romeo
Registered User
- تاریخ عضویت
- 23 آپریل 2005
- نوشته‌ها
- 81
- لایک‌ها
- 13
یک کشف تاریخی بزرگ: سیاره ای که دارد توسط یک دنباله دار به یک سیاره قابل سکونت تبدیل میشود
با این کشف بزرگ راز چگونگی به وجود آمدن حیات در زمین نیز برملا خواهد شد
*رصدهای تازه برای نخستین بار دنباله دارهایی را نشان می دهد که در حال بمباران یک سیاره ای فراخورشیدی اند.
این دنباله دارها در حال ساختن اقیانوسی روی این دنیای بیگانه می باشند.
*اگر وجود سیاره تایید شود، این کشف بدین معنا خواهد بود که این برخوردها در حال انتقال آب و مواد آلی - سازندگان
اصلی حیات - به دنیایی هستند که در منطقه ی قابل سکونت گرد ستاره اش قرار دارد.
این باران دنباله دارها در اطراف ستاره ای درخشان به نام "اتا کلاغ" که حدود 60 سال نوری از ما فاصله دارد انجام می شود. ساکنان نیمکره ی شمالی می توانند این ستاره را با چشم غیرمسلح ببینند. تلسکوپ فضایی اسپیتزر تابش فروسرخی از یک دسته گرد و خاک که فاصله اش از ستاره ی اتا کلاغ به اندازه‌ی 3 برابر فاصله ی زمین تا خورشید (یا AU 3) است دریافت کرده. کری لیز از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز در لورل مریلند، و همکارانش، طیف نور به دست آمده از این تابش را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که شامل آب، مواد آلی، و سنگ است.
ترکیب و مقادیر دیده شده نشانگر آنست که چندین دنباله دار کوچک، یا یک دنباله دار بزرگ، به دنیایی سنگی با جرمی تا چند برابر جرم زمین برخورد کرده، و دنباله ای از خرده ریز پشت سر سیاره پدید آورده. برای مثال، به نظر می رسد در این خاک ها "نانوالماس" - که زمانی شکل می گیرد که مواد آلی با سرعت هایی نامتعادل به یکدیگر برخورد می کنند- و "خرده های سیلیس"؛ عمدتن شیشه - که با آب شدن و به سرعت منجمد شدن سنگ ساخته می شود- وجود دارد.
ستاره شناسان پیشتر می دانستد که اتا کلاغ انباری از دنباله دارها دارد: یک حلقه ی درخشان از غبار سرد در فاصله ی 150 AU از آن دیده می شود. منظومه ی خورشیدی ما نیز چنین حلقه ای دارد که به نام کمربند کویپر خوانده می شود، یک ذخیره گاه یخی از تکه های پسماند سیاره که دنباله دارها در آن متولد می شوند.
رگبار برخوردها
مشاهدات اسپیتزر نشان می دهد این سیاره، که وجودش به کمک روش های دیگر تایید نشده است، در حال تجربه ی رویدادی همسان "آخرین بمباران سنگین" که در منظومه ی خورشیدی نیز روی داد می باشد، روزگاری حدود 4 میلیارد سال پیش که رگباری از دنباله دارها سیاره های درونی را بمباران کردند. این بمباران زمانی روی داد که مشتری و کیوان (زحل) در منظومه‌ی خورشیدی تغییر مکان دادند، و اجسام یخی را به سوی حاشیه ی درونی منظومه پرتاب کردند. اتا کلاغ، یک ستاره ی نسبتن جوان است و شاید سیاره ی نپتون شکلی در دوردست داشته باشد که همین کار را آن جا نیز انجام داده.
چنانچه لیز در یک کنفرانس مطبوعاتی تلفنی که چهارشنبه برگزار شد گفت: «آنچه ما انجام داده ایم، نگریستن به ستاره ای نزدیک است که هم سن خورشید خودمان در زمان "آخرین بمباران سنگین" می باشد، و ما اکنون می توانیم روند آنچه بر سر خورشید خودمان آمد را ببینیم.»
برخی زیست-ستاره شناسان بر این باورند که دنباله دارها آب و مواد آلی -اجزای زندگی ساز- را به زمین آوردند. لیز یادآوری می کند چنین به نظر می رسد که زندگی روی زمین اندکی پس از پایان آخرین بمباران سنگین در حدود 3.8 میلیارد سال پیش شکوفا شد، و این کار برای آن که یک سیاره ی خشک را قابل سکونت کند آب زیادی نمی خواست.
به سادگی، به نظر می رسد برخورد دنباله دارها درست در فاصله ای از آن ستاره است که آب مایع می تواند روی سطح سیاره وجود داشته باشد (منطقه ی قابل سکونت). به گفته ی لیز: «ما در حال نمایاندن سازوکاری هستیم که طی آن، انتقال آب امکان پذیر می شود، دستکم در یک منظومه ی ستاره ای. آن هم انتقال و رساندن آب و مواد آلی به نقطه ای که در آن زندگی به شکلی که می شناسیم می تواند رشد و نمو کند.»
فرآیندی رایج؟
پژوهشگران همچنین دریافتند ابری که اتا کلاغ را در بر گرفته نیز از نظر ساختار و ترکیب با شهاب سنگ Almahata Sitta که اخترشناسان در سال 2008 ردش را به هنگام سقوط گرفتند و آن را در "المحطه سته" در سودان یافتند همخوان است. این همخوانی نشان می دهد که شهاب سنگ یاد شده از کمربند کویپر آمده بود. لیز می گوید: « این می تواند نمونه ای مستقیم از آوردن آب، مواد آلی و چیزهایی که به رشد و نمو زندگی کمک می کنند به زمین باشد.»
گرچه لیز و همکارانش اکنون دو نمونه از بارش دنباله دارها بر روی سیاره های سنگی نوزاد یافته اند، ولی مطمئن نیستند که این رویداد در سامانه های ستاره ای نوپا پدیده ای رایج و معمول باشد. وی می گوید: «برای من روشن نیست که آیا این یک سامانه (منظومه)ی معمولیست یا نه.» اگر رویدادهای گونه ی "آخرین بمباران سنگین" بسیار کمیاب باشند، این می تواند توضیحی برای نادر بودن پیدایش حیات نیز باشد. وی می افزاید: «این امکان وجود دارد که تا چنین رخدادی انجام نشود، زندگی هم تشکیل نگردد.»
لیز این دستاوردها را روز چهارشنبه در تابلوهای اعلانات نشست سیارات در مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا، مریلند ارایه کرد. آن ها همچنین در نشریه ی اخترفیزیک نیز چاپ خواهند شد.
منابع:
دیسکاوری
ناسا
http://www.sciencedaily.com/releases/2011/10/111019161940.htm
http://english.netmassimo.com/2011/...star-system-by-nasas-spitzer-space-telescope/
ترجمه فارسی
ترکیب و مقادیر دیده شده نشانگر آنست که چندین دنباله دار کوچک، یا یک دنباله دار بزرگ، به دنیایی سنگی با جرمی تا چند برابر جرم زمین برخورد کرده، و دنباله ای از خرده ریز پشت سر سیاره پدید آورده. برای مثال، به نظر می رسد در این خاک ها "نانوالماس" - که زمانی شکل می گیرد که مواد آلی با سرعت هایی نامتعادل به یکدیگر برخورد می کنند- و "خرده های سیلیس"؛ عمدتن شیشه - که با آب شدن و به سرعت منجمد شدن سنگ ساخته می شود- وجود دارد.
ستاره شناسان پیشتر می دانستد که اتا کلاغ انباری از دنباله دارها دارد: یک حلقه ی درخشان از غبار سرد در فاصله ی 150 AU از آن دیده می شود. منظومه ی خورشیدی ما نیز چنین حلقه ای دارد که به نام کمربند کویپر خوانده می شود، یک ذخیره گاه یخی از تکه های پسماند سیاره که دنباله دارها در آن متولد می شوند.
رگبار برخوردها
مشاهدات اسپیتزر نشان می دهد این سیاره، که وجودش به کمک روش های دیگر تایید نشده است، در حال تجربه ی رویدادی همسان "آخرین بمباران سنگین" که در منظومه ی خورشیدی نیز روی داد می باشد، روزگاری حدود 4 میلیارد سال پیش که رگباری از دنباله دارها سیاره های درونی را بمباران کردند. این بمباران زمانی روی داد که مشتری و کیوان (زحل) در منظومه‌ی خورشیدی تغییر مکان دادند، و اجسام یخی را به سوی حاشیه ی درونی منظومه پرتاب کردند. اتا کلاغ، یک ستاره ی نسبتن جوان است و شاید سیاره ی نپتون شکلی در دوردست داشته باشد که همین کار را آن جا نیز انجام داده.
چنانچه لیز در یک کنفرانس مطبوعاتی تلفنی که چهارشنبه برگزار شد گفت: «آنچه ما انجام داده ایم، نگریستن به ستاره ای نزدیک است که هم سن خورشید خودمان در زمان "آخرین بمباران سنگین" می باشد، و ما اکنون می توانیم روند آنچه بر سر خورشید خودمان آمد را ببینیم.»
برخی زیست-ستاره شناسان بر این باورند که دنباله دارها آب و مواد آلی -اجزای زندگی ساز- را به زمین آوردند. لیز یادآوری می کند چنین به نظر می رسد که زندگی روی زمین اندکی پس از پایان آخرین بمباران سنگین در حدود 3.8 میلیارد سال پیش شکوفا شد، و این کار برای آن که یک سیاره ی خشک را قابل سکونت کند آب زیادی نمی خواست.
به سادگی، به نظر می رسد برخورد دنباله دارها درست در فاصله ای از آن ستاره است که آب مایع می تواند روی سطح سیاره وجود داشته باشد (منطقه ی قابل سکونت). به گفته ی لیز: «ما در حال نمایاندن سازوکاری هستیم که طی آن، انتقال آب امکان پذیر می شود، دستکم در یک منظومه ی ستاره ای. آن هم انتقال و رساندن آب و مواد آلی به نقطه ای که در آن زندگی به شکلی که می شناسیم می تواند رشد و نمو کند.»
فرآیندی رایج؟
پژوهشگران همچنین دریافتند ابری که اتا کلاغ را در بر گرفته نیز از نظر ساختار و ترکیب با شهاب سنگ Almahata Sitta که اخترشناسان در سال 2008 ردش را به هنگام سقوط گرفتند و آن را در "المحطه سته" در سودان یافتند همخوان است. این همخوانی نشان می دهد که شهاب سنگ یاد شده از کمربند کویپر آمده بود. لیز می گوید: « این می تواند نمونه ای مستقیم از آوردن آب، مواد آلی و چیزهایی که به رشد و نمو زندگی کمک می کنند به زمین باشد.»
گرچه لیز و همکارانش اکنون دو نمونه از بارش دنباله دارها بر روی سیاره های سنگی نوزاد یافته اند، ولی مطمئن نیستند که این رویداد در سامانه های ستاره ای نوپا پدیده ای رایج و معمول باشد. وی می گوید: «برای من روشن نیست که آیا این یک سامانه (منظومه)ی معمولیست یا نه.» اگر رویدادهای گونه ی "آخرین بمباران سنگین" بسیار کمیاب باشند، این می تواند توضیحی برای نادر بودن پیدایش حیات نیز باشد. وی می افزاید: «این امکان وجود دارد که تا چنین رخدادی انجام نشود، زندگی هم تشکیل نگردد.»
لیز این دستاوردها را روز چهارشنبه در تابلوهای اعلانات نشست سیارات در مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا، مریلند ارایه کرد. آن ها همچنین در نشریه ی اخترفیزیک نیز چاپ خواهند شد.
منابع:
دیسکاوری
ناسا
http://www.sciencedaily.com/releases/2011/10/111019161940.htm
http://english.netmassimo.com/2011/...star-system-by-nasas-spitzer-space-telescope/
ترجمه فارسی
Last edited:
