی مسابقه است ولی لاستیک‌هایی استفاده می‌کند که حداکثر تحمل سرعت بالای ۱۰۰ کیلومتر در ساعت را دارد!
معمولا عنوان می‌شود که مصرف باتری گوشی‌های چند هسته‌ای کمتر است و دلیل آن هم کاهش زمان اجرای برنامه‌ها می‌خوانند در حالی که این دسته از گوشی‌ها از قابلیت‌های جدیدی مثل استفاده از صفحه نمایشگرهای با کیفیت بالا و رزولوشن HD و یا شبکه‌های ۴G استفاده می‌کنندکه این خود منجر به افزایش مصرف باتری خواهد شد. بنابراین نمی‌‌توان گفت که یک گوشی چند هسته‌ای همیشه مصرف کمتری از یک گوشی تک‌هسته‌ای خواهد داشت.
در عین حال سرعت یک پردازنده نقش مهمی در راندمان آن دارد. بسیاری از مواقع یک پردازنده ۲هسته‌ای با طراحی خوب دارای راندمانی بالاتر از یک پردازنده ۴هسته‌ای معمولی است. این همان ادعایی است ک سونی با سری گوشی‌های جدید خود دارد و به همین دلیل در گوشی‌های سری Xperia از پردازنده‌های ۲هسته‌ای استفاده می‌کند.
این موضوع اولا به طراحی پردازنده و ثانیا به نوع برنامه در حال اجرا بستگی دارد. مثلا برنامه‌ای که نمی‌تواند تقسیم شود و فقط از یک هسته استفاده می‌کند بر روی پردازنده‌ای که فرکانس بالاتری دارد سریع‌تر اجرا خواهد شد و تعداد هسته‌ها نقشی در سرعت اجرای آن ندارد. از طرف دیگر در حال حاضر بسیاری از برنامه‌های جدید براساس پردازنده‌های ۲هسته ای طراحی شده‌اند، لذا اجرای آنها بر روی پردازنده ۴ هسته‌ای کمکی به کاهش زمان اجرا نمی‌کند.
در حال حاضر گوشی‌های ۲هسته‌ای رایج شده‌اند و گوشی‌های ۴هسته‌ای هم کم‌کم در حال گسترش در بازار هستند. البته قطعا در آینده‌ای نزدیک ۴هسته‌ای‌ها همه جا را قرق خواهند کرد.
امروزه اغلب گوشی‌های هوشمند از پردازنده‌های تک‌هسته‌ای استفاده می‌کنند که این نجر به افزایش زمان انجام کارهایی مثل ذخیره کردن، پخش یا پردازش فایل‌های ویدویی می‌گردد. هر چند معمولا مدت زمانی که باتری آنها را شارژ نگه می‌دارد مقدار قابل قبولی است. اما اگر به یک گوشی نیاز داشته باشید که بتواند از پس کارهای خاضی مثل گیم یا گرفتن عکس‌های پشت سرهم برآید باید گوشی شما مجهز به پردازنده‌ای قدرتمند باشد.
چند هسته‌ای :
خیی شل است که گوشی‌ها را بر اساس راندمان پردازنده‌شان مقایسه کنیم صوصا ه بری از گوشی‌ها از Soc استفاده می‌کنند. SoC چیپی است که علاوه بر اینکه یک پردازنده است سایر بخشهای مهم گوشی مثل چیپ گرافیک، کنترولر خروجی تصویر و … هم در ان قرار دارد.
این موضوع مقایسه راندمان پردازنده گوشی‌های هوشمند را بسیار پیچیده می کند چرا که ساختار آنها بسیار متفاوت است. ضمن اینکه سیستم عاملی که برروی گوشی قرار دارد مثل اندروید یا IOS هم نقش مهمی در راندمان آن بازی می کند.
اکثر گوشی‌های هوشمند از پردازنده‌هایی استفاده می‌کنند که توسط ARM طراحی شده‌اند هر چند پردازنده‌های اینتل از این قاعده مستثنی هستند. اینتل بارها تلاش کرد که جایی در میان پردازنده‌های موبایل برای خود باز کند اما هر بار مفتضحانه‌تر بار پیش شکست خورد. آخرین تلاش اینتل در گوشی Orange San Diego متبلور شده است که از جدیدترین پردازنده موبایل خود در آن استفاده کرده است ولی این بار هم نتیجه رضایت‌بخش نیست!
تعداد هسته‌های یک پردازنده مشخص می‌کند که آن گوشی تا چه میزان می‌تواند عملیات مواز انجام دهد. ضمن اینکه تقسیم یک کار بزرگ به چند کار کوچک و انجام همزمان آنها موجب کاهش زمان، افزایش سرعت و مصرف کمتر باتری خواهد شد. به عنوان یک قانون کلی می‌توان گفت که افزایش تعداد هسته‌ها مساوی با افزایش راندمان خواهد بود.
البته این موضوع برای یک نوت‌بوک قابل قبول است که ده‌ها کار را بخواهید به صورت همزمان انجام دهید ولی شاید در مورد گوشی به این شدت نباشد. بنابراین افزایش تعداد هسته ها در کامپیوترها و نوت‌بوک ها بسیار بیشتر از گوشی‌ها لازم به نظر می‌رسد. اما اگر بتوان در گوشی‌ها هم از هسته بیشتری استفاده کرد به گونه ای که شارژ زیادی مصرف نکنند هم بسیار ایده‌آل خواهد بود.
پردازش ۴هسته‌ای:
اغلب برنامه‌های اندروید نمی‌توانند از نهایت قدرت پردازنده‌های ۴هسته‌ای استفاده نمایند. این در حالی است که اپل با iOS و مایکروسافت با ویندوزفون هم هنوز به سوی استفاده از پردازنده‌های ۴هسته‌ای گامی برنداشته‌اند.
نکته بسیار مهم آن است که استفاده از پردازنده‌های ۲هسته‌ای یا ۴هسته‌ای منجر به افزایش ۲ یا ۴ برابری راندمان نخواهد شد. از طرف دیگر راندمان یک گوشی فقط توسط پردازنده تعیین نمی‌شود و پارامترهای دیگری هم موثردن، هر چند که مهم‌ترین عامل پردازنده است.ماشینی را در نظر بگیرید که مجهز به موتور قدرتمند یک خودروی مسابقه است ولی لاستیک‌هایی استفاده می‌کند که حداکثر تحمل سرعت بالای ۱۰۰ کیلومتر در ساعت را دارد!
معمولا عنوان می‌شود که مصرف باتری گوشی‌های چند هسته‌ای کمتر است و دلیل آن هم کاهش زمان اجرای برنامه‌ها می‌خوانند در حالی که این دسته از گوشی‌ها از قابلیت‌های جدیدی مثل استفاده از صفحه نمایشگرهای با کیفیت بالا و رزولوشن HD و یا شبکه‌های ۴G استفاده می‌کنندکه این خود منجر به افزایش مصرف باتری خواهد شد. بنابراین نمی‌‌توان گفت که یک گوشی چند هسته‌ای همیشه مصرف کمتری از یک گوشی تک‌هسته‌ای خواهد داشت.
در عین حال سرعت یک پردازنده نقش مهمی در راندمان آن دارد. بسیاری از مواقع یک پردازنده ۲هسته‌ای با طراحی خوب دارای راندمانی بالاتر از یک پردازنده ۴هسته‌ای معمولی است. این همان ادعایی است ک سونی با سری گوشی‌های جدید خود دارد و به همین دلیل در گوشی‌های سری Xperia از پردازنده‌های ۲هسته‌ای استفاده می‌کند.
این موضوع اولا به طراحی پردازنده و ثانیا به نوع برنامه در حال اجرا بستگی دارد. مثلا برنامه‌ای که نمی‌تواند تقسیم شود و فقط از یک هسته استفاده می‌کند بر روی پردازنده‌ای که فرکانس بالاتری دارد سریع‌تر اجرا خواهد شد و تعداد هسته‌ها نقشی در سرعت اجرای آن ندارد. از طرف دیگر در حال حاضر بسیاری از برنامه‌های جدید براساس پردازنده‌های ۲هسته ای طراحی شده‌اند، لذا اجرای آنها بر روی پردازنده ۴ هسته‌ای کمکی به کاهش زمان اجرا نمی‌کند.
در حال حاضر گوشی‌های ۲هسته‌ای رایج شده‌اند و گوشی‌های ۴هسته‌ای هم کم‌کم در حال گسترش در بازار هستند. البته قطعا در آینده‌ای نزدیک ۴هسته‌ای‌ها همه جا را قرق خواهند کرد.